Warmdraaien 18 – 2014
Het is voorjaar 2005. Op een verlaten industrieterrein bij Gouda wordt een twaalfjarige jongen door zijn vader op weg geholpen op een Aprilia RS125 racertje. Die jongen heeft tot dan toe nog nooit met een motor gereden, laat staan geschakeld en geremd. En over precies een week moet hij zijn eerste wedstrijd rijden, nota bene op het TT-circuit van Assen. Dus lijkt het vader Henk nuttig om eerst eens op een kille zaterdagochtend op een industrieterreintje te gaan oefenen met zijn zoontje. En Henk weet wel iets af van wegracen: hij is zelf een begenadigd coureur en onder meer winnaar van de fameuze 24 uurs race van Le Mans in 1984!
Het wegrijden gaat op die zaterdagochtend met horten en stoten, maar al snel worden het gashendel en het schakelpedaal gevonden en moet pa Henk er in de auto achteraan om aan het einde van het rechte stuk zijn zoon van het asfalt op te rapen, want rechtuit rijden lukte prima, maar de beentjes zijn nog te kort om bij de grond te komen. Dus aan het eind van de straat valt Michael van de Mark – want daar hebben we het over – pardoes om….
Maar het is dus allemaal goed gekomen. Wat heet: diezelfde Michael van der Mark werd op 7 september wereldkampioen in het WK Supersport. Precies veertig jaar nadat Henk van Kessel voor de laatste Nederlandse wegracewereldtitel zorgde – als we de zijspantitels van Egbert Streuer/Bernhard Schnieders in 1984, 1985 en 1986 even oneerbiedig vergeten – heeft de Nederlandse wegracerij dus weer een hele echte topper in huis!
Michael van der Mark is nu 21 jaar (hij wordt 26 oktober 22) en vooral de manier – zonder enige grootspraak of borstklopperij – waarop hij dit jaar het WK Supersport op de Pata-Honda van het Ten Kate Team naar zijn hand heeft gezet, maakte diepe indruk. In een klasse waarin het gaat om tienden van seconden veegde hij na een valse start in Australië de rest van het seizoen het hele veld op een hoop om met nog twee wedstrijden te gaan al onbereikbaar te zijn voor de concurrentie. Een magnifieke prestatie! Michael maakte daarnaast in de zomer van 2013 en 2014 een uitstapje naar de zeer prestigieuze acht-uurs-race van Suzuka, die hij met het Honda-team beide keren ook winnend wist af te sluiten. Zeker weten dat ook die prestatie bij veel teameigenaren en racemanagers in het geheugen gegrift staat, net zoals de koelbloedigheid in de allerlaatste race – veel mooier kan wegracen niet zijn – veel indruk maakte. Ik sprak onze columnist Jurgen van den Goorbergh maandag na die beslissende race in Jerez en ook die vertrouwde me toe dat hij de hele race op het puntje van de stoel had gezeten en het meerdere keren per ronde had uitgeschreeuwd van spanning, omdat het werkelijk ronden lang op het randje ging. Van der Mark deed daar zijn bijnaam ‘Magic Michael’ eer aan, ook al vond hij zichzelf in Jerez een ‘Captain Slow’. Hoe dat zit lees je vanaf pagina 82 in deze MotoPlus.
Voor volgend jaar heeft Michael nog een Supersport-contract met het Ten Kate-team, maar voor zijn ontwikkeling zou het fantastisch zijn wanneer hij meteen door zou kunnen groeien. Daar wordt achter de schermen hard aan gewerkt en binnen Honda wordt ook echt serieus nagedacht over zijn carrière op langere termijn. Dat is natuurlijk fantastisch nieuws, maar zo lang er niets op papier staat, draait de geruchtenmachine op volle toeren. Het WK Superbike in met Ten Kate – die daarin volgend jaar weer een heel competitieve Honda denkt te hebben – is een optie. Maar ook een overstap naar de Moto2 of zelfs MotoGP wordt al genoemd. Enerverende tijden voor Michael en zijn familie! Zou vader Henk nog wel eens terugdenken aan het moment dat hij met zijn auto achter de kleine, twaalfjarige Michael aanreed op dat industrieterrein?
Eric Bulsink
Hoofdredacteur MotoPlus
