Stuur hem niet automatisch naar het troosteloze MP3-hoekje
Aan lef heeft Yamaha het nooit ontbroken. Het merk durfde al vaak bijzondere stappen te zetten. Voor mij persoonlijk begon dat veertig jaar geleden met een FS1, zo’n bijna fragiele brommer die dankzij zijn roterende inlaat en een goed cilindertje zonder enige moeite de dubbele snelheid haalde dan wat onze wetgever voor ogen had bij het begrip bromfiets.
Niet veel later volgde er een YZ125 crosser – de eerste met mono-vering – en nog iets later een XS650, ook wel bekend als de meest Engelse motor uit Japan. Toen ik in dat verre verleden in de zijspancross verzeild raakte, werden die staande twin motorblokken van de XS650 een open boek voor me; uiteindelijk maakten we er een 880 cc (met Yamaha XT500-zuigers) of met een Duitse Hoeckle langeslag-krukas zelfs een 1.000 cc blok van…
Gedurfde modellen
Later, toen ik actief werd als motorjournalist, bleef Yamaha een vooraanstaande rol vervullen, niet in de laatste plaats door hun eigentijdse, gedurfde modellen. Zoals die genoemde XT500, maar ook de RD350-serie, de TDM, de FZ750 met zijn vijfkleps-cilinderkop en natuurlijk de YZF-R1, waarmee Yamaha in 1997 de door Honda met de Fireblade ingeslagen weg naar sportief motorrijden doortrok en nieuwe dimensies aan het motorrijden gaf. Oh zeker, elk merk had in die jaren een sportief topmodel, maar die eerste R1 was een adrenaline-kanon pur sang.
En ook de GTS1000 uit 1993 past in het plaatje van bijzondere Yamaha’s, waarmee het merk van de gebaande paden af durfde te wijken. Die GTS had een onconventionele voorwielophanging met een enkelzijdige swingarm en fuseebesturing. Dergelijke projecten waren in de racerij en bij specialistische framebouwers als Nico Bakker nooit van de grond gekomen, maar dat weerhield Yamaha niet.
De Yamaha GTS 1000
Geen toer èn geen sport
Zelf mocht ik in 1993 de introductie in Marokko bijwonen en je kon heel erg veel van die GTS vinden (geen toer èn geen sport, te kleine tank, te hoog verbruik, te zwaar), maar de voorwielophanging deugde. Ik ken maar weinig motoren waar de gedroomde scheiding van vering en besturing zo goed uit de verf kwam en de voorkant ook op slecht wegdek goed controleerbaar was. Ik vond het dan ook erg jammer dat die GTS nooit werd doorontwikkeld; in mijn ogen had de motor veel potentie al hadden er dan wel een aantal echte keuzes gemaakt moeten worden.
En van 1993 naar 2018 is helemaal niet zo’n grote stap, want andermaal steekt Yamaha zover zijn nek uit dat er wenkbrauwen worden gefronst en hoofden worden geschud. Ik doel natuurlijk op de nieuwe Niken.
Leaning Multi-Wheeler
In eerste instantie dacht iedereen dat het om een prototype ging, die na de grote tentoonstellingen in een donkere kelder zou verdwijnen, maar niets is minder waar. Want voor €17.499,- (België: € 14.999.-) kun je binnenkort eigenaar worden van deze futuristisch ogende ‘Leaning Multi-Wheeler’, zoals Yamaha hem noemt. MotoPlus’ Jeroen Hidding mocht de bijzondere driewieler – aangedreven door een MT-09-motorblok – vorige week al de sporen geven; vanaf pagina 16 lees je er alles over.
Zelf moet ik dus nog even geduld hebben, maar ik ben reuzebenieuwd naar deze nieuwe rijbeleving. Eerlijk is eerlijk: ik moet erg wennen aan het voorkomen van de Niken, maar ik wil de machine wel een serieuze kans geven.
MP3-hoekje
Ik hoop ook dat hij niet door iedereen automatisch in het troosteloze MP3-hoekje wordt geduwd. Of met zo’n rare Canam Spyder vergeleken gaat worden. Want met een maximale hellingshoek van 45° moet de Niken juist goed zijn voor bruut stuurwerk, door Yamaha zelf vergeleken met het carven op ski’s. En dat komt mooi uit, want de wintersport schoot er afgelopen jaar toch al bij in…
Eric Bulsink
Hoofdredacteur MotoPlus
