Helaas had een Belgische collega last van de ‘vallende ziekte’

De zomer viel vroeg dit jaar. Half maart stonden we nog te klappertanden in de maartse sneeuw buien en bewezen winterpak en verwarmde handschoenen nog hun diensten bij gevoelstemperaturen van dik onder nul, om vier weken later het zomerse genot van recordtemperaturen op 22 april te ondergaan.

Het weer manifesteert zich steeds meer in extremen en dat maakt een goed motorpak noodzakelijker dan ooit, want rond het middaguur opstappen met 26 graden en een stralende zon wil niet zeggen dat je aan het eind van de dag ook droog thuiskomt. Ook dat liet 22 april zien, met in het zuidoosten van het land heftige onweersbuien en slagregens.

Een paar dagen eerder toerde ik door het uitgestrekte Antwerpse havengebied, voor een korte kennismaking met de nieuwe GL1800 GoldWing en Africa Twin Adventure Sports. Een prachtige industriële omgeving, waar je probleemloos een kleine 70 kilometer langs de kaaien, de belangrijkste sluizen, dokken en gebouwen van de haven op de rechteroever van de Schelde kunt toeren, maar bijvoorbeeld ook het 400 jaar oude Fort Lillo aandoet. Op werkdagen krioelt het in deze logistieke draaischijf van wereldwijde handel van het verkeer, dus is het beter om deze havenroute in het weekend te rijden. Dan zijn de wegen vaak uitgestorven, ideaal dus om je motor eens lekker uit te laten.

De havenroute wordt aangeduid met zeskantige blauw-witte borden, maar er wordt volop gewerkt aan de infrastructuur van de haven, dus is het wellicht beter de route vooraf te downloaden. Hij is op veel route-websites te vinden, maar je kunt hem – net als al die andere mooie toerroutes – natuurlijk ook even in diverse formaten van onze eigen website plukken.

Eén ding kun je helaas niet in het weekend en dat is aan het eind van de rit aansteken bij Gaarkeuken 110, een authentiek havencafé waar je als een heuse dokwerker stoere maaltijden kunt genieten. Zij zijn alleen op werkdagen open (van 6.00 tot 20.00 uur), maar deze culinaire omissie wordt natuurlijk gecompenseerd met talloze frietkotten. En een portie echte Belgische frieten is een must als je bij onze zuiderburen te gast bent!

Alles leuk en aardig zul je denken: maar hoe reden die Honda’s nu? Die reden precies zoals je van een Honda verwacht: ze geven geen klap verkeerd en doen alles probleemloos, maar missen ook wel een beetje een scherp, rauw randje. Ideale schoonzonen dus, maar geen ruige popsterren.
De 50.000 km-test van de Africa Twin in MotoPlus 7/2018 onderstreepte de kwaliteit en technisch gezien verschilt de gereden Adventure Sports niet van dat basismodel; het verschil zit hem met name in de grotere tank en meer uiterlijk vertoon. Vanaf pagina 26 lees je er meer over, want we vergeleken hem ook meteen met zijn dertig jaar oude voorganger uit 1988.

Helaas was het ritje op de majestueuze nieuwe GoldWing 1800 van kortere duur dan gepland vanwege een Belgische collega met de vallende ziekte. Maar ook in 15 kilometer bleek dat Honda erg zijn best heeft gedaan om een überluxe toerbuffel neer te zetten. Met een mega-dashboard en zoveel knopjes dat je door de bomen het bos amper ziet. Een volgende generatie moet echt een meer digitale, menugestuurde bediening krijgen met een touchscreen. De nieuwe GL is beduidend lichter, slanker en sportiever dan zijn voorganger. Veel meer een rijmachine dus, die mede door de automatische DCT-zevenbak weldadig aanvoelt. Die DCT lijkt gemaakt voor deze soepele zespitter. Wel moest ik wennen aan de nieuwe voorwielophanging met een dubbele wishbone en monoschokdemper, vergelijkbaar met BMW’s duolever op de K1200, K1300 en K1600.

Maar bij BMW is het systeem inmiddels duidelijk geëvolueerd en heeft het meer gevoel gekregen, wat ik op de hobbelige wegen in de Antwerpse haven nog een beetje miste op de GoldWing. Een uitgebreidere rit zal me in de toekomst dus nog echt moeten overtuigen.