Lezerstest KTM Duke-modellen

Komend jaar viert de KTM Duke alweer zijn dertigste verjaardag, nadat de Duke 620 in 1994 de opmaat vormde voor een inmiddels heel legioen aan Oostenrijkse hertogen. De line-up strekt zich momenteel uit van bescheiden eencilinders, met de 125 als kleinste model, tot de bekende 790 en 890 parallel- en dikke 1290 V-twins.

En precies deze tweecilinders vormden het stralende middelpunt van een uitgebreide lezerstest met negen deelnemers door de prachtige Hinterecke. Onderstaand vind je alle bevindingen van het testpanel!

Angelique Schepers

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 48 jaar
Beroep: manager
Rijbewijs sinds: 2000
Eigen motor(en): Ducati Multistrada 950S / Vespa HPE300
Beoordeling: 5 van 5 sterren

“Als motorliefhebber was ik zeer verheugd dat ik geselecteerd was voor de lezerstest met de KTM 790, 890 en 1290 Duke. Mijn eerste indruk van alle drie de motoren was zonder twijfel positief. Wat me meteen opviel, was hoe subliem deze motoren zich laten besturen. De wendbaarheid is ronduit opmerkelijk, het nemen van bochten is een waar genot. Met de groep reden we over Achterhoekse kronkelwegen en alle drie reageren ze soepel op mijn stuurbewegingen. Dit geeft het volste vertrouwen. Een ander aspect dat niet onopgemerkt bleef, was de voortreffelijke vering van deze drie modellen. Zelfs op hobbelige wegen was de vering superstrak, maar niet irritant. We hadden een mooie en stabiele rit, waarbij de vering consequent en op een uitmuntend niveau presteert. Bochten zijn goed aan te snijden, en de motor komt ook goed uit de bocht, precies daar waar je hem wilt hebben. Wat betreft de KTM 790 en 890, deze machines leveren een enorme hoeveelheid plezier. De acceleratie is vloeiend en krachtig, wat leidt tot een zeer positieve rijervaring. Beide lieten een glimlach achter op mijn gezicht. De combinatie van wendbaarheid en snelheid, neigt na elke bocht tot flink gas geven. Iets waar je bij de 1290 niet aan toe moet geven. Dat is namelijk een ware krachtpatser. Zijn vermogen wekt een flinke dosis adrenaline op, het is echt een beest op twee wielen. De kracht en acceleratie zijn simpelweg opwindend. Een punt dat bij alle drie echter verbetering behoeft is de quickshifter, vooral bij het schakelen van de eerste naar de tweede versnelling. Het schakelen verloopt soms enigszins haperend, wat een klein minpuntje is in vergelijking met de verdere prestaties. Een vlottere quickshifter zou de algemene rijervaring nog meer verbeteren. Al met al een zeer plezierige dag, waarbij voor mij de 890 uiteindelijk de winnaar is. Deze past het beste bij mijn manier van rijden en wat ik verwacht van een motor.”

Dirk-Jan Dijkman

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 57 jaar
Beroep: marketingmanager
Rijbewijs sinds: 1984
Eigen motor(en): Ducati Monster 937 / BMW R1200GS / KTM 350EXCF
Beoordeling 790 Duke: 3 van 5 sterren
Beoordeling 890 Duke: 4 van 5 sterren
Beoordeling 1290 Duke: 2 van 5 sterren

“Twee jaar geleden bij de aanschaf van mijn Ducati Monster heb ik ook met een schuin oog naar de 890 gekeken. Natuurlijk is het een kwestie van smaak, maar vanwege het uiterlijk dat mij niet aansprak, ben ik er niet verder mee gegaan. Na de nodige rijervaring met de Ducati, is het natuurlijk superleuk om nu de Duke’s te mogen testen, met vooral de 890 als belangrijk vergelijkingsmateriaal. Ik ben gestart op de 1290 Super Duke R en direct valt de sportievere zithouding op. Best wel hoog op de bok, met het stuur wat lager. Zeker bij lagere snelheden tot 80 km/uur was dat niet comfortabel. Daarboven worden de polsen ontlast door de winddruk. De 1290 R rijdt verder heel makkelijk, het blok is heel soepel, al voelt de grote tank wel wat lomp aan. De echte kick zit bij het accelereren, het brute vermogen is echt kicken op die momenten. Nodig? Nee. Leuk? Ja! Vervolgens ben ik overgestapt naar de 790. Die zitpositie is meer relaxed, meer rechtop. Wel valt de goedkopere afwerking op. Spiegels, bedieningsknoppen, het zal het allemaal wel blijven doen, maar ziet er in vergelijking met de 1290 R veel minder uit. Eenmaal in beweging is het echter een heerlijke motor om te rijden. Het blok is super, zat vermogen, mooi geluid, fijne quickshifter. De beste keuze? Toch nog even de 890 rijden. Uitgerust met een Akra praat deze 890 nog iets meer met je. En door de andere kleurstelling ziet de 890 er ook iets beter uit. De zitpositie is vergelijkbaar met de 790, maar de vering net wat verfijnder. Een heerlijke gooi- en smijtfiets, die je niet snel zal verrassen. Conclusie: de 1290 Super Duke R is een gaaf ding met onnodig veel vermogen en vanwege de prijs voor de happy few. De 790 is de budgetkeuze en geeft veel waar voor je geld. De 890 is de meest uitgebalanceerde van het trio en zou mijn keuze zijn. Maar ja, die looks…”

Job Zandvoort

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 29 jaar
Beroep: jurist
Rijbewijs sinds: 2013
Eigen motor(en): Aprilia RSV4
Beoordeling: 5 van 5 sterren

“Drie broers, en tóch zo verschillend. De 790, 890 en 1290 Duke hebben in de basis veel gemeen, maar na een mooie rit door de achterhoek worden de verschillen goed duidelijk. Om te beginnen, de 1290 Super Duke R. Het moge duidelijk zijn dat deze motorfiets objectief gezien met een heel ander motorblok, frame en andere vering niet zoveel overeenkomsten heeft met de kleinere twee. Net als bij de andere Dukes gaat het hier wel ook om een sportieve en agressieve naked met een krachtige tweecilinder en een zekere hooligan uitstraling. Na het opstappen valt meteen de prettige zithouding op. Dicht op het voorwiel, licht voorover, alle ruimte voor de benen en een aangenaam breed stuur. Bij het wegrijden merk je hoe soepel de 1.301cc-V-twin loopt. Van ‘the Beast 3.0’ had ik iets meer intimidatie en ‘rauwheid’ verwacht, maar dat valt mee. Of tegen, afhankelijk van hoe je het bekijkt. De rijmodus Sport zet de boel wat meer op scherp, maar de gasaanname blijft vriendelijk, doch direct. Insturen gaat makkelijk en gepaard met veel vertrouwen. Met een wat hoger tempo wordt de enorme berg aan koppel beter bruikbaar. Duidelijk is dat er voor de openbare weg eindeloos vermogen is. Met een uiterst leuke knetter uit de standaarduitlaat trouwens. Als minpunt moet ik een irritant korte en zenuwachtige eerste versnelling noemen. De quickshifter werkt van de eerste naar de tweede versnelling niet lekker en verder ook niet zo soepel als ik in 2023 van een high-end motorfiets verwacht. De 890 Duke R voelt lichter en compacter aan. De zithouding is meer rechtop en geeft een supermoto-achtig gevoel. Het standaard zadel is te hard naar mijn mening. Ook de vering is hard afgesteld, maar dat geeft juist een scherp en sportief weggedrag. De versnellingsbak is met én zonder quickshifter boterzacht. Hoewel het karakter van de paralleltwin minder vurig is dan die van zijn grotere broer, is de gasrespons lekker direct en loopt het blok agressief in de toeren met zat koppel en vermogen. Meer heb je wat mij betreft niet nodig. De 790 Duke komt voor mij als mindere uit de vergelijking, maar dient zeker niet afgeschreven te worden. De 790 kan wat de 890 kan, maar dan net wat minder agressief en minder strak. Dit geldt met name voor het motorblok en de vering. Wie wat rustiger rijdt en minder ‘pusht’ om de grenzen van de motor (en de wegen) op te zoeken, heeft aan de 790 Duke echter een fantastische motorfiets. Persoonlijk had ik van de drie broers het meeste lol op de 890 Duke R. Dat is voor mij nu toch wel een potentiële motor voor de toekomst.”

Maarten Kok

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 27 jaar
Beroep: programmeur
Rijbewijs sinds: 2019
Eigen motor(en): Honda CBF1000
Beoordeling 790 Duke: 3 van 5 sterren
Beoordeling 890 Duke: 5 van 5 sterren
Beoordeling 1290 Duke: 4 van 5 sterren

“Wat is de Duke 790 een heerlijke machine: je stapt op en het voelt (bijna) meteen vertrouwd. De motor heeft overal genoeg vermogen en is heerlijk wendbaar. Enige minpuntje is dat het rempedaal heel ver naar beneden zit en er niet veel gevoel in zit. De voorrem is dan wel zeer goed en heeft ook meer dan genoeg stopkracht. De 890 is achter beter geveerd en daarmee ook wat comfortabeler. Deze is sowieso over de hele linie wat beter. Je zou misschien denken dat die 100 cc’s extra niet veel verschil maken, dan denk je behoorlijk fout. Je merkt zowel onderin als bovenin toeren dat deze motor nog sneller wil. Ook de vering van de 890 is wat sportiever afgesteld, maar niet oncomfortabel. Je kan deze motor bijna elke bocht ingooien en hij blijft gewoon doorgaan, kom je de bocht uit dan trekt ‘ie meteen lekker door. In tegenstelling tot de 790 zit de achterrem niet alleen precies goed, hij voelt ook goed.
Stap je da vervolgens op de Super Duke, bijgenaamd ‘The Beast’, dan verwacht je een ontembaar beest, die zo onder je kont vandaan vliegt. Maar niks is minder waar, je kan deze motor prima rustig rijden wanneer je dat wilt. Eenmaal op een recht stuk ben je wel zo vertrokken en dan merk je dat ‘ie echt supersnel is. Tijdens het rijden voelt de 1290 net zo wendbaar en soepel als de 890, ondanks dat deze twintig kilo lichter is. Ook hier zijn de remmen uitstekend. Als je een minpunt moet noemen, is dat wel dat er geen gevoel in de schakelaar van het knipperlicht zit. Deze motor is ook puur excessief, want je hebt nooit zoveel vermogen nodig, maar het is wel leuk. Onder de streep is de 890 een perfecte motor, die stuurt perfect en heeft meer dan genoeg vermogen. En is, in tegenstelling tot de 1290, een stuk vriendelijker voor de portemonnee.”

Mark Molenaar

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 31 jaar
Beroep: technisch tekenaar
Rijbewijs sinds: 2012
Eigen motor: Aprilia Tuono 1000
Beoordeling 1290 Super Duke R: 4,5 van 5 steren

“Voordat ik aan deze lezerstest begon, had ik een idee in m’n hoofd hoe de KTM 1290 zou aanvoelen. Misschien door de verhalen die er rondgaan, of door eerder gelezen testverslagen. Ik verwachtte een onbeschofte motor, die er snel met mij als passagier vandoor zou gaan. En de eerste indruk bevestigde dat ook. Hij oogt agressief en zo voelt hij ook wanneer je erop stapt. Dat alles verdwijnt echter zodra je de koppeling laat opkomen. ‘Hij bokt niet, maar is zelfs soepel’ waren mijn eerste gedachte na een paar honderd meter. Zelf ben ik oudere motoren zonder elektronische hulpmiddelen gewend en mijn eigen tweecilinder bokt wel en is heel wat stugger bij lage snelheden. Het volledige elektronische pakket doet zijn werk goed en houdt de machine goed in bedwang. Het is daarom niet moeilijk om het volledige vermogen aan te spreken en met de quickshifter snel door de versnellingen te jagen, waarbij het voorwiel netjes in bedwang wordt gehouden. Vanaf lage toerentallen pakt hij soepel op en door het gigantisch koppel schiet hij er echt vandoor. Tijd om op het mooie dashboard te kijken hoe hard het allemaal gaat, heb je niet, want de KTM trekt echt heel hard door. Het is jammer dat we ons redelijk aan de snelheid moesten houden, want de Super Duke wil en kan veel harder. Ook is het ons afgeraden om de echte performance modes te proberen (diverse hulpsystemen uitgeschakeld c.q. nauwelijks ingrijpend red.), omdat dat voor de openbare weg wat veel van het goede zou zijn. Als al die hulpsystemen iets minder hun best doen, zou de KTM best wel eens zo kunnen zijn, zoals ik had verwacht. En zou ik hem kopen? Ja, en ook weer niet. Wel om het geweldige blok en hoe hij rijdt. Wil je een echte brute motor, dan is dit een goede optie. Maar ik denk dat de GT-versie meer voor mij zou zijn.”

Martin van Daalen

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd : 50 jaar
Beroep : logistiek operator
Rijbewijs sinds : 2017
Eigen motoren : Kawasaki Z650 /Kawasaki Z750
Beoordeling: 5 van 5 sterren

“Mooi weer, schitterende omgeving en negen, voornamelijk oranje, Oostenrijkse rakkers klaar voor een flinke testrit. Nou, dat hoef je mij geen twee keer te vragen! Ik trap af op de 890 Duke, qua specs de middelste van de drie. Prima zithouding, als op maat gemaakt zeg maar, en geen moeilijke wirwar van knoppen. Heel overzichtelijk. Rijden doet ‘ie ook goed. Lichtvoetig, dynamisch, een heerlijk krachtig blok en het gebulder van een hitsige leeuw klinkt uit de uitlaatpijp. Lekker hoor, dit is nu al smullen. En het smaakt naar meer. Dat komt er ook, en hoe. De 1290 Super Duke verdrievoudigt zo’n beetje alle superlatieven van de 890. Niet normaal, wat een machine. Arnold Schwarzenegger die de 100 meter sprint bergop in acht seconden doet, zoiets. Pure power en adrenaline. Daarmee geen motor voor angsthazen of personen die zich niet kunnen beheersen. Een fluwelen handschoen is noodzakelijk om dit geweld te beheersen. Maar als ware liefhebber kan ik niet anders dan veel respect opbrengen voor deze baas. Extreem, trippel, dubbel in het kwadraat, en dan maal tien, ik hou er van! Na de lunch is het tijd voor deel drie van deze nu al memorabele testdag. Het zou oneerbiedig zijn om de 790 Duke alleen maar te typeren als ‘het kleine broertje van’. Daarmee doe je hem veel te kort. Tuurlijk, deze motor heeft veel overeenkomsten met de 890. Het juiste dna dus om in de tweede en derde versnelling door de mooie natuur van de Achterhoek te rijden. Hoog in de toeren vind ‘ie heerlijk, ook weer met dat lekkere plof- en knettergeluid uit de schoorsteen. Met zijn lage gewicht is dit een heerlijke bochtenpakker. Met een smile van oor tot oor komt er uiteindelijk een eind aan deze top testdag. Met een gevoel van volmaakte gelukzaligheid ga ik huiswaarts, mijmerend welke van het trio ik zou willen. Nou, alle drie!!”

Miquel-Jaimie Punter

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 40 jaar
Beroep: accountmanager verzekeringsmaatschappij
Rijbewijs sinds: 2008
Eigen motor: Aprilia RVS4
Beoordeling: 5 van 5 sterren

“Wie vindt een Oostenrijkse naked nou niet aantrekkelijk? Alleen die wind en zitpositie, of zit dat in mijn hoofd? Ik begin de dag op de 890. Precies zoals de KTM-medewerker uitlegde, kom je heel snel in het drop down menu om de straatmodus te verzetten naar sportmodus. Zeer gebruiksvriendelijk. Ook valt de zitpositie reuze mee, niet onderuitgezakt, maar vrij sportief en ook voor mijn 1.87 meter goed te doen. Wat direct opvalt is de zeer smal naar boven lopende tank, ik ben een dikke tank gewend, dus even wennen. Eenmaal op weg verrast de KTM mij zeer positief, wat een fijne, scherpe stuurmachine! Wanneer je al vijftien jaar zonder quickshifter rijdt, is het toch niet ineens de nieuwe standaard. Ik merk dat ik nog veel (ont)koppel, maar in de middag gaat het beter. Wat een gaaf systeem is dat, vol gas en doorschakelen maar. Al zou ik het patroon wel willen omdraaien, mijn maat 46 steeds onder het pookje krijgen om op te schakelen is niet ideaal. Maar goed dit kan opgelost worden door omgekeerd te schakelen. Na de stop durf ik de 1290 wel aan. Gelijk de rijmodus op sport gezet, street leek mij te soft. Wat een power, wat een machine; deze motor wil en gaat hard. Wat een gaaf scherm ook, dit is echt de premium versie van de range. Hij stuurt net als de lichtere 890 heel fijn en scherp in. Ik wilde graag de boel heel houden en heb hem binnen een paar kilometer alweer op street gezet, voor mij nu voldoende power. Je zit er vrij sportief op, maar niet in de racehouding die door acht verschillende superbikes gewend ben. De elektronica houdt de boel in toom en laat het voorwiel iets omhoog komen, maar geen halve meter. Gewoon gaan met deze dikke KTM. Ik vind het verschil met de 890 groot, de 890 wordt snel je vriend, op de 1290R had ik meer het gevoel in gevecht te zijn. Dit gevoel herken ik van mij eerste ZX-10R in 2010, zoveel power en hij vergeeft je weinig foutjes. Het dashboard is echt heel mooi en helder, stapje beter dan die van de 890 en 790. De verschillende rijmodi zijn echt makkelijk in te stellen, de menustructuur is mooi overzichtelijk. Op alle drie de modellen werkt dit hetzelfde en is het voor elke gebruiker duidelijk. Tot slot de 790. Zithouding is prima en ik trek de motor direct twee keer in de begrenzer, bovendien voelt hij wat zenuwachtig. Ik mis de power van de 890, ondanks dat het oprecht een gave motor is. Zeker wanneer je net rijdt en goed wilt leren sturen. Wanneer je als ik vijftien jaar 1000cc superbikes gewend bent, is dit geen potentiële opvolger. Wel stuurt hij vlijmscherp. Mijn hart zegt ‘sparen voor een 2023 RSV4 2023’. Mijn 40-jarige rug, polsen en hersenen ‘kijk over een paar jaar naar een naked…’”

Rianne Pronk

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 39 jaar
Beroep: paraveterinair
Rijbewijs sinds: 2009
Eigen motor: Triumph Speed Triple 1050
Beoordeling 790 en 890 Duke: 4 van 5 sterren
Beoordeling 1290 Super Duke: 5 van 5 sterren (1290)

“Na 200 kilometer over de snelweg door de mist kom ik als een ijspegel aan in Varsseveld, waar ze net begonnen zijn met het uitladen van de testmotoren. Drie verschillende modellen gaan we vandaag testen, de 790, 890 en 1290 Duke, die in de smaak vallen met hun bijzondere uiterlijk. Na een korte uitleg ben ik stiekem een beetje opgelucht dat ik op de Duke 790 mag beginnen. Deze heeft een prima zithouding, schakelt goed en heeft een duidelijk display. Het geluid, zeker wanneer je er een andere uitlaat op zou zetten, is leuk, ook met gas dicht hoor je een hoop geplof. De quickshifter vind ik persoonlijk minder prettig, dat werkte niet heel vloeiend. Tijdens het rijden heb ik de 790 in de sport-modus, dat ging prima. Ook ben ik er met hobbelig wegdek niet vanaf gestuiterd, dus de vering bevalt goed. Hoewel ik tijdens de eerste wissel op zoek ging naar de 890 Duke voor de mentale opbouw, kreeg ik toch de 1290 onder mijn kont. Dat vond ik toch wel een beetje spannend. Grappig genoeg reed ik hier zo mee weg en gaf hij met zijn stabiele wegligging een heel goed gevoel. De 1290 heb ik in de street-modus gereden en dat is voor mij meer dan genoeg. Deze mooie motor heeft een duidelijk display met vele verschillende opties. De remmen zijn vele malen fijner dan die van zijn zijn kleinere broertje, maar dat mag je ook wel verwachten. Ondanks dat dit model voor mij niet de beste keuze zou zijn, omdat ik er nooit uit kan halen wat er in zit, vond ik de 1290 het prettigst rijden. En eerlijk gezegd heeft hij ook de beste looks! Het enige minpuntje vind ik het knipperlichtknopje waaraan je niet voelt of het aan- of uitstaat. Als laatste de KTM Duke 890. De gulden middenweg, met net iets meer body dan de 790, maar een stuk lichter uiteraard dan de 1290. Ik heb deze Duke totaal onderschat, hij komt zeer goed van zijn plek en je moet echt wel voorzichtig zijn met het gashendel, want persoonlijk houd ik graag twee wielen aan de grond! Al met al heel leuk om op de verschillende Dukes te mogen rijden!”

Tom Borghuis

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 40 jaar
Beroep: IT-manager
Rijbewijs sinds: 2017
Eigen motor: BMW S1000R
Beoordeling: 4 van 5 sterren

“Fantastisch! Een dag rondrijden op de nieuwste 790, 890 en 1290 Dukes. Tijdens de route van 150 kilometer heb ik ze alle drie modellen mogen proberen en unaniem zijn het superfijne motoren die eigenlijk direct goed aanvoelen. Ik was het meest geïnteresseerd in de 1290 Super Duke R, voor om de vergelijking te maken met m’n eigen BMW S1000R. De 1290 tweecilinder is echt een ander type dan mijn eigen vier-in-lijn. Zoals verwacht valt vooral het hoge koppel bij relatief lage toeren erg op. De 1290 nodigt je constant uit om dat koppel uit te proberen, regelmatig komt het voorwiel dan ook even los als er gas kon worden gegeven. De Super Duke voelt erg licht en kort, voor het stuur zit niet zo veel en het dashboard zit tamelijk dicht op de bestuurder, waardoor je echt naar beneden moet kijken om hem af te lezen. Heel kort over de 790, ook een prima vermogen, maar daar viel mij voornamelijk op dat de remmen veel minder direct aanvoelen dan op de 890 of de 1290. Uiteindelijk is de 890 de motor die mij misschien het meeste heeft verrast. Hij heeft echt ruim voldoende vermogen en ik merk dat ik er wat rustiger op rij dan op de Super Duke. Remmen en vering voelen duidelijk een stap beter dan de 790. Op veel punten lijkt deze motor wel op de 1290, hij is alleen in alles een stukje lichter en minder agressief. De 890 lijkt echt de verstandige keuze van dit trio, alles voelt gewoon goed. De kracht van de Super Duke heb je eigenlijk ook niet nodig, zolang je niet het circuit op gaat. Maar het is wel mooi dat het kan!”