Yamaha Dark Side Tour – Vrouwtje van Stavoren
Nederland kent vele donkere en duistere verhalen. Mythen en sagen die vertellen over vreemde, onverklaarbare gebeurtenissen met illustere wezens. De Yamaha MT-09 is voor de duivel niet bang. Om dat te bewijzen gaan we dit seizoen met The Dark Side of Japan op bezoek bij The Dark Side of Nederland.
Wacht, loopt ze daar nu echt? Ja hoor, geen twijfel mogelijk. Dat is waarachtig het Vrouwtje van Stavoren dat linea recta op onze twee Yamaha’s MT-09 afloopt. Ze steekt lachend haar tong uit, als om te laten zien dat ze de motoren misschien wel mooi vindt, maar toch ook beneden haar niveau. Hadden we kunnen weten, deze exorbitant rijke koopmansweduwe is niet snel tevreden (zie inzet: de Sage van Het Vrouwtje Van Stavoren). Dat we haar in levenden lijve zouden ontmoeten konden we nog niet bevroeden toen we een plekje zochten op het fraai gelegen terras van Hotel de Vrouwe van Stavoren. Nauwelijks bekomen van verbazing stappen we op de Yamaha’s richting de ook bij fietsers zeer geliefde dijk langs het IJsselmeer te rijden. De drukte vraagt om een gematigd cruise-tempo, maar met prachtige vergezichten over de met zeilbootjes bezaaide binnenzee is dat geen straf. Onze eerste stop is de vluchthaven van Laaksum, het kleinste vissershaventje van Europa. Terwijl we vanaf Laaksum onze weg vervolgen richting Oudemirdum passeren we het Jolderenbos met daarin de enige in Friesland overgebleven toren van het korps luchtwachtdienst – gebouwd om te speuren naar onder de radar vliegende vliegtuigen, maar sinds 1968 niet meer in gebruik. De terrasjes op de Brink in Oudemirdum nodigen uit om op z’n minst een kop koffie te gebruiken, waarna we onze MT-09’s weer de sporen geven. Via Nijemirdum over de slingerende Haeburgen en de Leijen richting Lemmer. Vanaf daar steken we meteen door naar de Friese polders langs het Tjeukemeer. Hier is een bezoek aan rijksmonument het Gemaal van Echten zeker aan te bevelen: een fraai gerestaureerd stoomgemaal, pal aan het meer. De lange laan ernaartoe is verboden voor auto’s. Boffen wij even dat we met de motor zijn!
Na deze rustgevende tussenstop rijden we door langs het slingerende water van De Tjonger richting Kuinre, om bij Schoterzijl het water over te steken en vlak daarna Friesland voor Overijssel te verruilen. Een vergissing is hier snel gemaakt als je meteen na de afslag de Worstsloot opkomt die uitnodigt het gas open te draaien. Maar dan rij je de afslag naar de smalle Worstdijk zomaar voorbij, terwijl juist die zo mooi meegolft met de meanderende Bijlinde, met aan de overkant de Zeedijk. Voorbij Kuinre volgen we de bochtenrijke Hammerdijk en Blokzijlerdijk. We zouden nu via de Kuinderdijk linea recta naar Blokzijl – onze volgende stop – kunnen doorstomen, maar besluiten nog even het ‘oude land’ in te duiken. De plaatsnamen Nederland en Muggenbeet zijn intrigerend genoeg om er een ommetje aan te wagen. Vanaf Blokzijl stuiven we vervolgens de Vollenhoofsedijk op, waar we even voorbij het honderdjarige Gemaal A.F. Stroink bij Moespot de dijk verlaten, richting merengebied van de Beulakerwijde en de Belterwijde. We schampen Zwartsluis en rijden even verderop het veerpontje op dat ons over het Zwarte Water naar Genemuiden vaart. We spoeden ons via een wat saai industrieterrein naar een leuk slingerweggetje dat meebuigt met het Zwarte Water, waarna we polder Mastenbroek doorkruisen, een van de oudste droogmakerijen van Nederland. Voorbij het Stoomgemaal Mastenbroek verlaten we de Kamperzeedijk nog even voor een ommetje over de Slaperdijkweg, waarna we via IJsselmuiden op onze eindbestemming afrijden. Daar zien we over de IJssel bij Kampen de stadsbrug al liggen. Met bovenop de heftorens, schitterend in de zon, vier blinkende gouden wielen. We denken nog even aan al het goud dat het eens zo welvarende Vrouwtje van Stavoren verloor: zou niet een deel daarvan hierin terechtgekomen kunnen zijn? We rijden de brug over om ter afsluiting van onze Dark Side Tour aan de monumentale Kamper kade van een welverdiend hapje en drankje te genieten.
DE SAGE VAN HET VROUWTJE VAN STAVOREN
Lang geleden woonden in Stavoren een steenrijke koopmansweduwe, die het hoog in de bol had. Op een dag stuurde de vrouw er een schipper met een schip vol goudstaven op uit om het “kostbaarste goed ter wereld” te bemachtigen. Na alle wereldzeeën te hebben bevaren besloot hij in Danzig tenslotte het goud te verruilen voor de allermooiste tarwe die hij ooit had gezien. Eindelijk had hij het kostbaarste ter wereld gevonden.
Eenmaal terug in Stavoren bleek de Vrouwe allesbehalve blij met de opgehaalde waar. Hoewel de armen haar smeekten dit niet te doen, gaf de weduwe in al haar woede opdracht de waardevolle tarwe in zee te werpen, aan de andere zijde van het schip als waar de tarwe was geladen (naar verluidt is daaruit de ondiepte Vrouwenzand ontstaan). Een oude man die hier getuige van was wendde zich tot de weduwe en sprak: “U zult gestraft worden voor Uw overmoed! Er komt een tijd dat U zult gaan bedelen!”
Schamper keek het vrouwtje van Stavoren op de grijsaard neer. Ze nam een gouden ring van haar vingers en wierp die in zee, zeggend: “Zomin deze ring nooit uit de zee terugkeert, zomin zal ik tot de bedelstaf vervallen.” Korte tijd later ontdekte de dienstmeid van de Vrouwe in de ingewanden van een vis, die ze klaarmaakte voor het middagmaal, de gouden ring. Geschrokken liet de meid de ring aan haar meesteres zien. Al snel sloeg het noodlot toe. Enige dagen na de vondst van de ring bereikte de weduwe het slechte nieuws dat al haar schepen waren vergaan. Het vrouwtje van Stavoren kwam die klap nooit meer te boven en zo kwam de voorspelling van de oude man uit. De haven van het stadje raakte in verval en op de zandbanken groeide het graan dat door het vrouwtje in zee was geworpen.
