WK Superbike Magny Cours, Frankrijk

Nog niet eerder werd een coureur drie keer op rij Superbike-wereldkampioen. Totdat Jonathan Rea in Magny Cours met een overweldigende overmacht zich na de eerste race al vroegtijdig verzekerde van zijn derde opeenvolgende Superbike-kroon. Michael van der Mark verscheen na de tweede race met teamgenoot Alex Lowes op het podium met een uitstekende derde plaats.

Toen Jonathan Rea aan het eind van 2014 het Ten Kate Honda-team verliet, verwachtte iedereen grootse daden van de Noord-Ier op Kawasaki. Rea maakte de hooggespannen verwachtingen van meet af aan waar. Direct zijn eerste race in het groen won hij op Phillip Island en twee jaar en ruim zeven maanden later schreef hij zeer overtuigend zijn 35e Kawasaki-zege bij. Rea was al de meest succesvolle Kawasaki-coureur in de Superbike-geschiedenis, maar nog belangrijker was dat zijn zaterdagzege in Magny Cours genoeg was om vijf races voor het einde van het seizoen zijn derde titel veilig te stellen. Rea’s optreden was niet alleen overtuigend, het was ook opzienbarend. In de Superpole klapte hij op het natte en spekgladde Franse asfalt hard van zijn machine. Toen de tijd begon te dringen, stapte Rea alsnog op een gerepareerde ZX-10RR en declasseerde de rest van de tegenstanders, die amper de betiteling ‘concurrentie’ verdienden. De verrassende tweede man Leandro Mercado stond op 1,2 seconde, tiende man Michael van der Mark moest maar liefst 3,8 seconden toegeven. Voor Rea was zijn vijfde pole van het jaar de opmaat voor misschien wel zijn sterkste optreden van 2017. Hij veroverde meteen de leiding en had na een ronde al 2,5 seconden voorsprong op tweede man Chaz Davies. Na drie ronden bedroeg het gat op de nieuwe tweede man Tom Sykes al zes tellen en aan de finish bedroeg de kloof naar runner-up Marco Melandri maar liefst 16,3 seconden. In zijn eerste kampioensjaar 2015 won de nu 30-jarige Rea veertien races, vorig jaar prolongeerde hij zijn titel met negen overwinningen en in Magny Cours maakte hij het dozijn vol. Rea’s totaal – met vijftien overwinningen op Ten Kate Honda’s – staat nu op vijftig, nog slechts twee minder dan drievoudig wereldkampioen Troy Bayliss en negen achter viervoudig titelhouder Carl Fogarty. In de uitloopronde werd Rea’s machine voorzien van goudkleurige kuipdelen en een goudkleurig spatbord, voordat hij in het parc fermé groots werd onthaald door vrouw en kinderen, zijn ouders en ‘mijn tweede familie’, zijn voltallige Kawasaki-crew met ‘riding coach’ Fabien Foret en onder leiding van Pere Riba. “Ik heb er geen woorden voor”, stamelde de kersverse drievoudige wereldkampioen. “Ik prijs me gelukkig dat ik voor dit team kan rijden en de steun van iedereen heb. Natuurlijk moet ik het doen en moet ik scherp zijn, maar zonder hen was het me niet gelukt. Vijftig overwinningen is mooi, maar ik denk dat het op dit moment een beetje ondersneeuwt in het feestje. Maar ook daar ben ik net zo trots op. Wereldkampioen worden was al een droom, vorig jaar ‘back-to-back’ was geweldig en dan nu een derde titel op rij: ik weet niet goed wat ik van moet zeggen. Misschien ga ik het me realiseren wanneer ik ooit op mijn carrière terugkijk. Op dit moment ben ik er nog niet klaar mee en wil ik nog meer.”
Rea was gebrand op de winst. “Ik wilde zo graag winnen, maar niet tot elke prijs. Je hoeft maar een klein foutje te maken in de regen en je ligt er af. In 2015 won ik de titel zonder dat ik op het podium stond en dat was een raar gevoel. Vorig jaar werd ik wereldkampioen terwijl ik door Chaz werd geklopt, maar dit jaar wilde ik winnen. Dat was niet makkelijk, want in de Superpole viel ik en daarna had ik flink last van mijn schouder. Misschien was het wel een gelukje dat de race nat was, want daardoor was het minder zwaar. Maar ik ben ongelooflijk blij.”
Op zondag was de wereldkampioen duidelijk minder gelukkig. Na een ongebruikelijk matige start vanaf de negende plaats kon Rea in de tweede ronde de machine van de ten val gekomen Eugene Laverty net niet ontwijken. “Ik raakte iets hards met mijn rechtervoet en voetsteun en de ophanging daarvan is helemaal afgebroken”, vertelde Rea na zijn tweede DNF van het seizoen. Met een ontvelde voet bezocht hij de Clinica Mobile, waar echter geen breuken werden geconstateerd.

Michael van der Mark opende op vrijdag zeer sterk met een tweede plaats achter Rea. In de Superpole kwam hij echter niet verder dan de tiende plaats. Van der Mark startte echter voortreffelijk en bezette na de eerste ronde al de vijfde plaats. Een paar kilometer later trok hij zijn machine echter onderuit in de langzaamste bocht van het circuit, net toen teamgenoot Alex Lowes hem was gepasseerd. Van der mark pakte zijn nauwelijks beschadigde machine weer op en begon vanaf de negentiende plaats een indrukwekkende inhaalrace die hij als negende afsloot. “Ik was te agressief bij het uitkomen, terwijl de achterband spinde”, analyseerde Van der Mark de crash. Ook in de ochtendtraining was de Rotterdammer al gevallen.
Op zondag bleef het ook niet geheel droog tijdens de race. “Het begon al te druppelen toen we de pitlane uitreden”, aldus Van der Mark. Vanaf de zesde startpositie vertrok hij desalniettemin zeer voortvarend. Voor de eerste doorkomst proefde Van der Mark zelfs even aan de leiding, maar Chaz Davies – in race 1 door een gebrek aan grip niet verder gekomen dan de tiende plaats – Leon Camier en Lowes leken te snel. Door het uitvallen van Camier schoof Van der Mark op naar de derde plaats, om daarna het duel aan te gaan met Lowes. De Engelsman bleek te sterk. Zijn tweede tweede podium in drie races stemde Van der Mark echter tevreden. Het was bovendien voor het eerst sinds Yamaha’s World Superbike-comeback vorig jaar dat twee rijders samen op het podium stonden. “Ik kwam goed weg en ik probeerde nog even voor de leiding te gaan, maar ik was toch even iets voorzichtiger dan die anderen”, gaf Van der Mark ruiterlijk toe. “Het was een voordeeltje dat ik nog jongens voor me had. Ik pushte behoorlijk, maar ik wilde ook niet crashen. Ik had ongeveer dezelfde snelheid als de jongens vooraan, maar het was moeilijk om een ritme op te bouwen omdat elke ronde wel weer ergens een regenvlag werd gezwaaid. Ik probeerde Alex aan te vallen, maar ik maakte een paar foutjes en daarna waren de banden niet meer goed genoeg om nog eens aan te vallen. Het was bepaald geen makkelijke race, maar ik ben blij dat we weer op het podium staan en ik denk dat we echt een stap gemaakt hebben. Ik denk dat we hebben laten zien dat we vanaf nu elke race voor het podium kunnen gaan. Voor het hele team is het een onwijze ‘boost’ dat we allebei op het podium staan.” De volgende race is in Jerez, waar Van der Mark in 2014 Supersport-wereldkampioen werd. “Dat is een speciale plek voor me. Daar verheug ik me nu al op.”