WK Superbike Imola, Italië
Jonathan Rea lijkt dit jaar niet te stoppen in zijn jacht op een eerste Superbike-wereldtitel. In Imola was de Kawasaki-coureur weer in beide races te sterk voor de concurrentie, van wie teamgenoot Tom Sykes nog het dichtst in zijn buurt bleef. Voor Michael van der Mark kende het weekend in Italië een teleurstellende afloop. De Ten Kate-rijder scoorde in race 1, maar werd later van zijn Honda gereden.
In Imola zag het WK Superbike-veld de comeback van Davide Giugliano. Tijdens de laatste test voorafgaand aan de eerste race in Phillip Island crashte de Italiaan hard en stond vanwege drie gebroken ruggewervels lange tijd aan de kant. Voor eigen publiek kwam de ‘crash-happy’ Giugliano op overtuigende wijze terug. Op zaterdag noteerde hij erg knap de eerste Ducati-pole van 2015 en ook op de racedag deed hij van zich spreken. Dat Giugliano uiteindelijk te kort kwam om het Kawasaki-duo Rea-Sykes partij te bieden tot de finish, was bepaald geen schande. Jonathan Rea is sinds zijn vertrek bij het team van Gerrit en Ronald ten Kate alleen maar gegroeid. In zijn geliefde Imola bewees de WK-leider dat nog eens op briljante wijze. Vorig jaar pakte Rea er op de Fireblade nog zijn laatste dubbel in dienst van Honda, dit keer was hij op de Kawasaki beide keren de beste. Het was Rea’s derde dubbel in vijf raceweekenden. En alsof dat al niet indrukwekkend genoeg was: in tien races morste de 28-jarige Rea ook slechts tien punten. Die dominantie doet denken aan het seizoen 2003, toen de latere wereldkampioen Neil Hodgson in de eerste tien races slechts één maal geklopt werd – door James Toseland.
Rea en teammaat Sykes zorgden in Imola bovendien voor de eerste Kawasaki- 1-2’s van het seizoen. Rea en Sykes, respectievelijk dubbelwinnaars op het prachtige Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari in 2014 en 2013, hadden echter niet het rijk alleen. In de eerste race vertrok polesitter Giugliano voortreffelijk met Rea, Sykes en Ducati’s Chaz Davies in zijn slipstream. Sykes leek Giugliano’s zwaarste tegenstander. Met een prachtige manoeuvre buitenom nam de wereldkampioen van 2013 elf ronden voor het einde de kop over, terwijl een ronde eerder Davies de derde plaats van Rea had overgenomen. Davies kon echter niet één bocht van die luxe genieten, want meteen daarna gaf zijn Panigale de geest. Met nog negen ronden te rijden werd de rode vlag gezwaaid na een zware crash van David Salom. De wedstrijdleiding besloot tot een herstart, met een sprintrace over slechts zes ronden. Sykes rook zijn kans, maar na twee ronden zag hij toch Rea voorbij komen. Ondanks een nieuw ronderecord in de voorlaatste ronde lukte het Sykes niet om zijn teamgenoot te kloppen, terwijl Giugliano de derde plaats als een overwinning koesterde.
“Ik ben geen liefhebber van dit soort sprintjes”, vertelde Rea na zijn zevende seizoenszege. “Ik dacht namelijk dat mijn concurrenten daar een voordeeltje van zouden hebben. Maar we hadden iets veranderd, waardoor ik beter kon remmen. Het was moeilijk achter Tom, maar toen hij een foutje maakte (Sykes tikte per ongeluk zijn machine in de vrijstand, FW), was dat mijn kans.”
In de tweede race liet Rea het niet tot een echte tweestrijd komen met Sykes. De klassementsleider nam kopstart en bouwde een voorsprong op die aan de finish ruim vier seconden bedroeg op Sykes. Ondanks weer een nederlaag op identiek materiaal zag die lichtpuntjes. “We zetten echt stapjes in de goede richting”, aldus Sykes. “Maar ik moest te veel forceren om bij Jonathan te blijven. En we weten hoe snel hij hier is.”
Rea scoorde zijn vijfde Imola-zege en staat nu in de boeken als enige rijder die ‘back to back’-dubbels behaalde op het bijna 5 kilometer lange circuit; en dat ook nog op twee verschillende merken. “Ongelooflijk”, vond Rea ook zelf. “We moeten genieten van dit moment.” Het was voor Rea zijn 23e overwinning in 150 races. Die bijzondere zege droeg hij op aan Joan Lascorz, die in 2012 tijdens een test in Imola zeer ongelukkig ten val kwam en sindsdien in een rolstoel zit. “Ik moest in die laatste ronden zo aan hem denken. Hij maakte deel uit van dit team; deze is voor hem.”
Jordi Torres was de derde tevreden man op het podium. De Spanjaard, die in de eerste race zijn Aprilia in het grind had gelegd, passeerde de moegestreden Giugliano en noteerde zijn eerste top 3-klassering in het WK Superbike. Vijf ronden voor het einde verdween Chaz Davies van het toneel toen zijn reservemachine olie begon te lekken. Davies koerste op dat moment op een derde plaats.
Na zijn geweldige podiumplekken in Assen sprak Michael van der Mark nog de hoop en verwachting uit dat hij met de Honda Fireblade op het stuurcircuit van Imola ook goed mee zou kunnen komen. Het werd echter een lastig en tegenvallend weekend voor de nummer 7 in de WK-stand. Op de eerste trainingsdag kwam Van der Mark door remproblemen niet verder dan de dertiende plaats en op zaterdag moest hij via een omweg een plek bij de snelste twaalf rijders veroveren. Dat lukte, en de Rotterdammer sleepte er met een negende startplaats in ieder geval meer uit dan teamgenoot Guintoli: de Fransman kwam niet verder dan de vijftiende startplaats. “Ik was redelijk tevreden met de tweede dag, want zaterdagmorgen zijn we de goede kant op gegaan”, vertelde Van der Mark. “Maar eerlijk is eerlijk, we staan nog steeds ver achter de echt snelle mannen. Jammer genoeg werkte de tweede kwalificatieband niet optimaal.”
De rode vlag in de eerste race was duidelijk niet in het voordeel van Van der Mark. Na een zeer matige start werkte de Pata Honda-coureur zich op van de veertiende naar de zevende plaats, vóór Guintoli. In de sprintrace over zes ronden verloor hij twee posities vanaf zijn zevende startplaats, en toen Leon Camier voor hem crashte leek een achtste plaats binnen handbereik. In de laatste ronde werd Van der Mark nog gepasseerd door thuisrijder Matteo Baiocco. “Vóór de rode vlag had ik een probleem met mijn ‘launch control’ en daarom verloor ik zo veel bij de start”, verduidelijkte Van der Mark. “Hoewel het daarna niet geweldig ging, kon ik wel steeds wat opschuiven. Na de herstart besloot ik om een andere band te gebruiken. Helaas viel de grip enorm tegen, teleurstellend was dat.” Guintoli evenaarde achter Leon Haslam met een vijfde plaats zijn beste seizoensresultaat.
In de tweede race leek Van der Mark een stuk beter op zijn gemak. Hij streed met het Aprilia-duo Haslam en Torres om de vijfde plaats, totdat hij met nog elf ronden te rijden van zijn machine werd gereden door Haslam. Een bocht later vloog de Brit – met wie Van der Mark ook in Assen een zeer fysiek duel uitvocht – zelf met een highsider van zijn machine. “De start van de tweede race was niet slecht en ik kwam in een mooi gevecht terecht met Torres”, aldus Van der Mark. “Toen wilde Leon me passeren, maar hij raakte me en ik vloog er af. Ontzettend balen, want als je kijkt dat Torres op het podium stond had er zeker een vierde plaats in gezeten. Misschien was de derde plaats ook wel mogelijk geweest.”
Kenan Sofuoglu boekte in de Supersport een zeer emotionele zege. Voor de race in Thailand werd Sofuoglu voor het eerst vader en een week voor de wedstrijd in Imola kreeg zijn zoontje Hamza een hersenbloeding. Hoewel de kleine in kritieke toestand verkeerde, besloot Sofuoglu na overleg met zijn Nederlandse vrouw om wel naar Italië af te reizen. In een rechtstreeks duel met de van pole vertrokken Jules Cluzel toonde hij zich uiteindelijk de sterkere. Het was Sofuoglu’s derde overwinning op rij. Op het podium besloten Cluzel en derde man Zanetti uit respect voor Sofuoglu’s situatie de Prosecco-flessen niet te ontkurken. In de Superstock-klassen was Tony Coveña de enige Nederlander die punten pakte. In de FIM Superstock 1000 Cup reed de Ducati-coureur van het EAB Racing Team naar een uitstekende zevende plaats.
