WK Superbike Assen
Michael van der Mark had een heel reële kans om de Nederlandse WK Supersport-race op Assen te winnen, vond teammanager Ronald ten Kate voor het weekend. “In dat geval gaan we allemaal uit onze pan”, voorspelde Ten Kate. De teammanager kon een feestje vieren, want een grandioze Michael van der Mark reed in een vrijwel foutloze race naar zijn eerste WK Supersport-zege.
De druk was immens en de verwachtingen waren hoog, maar Michael van der Mark leek in Assen amper uit zijn ritme te brengen. Toch gebeurde het op zaterdag tijdens de kwalificatie. In de jacht op zijn allereerste pole zaten enkele wachtende rijders de jagende Van der Mark ‘gruwelijk in de weg’. De Ten Kate-coureur was furieus en mocht zich na afloop samen met Roberto Rolfo en Ratthapark Wilairot melden bij de wedstrijdleiding. Ronald ten Kate begeleidde zijn pupil. “Het is ook heel vervelend als je bezig bent aan een goede ronde en dan kom je een paar van die snuiters tegen die bijna stil staan bij de Ramshoek”, had de door de wol geverfde Ten Kate begrip voor zijn explosief reagerende coureur. “Michaeltje maakte een bepaalde armbeweging die niet mocht, volgens de wedstrijdleiding. Af en toe is het een enorme gifkikker, hij zit boordevol temperament. Hij heeft plechtig beloofd dat hij het nooit weer zal doen… Wilairot kreeg een laatste waarschuwing en ook Rolfo kreeg de wind van voren.”
Dat Van der Mark desondanks achter polesitter Florian Marino en drievoudig wereldkampioen Kenan Sofuoglu nog de derde tijd wist te klokken, gaf vertrouwen bij de coureur en bij de teammanager. “Al op vrijdag wisten we dat dit een heel bijzonder weekend kon worden. De tijden die hij toen al reed, waren geweldig”, aldus Ten Kate.
Op zondagochtend leek een koortsaanval nog roet in het eten te gooien. Van der Mark sliep amper en moest zich door de staf van de Clinica Mobile laten oplappen. Ronald ten Kate gaf toe dat hij twijfels had over de oorzaak van de koorts. “Je kunt ook ziek worden van de zenuwen. Maar na de race was hij heel snel op. Hij was echt ziek.”
Het verhaal van de race was vanwege Vander Marks suprematie in feite snel verteld. Sofuoglu vertrok als snelste voor Marino en Van der Mark, maar in de tweede ronde maakte de Turkse Kawasaki-coureur een dure fout. Op dat moment had Van der Mark zich al voorbij Marino gewerkt. De Fransman kon een aantal ronden het tempo van de thuisrijder bijhouden, maar ging uiteindelijk door de knieën. Sofuoglu kwam nog terug tot de derde positie, maar na twee-derde van de race zette hij zijn machine aan de kant met een defecte versnellingsbak – Sofuoglu’s tweede nul in drie races. Van der Mark leidde toen al zeer comfortabel en kwam de eerste Nederlandse WK Supersport-zege sinds 2004 (Jurgen van den Goorbergh in Valencia) steeds dichterbij. “De laatste vier ronden had ik al kippenvel en ik zag ook al allemaal mensen juichen”, vertelde Van der Mark na afloop van een magnifieke voorstelling. “Maar ik besloot vol door te gaan, want zo kon ik het beste geconcentreerd blijven.”
Van der Mark demonstreerde een uniek raceritme. Niet minder dan twaalf van de achttien ronden reed hij in de 1.38; tweede man Marino lukte dat vier keer, derde man Jules Cluzel op de MV Agusta slaagde er niet een maal in. Op weg naar zijn eerste WK Supersport-zege verbeterde de Pata/Honda-kopman bovendien het ronderecord op Assen, het circuit dat hij niet tot zijn favorieten rekent. In het parc fermé en vooral op het podium toonde Van der Mark duidelijk emoties met een dolgelukkige teammanager Ronald ten Kate aan zijn zijde. “Ik keek naar Ronald om te zien of hij misschien stond te janken tijdens het volkslied. Ik in ieder geval bijna. Ik moest lachen toen ik naar Ronald keek, maar ik zat toch ook wel met een brok in mijn keel”, gaf Van der Mark toe. “Dat had ik niet verwacht.” Ook de ervaren Ten Kate wilde niet stoer doen. “Als je die trap oploopt naar het podium denk je al dat er net iets heel moois is gebeurd. Dan hoor je dat gejuich van al die mensen, je staat op het podium en je hoort het Wilhelmus. Dan kijk je op het podium opzij…. Ja, toen moest ik toch een paar keer slikken. Ik heb vaak op het podium mogen staan, maar met het eigen volkslied en dan ook nog met Michaels eerste overwinning, dat is fantastisch.”
Ten Kate had de race met een mengeling van vertrouwen en angst bekeken. “We zagen al snel dat hij duidelijk een maatje te groot was. Hij bleef die rondetijden er maar uit stampen. Als een Zwitsers uurwerk. Maar dan die laatste paar rondjes…. Als team ben je verantwoordelijk voor de technische kant van het verhaal en alles moet natuurlijk wel heel blijven. Die laatste ronde maakte hij nog een foutje, maar dat mag als je bijna tien seconden voorsprong hebt.
Van der Mark vertelde over een weekend waarin alles klopte. “Ik had vorig jaar in Turkije gezien hoe de mensen juichten voor Kenan. Ik dacht ‘dat wil ik ook eens meemaken’. Vanaf de eerste training was ik onwijs snel en de fiets voelde meteen goed aan. Ik begon rustig achter Florian en Kenan, maar ik zag dat ik sneller was. Toen ik Florian voorbij was, kon ik ook wegrijden. Dit was ook mijn ritme, ik kon het vrij gemakkelijk rijden. Ik was zoveel sneller dan de rest.” Van der Mark won in 2011 en 2012 de Superstock 600-races voor eigen publiek. “Maar dit was veel mooier. Zeker, er was veel druk, maar uiteindelijk was het een perfect weekend. Zo’n eerste overwinning is vaak het moeilijkst, zeggen ze. Het is ook nog niet echt tot me doorgedrongen. Maar vanaf nu denk ik zeker dat ik elke race voor het podium kan gaan. En uiteindelijk ook voor de titel, ja.” Dat Sofuoglu niet op het podium stond, betreurde Van der Mark toch enigszins. “Zonder Kenan is het toch anders. Met hem hou ik in het WK nog steeds het meeste rekening, zeker weten.”
Voor het Ten Kate-team was de eerste Supersport-zege sinds Fabien Foret in 2011 de race in Imola won. Zeventien jaar na Wilco Zeelenbergs Supersport-winst in Assen – waarbij Ronald ten Kate als monteur bij betrokken was – stond er in Drenthe eindelijk weer een Nederlander op de hoogste podiumtrede. Van der Mark schaarde zich bij de rij illustere Ten Kate-coureurs Fabien Foret (2002), Karl Muggeridge (2003 en 2004), Kenan Sofuoglu (2006 en 2007) en Andrew Pitt (2008) die de thuisrace van het team wonnen. Zij werden bovendien wereldkampioen op een Ten Kate/Honda, evenals Chris Vermeulen en Sébastien Charpentier. Van der Mark heeft alles in zich om zich bij dat gezelschap te voegen, meende Ten Kate. “Hij heeft een beetje wat Charpentier had: die puurheid en het talent. Het racen zit zó in zijn genen. Michael heeft de flair, hij kan een haantje zijn en die stijgende lijn houdt hij zo mooi vast. Er zijn nog zo veel dingen die beter kunnen. Wat? Dat bespreek ik wel een keer met hem, maar Michael zit nog lang niet aan zijn plafond. Voor vandaag was dit zijn perfecte wedstrijd, maar zijn beste race komt nog.”
Al voor het raceweekend in Assen gaf Ten Kate aan dat Van der Mark mogelijk volgend jaar promoveert naar het Superbike-team van de specialisten uit Nieuwleusen. “Wij willen wel, maar er kan nog van alles tussen komen. In 2013 hadden we dat al op tafel gelegd. In Suzuka (waar Van der Mark deel uitmaakte van het winnende team, FW) heeft hij laten zien dat hij ook met zo’n grote brommer wel overweg kan”, vertelde Ten Kate. “Ook bij Honda is dat niet onopgemerkt gebleven. Ik denk ook dat hij met zijn lengte beter op een Superbike past. De spieren heeft hij misschien nog niet, maar met de goede training en voeding zijn die snel genoeg gekweekt.”
Met een extra jaar in het WK Supersport zou Van der Mark verder kunnen rijpen, schatte Ten Kate in. “Voor 2012 hebben we er over gesproken om Michael dat jaar al te laten overstappen naar de Supersport, maar we besloten dat hij in de Superstock ook nog wel een jaartje zou kunnen leren. En dat bleek, want hij werd Europees kampioen. Wat betreft dat leren geldt hetzelfde eigenlijk voor een tweede seizoen in de Supersport. En hij heeft een verstandige vader die wel wat van het racen snapt. Het hoeft niet allemaal met grote spoed en Honda pusht ook niet, maar zijn ook groot fan en je merkt dat ze dankzij hem de Supersport ook weer nauwkeuriger volgen.”
De andere Nederlandse deelnemers in het WK Supersport kwamen niet in het stuk voor. Wild card-rijder Pepijn Bijsterbosch weerde zich goed maar kwam met een zestiende plaats net te kort voor een WK-punt. Vaste WK-rijder Tony Coveña ging al in de tweede ronde onderuit. De teamgenoot van WK-leider Marino raapte zijn Kawasaki wel weer op en sloot de race af als hekkensluiter. Wayne Tessels presteerde in een kletsnatte EK Superstock 600-race op zaterdag weer uitstekend. De Suzuki-coureur finishte net als twee weken eerder in Aragon als derde en bezet nu de tweede plaats in het klassement. Rob Hartog werd fraai vierde, Koen Zeelen pakte met een dertiende plaatsen nog drie EK-punten. Ook Kevin Valk steeg voor eigen publiek boven zichzelf uit. Op een natte baan won hij op zondagmiddag de FIM Superstock 1000-wedstrijd. Nigel Walraven finishte als tiende.
