Warmdraaien MotoPlus 18-2008

Het was een simpele optelsom van feiten. Door de afgelasting van een crosswedstrijd van m’n zoons had ik zomaar een vrije zaterdag en met een Kawasaki 1400GTR werkeloos in de garage plus een motormaat op vakantie in Zwitserland hakte ik vorige week donderdagavond de knoop door om een kort-weekendje te gaan rijden in de bergen. Immers bij het bekijken van die prachtige foto’s van de Alpenmastertest in MotoPlus 16 en 17 had ik me weer gerealiseerd dat het alweer veel te lang geleden was dat ik zelf had genoten van het adembenemende rijden op de Alpenpassen.Met alleen het hoogstnodige aan bagage in de – nu eens veel te grote – zijkoffers sloeg ik dus vrijdag aan het eind middag m’n been over de GTR-buddy om om precies 23.00 uur bij Realp aan de voet van de Furkapas te staan. Die moest ik nog over in een stikdonkere nacht, dus eerst maar eens even de grote koplampen iets hoger geschroefd… Van de zomerse temperatuur was op 2.431 meter hoogte trouwens ook maar weinig meer te merken.Zaterdag was het tijd voor een leuk rondje over de Nufenen, de oude Gotthard, even de Oberalp op en neer en opnieuw de Furka, maar nu bij daglicht. De oprit naar de Nufenen voorspelde al vele goeds: blijkbaar namen veel Zwitserse motorirjders het er ook even van tijdens dit mooie weekend, want er reden werkelijk honderden en honderden motoren rond. Bijna geen zwaaien aan, dus. Bovenop de Nufenenpas – Zwitserlands hoogste met een stijgingspercentage tot wel 13% – had de parkeerplaats nog het meeste weg van een motortreffen.Bovenop de Gotthardpas was het niet anders, zelfs voor een traditionele Bratwurst mit Brot (‘Senf dazu?’) moest je aansluiten in de rij. We reden de Gotthard aan de zuidkant omhoog via de oude Tremola-pasweg. Vanuit Airolo dus even goed opletten omdat men het verkeer liever over de veel modernere en bredere normale Gotthardpass heeft, maar dat opletten wordt beloond met een uniek historisch aspect: deze klinkerpasweg is gebouwd tussen 1827 en 1832 en gold jarenlang als de allerbelangrijkste noord-zuid-verbinding in Europa. In 1951 is hij geheel gerenoveerd, maar rijdend over de smalle klinkerweg – die in vier kilometer 300 meter stijgt dankzij 24 haarspeldbochten – ervaar je de moeite die men destijds gehad moet hebben om deze weg in de brandende zomerzon of in de bittere winterkou aan te leggen. In de top 100 van hoogste bergpassen komt de Gotthard niet eens voor, maar voor mij persoonlijk hoort’ie in de top drie thuis. Samen met bijvoorbeeld de Splügenpas iets verder naar het Oosten. Ook al zo’n pas die een brug slaat tussen het koele noorden en het frivole zuiden van ons werelddeel.Op zondagochtend ging het alweer richting Nederland, maar niet zonder nog ‘even’ de Grimselpas en de Sustenpas te hebben meegepikt. De Grimsel met zijn unieke stuwmeren met groen water, pal naast de brede slingerende weg en de Susten die bekend staat als Zwitserlands mooiste pas en deel uitmaakt van het wereldvermaarde rondje Furka-Grimsel-Susten. De Susten moet het niet zozeer hebben van een eindeloze rij haarspelden of krappe bochten, maar over 45 kilometer kronkelt de weg door een schitterende natuur met watervallen, gletschers, lieflijk groen en ruige rotsen.Het is bijna half twee als ik die middag bij Basel Duitsland inrij en het gas vol open gooi om weer zo snel mogelijk thuis te zijn. Ik heb het gevoel al een week onderweg te zijn…Eric Bulsink, hoofdredacteur