Warmdraaien MotoPlus 08-2008
Woensdagmiddag 2 april stonden we in Amersfoort met een paar honderd mensen rond het graf van Ton van Heugten, die 27 maart op 62-jarige leeftijd overleed aan een hartstilstand. Met zijn overlijden verliest Nederland één van de iconen uit de motorsport. In 1981 veroverde hij als eerste Nederlander een wereldtitel in de motorcross: in de zijspanklasse. Daarvoor was hij al Nederlands kampioen in de 50, 250 en 500 cc en in 1971 stapte hij over naar de zijspannen, waar hij Europees Kampioen werd in 1975, Nederlands Kampioen in ’75, ’76, ’79 en ’80, om dus in 1981 dat wereldkampioenschap te veroveren. Zijn naam hoort thuis in een zéér select rijtje Nederlandse motorsportcoryfeeën.In 1979 stond ik in Wijchen naast hem achter het starthek. Ik als onervaren nieuwkomer in de zijspancross, Ton als Nederlands kampioen en gevierde held. Hij was in die jaren echter veel meer dan een goede crosser: het was toen al een legende. En een playboy. Eentje waar je als 18-jarige vol bewondering – en misschien ook wel met wat jaloezie – naar keek. Ton was de op één na jongste telg uit de roemruchte Van Heugten-familie en kwam uit een gezin met vijftien kinderen, waarvan er acht actief èn succesvol waren in de motorsport. De familie was zeer bemiddeld dankzij de overbekende Heugaveld-tegels en Ton leefde daar ook naar. Grote auto’s, dikke motorhomes, mooie vrouwen en strakke teamkleding, waar de rest van het rennerskwartier nog in een oude overall liep. En natuurlijk de allerbeste, allersnelste en allermooiste machines. Kortom alles waar je als jong ‘boertje’ van droomt.Ook dromen kon je echter van zijn talent en zijn magnifieke rijkunst. Bochten afsteken en dwars over de diepe sporen sturen, dat werd zo’n beetje uitgevonden door Ton van Heugten. Met zijn frêle lichaam wist hij elke machine – met of zonder zijspan – zijn wil op te leggen. Zonder dat het ook maar enige moeite leek te kosten. Daarnaast was Ton een geweldige ambassadeur van de motorsport, met altijd een goed verhaal voor de tv-camera’s en journalisten. En nooit een onvertogen woord of afgeven op andere rijders, mensen of organisaties.Dat laatste heeft hij tot aan zijn onverwachte overlijden volgehouden, terwijl het succes uit de motorsport duidelijk geen garantie was voor zakelijk succes. Zijn motorzaak en Classic Car-bedrijf gingen ter ziele en het laatste decennium was Ton vooral bezig met zijn Heulock-beveiligingsystemen, waarmee je (motor)fietsen kon vastleggen om ze tegen diefstal te beschermen. Kettingen die je uit palen of een stoeptegel omhoog kon trekken om ze met een slot aan je motor te vast maken, zodat die veilig verankerd stond. Ton was jarenlang bezig om dit slimme idee te vervolmaken, maar liep tegen een muur van regeltjes en eisen van overheden en verzekeringen op. Zijn plan dat gemeentes en overheden op parkeerplekken in steden en dorpen deze voorzieningen zouden aanleggen om motor- en fietsendiefstallen tegen te gaan, verzandde in een ambtelijk oerwoud.Maar net als in de cross gaf hij niet op en bleef hij volharden, al was dat eigenlijk tegen beter weten in. De grote kampioen uit een tijd dat niets te dol was en de bomen tot in de hemel groeiden, kwam in een totaal andere situatie terecht. Eentje waarin hij veel gesloten deuren tegenkwam en zelfs geïsoleerd raakte. En waarin de eindjes heel erg moeizaam aan elkaar geknoopt moesten worden.Zelfs toen bleef Ton van Heugten een echte motorsportliefhebber èn iemand met aanzien. Zelfs toen bleef hij die grote kampioen, waar je tegenop mag kijken!Eric Bulsink[[2 Bilder: 1 x actionbild Van Heugten + 1 x Bild Van Heugten mit seine Tochter]][[bu]]Ton van Heugten/Frits Kiggen werden in 1981 in het Zwitserse Wohlen wereldkampioen zijspancross. Op de huldigingsfoto staat Ton met zijn twee dochters. (foto’s Jan Heese)
