Vergelijkingstest Japanse big bikes
De koppositie van de Bandit bij de Big Bikes staat buiten kijf. Maar hoe lang nog? Want naast de welbekende en onvolprezen, maar dure CB1300S schuift Honda nu ook de CBF1000F naar voren om de Suzuki naar de kroon te steken.De zon gluurt al een beetje aarzelend over de bosrand en begroet met koperkleurige stralen een nieuwe dag.De zadels zijn nog steeds voorzien van een dun laagje dauw, een laatste overblijfsel van de afgelopen nacht. De lucht is koel, maar smaakt nog lekker fris. Het belooft een heerlijke dag te worden, de winter was lang en nu is het ook wel genoeg geweest. Het wordt een dag om op ons gemak van te gaan genieten, zonder stress. Rechtop en vooral relaxed. Een dag als deze is gemaakt voor de Suzuki Bandit 1250S. Tot nu toe zette Honda hier het allround talent CBF1000 tegenover, maar nu moet ook de nieuwe CBF1000F de positie van de Suzuki gaan ondermijnen. En wie aan de stevige inhoud van 1.000 cc niet genoeg heeft, kan bij Honda ook nog kiezen voor de beeldschone CB1300S, dit jaar voorzien van Honda’s gecombineerde ABS-remsysteem. Wat prestaties betreft liggen deze drie dicht bij elkaar, maar kan een van de Honda’s de Suzuki Bandit het leven zuur maken? Wat uiterlijk betreft, zet de CB1300S in ieder geval de toon. Als uit graniet gehouwen staat de CB op zijn middenbok te rusten. Indrukwekkend. Die eerste indruk wordt bevestigd zodra je er op gaat zitten. Dit is een serieus brok motorfiets met zijn brede stuur, reusachtige en lange tank en een zadel als een loungebank, waarop het overigens goed toeven is. En een verdieping lager dan nog dat monumentale motorblok. De stoere tophalf heeft niet alleen twee opbergvakken, waarvan één afsluitbaar, maar ook twee traditionele ronde klokken in het dashboard, duidelijk en overzichtelijk. Mooi. Optisch schatplichtig aan de voorouders uit de jaren 80 natuurlijk, maar zeker niet gemaakt retro. De CB1300S kost met €14.290,- wel een serieus tikje meer dan de CBF (€ 12.250,-) en de Bandit (€ 8.999,-), maar de afwerking van de Honda is een klasse apart. Tegenover deze kolos oogt de CBF1000F haast als een dwerg. De CBF is aanzienlijk compacter, maar biedt tegelijkertijd voldoende bewegingsvrijheid en heeft een ontspannen, licht sportieve zithouding. Het past haast als een maatpak. Het stuur is niet te smal en de in het midden geplaatste klok en daarboven de strip met controlelampjes liggen goed in het blikveld. Dat het zadel in twee en de ruit in vier hoogtes te verstellen is, onderstreept allround ambities van de CBF. Het design doet door de katachtige koplampen dynamisch aan.Tussen de beide Honda’s in begeeft zich de wat braaf vormgegeven Bandit. De zit is ruim, met de knieën in een relaxte hoek. Alleen het sterk naar de rijder toe buigende stuur verstoort de harmonie enigszins.De druk op de startknop wordt door alledrie zonder mankeren beantwoord met een tevreden grom. Op de eerste meters sputtert de Suzuki nog even licht tegen, terwijl de beide Honda’s vanaf de start relaxed met een iets opgevoerd toerental wegsnorren. Na een paar tellen lijkt ook de Suzuki tevreden kan de rit door het fraai geaccidenteerde landschap beginnen. De tophalfjes beschermen bij alle drie de motoren het bovenlichaam goed, maar laten de frisse ochtendwind vrijelijk en aangenaam langs onze helmen stromen, terwijl de zacht ronkende viercilinders rust en kalmte uitstralen. Schakelen bij 3.000 toeren en met een laag toerental lekker op weg. Laat het koppel het werk doen en het is puur genieten geblazen. Vooral op de CB1300S.De manier waarop deze krachtpatser vanuit de allerdiepste toerregionen zijn 266 kilo’s voortstuwt, is een waar genot. En dat zelfs in de vijfde en hoogste versnelling van de licht werkende bak. Zacht en nonchalant als een Chevrolet V8 laat de CB er geen enkele twijfel over bestaan dat er een niet aflatende kracht in zijn machinekamer schuilgaat. Daarbij blaast het ‘big block’ heerlijk wollige bastonen uit.De Suzuki Bandit is niet echt onder de indruk van het CB-machtsvertoon bij lage toerentallen, want ook de toerenkelder van de Suzuki is bovengemiddeld gevuld. Lastwisselreacties zijn net als bij de CB1300S voelbaar, maar nergens storend. Maar de Bandit reageert wel spontaner op een draai aan het gas dan de Honda. Praktisch vanaf stationair toerental trekt de Bandit al met een onverstoorbare vanzelfsprekendheid door, waarbij hij iets minder sonoor klinkt dan de Honda vierpitter, eerder wat blikkerig. Maar in die onderste regionen worden vibraties effectief weg gefilterd door de rubber ophangpunten van het blok, het stuur en de voetsteunen. Alleen in de hogere toerentallen steekt een voelbaar kriebelen door voetsteunen en handvatten de kop op. Zo energiek en soeverein presteert de CBF-aandrijving niet vanuit de toerenkelder, zelfs niet met de hulp van de vlinderklep in het uitlaatsysteem. Tot 3.000 toeren is de voorwaartse drang van de 1.000, vergeleken met de andere twee, eigenlijk goed te overzien. Er gaat dus nog steeds niets boven de pure macht van cilinderinhoud. Dat blijkt met name tijdens de doortrekmetingen met nagenoeg volle belading. Dan heeft de CBF het nakijken.Daar is een logische verklaring voor, want in tegenstelling tot de CB1300S en de Bandit, waarvan de blokken op relaxed toergemak zijn ontworpen, heeft het blok van de CBF zijn roots in een superbike, de Fireblade uit 2007. Uiteraard is er het een en ander aangepast, zoals bijvoorbeeld de cilinderkop. Die is afkomstig van de CB1000R en moet zorgen voor wat meer trekkracht in het middengebied. De CBF kan zijn sportieve genen dan ook niet helemaal verloochenen. Boven de 3.000 tpm komt er flink leven in de brouwerij en lopen de toerenteller lichtvoetig omhoog. Het blok loopt zijdezacht, pakt in de bochtapex heel soepel het gas op en versnelt net iets boven het stationair toerental zonder ook maar een tel bedenktijd te vragen. Wie graag de hele dag in het zadel zit en niet alleen wil flaneren en toeren, maar ook af en toe wat sportiever wil sturen, is met de CBF prima af. En niet alleen vanwege het blok. Het aluminium frame slaat namelijk ook een uitstekend figuur. Aan de ene kant sleept de CBF met zijn 244 kilo’s wat minder heupvet met zich mee dan de Bandit (252 kilo) of de CB1300S (266 kilo). Aan de andere kant doet de CBF het met een vijf inch achterwiel met een 160-band, waar de beide andere op een vette 180-achterslof rollen. En zo slingert de CBF zich met aanstekelijke souplesse en vanzelfsprekendheid door de moeilijkste bochtencombinaties. Die lichtvoetigheid weten de CB1300S en de Bandit niet te benaderen. Angst voor al te bochtige kleine weggetjes hoef je in het zadel van een van deze twee machines echter niet te hebben. Integendeel. Vooral de CB1300S laat zich verbazingwekkend losjes door bochten sturen. Eenmaal op snelheid blijft de dikke Honda verbazen met zijn souplesse. Natuurlijk voel je in snelle opeenvolgende bochten het hoge gewicht, maar desondanks volgt de CB1300S gewillig en vanzelfsprekend de gekozen lijn. Een dagje stevig sturen staat in het zadel van de CB dus absoluut niet synoniem voor een dagje zweten en werken. De Bandit volgt al net zo wendbaar, hoewel de Suzuki niet helemaal dezelfde stoïcijnse nonchalance aan de dag legt. De Suzuki vraagt toch wat meer concentratie. De CBF is er dan al lang vandoor. De Honda is niet alleen de meest wendbare van de drie, maar stuurt ook neutraler door zowel lange als krappe bochten. Hobbels in de weg, of een kneep in het remhendel brengen hem nauwelijks van de leg. De veerelementen filteren uiterst zorgvuldig de oneffenheden in het wegdek, zonder daarbij deinerig aan te doen. Ook de CB1300S trekt robuust en stabiel zijn spoor. Dat komt mede door de voor dit modeljaar beduidend stuggere vering en demping. Lange oneffenheden in de weg verwerkt de Honda soeverein, maar kleinere, kortere hobbels absorbeert hij toch niet zo soepel als zijn kleinere broer. Die heeft ook minder de neiging om zich op te richten bij remmen in een bocht. De Bandit maakt zich niet druk over kleine oneffenheden en rolt er wat houterig overheen. Bovendien heeft de vulling van het Suzuki-zadel niet de loungekwaliteit als het zadel van CB1300S. Maar als het om een trip voor twee gaat, geniet de Suzuki nog steeds de voorkeur. Ten eerste zit een passagier het best op de Suzuki, een punt waarop de CB1300S duidelijk minder punten pakt door de behoorlijk hoge voetsteunen en de niet al te slim gepositioneerde handgrepen. Ten tweede heeft geen van beide Honda’s zoveel grondspeling en laadcapaciteit als de Suzuki. Vergeleken met de matige 193 kilo van de CB en de 196 kilo van de CBF kan de Bandit maar liefst 220 kilo verstouwen. Wel werkt de Suzuki-rem wat gevoelloos en vraagt om een stevige hand en dat heeft weer een negatieve invloed op de doseerbaarheid.De CBF-remmen en die van de CB1300S nog meer, gaan spontaner en energieker te werk. Maar als er echt stevig moet worden geremd, verandert dat beeld weer. Het ABS van de Suzuki regelt namelijk onopvallend maar heel efficiënt bij en dat levert de Bandit de beste vertragingswaarden op. Op slecht asfalt wordt het verschil in remprestaties nog duidelijker weerspiegeld. De Suzuki blijft superstabiel in het spoor en vertraagt nog een stukje beter dan de eveneens goede CBF. De CB1300S trekt lange zwarte strepen op de weg, danst nerveus op het voorwiel en heeft de langste remweg. Superstabiel blijft de Bandit in zijn spoor en vertraagt nog een stukje beter dan de ook goede CBF. De CB 1300 S echter trekt lange zwarte strepen op de weg, danst nerveus op zijn voorwiel en heeft de langste remweg nodig. Daar kunnen de inmiddels verouderde Dunlop 220’s ook weinig aan veranderen.Heerlijke zonneschijn en gelijkgestemde zielen later die dag bij de pomp. Ontspannen stappen we na zo’n vierhonderd kilometer af en stellen we met genoegen vast dat het trio big bikes om en nabij de vijf liter brandstof op honderd kilometer verbruiken. De CBF is licht in het voordeel, maar gezien het postuur en de longinhoud van de andere twee is met dat verbruik eveneens weinig mis. Het goede begin vanochtend heeft ons geen windeieren gelegd. Het was de aanzet voor een over de gehele linie fantastische motordag!MOTOPLUS CONCLUSIE1HONDA CBF1000F Wie ervan houdt om lekker dynamisch te toeren, is bij de CBF aan het juiste adres. Een geweldige handling, een comfortabel rijwielgedeelte en een ontspannen zitpositie compenseren de lagere cilinderinhoud.2HONDA CB1300SDe motor voor de echte liefhebber. Royale zitplekken, zowel hart als oog komen gelijkwaardig aan hun trekken.Power en handling overtuigen, maar dat geldt helaas niet geldt voor het ABS op hobbelige wegdek.3SUZUKI BANDIT 1250SDe motor voor de pragmaticus. Als vanouds een fantastische motorfiets en als het gaat om toeren met z’n tweetjes absoluut de eerste keus. En in dit testveld is de Suzuki ook nog eens veruit de goedkoopste….[Tekst kader p. 32]DE TUSSENSPRINTRegeert de macht van de cilinderinhoud ook bij tussensprints met volle belading, of geven vermogen en een kortere overbrenging de doorslag?Lange reis met passagier en volle bepakking. De stad uit en een trage vierwieler voor je. Hup, het gas er op! Welke van deze machines trekt in welke versnelling het beste door? We hebben gemeten met twee personen en wat bepakking, samen goed voor 190 kilo. Een gewicht waarmee de beide Honda’s overigens al op de grens van hun capaciteit zitten. Met een dergelijke belading blijkt cilinderinhoud nog altijd de doorslag te geven. En: ondanks de langste eindoverbrenging laat de Bandit met volle bepakking zijn concurrenten qua acceleratie al snel zijn achterlicht zien. [+ Grafik][BU’s][Seite 30]HONDA CBF1000FOnder de gladde, grijze bekleding gaat een echte feelgood motor schuil.[Seite 31][cockpits]CBF1000FInformatief en overzichtelijk. De verzonken druktoetsen zijn met dikkere handschoenen nauwelijks te bedienen.CB1300SEenvoudig en ouderwets mooi. De ronde klokken zijn prima af te lezen. Laagste toerentalniveau van de drie.BANDIT 1250SEigenzinnige mix van met chroomranden versierde klokken, een LCD diplay en een analoge toerenteller.HONDA CB1300SEenmaal op gang lijkt hij alsof de CB opeens de vele kilo’s gewicht van zich af heeft geschud.[Seite 32]SUZUKI BANDIT 1250SDe Bandit is al jaren een vast waarde bij de Big Bikes.[Seite 33 – oben]CBF1000FModerne motorarchitectuur. Laag, compact, versnellingsbakassen dicht bij elkaar geplaatst. CB1300SEen beeldhouwwerk, met verchroomde nokkenasdeksels en een enorm koppelingshuis. BANDIT 1250SIn rubber opgehangen, optisch indrukwekkend, de koelribben verwijzen naar een luchtgekoeld verleden.[Seite 34 – oben]CBF1000FIn de hoogste van vier standen (rechts) gaat het er achter de CBF-ruit turbulent aan toe.CB1300STwee vakjes, waarvan één afsluitbaar, zijn slechts kleine voorbeelden van de mooie details van de CB. BANDIT 1250SOok de forse gewichten en dikke rubbers kunnen bij hogere toerentallen trillingen niet voorkomen.[Kasten Motorrad Messungen – Seite 38]MOTOPLUS METINGEN[bij benzineverbruik]CBF1000F 1 op 22,7CB1300S 1 op 20,0Bandit 1250S 1 op 20,8VERMOGENSGRAFIEK¹[groen]Honda CB1300S85,7 kW (117 pk) bij 7.700 tpm117 Nm bij 5.900 tpm[rood]Honda CBF1000F80,7 kW (110 pk) bij 9.000 tpm97 Nm bij 6.600 tpm[oranje]Suzuki Bandit 1250S79,5 kW (108 pk) bij 8.800 tpm112 Nm bij 3.500 tpmDe Bandit heeft een waarlijk fantastische koppelcurve. Praktisch vanaf stationair toerental is er steeds minstens 100 Nm tot beschikbaar. Pas vanaf 5.000 tpm wordt hij door de CB1300S gepasseerd. De dip bij 8.500 tpm is bij de Bandit in het dagelijks gebruik niet hinderlijk. Mooi gelijkmatig is de vermogensopbouw van de CBF1000F. Hij bereikt al snel zijn top, maar blijft desondanks door de kleinere cilinderinhoud op een respectabele afstand van de twee zware jongens. [Tekst bij beoordeling]AANDRIJVINGGezien de kleinere cilinderinhoud slaat de CBF1000F bij de doortrekwaarden behoorlijk goed van zich af. Het blok heeft qua vibraties en lastwisselreacties de beste omgangsvormen en maakt daar indruk mee. De koppeling van de Bandit vraagt een krachtige hand. Daarbij heeft hij een uitgesproken lange overbrenging, wat zowel het toerental als het verbruik behoorlijk omlaag brengt.WINNAAR AANDRIJVING: HONDA CB1300SRIJWIELGEDEELTEEen duidelijke zaak voor de CBF1000F, alhoewel ook de CB1300S en de Bandit ondanks hun hoge gewicht behoorlijk wendbaar aanvoelen. Wat betreft handling is de CBF echter van een ander niveau. De veerelementen zijn het beste afgesteld, waardoor hij ook in de bochten steeds voorop gaat. De instelmogelijkheden van de vering zouden bij alle drie de machines wel een stuk beter kunnen.WINNAAR RIJWIELGEDEELTE: HONDA CBF1000FPRAKTIJKWie echt wil zitten als op een troon, moet de CB1300S eens uitproberen. Bij de Bandit stoort het sterk gekromde stuur. Daarbij moet wel gezegd worden dat een passagier het beste zit op de Suzuki, de Bandit kan met afstand de meeste bagage verstouwen. De CB1300S heeft met 21 liter dan wel de grootste tankinhoud, de CBF scoort met zijn 20 litertank de grootste actieradius.WINNAAR PRAKTIJK: HONDA CBF1000FVEILIGHEIDDe remmen van de Bandit vragen weliswaar de meeste handkracht, maar gecombineerd met het fijn afgestelde ABS zorgen ze wel voor de beste vertragingswaarden. Onder het regelniveau van het ABS blinken de remmen van de CB1300S met een spontane en goede doseerbare beet.WINNAAR VEILIGHEID: HONDA CBF1000F/BANDITKOSTENClose finish, waarbij de kleinste van de drie door zijn lagere verbruik met de eer gaat strijken.WINNAAR KOSTEN: HONDA CBF1000FBESTE PRIJS-KWALITEITVERHOUDING: CBF/BANDITDe Bandit biedt nog steeds verdomd veel motor voor zijn geld en bereikt daardoor een gelijkspel met de CBF1000F.
