Vergelijkingstest Bimota DB6R – Ducati Streetfighter

Stevig geluid, edel, zelfbewust. En beiden met een pittig V-twin-blok: de Bimota DB6R en Ducati Streetfighter S. Twee van hetzelfde slag, beiden voor een stevige prijs. Terwijl de Ducati zijn bewonderaars weet te fascineren met een agressief design en stevige power zijn het bij de Bimota meer zijn exclusiviteit en understatement als het gaat om prestaties.Soms wordt een keuze je niet echt gemakkelijk gemaakt. Heb je net het besluit genomen met je zuur verdiende spaarcentjes naar de dealer te stappen om daar een mooie, populaire machine tot de jouwe te maken en daarvoor veel power aan te schaffen, valt je oog toch opeens op een brutaal en edel, maar minder bekend klein kunstwerk, voorzien van een aantal uitgekiende details, maar wel weer met iets minder vermogen in de machinekamer… Het leven draait om keuzes maken! Ducati Streetfighter S en Bimota DB6R kunnen je echt uit je laarzen blazen. En dan niet alleen vanwege het niet te missen prachtige geluid dat de beide twins produceren. Bij elke stop moet je er rekening mee houden dat je vragen van nieuwsgierige omstanders te beantwoorden krijgt. Zoals bij een willekeurige tankstop: “Tjemig, moet je daar kijken wat een waanzinnige motoren!”. De met gefreesde aluminium onderdelen overladen Bimota zorgt ervoor dat de twee vrachtwagenchauffeurs hun gehakstaaf bij het tankstation aan de snelweg even laten voor wat hij is, om buiten de Bimota te gaan bekijken. De Bimota staat daar bevallig te pronken in de zon, met een bijna lichtgevend fris rood frame en sneeuwwit gelakte delen. Tja, de punten voor het meeste uiterlijke vertoon gaan duidelijk naar de motor uit Rimini. De Bella uit Bologna staat onderwijl een beetje als Assepoester langs de zijlijn, terwijl hij er juist aan gewend is op beurzen en treffens meestal de show te stelen. Toch hoeft hij zich nergens voor te schamen: enkelzijdige swingarm, traction control, een agressief design en een afwerking waar de meeste massaproducten uit het verre oosten alleen maar van kunnen dromen. Twee keer Italiaans edelmetaal, twee keer Ducati V-twin en tweemaal een klassiek stalen buizen chassis. Plus twee keer een enorme hap uit je spaarvarken. Wat betreft de Bimota betaal je die hoge prijs van 24 mille voor een luchtgekoelde, nominaal 95 pk sterke tweeklepper. Maar dat blok hangt dan wel in wat je het meest edele in kleine serie gemaakte chassis mag noemen. Kompleet met een werkelijk geweldig mooie swingarm van stalen buizen. In zijn geheel is de Bimota een absoluut pronkjuweel. De constructeurs hebben blijkbaar zo’n hekel aan gegoten aluminium, dat zelfs voor de simpele houders voor de leidingen van de oliekoeler de freesmachine wordt aangeslingerd.De Ducati stelt daar het fameuze, watergekoelde Testastretta-motorblok met 148 pk tegenover en komt, hoewel meer een massaproduct, ook heel erg edel over. In de geest zijn het broertjes, verslingerd aan het echte ongefilterde rijplezier, maar dan toch ook weer totaal verschillend, zoals meteen duidelijk wordt als je er op gaat zitten.“Oeps”, denkt de Ducati-rijder dan: een kaarsrecht, vlak en ver naar voren gemonteerd stuur en naar achteren toe strakke, oplopende buddybekleding. Hier gaat het overduidelijk om sport. Daartegenover zit de Bimota-rijder ondanks de wat hoog gemonteerde voetsteunen rechtop, met het zilver geëloxeerde, conische aluminium stuur goed in de hand. Bijna ontspannen, tenminste in het begin.Maar nu moeten eerst de motoren hun zegje doen: 93 Bimota pk’s tegenover 159 bij de Ducati zegt de testbank. Eigenlijk een ongelijke strijd, zou je denken. Afwachten dus.De koude start kost de Bimota wat moeite, een knopje op het gashendel zoals eerder bij de 916, komt te hulp om bij een koude motor het stationair toerental iets op te krikken. Een vaste hand bij het koppelen hebben ze allebei nodig, typisch Ducati.De aandrijving van de Streetfighter werkt wat smeuïger. De Bimota-technici hebben van hun DB6R daarnaast wel echt een genot voor het oor gemaakt. Ducati levert hier alleen het blok, de rest is volledig door Bimota zelf aangedragen. De manier waarop de tweeklepper klopt, stampt en vibreert heeft iets geruststellends, vleierigs zelfs. Zijn diepe bastonen, drukgolven bijna, klinken alsof iemand de stok van een grote pauk met zacht bont heeft overtrokken.Dan klinken de agressieve klappen die de vierklepper van de Ducati produceert, veel harder. Hij kan zijn afkomst als topprestaties leverend raceblok niet verloochenen, maar slaagt er desondanks onderweg toch niet in duidelijk afstand van de Bimota te nemen. De luchtgekoelde van de twee manifesteert zich namelijk als een echt geweldig fijne machine voor de buitenwegen. Hangt precies, maar niet zo agressief direct aan het gas als de watergekoelde vierklepper. En hij trekt zo lekker vet door. Bij 6.500 tpm produceert de schijnbaar wat verouderde constructie misschien iets meer trillingen, maar geen spat minder vermogen dan de Streetfighter aandrijving. Koppel is hier net zo pittig beschikbaar als men het in het echte leven graag ziet. De manier waarop hij uit de diepste regionen aan de bak gaat is hartverwarmend.Het draaiplezier van de vierklepper komt daarentegen wat pittiger over, hij reageert lichtvoetiger op gascommando’s en hij klimt heftig van onderen uit omhoog langs de toerentalladder. En waar je bij de tweeklepper merkt dat hij bij 6.500 tpm aan de top van zijn kunnen is aangekomen en zijn elan hierna duidelijk afneemt, wordt de Streetfighter hier pas echt wakker. Als een borrelende vulkaan die zich met moeite lang heeft moeten inhouden, ontvouwt hij een krachtexplosie die je het snot voor de ogen bezorgt. Spectaculair! Inhalen wordt zo een eitje, maar toch laat de Bimota zich niet zomaar buitenspel zetten, want de momenten waarop de Streetfighter zijn brute eigenschappen echt kan ontvouwen zijn dun gezaaid. Verder kan de Bimota overal goed meekomen, ook tijdens het doortrekken. Meer dan dat zelfs.Als we de koude start even vergeten neemt de Bimota op het gebied van de motorafstelling tijdens normaal gebruik zelfs het voortouw. Onder de 3.500 tpm geeft de Ducati bij deellast met licht geopende smoorkleppen eerst aarzelend, maar dan des te energieker zijn vermogen af. Wat speciaal in de stad of op smalle wegen behoorlijk nerveus overkomt. De Bimota lost dat soort situaties wat soepeler op. En vloeiend duikt hij ook de slingerende zijweggetjes in, hoe smaller hoe beter. Met de Bimota kan je door bochten duiken tot je bijna duizelig word. Bocht insturen en hopla, je bent erdoor. Tot op de millimeter scherp wervelt de DB6R langs de ideale lijn door de bochten. Maar wel pas nadat de veervoorspanning van de wat soft afgestelde achtervering behoorlijk wat stugger werd gezet, wat overigens dankzij de hydraulische voorspanning in een paar seconden gebeurd is.Op wat minder strak asfalt gaat dat dan wel ten koste van het comfort maar levert daarvoor wel meer trefzekerheid en stabiliteit op. Hobbelige wegen hebben sowieso niet de voorkeur van de Bimota. En dat heeft hij dan weer gemeen met de Ducati die met zijn hard afgestelde achtervering kieren en voegen in de weg behoorlijk ongedempt doorgeeft. Daarbij heeft hij bij golvend wegdek een behoorlijk voelbaar oprichtmoment, terwijl de Bimota op hobbelwegen bij een flink tempo nerveus over de onregelmatigheden heen danst, de keerzijde van zijn verder zeer handzame framegeometrie. Maar van een Lamborghini zal ook nooit iemand beweren dat hij het op buitenweggetjes zo goed doet. Dan liever de betere en bredere wegen onveilig maken en voor de neus van de Streetfighter heen en weer dartelen, die op het gebied van handelbaarheid duidelijk aan het kortste eind trekt en ook de neiging heeft wat wijd uit de bochten te komen. Op de kleinere weggetjes ziet hij alleen maar het achterlicht van de Bimota. Dat gevoel van lichtvoetigheid dat de Bimota oproept kan de Ducati niet bieden. Maar op glad asfalt rijdt hij dan wel weer helemaal top. Het gevoel van het voorwiel staat buiten kijf en samen met de sportieve zit is het een genot om stevig door lange bochten te scheuren. Misschien kan je dat het beste zo omschrijven: terwijl de Bimota speels van bocht naar bocht sprint, trekt de Ducati majestueus en soeverein zijn baan. Zolang je maar wel een wat vloeiender rijstijl hebt; met andere woorden voor de bocht remmen en schakelen, plat gooien en met de nodige power de bocht doortrekken. Dan verwent de Ducati je met transparantie, stabiliteit, het gevoel aan de weg te kleven waarbij hellingshoek en snelheid bijna niet groot genoeg kunnen zijn.Maar mocht je aangespoord door al deze eigenschappen denken wel even lekker sportief vlak voor de bocht flink in de ankers te gaan, de motor om te leggen en het gas er weer vol op te gooien, dan kon je wel eens van een koude kermis thuiskomen. Daar houdt hij namelijk helemaal niet van. Iets te fors in het hendel geknepen en de remmen grijpen toe als de kaken van een krokodil. Als door de bliksem getroffen duikt de voorvork diep in en een stevig oprichtmoment bederft de pret en je moet stevig tegensturen. Het superdirect aan het gas hangende blok sleurt de motor daarna weer ongehinderd voorwaarts. Een mooie, zuivere lijn rijden wordt je zo wel moeilijk gemaakt. Dan heeft de Bimota-rijder het bij sportief rijden gemakkelijker.Bij sterk remmen houdt de piekfijn afgeregelde anti-hopping koppeling, een extraatje dat de Ducati ondanks zijn sportieve afkomst niet heeft meegekregen, het achterwiel in toom. Met zijn ook zonder Monobloc-Brimborium voortreffelijk doseerbare, krachtig ingrijpende stoppers laat hij zich doeltreffend bij een hellingshoek tot diep in de bocht afremmen. Om daarna langs een mooie strakke lijn de bocht weer uit te stuiven. Maar na hoogstens een uur is het over met de pret, de Bimota dwingt je bijna om te stoppen. En niet omdat de tank leeg is.Bij de vormgeving van het zadel hebben de Bimota-ontwerpers de plank namelijk volledig mis geslagen. De zitkuil laat geen enkele speelruimte over om te bewegen en is dusdanig hard dat je je kunt afvragen wie dit uitgetest heeft van de fabriek. Een normaal gebouwde middeleuropeaan was het zeker niet. Dan is het zadel van de Ducati beter. Ook wel Spartaans hard, maar niet oncomfortabel. En veel feedback in je bilsensoren, en meer ruimte naar achteren. Maar dat loopt dan naar achteren toe wel omhoog, zodat je na een bocht gewoon weer met je edele delen tegen de tank aan zit. Door de bank genomen heeft de Bimota ondanks zijn minder sterke motor alles in huis om de Ducati af te troeven. Maar dan moet wel eerst de misser m.b.t. de zitplek worden gladgestreken en de achtervering iets liefdevoller worden afgesteld. Maar wie op zoek is naar de kick van grotere prestaties, met de Ducati echt te vriend kan raken en uiteindelijk na een langere rit van het gevoel wil genieten deze karakterfiets met zijn haken en ogen totaal te beheersen, die vindt in de Streetfighter een opwindende en verslavende speelkameraad.En de show stelen doen ze echt allebei!MOTOPLUS CONCLUSIE:Bimota DB6R:Hij biedt een ontspannen en ongecompliceerd bochtenplezier en een motor die gemaakt lijkt voor vlotte tochten over buitenwegen, gewoon heerlijk! Een fijne, kleine stratenveger. Alleen het zadel, daar zouden ze bij Bimota echt nog iets aan moeten doen.Ducati Streetfighter S:In vergelijking met de Bimota vraagt de Ducati duidelijk om meer inspanning en concentratie van de berijder om op goed asfalt zijn sterke punten, zoals stabiliteit, feedback en power volledig te kunnen benutten. Maar dan is de Streetfighter ook één grote explosie van motorgeweld.[Bildunterschriften Seite 34-35 Von links nach rechts)Bimota DB6R:Zo’n eenvoudige en duidelijke klok mag gezien worden. Alles in één oogopslag!Uitgesproken slanke tank. Uiteraard is de tankdop is fraai gefreesd.Direct aangestuurde achtervering met hydraulische veervoorspanning.Ware kunst: remklauw-bevestiging en kettingspanner zijn uit één stuk gemaakt.Ducati Streetfighter S:Het Ducati-dashboard heeft een race-uitstraling en biedt veel informatie.Zelfs Ducati-tank is ook best smal, maar oogt breder dan de Bimota-tank.Sportieve erfenis: Öhlins achtervering met een verstelbaar hevelsysteem.De Ducati-stuurdemper is niet instelbaar. Die van de Bimota wel.[Seite 36:]Twee soorten dynamiek: bij de Ducati voert het explosieve blok de boventoon in het stabiele rijwielgedeelte. De Bimota weet je enthousiast te maken door zijn wendbaarheid en aangename motorkoppel.Voor metingen: zie bijlage.[Text im Kasten Motorrad Messungen]Motoplus MetingenWie alleen onder de indruk raakt van papieren waarden komt op de Bimota voor een ware verrassing te staan. Want hoewel nominaal duidelijk minder krachtig dan de Ducati, zijn de prestaties tot aan 6.500 tpm nagenoeg gelijkwaardig. En echt veel hogere toerentallen zijn in de praktijk nauwelijks nodig. Daardoor maakt de DB6R indruk met zijn bijna gelijke waardes bij de acceleratie en het doortrekken. Pas als de Streetfighter het onderste uit de kan haalt, wordt het een en ander duidelijk. Daarbij loopt de vierklepper iets uitgebalanceerder en in het middengebied hoeft hij iets minder moeite te doen. Maar toch: petje af voor het blok van de Bimota.TECHNISCHE GEGEVENS BIMOTA DB6RMOTOR luchtgekoelde tweecilinder viertakt 90° V-motor, tandriem aangedreven bovenliggende nokkenas en twee kleppen per cilinder, desmodromische klepbediening, wet-sump smering, benzine-injectie Ø 45 mm, 520 watt dynamo, accu 12 V/10 Ah, mechanisch bediende droge meerplaatskoppeling, zesversnellingsbak, O-ring ketting. Boring x slag 98,0 x 71,5 mmCilinderinhoud 1.079 ccCompressie 10,0 : 1Max. vermogen 70 kW (95 pk) bij 7.000 tpmMax. koppel 103 Nm bij 5.500 tpmRIJWIELGEDEELTE stalen vakwerkframe, upside-down voorvork Ø 50 mm, volledig instelbaar, stalen vakwerk swingarm met monovering en hevelsysteem, volledig instelbaar, dubbele schijfrem voor Ø 320 mm met vierzuiger remklauwen, schijfrem achter Ø 220 mm met tweezuiger remklauw.Aluminium gietwielen 3.50 x 17; 5.50 x 17Banden 120/70ZR17; 180/55ZR17Banden in test Continental Sport AttackMATEN EN GEWICHTEN wielbasis 1.425 mm, balhoofdhoek 66,0°, naloop 100 mm, veerweg voor 120 mm, veerweg achter 130 mm, zithoogte* 850 mm, rijklaar gewicht volgetankt* 194 kg, max. belading* 166 kg, tankinhoud 16,0 liter. Garantie 2 jaarKleuren rood/witPrijs richtprijs € 24.000,-/€21.000,-INFO NEDERLAND The Motorcycle Company, tel. 0180-55 63 28, www.themotorcyclecompany.nl INFO BELGIЁ Kockelmans Motorcycles, tel. +32 (0)87-27 52 66, www.francorchampsmotos.be TECHNISCHE GEGEVENS DUCATI STREETFIGHTER SMOTOR vloeistofgekoelde tweecilinder viertakt 90° V-motor, ketting aangedreven bovenliggende nokkenassen en vier kleppen per cilinder, desmodromische klepbediening, wet-sump smering, benzine-injectie Ø 60 mm, 520 watt dynamo, accu 12 V/12 Ah, hydraulisch bediende droge meerplaatskoppeling, zesversnellingsbak, O-ring-ketting, secundaire overbrenging 38 : 15.Boring x slag 104,0 x 64,7 mmCilinderinhoud 1.099 ccCompressie 12,5 : 1Max. vermogen 109,0 kW (148 pk) bij 9.500 tpmMax. koppel 115 Nm bij 9.500 tpmRIJWIELGEDEELTE stalen vakwerkframe, upside-down voorvork Ø 43 mm, volledig instelbaar, enkelzijdige aluminium swingarm met monovering en hevelsysteem, volledig instelbaar, dubbele schijfrem voor Ø 330 mm met vierzuiger remklauwen, schijfrem achter Ø 245 mm met tweezuiger remklauw.Gesmede aluminium wielen 3.50 x 17; 6.00 x 17Banden 120/70ZR17; 190/55ZR17Banden in test Pirelli Diablo Corsa IIIMATEN EN GEWICHTEN wielbasis 1.475 mm, balhoofdhoek 64,4°, naloop 114 mm, veerweg voor 120 mm, veerweg 127 mm, zithoogte* 825 mm; rijklaar gewicht volgetankt* 198 kg, max. belading* 192 kg, tankinhoud 16,5 liter.Garantie twee jaarKleuren rood, zwartPrijs NL € 21.000,- / B € 18.890,-INFO NEDERLAND EN BELGIЁ Ducati North Europe, tel. +31 (0)70-301 73 99, www.ducati.nl