Trots Marcel Esselink

“Zonder Maico had ik nooit zo veel vrienden gehad.” Veel van die vriendschappen dankt Marcel Esselink aan deze Maico Blizzard S2 uit 1956. Bovendien was deze eencilinder tweetakt Marcel’s eerste motor, die afgelopen jaar na bijna tien jaar weer in zijn bezit kwam. “In feite heeft deze Maico Blizzard S2 uit 1956 aan de wieg gestaan van de Maico Rijders Club, bijna twintig jaar geleden. Een vriend van me belde dat hij een Maico wilde kopen in Ruurlo. Of ik daar misschien de weg wist. Dat wist ik en dus reden we samen naar Ruurlo. Maar uiteindelijk ging niet hij, maar ik met die Maico naar huis, voor driehonderd gulden. En dat terwijl ik toen niet eens een motorrijbewijs had. Het ding was een wrak. Het frame was ingescheurd, de binnenkant van de tank verroest en aan het blok moest het een en ander gebeuren. Ben er twee jaar mee bezig geweest en had in de tussentijd ook mijn rijbewijs gehaald. Dan is ‘ie klaar en ga je eens naar een treffen in Duitsland, waar het merk nog volop leeft, en zo ontstond het idee om een treffen in eigen land op poten te zetten. Dat gebeurde uiteindelijk in Corle, bij Winterswijk. Kwamen zo maar veertig Maico’s op af. Uit Nederland, Duitsland en ook een paar uit Engeland. Daar begon het balletje te rollen en was de Maico Rijders Club een feit. Ik heb toen heel veel met de Maico gereden. Naar Luxemburg met een heel stel. Dan rij je in de haarspeldbochten voorop, maar op de snelweg ben je dan gezien. Moesten ze bij de grens een half uur op me wachten. Toch reed ik in zo’n weekendje nog een dikke negenhonderd kilometer met het ding. Maar op een gegeven moment wilde ik met de grote jongens mee rijden, want zo hard loopt zo’n dus Maico niet. Ik had een Honda gezien en was helemaal verliefd. Die man wilde alleen deze S2 inruilen en niet die andere Maico die ik inmiddels had. Dat heb ik gedaan, zo stom als ik was. Een jaar of tien terug is dat geweest. Belt die man na een week op waar de accu zat. Die kan nu toch nog niet leeg zijn, zeg ik. Bleek die man de Maico in de huiskamer neergezet te hebben. Iedere avond deed hij alle lampen in de kamer uit en de koplamp van de motor aan. Zat ‘ie er naar te kijken. Idioot. Afgelopen jaar kwam ik de motor weer tegen op internet, had inmiddels al weer vijf eigenaren gehad. Dan begint het toch weer te kriebelen, want het was toch een beetje mijn motorfiets. Na wat onderhandelen over de prijs kon ik hem ophalen in Emmen. Tegen mijn vrouw heb ik maar gezegd dat ik daar dakpannen moest halen, want die zag me al weer aankomen met weer een Maico. Ik heb hem de eerste tijd gestald bij een vriend, maar uiteindelijk waren het mijn kinderen die er achter kwamen. Maar dat is allemaal weer goed gekomen. Naast deze Blizzard heb ik nog twee Maico’s. Een Maico Bundeswehr uit 1961, dat is het legertype, een Blizzard uit 1965 met een Breitwand motorblok. Dat blok heeft een ovale cilinder en levert 28 pk, terwijl deze Blizzard er maar 14,5 heeft. Toch is het Maico-gevoel bij mij met deze begonnen. Je komt steeds meer mensen tegen, gaat naar een treffen, drinkt wat biertjes met elkaar, viert een feestje en zo word je een grote familie. Zonder Maico had ik nooit zo veel vrienden gehad. Daarom ben ik er ook zo trots op, want die motor heeft voor mij de weg geopend naar heel veel vriendschap. En ik ben er ook trots op ‘ie weer bij me terug is. Ik doe hem in ieder geval nooit meer weg.”