TopTest Yamaha Tracer 700
Het is oogsttijd bij Yamaha: met meer comfort op de lange baan moet de populaire MT-07 als Tracer 700 uitgroeien tot de ultieme opstap-allrounder. Ere wie ere toekomt? In deze Toptest wordt het kaf van het koren gescheiden.
Adventure-tractoren met een rijkaargewicht van 300 kg, 200-pk-raketten tot onder het tankdeksel volgepakt met elektronica en retro, retro en nog eens retro – dat zijn de smaken waar het tegenwoordig in de motorwereld om draait. Maar wat gebeurt er eigenlijk nog in de (lagere) middenklasse? Hoe zit het met huis-tuin-en-keuken-motoren, ongecompliceerde, eerlijke motoren? Het mag dan wel zo zijn dat motoren van een ander kaliber misschien meer tot de verbeelding spreken, maar gekocht en gereden, de realiteit op de straat dus, wordt er meer en meer op middenklassers. En niet zonder reden. En uitgerekend in dit segment heeft Yamaha al enige tijd de dikste aardappels in de grond zitten. De MT-09 en de MT-07 gaan als de spreekwoordelijke broodjes en bivakkeren in Europa al langere tijd in de top van de verkooplijsten. En daarnaast rijdt ook de meer toeristische Tracer 900 vaak al vaker de showroom uit dan zijn naakte broeders.
De komst van een MT-07-variant met een halve stroomlijn was dan ook niet meer dan logisch voor een fabrikant als Yamaha, die graag op het volledige speelveld actief wil zijn. Die machine luistert naar de naam Tracer 700, heeft niets te maken met 200 pk, regelende elektronica en retro, maar heeft wel alles in huis om tot een regelrechte sensatie uit te groeien. Want in de ogen van velen is de 07 de meest uitgebalanceerde MT en de Tracer de betere 09. En zo lijkt de Tracer 700 alles in zich te hebben om de beste en meest evenwichtige MT van allemaal te worden en als uitgekiende instap-allrounder de markt op te rollen. Aan de looks kan het in ieder geval niet liggen, want net als bij de Tracer 900 hebben de designers van Yamaha ook met deze 700 een gelukkige hand gehad. De kleine deelt duidelijke familietrekken met zijn elegante stalgenoot. Waar de scherpe kanten het pittige karakter van de opwindende driecilinder weerspiegelen, rondt de Tracer 700 die lijnen wat af en hint daarmee op het wat toegankelijkere karakter van zijn Crossplane-twin. Eerlijke, technische esthetiek zou je dat kunnen noemen. Of met wat meer venijn: vergeleken met andere instap-allrounders oogt de Tracer 700 als een vos in een kippenhok.
Eens temeer hebben de ingenieurs dus teruggegrepen op het modulaire constructiesysteem om de MT-07 naked meer richting toergebruik te pushen. Frame (licht gemodificeerd), motoblok (identiek, maar Euro4), rijwielgedeelte; de belangrijkste componenten deelt de Tracer 700 met de MT-07. Een langere kont en swingarm (plus 50 millimeter, aluminium in plaats van staal) zorgen voor meer plaats, een grotere tank (17 in plaats van 14 liter) voor een grotere actieradius, terwijl een verstelbare ruit er voor moet zorgen dat je die reikwijdte ook aan één stuk kunt consumeren.
De zitproef maakt al snel duidelijk dat de aanpassingen aan de ergonomie zeer nuttig zijn. Je zit hoger met 830 millimeter (in plaats van 810), maar door de smalle taille voelt het heel toegankelijk aan. Veel hoger en enigszins naar je toe komend, is het vergeleken met de MT-07 bredere stuur. De zitpositie zelf is heel centraal, minder boven het achterwiel dan bij de naakte broer. Voor de op goede dagen 1.73 meter lange auteur verdient de comfortabele ergonomie, ook mede dankzij de aangename kniehoek, in ieder geval het predicaat ‘nagenoeg ideaal’. Maar ook wat langere of forsere rijders hebben ruim voldoende plek aan boord.
Goed, we gaan er vandoor. De startmotor doet zijn werk, de tweecilinder pulseert meteen netjes, de koppeling grijpt snel aan en met de eerste wielomwenteling is dat prachtige MT-07-gevoel er, waar in de eerste plaats die heerlijk crèmige 689 cc parallel-twin voor zorgt. “Hij laat zich schakellui rijden, hangt heerlijk zacht aan het gas, reageert perfect op gasbevelen en draait naar wens ook lekker fel richting de hogere toerentallen. Als deze twin een mens zou zijn geweest, zou men zeggen: hij is altijd relaxt, nooit gestrest en is uiterst belastbaar en sterk.” Zo schreven we begin 2014 in de Toptest van de MT-07 en dat is eigenlijk onveranderd van toepassing op de Tracer 700. Weliswaar ontbreken er vergeleken met de nog volgens Euro3 gehomologeerde MT-07 een, twee pk en newtonmeters en gooit het motorblok in de (met 196 kilo verhoudingsgewijs nog steeds lichte) Tracer twaalf extra kilo’s in de schaal, maar desondanks kun je niet anders dan concluderen dan dat de 75 pk’s de Tracer 700 op aangename wijze vooruit helpen. Ook met Euro4-update blijft de Crossplane-twin de referentie in deze klasse en tovert het voortdurend een brede grijns op je gezicht. De koppeling werkt aangenaam licht en ook de versnellingsbak geeft een solide visitekaartje af.
Zoveel lof heeft het rijwielgedeelte van de MT-07 niet weten te vergaren. Dat is weliswaar voorbeeldig handelbaar en wendbaar, fietsachtig zo je wilt, maar de vering is aan de zachte kant en mist met name aan de achterzijde demping, waardoor de MT-07 in snellere bochten wat wil deinen. Goed en belangrijk, dat Yamaha daar met modificaties aan het rijwielgedeelte duidelijk verbetering heeft weten te realiseren. De langere swingarm en daardoor ook langere wielbasis van 50 millimeter zorgt voor beduidend meer rust. Een gewijzigd linksysteem met meer progressie naast een aangepaste veerratio maakt de achterzijde wat hoger en zorgt zo voor beduidend meer reserve. Waar de MT-07 diep inzakt en met duopassagier echt op zijn gat hangt, staat de Tracer 700 ook in beladen staat nog fier in zijn veerweg. Voeg daar nog een scheut extra demping, vooral uitgaand, en een meer homogene voertuigbalans bij en je zult begrijpen dat de Tracer 700 de MT-07 wat rijeigenschappen de baas is. Minder pompen en bewegen, meer rijstabiliteit en precisie. Maar toch: ook al voelt de voorvork door de gewijzigde balans subjectief bekeken wat zachter aan, de ferme achterpartij komt het comfort niet altijd ten goede. Snelle stoten worden niet altijd even zuiver geabsorbeerd. Een stelmogelijkheid voor de uitgaande demping achter zou wat dat betreft geen overbodige luxe zijn. Afgezien van de veervoorspanning achter is er aan de vering, in tegenstelling tot de eveneens scherp geprijsde concurrentie, niets instelbaar. Eén van de weinige zaken waaraan je kunt zien dat er ergens toch een boekhouder over de schouders heeft meegekeken. Maar afgezien daarvan kun je eigenlijk nergens zien dat er beknibbeld is. Alle oppervlakten (hoogstens met uitzondering van de ongespoten radiateur) zien er uitnodigend uit, de afwerking is picobello en de uitrusting bijzonder netjes. Wat dat betreft krijg je echt veel motor voor je geld.
De voordelen van het modulaire constructiesysteem zie je met name ook terug bij de remmen. Aan de voorzijde zien we dezelfde vierzuiger remklauwen als vroeger op de YZF-R1 te vinden waren, en die vertragen ook in combinatie met de 282-millimeter-schijven van de Tracer 700 op indrukwekkende wijze. Helder drukpunt, heerlijk doseerbaar en een krachtige bite – zo maak je een goede middenklasse-rem. Helaas vertroebelt het Yamaha-ABS het goede beeld een klein beetje. De regelwerking is aan de grove kant, terwijl er in het remhendel ook stevige pulsaties voelbaar zijn. Onder gelijkblijvende omstandigheden produceerde het systeem bij de eerste rempoging al een stoppie, waarvan de hoogte al naar gelang het postuur van de rijder en de mate van belading kan variëren. Wellicht het enige echte kritiekpunt op de Tracer 700.
Wat verder opviel is eerder inherent aan het concept van de Tracer als sportief gepositioneerde compacte allrounder en moet daardoor niet zozeer als kritiek, maar eerder als een uitvloeisel van het specifieke concept worden opgevat. Het ruitje bijvoorbeeld. Dat biedt uiteraard veel meer bescherming dan de niet voorhanden zijnde windprotectie op de MT-07, maar concurrenten hebben de beschikking over grotere ruiten. Maar op snelwegetappes voldoet het, alhoewel de stelmogelijkheid van het ruitje eerder van cosmetische aard is en er wel wat turbulentie voelbaar is. Ook het duocomfort moet je op deze wijze benaderen: veel, veel meer dan bij de MT-07 en absoluut geschikt om met z’n tweetjes een mooie toertocht te maken, maar niet van het zelfde niveau als de V-Strom 650. De Tracer 700 betaalt bij de beladingscapaciteit het wisselgeld voor de slanke bouw, want 171 kilo houdt niet over.
Maar aan de tank verschijnt er al weer een dikke grijns op je gezicht. Dankzij de met drie liter tot 17 liter toegenomen tankinhoud en een secundair verbruik van liefst 1 op 27,0 kom je in theorie 459 kilometer ver op een tank. Dat ligt op het niveau van een dikke allroad. Keurig dus.
Woon/werk-flitser met toercompetenties of sportieve en lichte allrounder; de Yamaha is het beide. Hoe ‘ie ook wordt gebruikt, de Tracer 700 zorgt hoe dan ook voor reuring in de weliswaar competitieve, maar wel wat saaie middenklasse. Net als bij de 09-driecilinder geldt ook hier dat de Tracer de betere MT is. En aangezien de 07 onder de streep inderdaad de betere van de MT’s is, ligt de Tracer 700 op koers om zich tot de meest complete en uitgebalanceerde van alle MT’s te laten kronen. Gaat Yamaha met deze machine flink oogsten? Dat is zeer aannemelijk!
MOTOPLUS CONCLUSIE
Meer motor heeft een mens eigenlijk niet nodig – anders kan de conclusie niet luiden. Voor net geen € 9.000,- kunnen ook wij geen motorfiets bedenken, die alledaags gebruiksgemak en toeristische capaciteiten op zo’n frisse wijze combineert met sportieve eigenschappen en ook nog eens zo goed smoelt als deze Tracer 700. Het motorblok is de kers op de taart en de maat der dingen in deze klasse. En dankzij een aantal intelligente aanpassingen klopt de rest van het plaatje ook.
