Toeren Franse Ardennen

De Belgische Ardennen is onder motorrijders nog altijd één van de populairste bestemmingen voor een weekendje dapper sturen. Maar België heeft meer moois te beiden, bijvoorbeeld het enerverende heuvellandschap Condroz, dat zich net iets ten westen van de Ardennen bevindt. Iets minder hoge toppen, maar wel boordevol cultuur en schitterende kleine stuurwegen door pittoreske dorpjes. Het is vier uur in de namiddag en de zon staat al aardig in het westen. Ik probeer mijn oriëntatiepunt rechts van me te houden, zodat ik naar het zuiden blijf rijden. Op de volgende T-splitsing kan ik zowel naar links als rechts, allebei de verkeerde richting, maar rechtdoor loopt er ook nog een boeren pad, onverhard dat wel. Het stof hangt achter de motoren als in een jaren zeventig film. We rijden kilometers tussen de groene weilanden en omgeploegde akkers, waar bruin vee het enige teken van leven is. Tot we in de verte een boerenhoeve in carré vorm zien althans. De twee GS Adventures doen het goed, misschien wat lomp voor het echte offroad werk, maar voor boerenpaden als deze, waar gaten, stoffige leem en grind elkaar constant afwisselen, zijn ze prima geschikt. Dankzij het forse formaat en gewicht vliegen ze als een zwevend tapijt over de gaten en kuilen, waarbij ze de spoorvorming simpelweg voor kennisgeving aannemen. Kwestie van het gas erop houden en dan komt het wel goed. Maar goed, dit is geen test, maar een reisverhaal. Van de andere kant, het enthousiast met je motor onderweg zijn is toch waar het uiteindelijk om gaat. En dan maakt het eigenlijk niet uit welke motor dat is, dergelijke zandpaden en boerenweggetjes zijn misschien nog wel leuker met een Yamaha XT660 Ténéré. Misschien iets voor de volgende keer? Over de zandweggetjes gesproken, je mag hier bijna overal rijden, nergens staan er borden met verboden in te rijden en op de koop toe worden we zonder uitzondering vriendelijk bejegend door lokale inwoners die enthousiast lachen en zwaaien. Waar we ons bevinden? In de Condroz. Nooit van gehoord? Ligt in Wallonië, onder Namen om precies te zijn, en we zijn op weg naar het meest kitscherige bedevaartsoord van heel België, Crupet genaamd. Hier gaan we overnachten en fantastisch eten in het restaurant van een voormalige slager. De koeien zoekt hij zelf uit en het meeste eten is biologisch, iets dat in België simpelweg ‘uit de streek’ heet. Het leven lijkt in dit soort plaatsjes al eeuwen te hebben stilgestaan, trends en rages zijn voorbij voor ze hier überhaupt voet aan wal hebben weten te zetten. Het eten, trappistenbier en de wijn zijn altijd al van maximale kwaliteit, evenals de gastvrijheid. Voor we het dorp binnenrijden moeten we het alleen nog wel zien te vinden, want we navigeren op de zon. De Belgen noemen dit verloren rijden, gewoon maar ergens heen rijden, het is toch overal mooi en elk weggetje is even aantrekkelijk. Af en toe zien we bordjes die ons richtingsgevoel een beetje in de juiste richting dirigeren. Vanaf Dinant is Namen de goede richting. En als we echt verdwalen, kunnen we altijd nog stiekem op de gedetailleerde Michelin kaart (214) spieken, die we voor noodgevallen toch maar in de tanktas hebben gepropt. Bijna elk weggetje staat erop, al wordt de romantiek van het kaartlezen wel wat bemoeilijkt door de kleine lettertjes. Brilletje? Het overzicht is echter nog altijd beter op een ouderwetse kaart van een halve meter bij een meter dan op een 3 inch TFT schermpje. Met een beetje gevoel zie je op de kaart al snel waar de mooiste weggetjes zich bevinden. Ja, met Google Maps en Streetview gaat het vast ook prima, maar dit is toch meer de echte ‘sport’. Vanuit Midden-Nederland, laten we Utrecht zeggen, is dit gedeelte van de Ardennen zo’n 250 kilometer rijden, prima bestemming voor een fantastisch weekendje sturen dus. De meeste Nederlanders kiezen vaak voor de net iets spectaculairdere rijwegen onder Luik richting Spa. Begrijpelijk, het kent meer haarspelden, goed asfalt en veel toeristische uitspanningen, maar wanneer je eens een ander landschap in zijn volle glorie wilt proeven, ga dan eens verloren rijden in Condroz. Wil je lange, snelle bochten met mooi asfalt, dan volg je simpelweg de Maas, of de Lesse waar je net wat scherpere buigingen in het asfalt. Voor de allroad motoren is echter ieder boerenweggetje dat gehucht na gehucht aan elkaar rijgt helemaal het summum. Het asfalt is tijdens de laatste winter volledig kapot gevroren en Wallonië heeft geen geld meer voor de broodnodige reparatie. Perfect voor de lange veerwegen zullen we maar zeggen, de fietsen dansen er overheen waarbij je probeert de ergste gaten te ontwijken. Bovendien zijn de bochten zo glad als wat door al het losse grind. Avontuur in optima forma! “Ooit was deze streek zeer rijk”, vertelt onze gastvrouw in de Chambre d’hotes in Crupet, waar we groots overnachten in ‘het huis van de molenaar’. Die molenaar was één van de rijkste mannen van het dorp en bezat vijf watermolens aan het riviertje de Crupet, met een koper- en papierfabriek, zoutziederij en olieslagerij. Voor de industriële revolutie, begin 19e eeuw, had je wind of water nodig om machines te laten draaien. Wie aan het water woonde en een molen bezat werd dus rijk en daarmee ook de hele streek. En nu hebben wij er weer profijt van. Dit huis is werkelijk prachtig ingericht en ademt een fijne sfeer van vroeger uit. We krijgen uitgebreide toeristische informatie van onze bijzonder aardige gastvrouw bij het ontbijt, met een kaartje dat ze zelf inkleurt met roze stift. Daarmee alle bezienswaardigheden markerend die we in haar ogen met een bezoekje zouden moeten vereren. We plakken het kaartje daarom op de tank van één van de motoren en gaan op weg. Het kasteel Veves, van de heren van Beaufort in het plaatsje Celles vormt onze eerste tussenstop. Het droomkasteel in Freyr, fraai gelegen aan de Maas, met een fantastische tuin met 300 jaar oude sinaasappelbomen en een zes kilometer gehaagd doolhof is als tweede aan de beurt. Er is hier zoveel te zien, dat we wel een week ‘ontdek je plekje’ en ‘tussen kunst en kitsch’ kunnen spelen. Maar eigenlijk kwamen we om het hoofd leeg te maken met geestverruimend motorrijden en af en toe een leuke stop op een te gekke plek. De pelgrimage naar Crupet in een notendop. Een te gekke plek vinden we trouwens na een tijdje slingeren over smalle paden door de bossen. Ergens stuiten we op een plaatsnaambord met Maredsous, thuisbasis van het vermaarde abdijbier. In de tuin van het klooster wordt het verrukkelijk bier geserveerd, met trappisten kaas, droge worst en zelfgebakken traditioneel brood. De ‘bedevaartganger’ wordt hier met open armen ontvangen, een prima plek dus voor een pauze. Aan het einde van de dag hebben we 250 kilometer op de teller staan. Is niet zo gek veel, wel wanneer je ze allemaal hebt afgeklokt de mooiste en bovenal kleine wegen. Voordat we weer gezegend vertrekken naar huis, met waarschijnlijk een kleine omweg, sluiten we af met een laatste bezoekje aan de grot van Crupet, een soort heiligdom met name gewijd aan Sint Antonius van Padoua. Dit 15 meter hoog bouwwerk is in drie jaar (1900-1903) met de hand gebouwd door een bevlogen pastoor en zijn volgelingen. Geen sinecure, basis vormde namelijk driehonderd ton rots en dertig ton cement, ga d’r maar aan staan. De grot staat vol met kitscherige beelden en een altaar. Zelf ligt de pastoor er ook begraven, gezien de vele bezoekers niet direct wat je noemt een laatste ‘rustplaats’. De heilige Sint Antonius blijkt ook de beschermheer van de reiziger te zijn. Komt goed uit, we moeten namelijk nog naar huis! ________________________________________ INFO DE CONDROZ Ligging: Centraal-België Hoofdstad: Ciney Oppervlakte: 3.750 km² Afstand vanaf Utrecht: 250 km (Ciney) Geografie: glooiend landschap met heuvels van maximaal 200 tot 300 meter hoog. Het gebied is voornamelijk ingericht met weidegrond en akkerland, afgewisseld met kleine bossen. In het noorden vind je veel dennenbossen, waaraan de streek zijn bijnaam Condruzische Ardennen dankt. Bezienswaardigheden: Maredsous, Crupet, Mozet, Dinant, Celles, Sosoye, kasteelhoeve van Falaën, ruïne van Montaigle en vele andere kastelen en kerken. ________________________________________ ZEE_1944.JPG gastvrouw Martine v Meerbeeck chambre d’hotes Maison de Meunier ZEE_1947.JPG restaurant Auberge Dol Besace ZEE_1951.JPG de motoren met op de achtergrond de slot toren v Crupet ZEE_1954b de slot toren v Crupet ZEE_1956.JPG de slot toren v Crupet ZEE_1988 copy kasteel de Veves ZEE_1994 aan de maas net onder Dinant ZEE_1997 aan de maas net onder Dinant ZEE_1998 aan de maas net onder Dinant ZEE_2003 Mooi ervaren stel motor rijders uit Orleans ook lekkerv aan het touren op de achtergrond de brug over de maas met de N97 ZEE_2005 Dinant ZEE_2006 N96 perfect asfalt langs de maas ZEE_2010 N96 maas ZEE_2015 N96 ZEE_2018b kasteel Freyr an de N96 ZEE_2022 kasteel Freyr an de N96 ZEE_2030 weggetje van Freyr naar Onhaye en Weillen ZEE_2035 weggetje van Freyr naar Onhaye en Weillen ZEE_2053 weggetje van Freyr naar Onhaye en Weillen ZEE_2062 weggetje van Freyr naar Onhaye en Weillen ZEE_2069 1 van de overharde wegen deze gaat richting Maredsous ZEE_2096 weggetje van Freyr naar Onhaye en Weillen ZEE_2083 weggetje van Freyr naar Onhaye en Weillen ZEE_2089 weggetje van Freyr naar Onhaye en Weillen ZEE_2098 het vlees ZEE_2100 meer motoren komen op de abdij van Maredsous af ZEE_2103 meer motoren komen op de abdij van Maredsous af ZEE_2105 meer motoren komen op de abdij van Maredsous af ZEE_2106 b Het terras van de Abdij Maredsous ZEE_2107 het Bier ZEE_2109 lekker picknicken met z’n alle, De Belg houd van t bourgondische leven ZEE_2118 Ruimte voor je stacaravannetje, het eten word natuurlijk net opgediend ZEE_2137 aan de N971 goed asfalt, terrassen en motor rijders ZEE_2234 aan de N971 goed asfalt, terrassen en motor rijders ZEE_2258 het beter bochtenwerk op goed asvalt ZEE_2185 Bouvignes ZEE_2142 rijden richting Falaen ZEE_2150 verloren rijden ZEE_2151 verloren rijden ZEE_2156 verloren rijden ZEE_2194 beter asfalt ZEE_2219 overal goed eten (restaurant in Falaen) ZEE_2247 2 km voor Maredsous ZEE_9520b de grot van Crupet ZEE_9524b de grot van Crupet