Tips & Tricks MP 23-2010
In de filmindustrie worden aan de vooravond van de Oscar-uitreiking de Golden Raspberries uitgereikt voor de slechtste film, acteur, actrice of filmscript. De motorindustrie kent zo’n ‘award’ niet, maar er zijn aardig wat modellen die hier voor in aanmerking komen. Modellen die ogenschijnlijk niet met het oog op de consument werden ontwikkeld en dus ook geen verkoopsucces werden. Oorzaken daarvoor zijn er genoeg. In veel gevallen had het in ieder geval met moed te doen. Nummer 18: de Honda VTR1000 SP-2.Colin Edwards veroverde in 2002 de wereldtitel met de Honda VTR1000 SP-2 RC51 na een memorabel gevecht met Troy Bayliss in de laatste twee races op het Italiaanse Imola. Een mooie opmaat naar een ongekend verkoopsucces zou je dus denken. Zeker gezien het aloude Superbike-adagium van ‘Win on Sunday, sell on Monday’. Maar in de harde praktijk pakte dat toch net even wat anders uit, want de SP-2 en ook de eerdere SP-1 werden nooit de spetterende verkooptoppers waar Honda vooraf op mikte. Mislukt dus? In verkooptechnische zin wel. Op het succes van Edwards na zijn de beide SP’s altijd de mindere geweest van de rode V-twins uit Bologna en voor sportieve toerrijders hadden de beide Honda’s net even wat té scherpe randjes. Maar motor- en rijwieltechnisch stond de SP-2 zeker zijn mannetje. Vergeleken met de SP-1 kende SP-2 uit 2002 een aantal veranderingen. Het blok bijvoorbeeld, daarvan werden de gasklephuizen vergroot en de injectie en mapping werden aangepast. Resultaat was een blok dat qua vermogen ongeveer hetzelfde aanvoelde als zijn voorganger, maar dan met een boterzachte gasrespons. Minpunt was het gebrek aan daadkracht bij lage toerentallen. De grootste veranderingen zaten echter in het rijwielgedeelte met een nieuw frame en swingarm en een geometrie met destijds de steilste balhoofdhoek van alle Honda’s, 66,5°. Nerveus was de SP-2, onder andere door de langere swingarm, allerminst. De stabiliteit was enorm en hetzelfde gold voor het stuurgemak en de precisie. Dat laatste was onder andere te danken aan de verbeterde vering, die veel minder houterig aanvoelde dan de vering van de SP-1. Tja, en dat het echte succes uitbleef? Niets is blijkbaar zo ongrijpbaar als de motorrijder. [Beeld: Honda SP-2]GARAGEZEEP, HOE EN WAT?Na een dagje sleutelen krijg je vet en ander vuil nauwelijks weg met een gewone handzeep en houd je tot in lengte van dagen ‘rouwranden’ onder de nagels. Handiger is het gebruik van speciale garagezeep. Maar waarom krijg je daar wel brandschone handen van? Het antwoord op die vraag schuilt natuurlijk in de samenstelling van deze zeep, die opmerkelijk genoeg voor 60% of meer uit water bestaat. De ‘droge’ substantie van de zeep bestaat in de regel voor tweederde uit wrijvingsmateriaal (bijvoorbeeld houtmeel, zand of kunststofgranulaat), dat een schurende werking heeft. De overige bestanddelen zijn een mix van reinigingsactieve stoffen (Tenside) en geur- en conserveringsstoffen en bestanddelen die een rol spelen bij het tot stand komen van de pH-waarde en ook als verdikker werken. En niet te vergeten: voedende bestanddelen voor de huid. Die hoeven er niet altijd in te zitten, maar kan natuurlijk wel het verschil maken tussen een goede en minder goede zeep. Dat klinkt allemaal behoorlijk gecompliceerd, maar eigenlijk heeft garagezeep een overzichtelijke receptuur en is het tamelijk eenvoudig te produceren. Dat is ook de reden dat veel hobbysleutelaars zelf hun eigen zeep mixen. Zaagsel, smeerzeep en water, alles goed laten drogen en klaar is je eigen zeep! [Beeld: IMG_1821] GELEZEN: VIA MEDITERRA – DIRK SCHÄFERRONDJE MIDDELLANDSE ZEEReislustig en nog op zoek naar een cadeautje voor Pakjesavond of voor onder de Kerstboom? Dan hebben we een tip: Via Mediterra van de Duitse motoravonturier/schrijver/fotograaf Dirk Schäfer, een naam die u al eerder in MotoPlus tegenkwam in de serie ‘De 10 mooiste Alpenpassen’. Schäfer maakte een indrukwekkende trip rond de Middellandse Zee: langs de boorden van Zuid-Europa, de Turkse kust, door Syrië en Jordanië en vervolgens door het kustgebied van Egypte, Libië en Marokko. Dat leverde een 162 pagina’s dik boekwerk op met werkelijk fenomenaal mooi fotowerk. Die foto’s dragen het boek ook, want Schäfer heeft er voor gekozen om de tekst een bijrol te laten spelen. Die teksten staan zowel in het Duits als in het Engels bij de honderden foto’s. Via Mediterra (ISBN 978-3-941007-05-5) is via Schäfer’s site www.via-mediterra.com verkrijgbaar, maar kan voor € 28,99 ook worden besteld via www.bol.com. Overigens publiceren we Schäfer’s Middellandse trip komend jaar ook in delen in MotoPlus. [Beeld: Cover_Via_Mediterra]
