Test 7 sportieve toerbanden

In een wereldwijd unieke bandentest test MotoPlus het complete gamma sportieve toerbanden. Tijdens een 4.500 lange testtrip mogen zeven bandenset, gemonteerd onder zeven Suzuki Bandit’s, laten zien wat ze waard zijn als het gaat om droge en natte grip en uiteraard levensduur. Hoeveel motorkilometers rijdt de MotoPlus-lezer jaarlijks? Voor een dikke 62% van onze lezers ligt dat tussen de 5.000 en 15.000 kilometer per jaar, ruim boven het landelijk gemiddelde. Puur theoretische waarden natuurlijk. Reisjunkies en forensen laten in 365 dagen beduidend meer dan 15.000 kilometer onder hun banden doorglijden. Weekend-cruisers nemen genoegen met een zonnige 3.000 kilometers per jaar. Hoeveel je ook rijdt, belangrijker is dat je plezier hebt, iedere kilometer weer. Dat kan alleen met een geschikt stel banden, want met het juiste rubber zijn plezier en veiligheid onder natte omstandigheden voor duizenden kilometers gewaarborgd. Concrete uitspraken over die kilometrages kunnen we pas na een uitgebreide bandentest als deze doen. En uitgebreid was ‘ie: dik 4.500 kilometer in tien dagen over secundaire stuurweggetjes, bergpassen en snelwegen, onder een strelend zonnetje en door heftige regenbuien. We trappen af in Zuid-Duitsland. Op een regionaal vliegveld worden alle banden vers uit de pers onderworpen aan een identieke test, om de grip in bochten, de handelbaarheid en de stuurprecisie van alle banden onder een Suzuki Bandit 1250S te testen. Na een lange eerste dag zit onze laptop boordevol testgegevens en duidelijk is dat de verschillen in dit populaire segment klein zijn. Alle zeven setjes hebben ontegenzeggelijk potentieel. Maar om het kaf van het koren te scheiden, moeten er eerst nog verrekte veel testkilometers worden gedraaid. En als afsluiter staat dezelfde test nogmaals op het programma, maar dan met grotendeels versleten banden. Een dag later gaat de grote slijtageslag richting Sicilië van start. De eerste kilometers met het zevental Bandit’s worden op de snelweg gemaakt. Terwijl de Suzuki’s door het Tannheimer Tal stuiven, koesteren wintersporters op de nog immer sneeuwwitte hellingen de eerste zonnestralen van de lente. Het weer maakt de rit richting Italië een genot, desondanks moeten we voorzichtig zijn, want de langdurige vorst heeft het asfalt ook hier zwaar beschadigd. Zonder komen we via de Fern- en de Reschenpas over de Alpen en vergezeld door het laatste streepje daglicht bereiken we Riva del Garda, een afstand van 650 kilometer volgens de datarecorder op Bandit nummer 7. Het slijtagebeeld verschilt onderling niet veel, alhoewel de trendbarometer al minimale verschillen meet.In het noorden van Italië worden we verwend met schitterend weer: zonneschijn en een strakblauwe lucht. Via de westoever van het Garda-meer trekken we een dag later verder naar het zuiden. Het lokale wegennetwerk is een waar meesterwerk, maar we moeten eerst langs een colonne auto’s en campers voor we de ‘Gardesana Occidentale’ op passende wijze kunnen belonen en met flinke hellingshoeken over het goed grip biedende asfalt scheren. Het veld blijft dicht bij elkaar, geen band die zich onder deze optimale omstandigheden laat kennen. Om de banden na de vele snelwegkilometers over de Po-vlakte niet meteen ‘vierkant’ te rijden, pakken we tussen Ferrari-stad Maranello en Lucca flink wat kurkentrekkertrajecten om ook de flanken van de band eens op te ruwen. Maar bochtjes pikken vreet tijd en Rome is nog ver, dus gaan we weer kilometers maken. En zo dansen er zeven lichtkegels in zuidelijke richting over de SS1. De dagteller gaat dit keer over de 800, als we in het kuststadje Nettuno ten zuiden van Rome ons bed opzoeken.In het vale ochtendlicht van de vierde dag doen we de eerste profieldieptemeting en daaruit blijkt dat de Dunlop Roadsmart meer rubber heeft achtergelaten dan de andere banden. Verrassend dikhuidig blijkt de nieuwe Avon Storm 2 Ultra. Alvorens meer kilometers te maken, moeten de banden op de natte testbaan van Bridgestone hun kunsten vertonen. Voor dit testprogramma staat in onze begeleidingsbus nog een Bandit klaar met extra bandensets. Met iedere set worstelt de testrijder zich op het randje van grip over het circuit en ’s avonds staat het water hem in de racelaarzen. Maar het resultaat is duidelijk: de Michelin Pilot Road 2 presteert onder natte omstandigheden uitstekend. De achtervolgers komen echter wel dichterbij. Ook de Dunlop Roadsmart en de Pirelli Angel ST doen het goed op nat wegdek. Dit in tegenstelling tot de Avon, die op flinke afstand achteraan eindigt.Na een dagje rust richten we het vizier op de punt van de Italiaanse laars, grof geschat een dagtrip van 700 kilometer. Te veel om alleen secundair te rijden en bovendien is het zondag en is het Italiaanse verkeer dus een factor van belang. We pakken tussen Rome en Napels wederom eerst een stuk snelweg, maar uiteindelijk willen we toch bochten en kiezen we aan de voet van de Vesuvius voor de betoverende kustweg langs Amalfi. Wat een geweldig bochtenparadijs! Een blik op de klok en de kilometerteller laat ons echter schrikken. Bij Salerno nemen we de beslissing: terug op de snelweg en richting Reggio di Calabria. Voor een gelijkmatige slijtage van de banden is dit een juiste beslissing. We hebben Capri al ver achter ons gelaten als de zon als een vuurrode bal bij Falerno in de zee weg zinkt. Na 750 kilometer op de dagteller draaien we in Palmi, eens het hoofdkwartier van de Camorra, de contactsleutel om.De volgende ochtend controleren we opnieuw de profieldiepte. Een duidelijk verhaal: na dik 2.200 kilometer heeft zich een kopgroep gevormd met daarin Avon, Bridgestone en Pirelli. Bij de Dunlop Roadsmart en de Continental Road Attack 2 slijt het rubber duidelijk sneller. De laatste twee setjes vallen dan weer in positieve zin op als we over een paar kleine paswegen door het Aspromonte natuurgebied slingeren. Diepe gaten en door vorst opengespleten asfalt vereisen echter waakzame ogen. Op het veer van Villa San Giovanni naar Messina kunnen we even op adem komen, maar zien we helaas donkere wolken boven Sicilië. In het drukke stadsverkeer kruipen we moeizaam door Messina. De banden interesseren ons nu niet, veel belangrijker is hier de vinger op de knop van de claxon. Bij Giarre kiezen we, ondanks het dichte wolkendek, voor de rit omhoog via de zuidelijke helling van de Etna. De regen verandert in hagel en banden en rijders hebben hun grens bereikt. Met verdomd veel gevoel moeten we de dikke 1250’s door over extreem glibberige kasseienstraatjes door al even gladde haarspeldbochten manoeuvreren. Een stevig applaus voor de banden met een breed grensbereik is hier wel op zijn plaats. Op Bandit nummer 1 met Avon banden wil nu niemand meer zitten. Het Britse rubber maakt in deze omstandigheden zelfs de meest geroutineerde regenrijders nerveus. Op Bandit nummer 2 is duidelijk vooruitgang voelbaar: de Bridgestone BT 23 is veel voorspelbaarder dan zijn voorganger de BT021. Helaas wordt onze bravoure niet beloond, we krijgen de Etna niet te zien.Niet is zo veranderlijk als het weer, zo blijkt een dag later. Rijdend op de snelweg tussen Palermo en Messina glinstert de Middellandse Zee weer in een behaaglijk zonnetje en dat geeft ons de moed om de Etna opnieuw te beklimmen, dit maal vanuit noordelijke richting. Weer moeten we door een dicht wolkendek omhoog en weer eisen de natte wegen onze volledige concentratie. Uit de nevel duiken bizarre lavaformaties op en plotseling staan we op het plateau. Boven ons een stralend blauwe lucht, de met sneeuw bedekte Etna schittert in het zonlicht. Het maakt ons even sprakeloos. Als in trance rollen we omlaag, kort schittert de machtige vulkaan nog een keer door de wolkenflarden, alvorens de witte muur ons weer te pakken heeft.Met de nachtboot varen we naar Civitavecchia. En uitgerekend op de kortste etappe gebeurt het: in een snelle rechter bocht staat een Vespa Ape die links af wil slaan. Zeven handen grijpen bijna simultaan naar de rem. Wat volgt is een lofzang op het ABS en de prima vertragingswaarden van de zeven setjes rubbers op droog wegdek. Bij nattigheid had het compleet anders kunnen aflopen. Maar toch zijn er ook flinke verschillen. Bij een noodstop bij een snelheid van 100 km/uur gaapt er wel even een gat van zeven meter tussen de Bandit op de waterschuwe Avon’s en de Bandit op de regengoden van Michelin. De klok staat inmiddels op 3.100 kilometer en dat moeten er over een dag 4.500 zijn. Vervelende snelwegetappes gaan over in fraaie secundaire wegen. Een gratis tip: de SS64 tussen Florence en Bologna. Via Padua en Vicenza rijden we naar Schio, richting de bergen. Een aantal banden is de testafstand niet in de koude kleren gaan zitten. De precisie wordt minder, het wiebelen groter. Vooral de Dunlop Roadsmart en de Metzeler Z6 Interact hebben weinig over en vragen krachtige stuurbevelen. Duidelijk neutraler sturen de Angel ST, de BT023 en de Road Attack 2 door het grensgebied tussen Venetië en Trentino. Als we vijftig kilometer voor Bressanone de 4.000 volmaken, is er slechts een uit het team die vermoeid zijn hand opsteekt. Net als op de heenweg schitteren de Alpen als een panorama op een ansichtkaart, de Sella wordt gekroond door schaapwolkjes. Dan volgt de laatste tankpauze voor het thuishonk. Ruim 4.300 kilometers liggen er achter ons als we in het rubber van een van de Metzelers een kleine schroef vinden. Daar gaan de gedachten aan een avondje vrijaf….Schroef eruit, rubberprop uit de reparatieset erin en pompen maar. Na een snelle check na een kilometer of vijftig blijkt de bandenspanning gelukkig stabiel. Een uurtje later staan de Suzuki’s na te tikken in de parkeergarage van deze enorme krachttoer. In tien dagen tijd hebben we op zeven machines in totaal 31.535 testkilometers gedraaid. Waanzin? Nee, een doodnormale MotoPlus-bandentest….[Kader][p. 53]Voor de bandentest door ItaliëEVEN EEN STUKJE KNALLENTijdens onze alternatieve Giro d’Italia hadden we helaas weinig tijd voor sightseeing en dat terwijl motorrijden door het land van Ducati, Moto Guzzi & Co. zo fascinerend kan zijn. Vooral het noorden is prachtig met betoverend mooie routes door de Dolomieten en langs de Noord-Italiaanse meren. Streken als de Emilia Romagna, Toscane of Calabrië vereisen daarentegen een zorgvuldige routeplanning. Hieronder wat hoogtepunten in vogelvlucht. [BU’s]Alpen: hier kunnen reizigers naar Italië niet omheen. De zuidkant scoort niet alleen punten met prachtig weer en prachtige passen. Tip: een interessante geschiedenistrip langs de grens Trentino/Venetië.Gardameer: uitstekend basiskamp om dagritten in de omgeving of naar de naburige meren (Comomeer of het Lago Maggiore) te plannen. Tip: vermijd de oeverwegen in de weekenden en in het hoogseizoen.Kust bij Amalfi: moet je een keer gezien en gereden hebben. Maar er is vaak te veel verkeer om echt lekker van het bochtenwerk te kunnen genietenSicilië: hoofdzakelijk in de lente een inspirerend groen eiland. Dat is een tip voor Schotland-fans die ook wel eens bij goed weer motor willen rijden. Verplichte kost: de Etna (vanuit het noorden). Beste reistijd: mei of oktober.[In kaart Duitse namen vervangen door NL]Schweiz = ZWITSERLANDDeutschland = DUITSLANDÖsterreich = OOSTENRIJKBozen = BolzanoFlorenz = FlorenceRom = ROMENeapel = NapelsSizilien = SiciliëMittelmeer = Middellandse Zee[kader p. 54]Met sportieve toerbanden over secundaire wegenDE SWINGCLUBNegatief bekeken kunnen we dit gedeelte van de test als volgt samenvatten: niet de banden hebben een probleem, maar de motor. Op bochtige secundaire wegen bepaalt de als testmotor gebruikte Suzuki Bandit 1250 de grens. Want als de middenbok en voetsteunen over het asfalt schrapen, hebben de banden nog voldoende reserve. Omgekeerd geredeneerd betekent dat, dat deze toerbanden vanuit sportieve inborst bekeken zelfs zouden voldoen voor dagelijks gebruik onder een supersport – vooropgesteld dat je een sterk ego hebt en je er geen problemen mee hebt dat er een toeristische typeaanduiding op de flanken van je banden staat. Andere conclusie: in nieuwstaat is geen van deze banden echt slecht. Er zit op dit onderdeel slechts zeventien punten verschil tussen de eerste en de laatste. Zo is de Avon Storm 2 Ultra net zo handelbaar als de Bridgestone BT023, Metzeler Z6 Interact of de Pirelli Angel ST. Qua stuurprecisie doet het Britse rubber het zelfs beter dan de Michelin Pilot Road 2. De Michelin zaait wel tweespalt onder de testrijders. Ook hier valt weer het wiebelige karakter op, alhoewel wel dat pas voelbaar wordt bij heel forse hellingshoeken. Aan de andere kant wen je daar snel aan en pas je haast automatisch je rijstijl wat aan. Dan merk je dat het Franse rubber heel licht en snel stuurt en haast sportieve karaktertrekken heeft. Veel punten dus voor de handelbaarheid van de Michelins, maar dat gaat ten koste van de stuurprecisie en de bochtenstabiliteit. Uiteindelijk blijft het een kwestie van smaak. Neem je deze karaktertrek voor lief, dan krijg je als beloning een heel wendbare band. Overigens werden de genoemde ‘kritiekpuntjes’ van de Michelins door niemand als echt storend ervaren. Ook spannend was de vraag hoe het de opvolger van de Bridgestone BT021 zou vergaan. In dit eerste gedeelte weert de BT023 zich in ieder geval aardig en blijkt het op secundaire wegen een evenwichtige en neutrale band.Conclusie: eerste keus op secundaire wegen is de nieuwe Continental Road Attack 2, die met de meeste punten voor wat betreft handelbaarheid en stuurprecisie de Dunlop Roadsmart en de Pirelli Angel ST achter zich laat. In de andere categorieën scoren deze twee ongeveer net zo goed als de Continentals. [kader p. 55]Zo test MotoPlusPUNTENTELLINGAls motor voor deze bandentest kozen we de Suzuki Bandit 1250S, bouwjaar 2010. De resultaten in de met een ster gemarkeerde categorieën zijn – enkele uitzonderingen daargelaten – representatief voor vergelijkbare motoren. HandelbaarheidBenodigde kracht aan het stuur om de motor in hellingshoek te krijgen of op de gewenste lijn te houden. Wordt getest in zowel langzame als snelle opeenvolgende bochten.Stuurprecisie*Dit wordt getest op verschillende snelle passages met gecompliceerde bochtradiussen. Laat zien of de motor de gewenste lijn volgt of dat er stuurcorrecties nodig zijn.BochtenstabiliteitStabiliteit in (wisselende) bochten en bij oneffenheden. Wordt op verschillende manieren (solo en met passagier) beoordeeld. Dit wordt getest onder maximale hellingshoek en tijdens accelereren. Grip onder hellingshoek*Zijdelingse grip onder maximale hellingshoek op nat en droog asfalt. Een balansact die alleen op een afgesloten circuit goed en veilig uit te voeren is.Grip tijdens acceleratie*Zijdelingse grip en krachtoverbrenging in verschillende snelle bochten. Wordt zowel op nat als op droog wegdek getest.RechtuitstabiliteitVol gas op de snelweg. Blijft de motor stabiel op koers of gaat ‘ie pendelen?Stuurgedrag met passagierHoe gedraagt de band zich bij volle belasting? Zie tevens bochtenstabiliteit.Gedrag in grensbereik*Beheersbaarheid van de band in het grensbereik van de grip, op nat en droog wegdek.OprichtmomentBij remmen onder hellingshoek wil de motor – al naar gelang de mate van vertraging en de vorm van de band – zich oprichten. Deze reactie dient door de rijder met tegengewicht (duwen) op de stuurhelft aan de binnenzijde van de bocht te worden gecompenseerd.Bandenspanning tijdens de test2,5 bar voor en 2,9 bar achter.[kader p. 56/57]De slijtage van sportieve toerbandenSLIJTAGESLAGMulticompound is het toverwoord, waarmee sommige fabrikanten hun banden, voor een zo hoog mogelijke kilometrage, de weg op sturen. Multicompound-technologie stamt uit de racerij en staat voor verschillende hardheden in het rubbermengsel. Een hard loopvlak moet de slijtage beperken, terwijl zacht rubber op de schouders van de band juist moeten zorgen voor voldoende grip onder hellingshoek. Bij sportbanden hebben de loopvlakken van voor- en achterband vaak twee of meerdere rubbermengsels, terwijl dat bij toerbanden tot nu toe beperkt is gebleven tot de achterband en dan met maximaal twee mengsels. In deze test mikken Avon, Bridgestone, Continental, Dunlop en Michelin (hier zelfs ook vóór) op deze tweecomponenten constructie. Metzeler en Pirelli vertrouwen nog steeds op een en hetzelfde rubbermengsel voor de hele band. Tot zo ver de theorie. Wat blijft er in de praktijk van over? De tabel geeft een duidelijk antwoord: het kan absoluut werken, maar niet altijd. De Pirelli Angel ST scoort op het eind van de 4.500 kilometer lange test betere slijtagewaarden dan de multicompound van Bridgestone. Ook de Metzeler achterband doet het wat dat betreft beter dan een multicompund, in dit geval die van Michelin. De Conti’s profiteren duidelijk niet van de tweecomponenten constructie. Conclusie: de Avon Storm 2 Ultra is niet echt onder de indruk van deze test, want het Britse rubber scoort de beste slijtagecijfers. Maar die punten worden dan weer verspeeld als het om stuureigenschappen gaat. In dat licht bezien, bevalt ons het slijtagebeeld van de Bridgestone’s en de Pirelli’s ons een stuk beter. [Bij Grafiek p. 57]VOORBANDACHTERBAND[Links en rechts verticaal]Profieldiepte in mm[Midden, van boven naar beneden]BeginprofielRestprofiel na 4.500 kmWettelijke minimum profieldiepte 1,6 mm[kader p. 58 – 59]Sportieve toerbanden op een natte wegNEE, NIET GAAN GLIJDEN…Rijden in de regen kan zelfs de meest doorgewinterde motorrijder nog angst inboezemen. Lijn en humeur worden op zulke dagen al snel verpest. Dat GP-coureurs in de regen nog even rustig de knie tegen het asfalt drukken, is dan ronduit frustrerend om te zien. Maar het laat tegelijkertijd zien dat er eigenlijk meer mogelijk moet zijn. En dat klopt: banden met een goede natte grip zijn niet alleen voorbehouden aan het coureursgilde. Integendeel zelfs, want er heeft in de voorbije jaren een enorme techniektransfer plaatsgevonden richting het allround-gebeuren. De fabrikanten zijn zich er terdege van bewust dat juist veelrijders veel waarde hechten aan goede natte grip. Grip op nat wegdek betekent ook grip bij koud weer, want zoals iedereen zal, bereikt een band in de regen niet zijn optimale bedrijfstemperatuur. Een voorbeeld uit deze test: op het natte testcircuit van Bridgestone stroomt continu koud water over de rijbaan en de wegdektemperatuur bedraagt maximaal 20º Celsius. Bij testritten schommelt de bandentemperatuur door deze waterkoeling, al naar gelang het type band, tussen de 25 en 30º. Op droge secundaire wegen wordt de band bij flink gas geven snel opgewarmd tot wel 40 à 50º, een temperatuur waarbij de grip doorgaans goed is. Om een band ook bij koud weer soepel te krijgen, mengen fabrikanten silica, een kiezelzuurverbinding, door het rubbermengsel. Silica is er in verschillende gradaties, maar veel silicia staat niet altijd garant voor goede natte grip. Naast grip is ook het grensbereik belangrijk voor een goede regenband. Aan de ene kant mag de band niet ineens wegglijden en aan de andere kant moet de achterband voor de voorband het einde van het mogelijke aankondigen.Conclusie: sinds jaar en dag gaat de Michelin Pilot Road 2 onbetwist aan kop met uitstekende grip in bochten en bij accelereren. Dunlop en Pirelli volgen op respectabele afstand – iets dat ook tot uiting komt in de rondetijden. Bridgestone heeft met de BT023 wel meerdere ‘natte problemen’ van de 021 kunnen verbeteren.[BU bij tekening circuit]Natte baanReferentiegebied[In grafiek][links verticaal]Snelheid in km/uur[onder horizontaal]Afstand in meters[In rood]Michelin in referentiebereik: Ø 73,9 km/uur bij Ø 25,9° hellingshoekReferentiebereik[In blauw]Avon in referentiebereik: Ø 65,9 km/uur bij Ø 20,7° hellingshoek[BU bij grafiek]Interessant is het rood gemarkeerde gedeelte van het anderhalve kilometer lange, permanent besproeide testcircuit van Bridgestone in de buurt van Rome. De datarecorder laat zien waar een goede band het wint in de regen en een slechte verliest. Het stuurgedrag na 4.500 kilometerPROFIELNEUROSEIn nieuwstaat scoren alle banden een voldoende tijdens de test op secundaire wegen. Des te interessanter de vraag: hoe gedragen de banden zich als ze een paar duizend kilometer achter de kiezen hebben? Een blik op de slijtagetabel (pagina ??) laat zien dat veel achterbanden nog ruim voldoende profiel over hebben voor een afstand van vijf cijfers. Maar geeft die in nieuwstaat zo super aanvoelende band na 4.500 kilometer nog steeds zo veel stuurplezier? Blader wat dat betreft nog eens even terug naar de puntentabel voor het stuurgedrag op secundaire wegen. Continental, Dunlop en Pirelli gaan in die tabel aan kop en helemaal achteraan staan Metzeler en Avon. En nu? De Continental heeft weliswaar behoorlijk wat rubber op de straat achtergelaten op de straat, maar is nog steeds goed te rijden. De Pirelli was goed, had weinig slijtage en is dus eveneens nog goed te rijden. Achteraan is er een kleine wisseling van de wacht geweest. De Avon heeft de rode lantaarn door zijn uitstekende slijtagewaarden en de navenante grip overgedragen aan de Metzeler, die iets meer sleet en minder handelbaarheid en stuurprecisie toont. De Dunlop Roadsmart valt op dit onderdeel een beetje door de mand. De forse slijtage heeft vooral een negatief effect op de handelbaarheid en de stuurprecisie. Ook al had de Dunlop met het resterende profiel nog wel een paar duizend kilometer mee gekund, de funfactor van het begin is compleet verdwenen. De Bridgestone presteert over de hele afstand heel constant en komt zo op het ereschavot. Conclusie: ondanks de hoge slijtage scoort de Continental met prima prestaties aan het eind van de testafstand. De Dunlops verliezen niet alleen veel rubber, maar ook een belangrijk stuk rijdynamiek. Ook de Metzelers zijn na 4.500 testkilometers verre van fris. [kader p. 61 linksboven]Testbanden van de motorzaakHANDELSWAAREen noviteit bij een test als deze, want alle testbanden komen uit een motorzaak. In eerste instantie hadden we alle banden door de diverse importeurs laten opsturen, maar uiteindelijk hebben we ze bij een goed in de voorraad zittende handelaar omgeruild tegen de normale magazijnvoorraad, de normale banden die je dus zelf ook onder je eigen motor hebt liggen. Hiermee wilden we voorkomen dat er alleen door de importeurs ‘uitgezochte’ banden in onze test zouden komen. Interessant detail wat dat betreft op de flanken van de Michelin Pilot Road 2: de banden die we van de importeur kregen, waren in Spanje gemaakt, die van de motorzaak in Thailand (zie foto hieronder). Overigens kom je in deze bandentest geen bandenprijzen tegen. Er zijn uiteraard adviesprijzen, maar er is geen motor/bandenzaak die deze prijzen ook daadwerkelijk rekent. Doorgaans wordt er behoorlijk veel korting op die adviesprijzen gegeven en die korting verschilt van zaak tot zaak. Bovendien is het niet altijd even duidelijk of de prijzen in- of exclusief monteren en balanceren van de banden is. Een ondoenlijke zaak dus om een goed beeld van de gehanteerde prijzen te schetsen. EINDCONCLUSIEEen spannende test. Aan het einde staan twee banden gebroederlijk naast elkaar op de eerste plek, twee banden ook waarvan het karakter niet tegengestelder kan zijn. Wie op zoek is naar een harmonieuze, echt evenwichtige band, moet de Pirelli nemen. Met de Angel ST blijft het plezier, ook na veel kilometers. De uitdager op het erepodium wordt gemaakt bij Michelin en is een aan bochten verslaafde band, die echter menig rijder door het wat wiebelige gevoel onzeker kan maken. Onomstreden is het natte optreden van deze Pilot Road 2. De nieuwe BT023 van Bridgestone is een erg uitgebalanceerde band en staat daardoor ook volop in de schijnwerpers. Continental en ook Dunlop moeten na 4.500 kilometer toch een veertje laten. De waterdrager kennen we al.[Beeld + BU’s][Alle kleine foto’s aan de onderkant van de pagina’s laten we weg om ruimte te winnen][p. 55 bovenaan]Klaar voor de start. Veel as op de Etna. Desondanks geen vliegverbod voor zeven Bandit’s en de waaghalzen aan het stuur. [p. 62 links bovenaan]Warm tot bewolkt is relatief als de route plotseling de hoogte in gaat.[p. 65 bovenaan]Pauze in de schaduw van palmen aan de Amalfitana. Het drukke verkeer maakt je op den duur vermoeid. [p. 66 bovenaan]Formatievlucht richting thuishaven. Na 4.500 kilometer zonder file gaat het vlak voor thuiskomst toch nog mis. [kaders bij de diverse banden]AVON STORM 2 ULTRAGewicht: voor 4,5 kg, achter 6,7 kgLand van herkomst: EngelandInfo: www.hocoparts.nl BEOORDELING:SECUNDAIR: nieuw: 117 punten, plaats 7; na 4.500 km: 115 punten, plaats 6. Door de geringe slijtage verslechteren de rijeigenschappen van de Avon slechts in beperkte mate. Alhoewel de handelbaarheid overtuigend is, laten de geringe eigendemping op oneffenheden en de matige feedback in koude toestand een slecht gevoel achter. Zowel in koude als warme toestand is een duidelijk voelbaar shimmy-effect aanwezig.NATTE TEST: 62 punten, plaats 7. De slechtste vertragingswaarden en de laagste bochtensnelheid van de test. Door het kleine en vroeg beginnende grensbereik kan wegglijden maar moeilijk worden gecorrigeerd.SLIJTAGE: 100 punten, plaats 1. Voor ging de Storm met de minste beginprofieldiepte op reis, achter met twee verschillende rubbermengsels. Na meer dan 4.500 kilometer is er nog meer dan 70% profiel over. Uitstekend!CONCLUSIEDe band met de langste levensduur van het veld overtuigt op droog wegdek met licht insturen, maar is op gladde paswegen echter de laatste keus.MotoPlus-OORDEEL: plaats 7, 394 puntenBRIDGESTONE BT023Gewicht: voor 4,8 kg, achter 6,6 kgLand van herkomst: JapanInfo: www.bridgestone.nl BEOORDELING:SECUNDAIR: nieuw: 124 punten, plaats 4; na 4.500 km: 121 punten, plaats 3. Ook al hoort de nieuwe BT023 niet tot de beste banden van het veld als het gaat om handelbaarheid, de Bridgestone overtuigt met neutraliteit en rechtuitstabiliteit. Pas bij heel forse hellingshoeken moet er merkbaar gecorrigeerd worden. Ook na 4.500 kilometer blijft de BT023 goed rijden. Iets dat echter continu stoort, is het sterke oprichtmoment bij remmen onder hellingshoek.NATTE TEST: 77 punten, plaats 4. In tegenstelling tot zijn voorganger, de BT021, geeft de BT023 duidelijk meer grip op nat wegdek. Het ontbreekt echter wel heel iets aan precisie en handelbaarheid. Daarentegen bevalt het brede grensbereik, waardoor een enkel slippertje goed kan worden opgevangen. Qua remweg en bochtensnelheid scoort de BT023 gemiddeld.SLIJTAGE: 97 punten, plaats 2. Met de meeste beginprofieldiepte vóór, resteert er na 4.500 kilometer nog 75% profiel. Ook bij de achterband is de slijtage gering.CONCLUSIEAls nieuweling laat de BT023 zich direct van zijn beste kant zien. Uiteindelijk een evenwichtige band voor secundaire wegen, met een lange levensduur en voldoende natte grip.MotoPlus-OORDEEL: plaats 3, 419 puntenCONTINENTAL ROAD ATTACK 2Gewicht: voor 4,2 kg, achter 6,2 kgLand van herkomst: DuitslandInfo: www.continentalbandengroep.nl BEOORDELING:SECUNDAIR: nieuw: 134 punten, plaats 1; na 4.500 km: 128 punten, plaats 1. Al vanaf de eerste meters de beste feedback. Het soepele insturen en de enorme stuurprecisie doen de rest voor de nog nieuwe Conti’s. Ook na 4.500 kilometer overtuigt de Road Attack 2 met wendbaar stuurgedrag. Wel is er in de redelijk versleten achterband een rand voelbaar, waardoor er licht moet worden tegengestuurd. NATTE TEST: 77 punten, plaats 4. Hier overtuigt de Continental met veel stuurprecisie en een prima handelbaarheid. Ook al blijft de Road Attack 2 qua bochtengrip achter bij de rest, corrigeren gaat makkelijker dan bij de Bridgestone of de Metzeler. Het grensbereik is wel klein. Onder forse hellingshoek willen de Conti’s sneller gaan glijden dan bijvoorbeeld de Bridgestones. SLIJTAGE: 75 punten, plaats 7. Een catastrofe als het om de centen gaat. De Conti’s hebben de hoogste slijtage en eindigen hier dus onder aan de rij. CONCLUSIEDe Road Attack 2 voelt zich thuis op secundaire wegen en slaat een bochtje extra niet af. Maar door de hoge slijtage belandt het Duitse rubber naast het podium. MotoPlus-OORDEEL: plaats 4, 414 puntenDUNLOP ROADSMARTGewicht: voor 4,2 kg, achter 6,7 kgLand van herkomst: FrankrijkInfo: www.hocoparts.nl BEOORDELING:SECUNDAIR: nieuw: 130 punten, plaats 2; na 4.500 km: 118 punten, plaats 5. Nieuw overtuigt de Roadsmart met veel grip, prima feedback en neutraal stuurgedrag onder hellingshoek. Na 4.500 kilometer zijn deze goede eigenschappen duidelijk verslechterd. Het in het begin geringe oprichtmoment bij remmen verslechterd evenredig aan de slijtage, waardoor sterk tegensturen is vereist.NATTE TEST: 81 punten, plaats 2. Ook al haalt de Roadsmart het niet bij de Michelin qua natte rijeigenschappen, de Dunlops overtuigen toch met prima grip bij accelereren en onder hellingshoek. Een breed grensbereik zorgt voor vertrouwen in bochten. De Roadsmart is met veel feedback op de grens van grip en glijden door een testbocht te sturen.SLIJTAGE: 77 punten, plaats 6. Verliest veel – zowel voor als achter. En dat ondanks een multicompound achterband.CONCLUSIEIn nieuwstaat overtuigend en ook op een kletsnatte baan een winnaar. Sterke slijtage gepaard met verslechterende rijeigenschappen gooit roet in het eten. MotoPlus-OORDEEL: plaats 5, 406 puntenMETZELER Z6 INTERACTGewicht: voor 4,3 kg, achter 6,2 kgLand van herkomst: DuitslandInfo: www.metzelermoto.com BEOORDELING:SECUNDAIR: nieuw: 119 punten, plaats 6; na 4.500 km: 112 punten, plaats 7. De Z6 is weliswaar over een hele bocht genomen neutraal, maar is vergeleken met de concurrentie iets te traag en niet zo handelbaar. Daarbij komt ook nog het goed voelbare oprichtmoment bij remmen in een bocht, iets dat met de voortschrijdende slijtage van de voorband na 4.500 kilometer steeds meer wordt versterkt.NATTE TEST: 75 punten, plaats 6. Slippertjes worden door het weliswaar brede grensbereik tijdig aangekondigd, maar over de hele lijn ontbreekt het de Z6 aan de nodige grip in bochten. De trage handelbaarheid zorgt er daarnaast voor dat een regenrit verwordt tot een dans op eieren. Alleen bij accelereren lijkt de Z6 alles onder controle te hebben.SLIJTAGE: 90 punten, plaats 5. Kan alle kanten op. Achter kan de Metzeler ondanks slechts één rubbersoort punten scoren met een prima slijtagebeeld. Voor is De slijtage duidelijk groter. CONCLUSIEDe prestaties zijn op alle testcriteria niet echt om over naar huis te schrijven. De update van de Interact heeft dus niet veel opgeleverd. De opvolger staat al gepland. MotoPlus-OORDEEL: plaats 6, 396 puntenMOTOPLUS testwinnaarMICHELIN PILOT ROAD 2Gewicht: voor 4,6 kg, achter 6,7 kgLand van herkomst: Spanje/ ThailandInfo: www.michelin.nlBEOORDELING:SECUNDAIR: nieuw: 124 punten, plaats 4; na 4.500 km: 120 punten, plaats 4. De Michelins rijden echt anders dan de concurrenten. Ze sturen extreem makkelijk in en blinken uit door de geringe kracht die nodig is om snel opeenvolgende bochtcombinaties te ronden. Maar onder forse hellingshoek heeft de Pilot Road 2 wel de eigenschap verder de bocht in te willen vallen. Dat zullen de meeste sportieve rijders niet zo erg vinden, maar voor de echte toerrijder kan het storend zijn. Andere pluspunten: de feedback en grip onder hellingshoek. NATTE TEST: 90 punten, plaats 1. Een droom van een band. Tijdens de natte test met afstand de beste rondetijd, de hoogste bochtensnelheid en de kortste remweg en dat dankzij de uitstekende grip en prima stuurprecisie. Daarbij heb je nooit het idee op het randje van de grip te rijden.SLIJTAGE: 95 punten, plaats 4. Met zijn multicompound voor en achter hoort de Pilit Road 2 tot de banden met de minste slijtage! Het verschil met de Pirelli en de Bridgestone is klein. CONCLUSIEDe prestaties op nat wegdek en de lage slijtage leveren de Pilot Road 2 de gedeelde overwinning op, naast Pirelli. De honger naar bochten is een kwestie van smaak, maar wel iets om bij een eventuele aanschaf rekening mee te houden. MotoPlus-OORDEEL: plaats 1, 429 puntenMOTOPLUS testwinnaarPIRELLI ANGEL STGewicht: voor 4,3 kg, achter 6,3 kgLand van herkomst: DuitslandInfo: www.pirellimoto.com BEOORDELING:SECUNDAIR: nieuw: 128 punten, plaats 3; na 4.500 km: 125 punten, plaats 2.De Angel ST is over de complete testafstand heel evenwichtig. De 4.500 km is het rubber qua rijeigenschappen niet aan te zien. Erg aangenaam: de stuurprecisie, in nieuwstaat en ook na 4.500 intensieve testkilometers. Forse hellingshoeken verwerken de Pirelli’s mooi neutraal en zonder daarbij traag of wiebelig aan te voelen. NATTE TEST: 79 punten, plaats 3. Ook op nat wegdek zijn de Pirelli’s engeltjes. Met hoge bochtensnelheden en een prima remweg behaalt de Angel ST de tweede rondetijd. Wel is het grensbereik vergeleken met de Roadsmart klein.SLIJTAGE: 97 punten, plaats 2. De Pirelli scoort zonder multicompound-techniek toch erg goed in de slijtagetest. Uiteindelijk scoort de Angel ST een tweede plek, naast de BT023, met zowel voor als achter prima restprofiel. CONCLUSIEOver de hele lijn een uitgebalanceerde band, die het in veel opzichten echt goed doet. Het constant hoge niveau op alle testcriteria brengt de Pirelli’s uiteindelijk helemaal naar de top.MotoPlus-OORDEEL: plaats 1, 429 punten