Suzuki in de MotoGP
In het afgelopen MotoGP-seizoen pakte Suzuki twee overwinningen en de vierde plek in de eindstand. Met dit indrukwekkende optreden verbaasde Suzuki de concurrentie en bracht het de fans in vervoering. Waarin schuilt het succes van de blauwe brigade?
Hij is alomtegenwoordig. Davide Brivio, de directeur van het MotoGP-team van Suzuki, is van alles binnen het team op de hoogte. Hij lijkt een extra zintuig te hebben om aan te voelen waar hij moet zijn, om alles in de gaten te houden. Niet zo gek, want per slot van rekening heeft hij dit team zelf opgebouwd, en de manier waarop deze ploeg functioneert, heeft hij ook zelf bepaald.
De 56-jarige Italiaan heeft inmiddels de helft van zijn leven in de paddock doorgebracht. “In 1990 vroeg Cinzia Pirovano, die het WK Superbike-team van zijn broer Fabrizio leidde, me of ik de perszaken voor het team wilde behartigen”, blikt Brivio terug. “Ik werkte in die tijd als programmeur bij een ict-bedrijf en deed het werk voor Pirovano er bij. Toen Belgarda-Yamaha in 1992 het officiële WK Superbike-team met Pirovano als rijder begon, werd ik aangesteld als teammanager. Tien jaar later ging Belgarda het MotoGP-fabrieksteam voor Yamaha runnen en werd ik daarheen getransfereerd.” In 2004 kwam Valentino Rossi bij het team. Brivio was niet alleen verantwoordelijk voor zijn kant van de pitbox, maar er ontstond ook een hechte vriendschap tussen de twee Italianen. Toen Rossi in 2010 naar Ducati vertrok, verliet ook Brivio Yamaha om Rossi’s persoonlijke manager te worden en te bouwen aan datgene wat we tegenwoordig als het VR46-imperium kennen.
Tot het moment dat Suzuki ineens bij Brivio op de stoep stond. “Ze vertelden me dat ze wilden terugkeren in de MotoGP en een team van vanaf de grond wilden opbouwen”, vertelt Brivio. “Voorheen werd het team vanuit Engeland gerund, door Paul Denning, maar die deed ondertussen het officiële WK Superbike-team voor Yamaha. We konden dus met een leeg vel papier aan de slag. Voor mij persoonlijk was het echter een moeilijke beslissing. Werken met Valentino Rossi is echt enorm leuk, je hebt geen moment het idee dat het voor hem ook maar een baan is. Maar bij Yamaha heb ik steeds voor één rijder gewerkt. Een team, een organisatie vanaf de basis optuigen, was echter zo’n opwindende gedachte, dat ik uiteindelijk voor dit nieuwe MotoGP-avontuur koos.
Na een overgangsperiode gaf Brivio het VR46-project door aan anderen, en toen Suzuki met haar MotoGP-project de testfase in ging, nam hij de leiding over het team over. Hij ontwikkelde samen met de Japanners een concept, dat het ‘Continental Circus’, het rondreizende circus dat de MotoGP is, naar een volledig nieuwe hoogte bracht. Waar de Japanse fabrikanten voorheen namelijk altijd een Europees hoofdkwartier voor hun fabrieksteams bouwden, werd de nieuwe vrachtwagenvloot van Suzuki gewoon als dusdanig ingericht. Brivio hoefde verder alleen nog maar parkeerplek voor de vloot te regelen en een klein kantoortje te huren voor de logistiek.
“Onze ingenieurs werken op de fabriek in Japan, daar komt onze techniek vandaan”, legt Brivio de achterliggende gedachte uit. “De wedstrijdkalender is inmiddels zo strak vol gepland, dat het onderhoud aan de motoren ondertussen altijd op de circuits wordt uitgevoerd. De racevoorbereiding vindt op woensdag en donderdag voor een Grand Prix in de pitbox plaats. In Europa moeten we de logistiek daarvoor regelen. En we hebben we een plek nodig waar we al onze vrachtwagens en de transportkisten voor de overzeese races kunnen onderbrengen. Door de manier waarop het huidige MotoGP-kampioenschap is ingericht, heb je eigenlijk geen vaste racewerkplaats meer nodig.”
Daarom is het wagenpark van Suzuki ook zo indrukwekkend. Achter de pitboxen heeft Suzuki bij iedere race twee enorme trailers staan, die aan de bovenzijde met een penthouse en een terras met elkaar verbonden zijn. In de trailers bevinden zich de vervangingsonderdelen en alle gereedschap en verdere apparatuur voor het onderhoud aan de motoren. In het penthouse worden ook nog onderdelen opgeslagen, hebben de coureurs een eigen ruimte en kan er worden vergaderd.
Alle elementen en de hospitality-unit zijn door gespecialiseerde Duits bedrijven opgebouwd. “Dat zijn de beste op dit gebied”, licht Brivio toe. “Ook naast de baan willen we de beschikking over de beste kwaliteit hebben.” Het op- en afbouwen van de mobiele Suzuki-vesting gebeurt met een speciale heftruck, die, als alles weer is ingeladen, zelf in de laatste trailer verdwijnt.
Dat het team erg snel naar de MotoGP-top is doorgestoten, is grotendeels te danken aan het nemen van de juiste beslissingen in de voorbereidingsfase van het project. Davide Brivio heeft die in samenspraak met de Japanse managers en technici genomen. “We hebben echt ieder detail met elkaar doorgesproken”, verduidelijkt de Italiaan. “Toen we aan het project begonnen, was er ook personeel van het Suzuki-MotoGP-project van voor het vertrek in 2011 bij betrokken. Dat was een klein groepje, waarmee mijn broer Roberto als logistiek manager en ik samen met een aantal Japanse technici zijn begonnen. Met Randy de Puniet hadden we de beschikking over een zeer ervaren testrijder, waarmee we binnen anderhalf jaar uitstekende uitgangspunten hebben weten te creëren.”
Het team werd naar twintig mannen en vrouwen uitgebreid toen het 2015 aan de GP’s ging deelnemen met Aleix Espargaro en Maverick Viñales. In die periode kwamen de leidinggevende capaciteiten van Davide Brivio pas echt bovendrijven. Opstartproblemen hadden geen effect op de goede stemming en de familiaire sfeer, die de Italiaan in het team introduceerde. “Misschien is het mijn stijl, maar ik ben van mening dat een team alleen goed kan functioneren en topprestaties kan leveren als iedereen zich lekker en goed op zijn plek voelt”, is de overtuiging van Brivio. “Daarom probeer ik voor de meest optimale sfeer binnen het team te zorgen. Omdat we een jong team zijn, dat helemaal bij nul moest beginnen, was het ook makkelijker om ambitieuze en gepassioneerde mensen te vinden, die hun passie voor de racerij delen en goed met elkaar overweg kunnen. Iedereen in dit team heeft de geboorte van dit project meegemaakt en beschouwt zichzelf als onderdeel er van.”
Maar hoe kan dit team ondanks de enorme budgetten en de immense mankracht van de beide andere Japanse fabrieken en Ducati zo concurrerend zijn? “Wij vertegenwoordigen niet alleen de motorfietsafdeling van Suzuki, maar ook Suzuki Auto en Marine”, verduidelijkt Brivio. Voor de Japanners is deelname aan de MotoGP een uithangbord voor het merk als geheel en lopen de geldstromen dwars door alle afdelingen. En belangrijker: “Alle motoringenieurs hebben vele jaren ervaring en enorm veel kennis. Ook het maken van frames kent een lange traditie bij Suzuki. Daardoor waren onze technici ook in staat om meteen een goed pakket voor de GSX-RR samen te stellen. Onze machine is enorm uitgebalanceerd en vormt een goed compromis tussen handling en vermogen. En hij is redelijk vriendelijk voor de banden.“ Maar: de GSX-RR weet de banden tijdens een race behoorlijk te sparen, maar het potentieel wordt in de kwalificatie vaak niet volledig uitgebuit. De beide coureurs moeten in een race dus vaak heel wat posities zien goed te maken.
Suzuki’s straatmotoren staan bekend om hun goede prijs-kwaliteit-verhouding, maar ze hebben maar zelden dezelfde mate van afwerking als bijvoorbeeld een Honda. De MotoGP-machines van Suzuki zijn daarentegen echte juweeltjes: compact, gracieus; misschien wel de mooiste machines van het GP-veld. Met Alex Rins en Joan Mir hebben de blauwen bovendien de beschikking over een nieuwe generatie coureurs, die wellicht ooit in de voetsporen van Kevin Schwantz en Kenny Roberts Jr. kan treden. Daar zal niemand meer vreemd van opkijken.
