Rik Bolt en zijn Yamaha FZ8

Na twee Yamaha R6-en in 25 kW-trim en een zeer kortstondige vrijage met een Suzuki GSX-R750 kwam de 25-jarige Rik Bolt in het zadel van een Yamaha FZ8 uit 2012 terecht. Een machine waar al veel extra’s op zaten, maar Rik paste nog wat aan, sleep hier en daar wat fijn, tot de FZ8 er zoals onderstaand bij stond. ‘Dit is precies wat ik wil, een echte allrounder, die er megastrak uitziet.”

“Ik ben nog maar 25, maar dit is inmiddels alweer mijn vierde motor. Mijn eerste was een R6 uit 2001, met 25 kW vermogen, dat moest toen helaas nog. Maar ik vond het zo’n gaaf ding, dat ik er snel wat extra geld tegenaan heb gegooid om een 2006-model aan te kunnen schaffen, ook weer een 25 kW-uitvoering. Beide Yamaha’s heb ik een jaar gehad, tot ik ging verhuizen naar Assen, waar mijn vriendin woonde. Heb ik anderhalf jaar geen motor gehad, maar wel volle bak gespaard. En dan begint het op een gegeven moment toch weer verschrikkelijk te jeuken he. Mijn voorkeur ging toen al uit naar een naked, maar de vriend van een collegaatje van me had een geweldige Suzuki GSX-R750 te koop staan. Echt een top ding, met alles er op en er aan; veel carbon en een Akrapovic uitlaatsysteem. Ik was op slag verliefd en heb hem gekocht. Maar na drie maanden was de liefde alweer voorbij. Het was het toch niet voor mij, ik had gewoon een naked moeten kopen. Niet alleen vanwege de power, want ik kan het me niet veroorloven mijn rijbewijs kwijt te raken, maar ook vanwege het comfort. Ik gebruik de motor ook veel voor woon-werk-verkeer, dus de zithouding speelde een grote rol. Een naked is dan ideaal. Zo’n ding kan motorisch bijna net zo veel als een supersport, maar is veel comfortabeler. Dat een naked minder topvermogen heeft vind ik niet zo’n probleem, onderin zijn ze in de regel juist wat sterker. Ik heb er in ieder geval veel meer lol op. Ik heb een tijdlang heel veel proefritjes gemaakt op nakeds, waarbij ik zo’n beetje de complete middenklasse heb gehad, van een Triumph Street Triple, tot een Yamaha MT-09 en een Ducati Monster. En de FZ8 natuurlijk, en die had het meest van alles eigenlijk. Die Street Triple heeft een heerlijk blok, stuurt als een scheermes, maar is te klein voor mij. Ik had niet het gevoel dat ik op een dikke motor zat en dat was wel een beetje een eis. De Yamaha heeft dat allemaal wel, voelt echt als een dikke fiets. En het ziet er allemaal ook nog eens heel strak uit. Op een gegeven moment kwam ik deze tegen op Marktplaats, bleek van de eerste eigenaar te zijn. Er zaten al heel veel opties op en hij was in een speciale kleur gespoten. Af-fabriek was ‘ie wit, maar de vader van de vorige eigenaar heeft een spuiterij en heeft de FZ8 in een andere Yamaha-kleur gespoten, metallic zwart. Is een extra harde lak ook, want de originele lak is vaak heel zacht. Met een extra laag blanke lak er overheen glimt het nu als een beest, prachtig. Er zat een Mivv-demper op, maar ik heb het hele uitlaatsysteem laten vervangen door Mile Pajic. Op internet had ik een Akrapovic demper voor een CB1000R op de kop getikt en een Shark bochtenset. Dat heeft Mile keurig pas gemaakt voor de FZ8, ziet er superstrak uit. Er zit verder geen Power Commander of zoiets tussen, maar het blok lijkt nu wel beter te lopen. Hij trekt als een beer, hartstikke mooi. Zelf heb ik er ook nog een ander zadelovertrek op laten zetten, en verder zitten er andere bobbins op, spiegeltjes, korte hendels, kleine knipperlichten, andere stuurgewichten en voetsteunen op. Tja, wat niet eigenlijk? Zoals ‘ie nu is, is ‘ie bijna op alle fronten perfect, alleen is de vering nogal slap. Op straat valt het wel mee, maar ik pik ook nog wel eens een circuitdagje mee en dan zit ik qua vering al snel aan de grens. Maar ik ga eerst nog trouwen, dus daar moet het spaarpotje eerst nog voor worden gevuld. Blijven doet de FZ8 zeker. Bij mijn vorige motoren wilde ik na een seizoen steeds wat anders, maar op deze ben ik nog lang niet uitgekeken. Tenzij Yamaha op korte termijn een super naked met een crossplane krukas op de markt zet….