Rij-impressie Touratech R1200GS Rambler
Met het weglaten van onderdelen was Touratech tot nu toe niet echt bekend. Maar met haar R1200GS laat de accessoirespecialist nu echter zien hoe gewichtsreductie in het geval van een vloeistofgekoelde boxer kan uitpakken: deze ‘Rambler’ weegt met volle tank slechts 199 kilo.
“Simplify, then add lightness.” Vereenvoudigen, dan lichter maken – zo luidt het motto van Lotus-oprichter Colin Chapman. En de man had gelijk: niets verbetert de handling van een voertuig zo direct en blijvend als het verlagen van het gewicht. Maar in plaats van ‘minder is meer’ luidt het devies in het zo populaire allroad-segment al lange tijd ‘bigger is better’. Meer plaats, meer uitrusting, meer comfort en dat aangevuld met protectoren, koffers, extra verlichting en nog veel meer extra’s. Fabrikanten en aftermarket-producenten leveren wat de klant verlangt. Dat zo’n motorfiets dan meer reis- dan terreingericht is, kan iedereen die op een onverharde parkeerplaats wel eens naast een volledig uitgeruste en volgetankte Adventure 1200 heeft gelegen ongetwijfeld bevestigen.
Saillant dus dat uitgerekend de accessoire-experts van Touratech in samenspraak met BMW hun droom van een radicaal lichtere R1200GS werkelijkheid hebben laten worden. Ongeveer 50 kilo is er vergeleken met het standaard model bespaard. Het doel was geen wedstrijdmachine, maar een verhoudingsgewijs lichte en verder nagenoeg standaard hobby-enduro. Deze ‘Rambler’ dus, wat vrij vertaald ‘zwerver’ betekent. Anders gezegd: een nieuwe interpretatie van BMW’s vroegere HP2 Enduro, wie herinnert hem zich nog?
De basis is echter geen GS, maar de Telelever-loze R1200R, waarvan motorblok en frame zijn geadopteerd. Dat frame werd wel gemodificeerd, stijver gemaakt en voorzien van een vlakkere balhoofdhoek. Het 21 inch voorwiel is in de voorvork van een F800GS Adventure (met Touratech cartridge) gestoken, de cardan-swingarm komt van de 1200GS Adventure en het geheel biedt met een speciaal voor deze machine ontwikkelde achterschokdemper een enduro-achtige veerweg. Het originele uitlaatsysteem, de benzinetank, de accu en het subframe hebben plaatsgemaakt voor een titanium Akrapovic uitlaatsysteem, een zelfdragende en met behulp van hydroforming gefabriceerde aluminium tank/subframe-combinatie en een kleine lithium-ion accu. De luchtfilterkast en de carterplaat zijn van carbon gemaakt en het dieetkuurtje is gegarneerd met flink wat verfijnde aluminium onderdelen en zelfs wat spullen uit de 3D-printer. Het onderstreept in ieder geval de kennis van Touratech op zowel constructie- als fabricageniveau.
In Spanje konden we alvast exclusief met een van de twee prototypes rijden, zowel op de weg als offroad. Al bij het rangeren valt het flink lagere gewicht al op, dat wordt pas echt evident bij de eerste meters in het terrein. Waar een standaard-GS door zijn immer aanwezige massa veel ervaring en routine verlangt en steeds opnieuw weer enige gewenning, valt er met de Touratech-boxer al vanaf de eerste meters lekker intuïtief te spelen. Natuurlijk wordt de vloeistofgekoelde boxer nooit een 450-sportfiets, maar gevoelsmatig bivakkeert de Rambler tussen zo’n machine en een gewone allroad.
Daar dragen naast de afgeschaafde kilo’s uiteraard ook de lange veerwegen, het grotere voorwiel en niet in de laatste plaats de enduro-ergonomie aan bij. Zeer hoog, meer op dan in de motor en iets dichter op het balhoofd, heb je als rijder de bewegingsvrijheid, die je juist in het terrein nodig hebt en waaraan het standaard-GS grotendeels ontbreekt. De tank/zit-combinatie is voor een echte enduro wat aan de brede kant, maar is naar GS-begrippen sensationeel smal. Het eendelige zadel is sportief hard. Alles valt bijna nog beter op zijn plek bij het staan op de voetsteunen. Het hoge, niet al te brede stuur valt dan perfect in de handen, terwijl de benen mooi op de flanken van de tank aansluiten. De voetsteunen bieden veel grip, net als het rem- en schakelpedaal, die ook met dikke crosslaarzen goed te bedienen zijn.
Een echte openbaring is de gefreesde radiale koppelingspomp van Magura. Tot op de millimeter te doseren en met één vinger te bedienen, net als bij een lichte eencilinder. Daardoor laat je de intern ook wel K199 genaamde Rambler speels door de langzamere passages in het terrein tokkelen. Hier speelt ook de boxer-motor zijn grootste troefkaarten uit: uitstekende draai-eigenschappen, levendige vermogensafgifte en souplesse bij lage toerentallen. Op hoger tempo voelt de voorpartij wat zwaarder aan, maar lang niet zo nadrukkelijk als bij de standaard machine. De Telelever-voorwielophanging verteert, zoals bekend, ook grovere ondergrond zeer comfortabel, maar geeft daarentegen weinig feedback over de gesteldheid van de ondergrond. Dat doet de 45 millimeter upside-down voorvork van de Rambler beduidend beter. Alhoewel de veren van dit prototype aan de stugge kant zijn, beschikt de machine toch over veel reserves. Het grote, smalle voorwiel rolt aanmerkelijk rustiger over grove sporen en gaten en geeft in het bochtenwerk meer gevoel dan een 19 inch wiel, die op losse ondergrond sneller door de hoeven gaat. De Rambler schiet met dusdanig veel vertrouwen over het onverharde, dat een nog grovere band als bijvoorbeeld de Metzeler Karoo 3, die je ook nog op straat kunt gebruiken, er ook goed bij zou passen. Over de straat gesproken: ook daar trekt de boxer flink aan. De 1200 ontpopt zich hier zonder de extra kilo’s als een heftig apparaat. Colin Chapman zou trots geweest zijn, en de technici van Touratech mogen het ook zijn!
Mocht je ondertussen al je banksaldo hebben gecheckt: te koop is de Rambler nog niet. Nog afgezien van het feit dat er voor de beide prototypes in totaal zes motorfietsen zijn gestript, maakt de modificatie aan het frame een heel nieuwe typegoedkeuring noodzakelijk. In het geval van een grote serieproductie is dat misschien de moeite waard, veel kostbare hightech zit er immers niet op de Rambler. Maar Touratech is geen motorfabrikant en is BWM met de kostbare HP2 al eens flink op de neus gegaan. De economische haalbaarheid van een daadwerkelijke serieproductie hangt van de aantallen af en daarmee van het potentiële aantal klanten. De HP2 is tegenwoordig in ieder geval een verzamelaarsobject. Wellicht dat de markt weer eens de ‘licht-zinnigheid’ en wil het nu wel een echte boxer-enduro? Het zou in ieder geval een stap in de goede richting zijn. In die zin is het misschien ook geen toeval dat het tweede K199-prototype de wit/blauwe huiskleuren van BMW heeft.
