Rij-impressie Metisse-Ducati CR800
De Scrambler Ducati mag dan mooi, veelzijdig en goed zijn, het gros van de motorrijders ziet Ducati toch vooral als hét sportieve merk bij uitstek. Precies de reden waarom Team Metisse de Bolognese alleskunner heeft omgetoverd tot een pure, onvervalste en bovenal likkebaardend lekkere café racer!
De man heeft een diepgewortelde liefde voor café racers. Warme, zorgvuldig gefabriceerde creaties, onder meer op basis van een BMW R1200R, Harley-Davidson XR1200 en een Triumph Bonneville, onderstrepen dat. Grote lof oogstte hij bovendien afgelopen jaar met zijn immens radicale KTM Duke ombouw. Toch miste Horst Edler, eigenaar van accessoiresspecialist Team Metisse uit het Duitse Leiferde, nog altijd iets. Ducati! Tot dusverre echter stonden alle Monster-modellen – en die kwamen voor Edler enkel in aanmerking – eerst door hun frame lay-out en later door de vloeistofgekoelde blokken een geslaagde transformatie tot pure café racer in de weg. Pas toen de eerste foto’s van de nieuwe Scrambler Ducati opdoken, bekroop Edler het idee dat zijn tijd wel eens gekomen kon zijn. Een kort belletje naar de Duitse importeur resulteerde in de belofte dat één van de eerste exemplaren voor hem zou zijn!
En dat bleek net vroeg genoeg om bezoekers van de voorjaarsbeurs in Dortmund in opperste staat van verwarring te brengen. De meesten had net daarvoor op de Ducati-stand voor het eerst met eigen ogen de nieuwe Scrambler bewonderd, om krap een paar gangpaden verder al met de eerste mutatie van dit standaard al bijzonder fraaie designstuk te worden geconfronteerd: de Metisse-Ducati CR800. Een aparte creatie, toch doet de olie- en luchtgevoelde L-twin zijn werk in exact hetzelfde technische kenveld als het origineel. Injectie, remmen, vering, alles is hetzelfde gebleven. Tot aan het lekker grove Pirelli MT60RS schoeisel aan toe. Enkel de uitlaatgassen banen zich – tegen meerprijs – een alternatieve weg naar buiten, niet langer via een collector en klein uitlaatstompje, maar via een statige Remus demper.
De esthetische veranderingen daarentegen vallen een heel stuk radicaler uit. In plaats van een zoete samensmelting van oude en moderne designelementen, koos Edler voor bewezen en met name bij puristisch ingestelde ombouwers geliefde componenten. Een authentiek sportzitje en lange tank bijvoorbeeld. Beide natuurlijk zelf met de hand geklopt van gepolijst aluminium. En in plaats van het brede stuur, reiken de handen nu naar een paar lage clip-ons. En klaar was Horst!
Althans, in de basis, op detailniveau is er namelijk ook wel het één en ander gebeurd. Een LED achterlicht werd gemonteerd, evenals een set vorkpootbeschermers en zijkuipdelen. De knipperlichten werden in een chique aluminium behuizing ondergebracht en verder werden valblokken gemonteerd en de standaard schroeven vervangen door hoogwaardige ProBolt exemplaren. Maar feit blijft dat enkel de voornoemde hoofdcomponenten voldoen om deze Metisse-creatie al geslaagd te noemen. De Scrambler-Ducati krijgt er niet alleen een ander, maar vooral een extreem eigen en passend gezicht door. Alsof Ducati zelf al een variant als deze in gedachte had tijdens de ontwikkeling.
Vanuit het zadel gezien wordt die indruk zelfs alleen nog maar versterkt. De afstand tussen het minimaal, maar hoogwaardig gepolsterde zadel, stuur en voetsteunen voorziet namelijk in een prima ergonomie. Waar lang uitgevallen rijders op de originele Scrambler nog met een krappe kniehoek kampen, zorgt het nieuwe arrangement voor een mooi passende rijhouding. Bovendien valt er tegen meerprijs ook nog wat te spelen: risers voor de clip-ons zijn beschikbaar, of een 20 millimeter lagere zithoogte door een andere veerschotel. Daarnaast vindt binnenkort ook een hoogwaardige, volledig instelbare vering van Wilbers zijn weg in de accessoirescatalogus. Daarmee worden de rijeigenschappen ongetwijfeld naar een veel hoger plan getild, aangezien de standaard achterschokbreker bij een vlotte rijstijl al snel aan zijn grenzen komt. De upside-down voorvork daarentegen doet zijn werk prima, net als de enkele schijf in het voorwiel. De nu al prima handling en stuurprecisie zouden daarbij met wat sportiever schoeisel naar een nog hoger plan worden getild, maar het oog wil nu eenmaal ook wat. De rijstabiliteit van de CR800 is overigens uitstekend.
Centraal in de hele rijbeleving staat natuurlijk het blok. Jarenlang hebben we de luchtgekoelde aggregaten met rijkelijk koppel en het doorgaans wat nukkige, maar desondanks ook berekenbare karakter als pure emotiekrachtbron betiteld. En precies dat is het ook in de CR800. De 803cc, 90° V-twin wil maar één ding: krachtig vooruit! De heerlijke sound in combinatie met de ‘korte’ eindoverbrenging is niets meer of minder dan psychische doping en de conclusie is dan ook al snel getrokken: met 75 pk kun je verdomd veel lol hebben.
Dat geldt zowel voor de originele Scrambler-Ducati als voor de Metisse, alleen leest de een ter ontspanning romans, terwijl de ander een voorkeur heeft voor thrillers. Precies zo is het verschil ook hier. En kies je in plaats van het hier getoonde smalle zitje met ingekort frame voor de iets langere versie met de wat bredere buddy, die op het originele frame past, dan kun je de machine, mocht daar ooit behoefte aan zijn, gewoon weer volledig in originele staat terug brengen. Er zijn immers fases is je leven dat je liever een roman dan een thriller leest. Dat is de theorie althans!
