Rij-impressie Boss Hoss ZZ4
Auto’s en motoren. Voor rechtlijnigen is het hetzelfde als twee geloven op één kussen; daar slaapt de duivel tussen. Maar houdt Lucifer zich ook op tussen het almachtige Chevrolet V8-blok en de framebuizen van de exorbitante Boss Hoss ZZ4? Of is hier sprake van een wonderlijke en vooral prijzige symbiose van twee op het eerste oog onverenigbare uitersten?Mijn hemel, een ‘uiterste’ is nog voorzichtig uitgedrukt, realiseer ik me direct als ik onze Honda CBF1000 redactiemotor bij Boss Hoss Benelux naast de ZZ4 parkeer. De Japanner, toch ook niet één van de allerkleinsten, staat letterlijk in de slagschaduw van deze uit de kluiten gewassen ‘Big Mac’ uit het land van de onbegrensde mogelijkheden. Alsof het aan de kant van de Honda meteen een graad of tien kouder is. En dan dacht je dat een Triumph Rocket III al een behoorlijk grote jongen was. Nee, voor de ware ‘King Size’ moet je toch echt nóg een plas verder zijn. Daar, in Dyersburg Tennessee, kwam Monte Warne in 1990 op het tamelijk hallucinante idee om een V8 uit een Chevrolet Corvette te transplanteren naar een motorfietsframe om zo de alles overtreffende trap van een ‘American Style’ cruiser op de wielen te hijsen. Een idee dat minder hallucinant bleek dan het in eerste instantie leek, want Warne’s V8-tranplantatiekliniek draait inmiddels alweer bijna twintig jaar. Deze ZZ4 geldt als het oermodel van Boss Hoss en heeft een 5,7 liter V8 als een uitdagend monster in het vooronder hangen. Een zogeheten ‘Small Block’, voor zover je daar tenminste van kunt spreken met een vermogen van 355 pk bij 5.250 tpm en een maximum koppel van 551 Nm bij 3.500 tpm. Er zijn dagen dat je minder onder je achterste hebt…. Maar net zoals een fastfoodketen Double Whoppers aanbiedt, heeft ook Boss Hoss in de beste Amerikaanse traditie nog een oversized model achter de hand voor de echte veelvraten: de LS3 met een 425 pk sterke 6 liter V8 tussen de framebuizen, het ‘Big Block’ inderdaad. Al was het maar om een keuze te hebben….Maar in de wetenschap dat er ook nog zo’n 550 rijklare kilo’s in de juiste richting moeten worden gedirigeerd en het hele pakketje zoals het hier op de parkeerplaats staat de lieve som van € 59.950,- kost, lijkt klein beginnen me totaal geen verkeerde optie. Helemaal niet nu er zich boven de Boss Hoss een hallucinant dik wolkendek begint samen te trekken. Overigens is de ZZ4 normaal gesproken € 2.000 goedkoper, maar deze versie is voorzien van special paint, sissybar, tourzitje voor en achter, bagagerek en Boss Hoss tankdop covers. En dan loopt het dus snel op. Goed, alle factoren en motorische weetjes bij elkaar opgeteld, sta ik toch met een wat onbestemd gevoel in de onderbuik klaar om mijn been voor het eerst over het lage zadel te zwaaien. Alsof ik op het randje van een brug sta met een vuistdik elastiek om mijn enkels voor een eerste bungeejump in een oneindige diepte, dat gevoel. 355 pk, 551 Nm, regen, 550 kilo, een wielbasis van dik twee meter, kleine zestig mille; dat zijn de steekjes onder water die mijn hersenen voor vertrek danig trachten te pijnigen. Maar vanaf het moment dat ik in het weldadig aanvoelende zadel ga zitten, lijkt dat te willen zeggen: ‘’Hé, ik mag dan wel zwaar en sterk zijn, een tikje duur ook, maar ik ben nog steeds een motor met een blok, een stuur en twee wielen. Dus vooruit met die geit!’’. En gelijk heeft ‘ie! Maar dan laten de 550 kilo’s zich meteen gelden. Deze ZZ4 is geen fietsje dat zich met een laf rukje aan het stuur van de jiffy laat trekken. Waarbij je jezelf meteen de vraag kunt stellen waarom er met die enorme 230-achterband überhaupt een zijstandaard op zit…. Maar goed, hierbij is in ieder geval een passend stukje fysieke overredingskracht vereist. Dus hup, het linkerbeen stevig op de grond planten, het dijbeen tegen de achterkant van de tank drukken en duwen maar. Eenmaal rechtop blijkt hoe laag de Boss Hoss nu eigenlijk zit, slechts 711 millimeter boven het asfalt. Met het naar je toe gebogen ‘pull back’ stuur geeft dat meteen al het betere ‘King of the Road-gevoel’. Dat gevoel wordt een paar tellen later compleet overtroffen door een druk op de startknop. Als je dacht dat een Guzzi een kantelmoment had, dan zou je voor de grap eens een V8 van Boss Hoss moeten starten. Jongens, wat een pandemonium, je zou er zeeziek van worden. Hier gebeurt echt wat als die acht potten vrolijk op en neer beginnen te dansen. En mocht je daar nog aan twijfelen, dan neemt die machtige V8-brul uit de beide uitlaten de laatste restjes twijfel definitief weg. Als de ZZ4 een stofzuiger geweest zou zijn, verdwenen niet alleen stofjes en kruimels in de stofzuigerzak, maar werd meteen de complete vloer hup naar binnen getrokken. Whoaapp, whoaapp. Wat een superserieuze klappen! En dan sta ik nog steeds op de parkeerplaats een beetje stationair aan het gas te draaien….Dat nodigt uit om de teugels eens flink te laten vieren. Eerst maar eens van de plek en daarbij word je op charmante wijze geassisteerd door een heuse achteruit om uit lastige plekjes en hoekjes te kunnen ontsnappen. Even met het schakelpedaal en zonder koppeling de ‘R’ van ‘reverse’ van de semi-automatische tweeversnellingsbak selecteren, een knop op de linker stuurhelft indrukken, voorrem los en met een klein streepje gas rol je heel gecontroleerd naar achteren, waarbij het langslopende publiek van pure verbazing haast de nekspieren verdraait. Door de lage zit en de vriendelijke gasrespons blijft dit kunstje trouwens heel beheersbaar. Eenmaal gereed om uit te varen, is het een kwestie van de bak in de ‘D’ van ‘drive’ zetten – waarna je al voelt dat de Boss Hoss naar voren wil – en met het lossen van de rem is het meteen alle trossen los en het ruime sop in. Dat laatste kan in de eerste kilometers letterlijk worden genomen, want een pittige hoosbui heeft het asfalt inmiddels behoorlijk geteisterd. En dan begin je toch lichtelijk te twijfelen of de Titanic wel echt in 1912 tegen een ijsberg is gevaren en gezonken of dat deze legendarische oceaanstomer van de lieve heer een tweede kans heeft gekregen als Boss Hoss ZZ4. Het natte wegdek in combinatie met het buitenproportionele gewicht, omvang en wielbasis maken die eerste kilometers niet meteen tot een onverdeeld genoegen en ik vrees dan ook elk moment te worden aangehouden wegens het niet bezitten van een geldig vaarbewijs. En dan heb ik het nog niet eens over de immense 355 pk’s en 551 Newtonmeters die staan te trappelen van ongeduld om de riem richting achterwiel te bespringen. Voorzichtig en kalm aan. Recht zo die gaat, is het voorlopige advies van de brug. En eigenlijk doet de Boss Hoss dat met verve, want het Holley injectiesysteem reageert bijna gereserveerd en verbazingwekkend vriendelijk op bewegingen van de rechter pols, wat dit manoeuvreerwerk in zekere zin nog enigszins te verhapstukken maakt. Wel storend is dat de ventilator bijna continu staat te loeien om de V8 een stukje verkoeling te geven. Als na een paar kilometer de eerste droge stukken weg opduiken, kunnen er in de V8-machinekamer meer kolen op het vuur worden gegooid en dan gebeurt er ook wat. Alsof er een enorme hand op je rug ligt, die je met een haast onwezenlijk aanvoelende kracht naar voren duwt. Compleet overweldigend is het echter niet, want je zou bijna vergeten dat er in totaal meer dan 600 kilo vooruit moet worden gestuwd. Maar sensationeel blijft het, al was het maar vanwege die heerlijk aanzwellende V8-sonate en het feit dat je in eerste instantie niet hoeft te schakelen. Dat doe je pas als de snelheidsmeter in het midden van de tank een goede 120 km/uur aangeeft. Die tweede versnelling is een overdrive, waarin het blok iets minder toeren draait en dus wat rustiger loopt. Het vraagt trouwens wel even gewenning voor je echt lekker soepel tussen de ‘D’ en de ‘O’ heen en weer beweegt. Meestal gaat het overschakelen met een lichte schok gepaard en heeft de ZZ4 heel even bedenktijd nodig om vervolgens weer op gang te komen. Ook moet je in die overdrive geen sprintjes meer trekken, want dat zou de bak kunnen beschadigen. Daarvoor moet je echt terug naar de ‘D’. Opvallend is dan ook dat de versnellingsbak buiten de garantietermijn van twee jaar valt voor deze Boss Hoss ZZ4. Hm….Allicht zorgt die overdrive er ook voor dat het benzineverbruik van de V8 wat wordt getemperd, maar veel meer dan een druppel op een gloeiende plaat is dat waarschijnlijk niet. De Boss Hoss gorgelt de litertjes euro loodvrij vol overgave weg en kijkt absoluut niet op een druppel meer of minder. Veel verder dan 1 op 9,5 kwamen we niet en daarbij wordt de ZZ4 dan gered door zijn majestueuze tankinhoud van bijna 39 liter, waardoor je in theorie nog meer dan een heel acceptabele 350 kilometer op een tank zou kunnen afleggen. Maar ja, dan zijn dan wel kilometers die serieus knaken kosten. Laat de beleving van het machtige blok dan maar een doekje voor het bloeden zijn, want zo’n briesende V8-turbine tussen de benen is een haast onbeschrijflijk gevoel. Zeker als je ook nog eens vanuit een ‘luie-stoel-positie’ de regie kunt voeren over wat er gebeurt. Maar die regie zou je wel eens kunnen ontglippen als het op remmen aankomt, want dat is toch een van de zwakkere karaktereigenschappen van de ZZ4. Nu rem je bij zo’n gevaarte al snel met de achterrem bij, maar bij de ZZ4 is het ook bittere noodzaak. Voor gebeurt er weinig en voelt het allemaal ook enigszins gevoelloos aan, waardoor je hoe dan ook steeds vroeg met remmen moet beginnen. Door het lage zwaartepunt is de Boss Hoss op droog wegdek vervolgens nog best makkelijk en neutraal in te sturen, zelfs in het wat krappere werk. Lekker slingerende weggetjes hoef je dus zeker niet uit de weg te gaan, al houdt de grondspeling natuurlijk niet over. Maar…helaas is de standaard vering zwaar onder bemeten, wat de pret er een stuk minder op maakt. Zowel vering als demping schieten te kort, wat behoorlijk afbreuk doet aan het comfort van de ZZ4. Alleen bij het eerste inveren wordt de veerbeweging nog een beetje gedempt, maar daarna slaan met name de stereo achterschokbrekers al snel door. Daar is wel wat aan te doen, want veringspecialist Hyperpro heeft voor Boss Hoss Benelux een speciale set vervangende veren ontwikkeld, maar dat duwt de prijs uiteraard nog verder omhoog. En die was met bijna zestig mille al niet misselijk. Auto en motor. Twee geloven op één kussen? In het geval van de Boss Hoss ZZ4 met zijn Chevy V8 ligt Lucifer niet direct tussenbeide, maar kijkt ‘ie wel toe vanaf het voeteneinde. Het verslavend draaiende dikke V8-blok harmonieert tamelijk overtuigend met het – ietwat over the top – totaalconcept van de Boss Hoss en ondanks het forse formaat en gewicht valt er zelfs nog heel behoorlijk met de ZZ4 te sturen. Alleen mag je voor een kleine € 60.000,- toch wel verwachten dat iets essentieels als remmen en vering op en top in orde zijn? TECHNISCHE GEGEVENS BOSS HOSS ZZ4Vloeistofgekoelde achtcilinder viertakt V-motor, benzine-injectie, semi-automatische tweeversnellingsbak, riemaandrijving, cilinderinhoud 5.700 cc, compressie 10,0 : 1, max. vermogen 261 kW (355 pk) bij 5.250 tpm, max. koppel 551 Nm bij 3.500 tpm, chroommolybdeen stalen buizenframe, upside-down voorvork Ø 63 mm, stereo schokbrekers achter, bandenmaten 130/90-16 en 230/60-15, wielbasis 2.032 mm, balhoofdhoek 57°, zithoogte 711 mm, drooggewicht 503 kg, tankinhoud 38,7 liter. PRIJS: v.a. € 57.950,- (deze versie: € 59.950,-)INFO: Boss Hoss Benelux, tel. 06 – 246 27 014, www.bosshoss.nl
