Repotage Hayabusa Meeting
Soms groeien ze uit tot iconen: motoren die races winnen of records vestigen, opvallen door speciale techniek, glansrijk de tand des tijds weerstaan of een prominente rol spelen in een film. En soms, soms helpt het als een motor wordt verguisd door de ‘gegoede burgerij’, of beter nog, als een minister er schande van spreekt en vindt dat ‘ie verboden zou moeten worden. Dat geluk viel een ‘Japanse Valk’ ten deel, een cultmotor was geboren! Amper vijftig jaar geleden was je een absolute held als je je gestripte, tot café-racer verbouwde BSA, Norton of Triumph tot een snelheid van boven de 100 mijl per uur wist op te jagen. Pas als je hangend aan de clip-ons met je neus op de teller die toen magische grens van 160 km/uur doorbrak, hoorde je er echt bij en was je één van de ‘ton-up boys’. Toen de Japanse constructeurs zich met de racerij gingen bemoeien, kwam de technische ontwikkeling in een stroomversnelling. Een wedloop om de meeste pk’s was het gevolg en in de jaren negentig van de vorige eeuw beleefde die strijd een (voorlopig) hoogtepunt. Kawasaki was lang koploper met de 147 pk sterke ZZR1100, tot Honda in 1996 de CBR1100XX introduceerde. De nieuwe snelste productiemotor ter wereld verschoof de lat naar 164 pk en een topsnelheid van 300 km/! Met een knipoog naar een spionagevliegtuig van Lockheed kreeg de XX de koosnaam ‘Super Blackbird’, maar een motor Super Merel noemen, dat is de goden verzoeken…. Suzuki gaat de uitdaging aan en komt in 1999 met een antwoord. De Blackbird wordt opgejaagd door de slechtvalk, die in duikvlucht een snelheid bereikt van dik boven de…juist, 300 km/uur! Suzuki’s troef, de GSX1300R draagt de Japanse naam van deze valk en het teken hiervoor uit het Japanse schrift dat prominent op zijn flanken prijkt, staat voor sterk en snel. Het wordt uitgesproken als Hayato en ook als Hayabusa, en onder die naam zal deze jager lang de snelste productiemotor ter wereld zijn. Dit jaar bestaat deze valkenjacht dus tien jaar en om dat te vieren vlieg ik op uitnodiging van de Hayabusa Club Holland mee naar de 1ste Internationale Hayabusa MegaMeeting. Ons jachtgebied is de Eifel en voor me, op de vier banen brede ‘Autobahn’, waaiert een vlucht van tientallen valken uit over alle rijstroken. Een geweldig beeld, en zeldzaam, voor een roofvogel die eigenlijk altijd alleen jaagt. Ook in m’n spiegels dwarrelen de valken en we zijn allemaal, en met gemak ‘ton-up boys’! Wat heet: 160 km/uur is een aangename koersvaste kruissnelheid met bovendien massa’s reservepower voor snelle inhaalsprints! En toch, ondanks de nog steeds voortdurende pk-wedloop, en 40 cc meer longinhoud ligt de topsnelheid van de nieuwste generatie Hayabusa lager dan die van de eerste. En dat heeft alles te maken met de reuring die deze machine veroorzaakte bij zijn presentatie in 1999. Die eerste GSX1300R heeft een top van boven de 300 km/uur en dat zorgt voor enorme opschudding. Er worden zelfs Kamervragen gesteld, want: “De burger moet tegen zichzelf beschermd worden,” en de minister overweegt zelfs om de verkoop van deze Super Valk in ons land te verbieden. Dat idiote plan krijgt gelukkig geen draagvlak, maar zorgt wel voor zoveel publiciteit dat iedereen, motorrijder of niet, weet wat een Hayabusa is en vooral: wat-ie kán. En dat zijn, zeker voor een standaardmotor ‘zo uit het krat’ indrukwekkende dragraceprestaties: de ¼ mijl (402 meter) brandt ‘ie af in 10.02 seconden met een eindsnelheid van 231,3 km/uur. Topsnelheid: 305,13 km/uur.Tot een importverbod komt het niet, maar wel worden er in 2001 internationaal afspraken gemaakt om motoren te begrenzen op 299 km/uur en zo is de Hayabusa van de modeljaren 1999 en 2000 dus heel lang de wereldsnelste seriematig gebouwde motor gebleven en de enige die de 300 km/uur grens kon doorbreken. Onder de liefhebbers staat de onbegrensde als ‘Oer-Busa’ te boek. Niet alleen de raketkracht van deze musclebike maakte de tongen los, ook de vormgeving met de bolle rondingen was omstreden. Suzuki gaf functie prioriteit boven vorm, en de motor is ontworpen met een optimale stroomlijn die een stabiele wegligging bij hoge snelheden moet garanderen: lang, laag en met vloeiende lijnen rondom.Een omstreden motor dus en je vindt ‘m mooi of je vindt ‘m niks. Maar feit is dat het eerste model zich acht jaar handhaaft tot in 2008 zijn opvolger op de markt komt: uiterlijk slechts verschillend in detail, maar nog steeds onmiskenbaar Hayabusa en net als zijn voorganger geenszins gedateerd. Het blok heeft nu 197pk (met Ram Air zelfs 204 pk) en 155 Nm koppel. En hoewel begrensd op 300 km/uur, op de ¼ mijl is hij sneller dan zijn voorganger: 9.68 seconden, met een eindsnelheid van 232,7 km/uu! Zo’n eigenzinnige motor trekt natuurlijk zijn eigen publiek en hoewel er diverse Suzuki clubs waren, was er geen specifieke club voor Hayabusa fans. Daarom zetten een paar liefhebbers een internetforum op, waarvan de leden elkaar af en toe ontmoeten in Harmelen en Scheveningen. In een paar jaar tijd groeide dit clubje uit tot de Hayabusa Club Holland, sinds 2006 een vereniging met volledig bestuur. Dat de HCH in een behoefte voorzag is duidelijk: van de sinds de introductie in Nederland bijna 800 verkochte Busa’s zullen er nu nog zo’n 600 rondrijden en daarvan zijn bijna 230 eigenaren lid geworden. Rijders van de B-King, die zijn blok aan de Hayabusa dankt, zijn eveneens van harte welkom. De HCH onderhoudt nauwe contacten met de Belgische en Duitse Hayabusa Club en om de tiende verjaardag van de Busa gepast te vieren, sloeg men de handen ineen om de 1ste Internationale Hayabusa MegaMeeting te organiseren.Vooral Marchel Degenkamp (aka: Foggy, NL) en Ulli Baute (D) hebben hun stinkende best gedaan om een geweldig jubileumfeest neer te zetten, bijgestaan door de Hayabusa Club België. Een prima locatie werd gevonden in en om een hotel in de Eifel. Of Hayabusa-fans nu wel of geen kampeerders zijn, durf ik niet te beweren, in ieder geval was het mijn eerste hoteltreffen ooit. En wát een gelukkige keus bleek dat te zijn. De opkomst was groot: rond de vijfhonderd Busa-piloten uit vijftien Europese landen, waaronder Finnen, Britten en Spanjaarden waren naar de Eifel gevlogen, met als grootste kilometervreters een ploegje Grieken. Er was een leuk programma opgezet met sprints op een nabijgelegen vliegveld, diverse rondritten door de omgeving, een bikeshow en een poging om een nieuw recordaantal rijdende Hayabusa’s in het Guinness Book te zetten. Maar helaas, helaas, goed weer kun je niet regelen en de zaterdag viel volkomen in het water door onophoudelijke regen, regen en nog veel meer regen. De dragraces werden geannuleerd en de toerritten afgelast. De Guinness recordpoging werd nog wel gedaan, en leverde een indrukwekkend lint van een dikke vierhonderd spetterende Hayabusa’s op. Maar of dat genoeg was? Daarover vergaderen ze nu nog in Londen. En dat een aantal mensen de warme droge hotelbar verkoos boven een koude natte rit over glibberige Eifelweggetjes, is misschien niet erg solidair, maar wel begrijpelijk. Voor de kletsnatte die-hards stelde het hotel de stookkelder beschikbaar als droogruimte! Neemt niet weg dat er een erg goede sfeer heerste in alle van de vele bars van het hotel, een verdienste van al die verschillende liefhebbers met één grote gemene deler: de passie voor de Busa!“Dé Hayabusa-rijder bestaat niet,” zou Maxima zeggen, en dat is helemaal waar: Hayabusa-piloten zijn vogels van divers pluimage. Jong en oud(er), uit alle lagen van de maatschappij en uit alle windstreken van Europa waren vertegenwoordigd, kameraadschappelijk en zonder ‘attitudes’. De 1ste Hayabusa MegaMeeting mislukt door het slechte weer? Echt niet! Zoals ‘Foggy’ het verwoordde: “Wat een enorm fijne club is dit toch. We zijn geen clubleden, maar vrienden!” De GSX1300R Hayabusa verdient zijn status als icoon in de motorhistorie ten volle, en dat een motor zo’n vriendenclub om zich heen weet te verzamelen is een grote verdienste. De Valk is een blijver en gaat fier duikvluchtend zijn tweede decennium in.Info: www.hayabusaclubholland.nl [Kasten][Bild REISGENOOT – 1.]Zonder verenkleed, dus naked vlogen we naar de Eifel, aan het superbikestuur van de grote broer van de GSR600 of, zo je wilt, de volle neef van de GSX1300R: de B-King, uitgerust met het tot 185 pk teruggetunede blok van de Hayabusa. En wát een indruk heeft deze krachtpatser gemaakt. De zit is, ook na uren in het zadel, comfortabel en ondanks een pittig, echter nauwelijks merkbaar gewicht is de King erg makkelijk te rijden. Altijd en overal liggen massa’s lineaire power en desondanks is het motorkarakter zeer soepel. Wat een geweldig blok! Hij stuurt goed en neutraal, schakelt trefzeker en remt krachtig, en mét ABS! Enig minpuntje: de tankinhoud. 16,5 liter is niet veel als je aan het poken gaat. Het totaalpakket maakt de B-King echter tot een begerenswaardige musclebike, vooral in de Street Extreme uitvoering die we van de importeur meekregen. Tegen een redelijke meerprijs wordt de B-King onder andere voorzien van Bodis seatpipes en plaathouder, carbon goodies, fraaie spiegels en een kekke set Rizoma risers met –stuur. [Bild: PORTRETTEN – 2]Naam: Jos HendriksLeeftijd: 51 jaarBeroep: vrachtwagenmonteur“De Mega Meeting was in één woord: geweldig! Ook die recordpoging. Zóveel Hayabusa’s achter elkaar! En hartstikke leuk om de prijs voor de mooiste motor te winnen.” De Busa is z’n hobby en hij heeft er veel aan versleuteld. De belangrijkste veranderingen: een 2003-model uitlaatsysteem met Bos-dempers en aangepast luchtfilter, en de voorvork, remklauwen en -schijven van een 2004-model, “omdat ik die gouden kleur zo mooi vind.” Jos is technicus, dus ‘meten is weten’ en daarom plaatste hij een digitale versnellingsindicator, en metertjes voor olietemperatuur, bandenspanning, en het lucht/benzinemengsel. De clip-ons kregen titanium hendels, alle assen chromen doppen, de kettingspanners zijn van Gilles en hij monteerde een chromen dynamodeksel en een doorzichtig koppelingsdeksel. “Zadel en spuitwerk heb ik ontworpen, Frans van der Weerdt heeft de valk gespoten. En wat niet gelakt of verchroomd is, heb ik gepolijst, zoals frame, achterbrug en velgen.” Jos viel voor de enorme trekkracht van de Hayabusa, die inmiddels 100.000 km op de klok heeft staan! “Dit is een blijvertje, ik wil nooit een andere motor.”[Bild PORTRETTEN – 3][Bildunterschrift]Het HCH bestuur vlnr: Adrie, Kees, Pim, Arjan, Hennie en Marchel, Johnny ontbreekt.Naam: Marchel DegenkampLeeftijd: 41 jaarBeroep: projectvoorbereider spoorwegbouwMarchel wilde het uiterste en kwam zo op de Hayabusa: “Nooit spijt van gehad! Wat een machine! Zoveel power, van onderuit tot bovenin! Perfecte toereigenschappen, maar ook een motor om helemaal los mee te gaan! Even de 300 aantikken: fantastisch! En dat een Busa niet stuurt? Onzin, je uitleven op een bochtige dijk gaat wel degelijk! Die motor is mijn hobby, hij moet er piekfijn uitzien en staat geparkeerd in de bijkeuken. Ik heb de kont ingekort, Yoshimura dempers gemonteerd en een zwarte ruit, witte knippers, en een carbon kettingrand. En een Gipro versnellingsindicator met ATRE, die de begrenzing elimineert. Daarom heb ik er een ‘oer-teller’ opgezet, die gaat tot 350!” Marchel is sinds 2006 lid en erg actief in de evenementencommissie. Samen met Ulli organiseerde hij de 1ste IHMM. Hoe was het weekend? “De rit ernaartoe met al die Busa’s was super. De meeting was mijn vetste avontuur, al was het maar omdat er zoveel ogen op je gericht zijn, haha!” [Bild PORTRETTEN – 4.]Naam: Theo BennemeerLeeftijd: 51 jaarBeroep: automonteurTheo is Busa-rijder van het eerste uur, want: “Dit is de top, vermogen in overvloed en hoogstaande techniek, de ultieme motor. Een van de weinige met cultstatus, dat streelt je ego! En komt er ooit een andere, dan weer een Hayabusa! Ik gebruik ‘m om te toeren en voor verre vakantiereizen. Mijn vrouw Yvonne rijdt ook en vanaf het moment dat onze meiden achterop konden, hebben we met ons vieren heel Europa doorkruist, soms vijf weken aaneen. Slovenië, Corsica, de Spaanse Pyreneeën. Ritten van 5000 km. Rijden op Assen is ook mooi, je ziet ze denken: ‘wat moet dat zware ding hier?’ Maar hij doet het goed hoor, het is een Oer-Busa! Dus onbegrensd. Die special paint? Ik liep tegen m’n motorpak aan en met het hele gezin hebben we een ontwerp voor motor en helm geschetst. MPA heeft het gespoten. Ik ben zes jaar lid van de HCH. De Mega Meeting was heel geslaagd. Slecht weer? Ach, was goed voor de teambuilding: iedereen de hele dag binnen, veel contact met andere nationaliteiten, biertjes wegtikken. Ook de terugrit was mooi. Af en toe het gas even open, 300+ op de teller, echt leuk!”[Bild PORTRETTEN – 5.]Naam: Xristos Tambakis (GR)Leeftijd: 49 jaarBeroep: vrouwenartsXristos rijdt sinds 2001 Hayabusa, omdat hij zich verwant voelt aan deze machine: “Hij is sterk, betrouwbaar, heeft persoonlijkheid en is uniek! Bovendien heeft de Busa de bijzondere eigenschap om mensen door ware vriendschap te binden.” Zijn huidige motor is een 2008-model, helemaal origineel, “want zo is ‘ie karaktervol en esthetisch.” Xristos heeft heen en terug ruim 3500 kilometer gereden om het treffen te bezoeken. “Het was zeker de moeite waard, deze eerste Hayabusa Meeting was super, ondanks de regen.” Xristos is lid van de Hellenic Hayabusa Club en hoopt dat ze ooit een MegaMeeting in Griekenland neer kunnen zetten. In 2010 wil de HHC een voorzetje geven: “Ik ken een mooi hotel met een super camping, direct aan zee, zestig kilometer van Patras op de West-Pelloponesos. Het plan is om daar in aansluiting op de 2de IHMM in Duitsland een soort Hayabusa-vakantie-weekend te organiseren: zon, zee, retsina, Hayabusa.’’[Bild PORTRETTEN – 6.]Naam: Ulli BauteLeeftijd: 50 jaarBeroep: medewerker Deutsche Post“Ik rij Hayabusa omdat deze motor mij onafhankelijk maakt, hij is snel, makkelijk te rijden, heeft betrouwbare techniek en weinig slijtage, dus weinig kosten. Bovendien vind ik hem heel mooi aerodynamisch.” Samen met twee kameraden heeft hij de Duitse Hayabusa club opgericht. “Om alle Hayabusa-vrienden in Duitsland en Europa een internetplatform voor hun hobby te bieden. In de huidige EU-vorm bestaat de club sinds september 2008 en heeft momenteel 641 actieve leden.” Ulli is, samen met Marchel van de HCH, de stuwende kracht achter de 1ste Internationale Hayabusa Mega Meeting. “Het was een hartstikke mooi weekend, onvergetelijk! Ik heb alleen maar positieve reacties gehad, ondanks het slechte weer. Jammer dat deze megaparty slechts drie dagen duurde.” Samen met het internationale organisatieteam is Ulli alweer bezig met de 2de IHMM van 11 t/m 13 juni 2010. Enne, al dat chroom Ulli? “Het liefst zou ik alles verchromen, maar dat verbiedt de Duitse wet, in verband met verblinden.”[Bild PORTRETTEN – 7.]Naam: Mike KarijowiredjoLeeftijd: 40 jaarBeroep: customiser bij MotoStore Barendrecht“De Hayabusa en ik, dat was geen liefde op het eerste gezicht. Toen de Busa uitkwam, vond ik het echt geen mooie motor. Maar mijn liefde voor de Busa groeide met de dag door de mogelijkheden om er een special van te bouwen.” En dat is wat Mike het liefste doet, zowel privé als professioneel: motorfietsen pimpen! Maar: “Mijn Busa moet niet alleen maar voor de show zijn, hij moet ook goed rijden, dat vind ik net zo belangrijk.’’[Bild PORTRETTEN – 8.]Naam: Manuela OrtLeeftijd: 42 jaarBeroep: boetiekhoudsterManuel is door haar man geïnspireerd om motor te gaan rijden. “Ooit hadden we beide een Suzuki chopper en met onze dochters achterop hebben we door heel Europa gereden, van Schotland tot Italië. Toen Klaus een Hayabusa kocht, vond ik dat eerst niet echt leuk: de snelste straatmotor, zo’n ‘helse machine’, moest dat nou? Maar ik hou van sportief rijden, had inmiddels een SV650, en uiteindelijk ben ik toch ook voor de Busa gevallen. Het is een veilige motor met goede rijeigenschappen, technisch perfect en betrouwbaar, en bovendien optisch een aandachttrekker! En eerlijk gezegd: ik hou van de power van die machine, de reserves die er altijd nog zijn, de trekkracht, de snelheid. Als ik rij, versmelt ik met m’n motor en da’s een heerlijk gevoel. Tegelijkertijd dwingt de motor respect af en je moet altijd je kop erbij houden."
