Reportage Suter
Successen tot in de hoogste wereldkampioenschapsklassen en de fraaiste racemotoren vullen direct de hoofden van racefanaten als de naam Suter valt. Maar achter die façade van pure motorsport schuilt veel meer. Motoplus krijgt een diep inzicht in het Zwitserse bedrijf.
Het helpt vaak om tussen de regels door te lezen en je blik bewust af te wenden van het voor de hand liggende. Pas dan kan de magie en finesse van het grote geheel van een meesterwerk zichtbaar zijn. Te filosofisch? Hier is een concreet voorbeeld: AC/DC’s mega-album ‘Back in Black’ staat van begin tot eind vol met epische gitaarriffs en melodieën die blijven boeien. De rockcomposities van de gebroeders Young streelden onze trommelvliezen echter niet met zo’n kracht als producer Robert Lange er niet was geweest. De Zuid-Afrikaanse geluidstechnicus werkt al met de Australische hardrockers sinds de LP ‘Highway to Hell’ en hij wist dus precies hoe de bandleden wilden klinken.
Het was Lange die achter de schermen werkte aan het krachtige geluid van het album, dat nog altijd wordt beschouwd als een blauwdruk voor rock. Het was Lange die de composities de ruimte gaf die ze nodig hadden. Zonder zijn bijna ziekelijke zoektocht naar perfectie zou het album ‘Back in Black’ misschien niet eens zijn uitgegroeid tot een meesterwerk. De nummers zijn het meest memorabel, omdat ze (natuurlijk) centraal staan, maar het is de magie van producer Lange – die alleen bekend is bij echte insiders – die de kers op de slagroomtaart vormt. En wat heeft deze kleine excursie in de muziekgeschiedenis gemeen met het Zwitserse bedrijf Suter Industries? Veel!
Het bedrijf Suter Racing Products (in 2017 omgedoopt tot Suter Industries) werd in 1996 opgericht door de broers Eskil en Simon Suter. Het is bekend en geroemd in de motorwereld voor de talrijke sportieve successen in de verschillende wereldkampioenschappen, heerlijke rijwielgedeeltes, prachtige accessoires en complete motorfietsen zoals de tweetaktraket MMX 500.
Analoog aan de nummers op AC/DC’s ‘Back in Black’ staan de voor de hand liggende producten en Suter’s eigen succes met reden in het middelpunt van de belangstelling. Liefst drie Moto2-constructeurstitels op rij (debuutjaar 2010, 2011 en 2012) evenals de Moto2-rijderstitel in 2012 met een zekere Marc Márquez scoorde het slechts 48 mensen groot team dat is gevestigd in het rustige Zwitserse dorpje Turbenthal.
Het Moto2-wereldkampioenschap werd vanaf het begin georganiseerd om de kosten te drukken en werd dus een eenheidsklasse. Tegenwoordig zitten er driecilindermotoren van Triumph in de rijwielgedeeltes, Honda leverde gillende CBR600RR-motoren met HRC-tuningkits van 2010 tot 2019. In het verleden waren, net als nu, overwinningen alleen mogelijk met een kwaliteits rijwielgedeelte en Suter leverde die.
De in 2010 debuterende Suter MMX-Moto2 was in bijna elke situatie superieur aan zijn concurrenten. Hij was robuust, had een homogeen rijgedrag en was volledig naar ieders wensen af te stellen. Uiteindelijk bleek juist die overdosis aan afstelmogelijkheden de nagel aan de doodskist voor Suter’s Moto2-inspanningen. De motor werd simpelweg te ingewikkeld.
Hoewel de MMX-2 in 2013 op papier beter presteerde dan zijn concurrenten – zeker op sommige circuits – overweldigde dit rijwielgedeelte de raceteams die het gebruikten door zijn instellingsweelde. De teamtechnici raakten steeds verder verstrikt in een immer ingewikkelder wordende afsteljungle. Daardoor werd de zoektocht naar een bruikbare set-up bijna absurd. De Duitse tegenhanger Kalex degradeerde de Zwitsers naar de tweede plaats en Suter trok zich in 2018 terug als constructeur uit het Moto2-Wereldkampioenschap.
Toch bleef Suter het racen en het wereldkampioenschap trouw. Ook al is de naam Suter zelden of helemaal niet te vinden in de uitslagenlijsten. Vanaf hier wordt de analogie met een Zuid-Afrikaanse muziekproducent en de nummers van AC/DC duidelijk. Hoewel de naam van Suter niet vetgedrukt in de credits staat, is er veel expertise en werk van de Zwitsers mee gemoeid. Na de gigantische successen in de Moto2-klasse zocht het Indiase wereldconcern Mahindra contact met het Zwitserse bedrijf. Mahindra deed in 2011 voor het eerst mee aan de nieuwe Moto3-klasse. Ondanks een bijna oneindig budget boekte het slechts matig succes. Mahindra gaf Suter daarom de opdracht om een motor voor hen te ontwikkelen. In 2014 debuteerde die snelle Mahindra Moto3-machine in het wereldkampioenschap. De concurrentie was al snel doodsbang. De vermogensafgifte van de Suter-eencilinder paste als een handschoen bij de kleine Indiase racer. Mahindra verscheen in deze en de daaropvolgende jaren als ‘Mahindra Racing’, maar het was eigenlijk een doorontwikkelde racer van Suter Industries.
Suters aanpak om op de achtergrond de kolen uit het vuur te halen, is kenmerkend voor bijna de hele geschiedenis van het bedrijf. Eskil en zijn mannen deden in 1999 al mee aan het wereldkampioenschap motorracen. Ze deden dat wel bijna volledig onder de radar. Sommigen herinneren zich ongetwijfeld nog deze zilveren wegracer: de MuZ 500. Deze 500cc tweetakt van de Duitse motorfietsproducent was een coproductie van Suter en de Zwitserse motorfietsfabrikant Swissmotor. De motorfiets had amper iets te maken met het merk MuZ.
Het Suter-team bereikte zijn constructeursdoorbraak in 2002. Het Maleisische olieconcern Petronas wilde in 2003 deelnemen aan het WSBK met een zelf ontwikkelde motorfiets. Dankzij goede contacten met de Maleisiërs kreeg Suter de opdracht om de motor te ontwikkelen. Het resultaat (zie kader) was een high-performance driecilinderblok in een van de meest legendarische superbikes ooit; de Petronas FP1. Zonder Suter-sticker….
Tegelijkertijd ging Kawasaki de uitdaging aan in de MotoGP. Het eerste prototype van de Groenen was op zijn zachtst gezegd een ramp en de Japanners klopten aan bij Eskil voor hulp. Na wat heen en weer gepraat van het Suter-team, bouwde datzelfde team bijna de hele Kawasaki MotoGP motorfiets. Het rijwielgedeelte onderging radicale veranderingen en ook de motor kwam uit Suters koker.
Suter bestaat ondertussen 28 jaar en heeft een klantenbestand van meer dan zeshonderd bedrijven opgebouwd. Daaronder bevinden zich wereldmerken als: BMW, Ducati, Arch en zelfs niet-motormerken als Rheinmetall en Liebherr. Natuurlijk ligt de focus van Suter Industries op motoren, maar uit die hoofdactiviteit ontwikkelden zich tal van nevenactiviteiten. Suter haalt tegenwoordig nog maar dertig procent van zijn omzet uit de tweewielerbranche. Het grootste deel van de inkomsten komt uit de ontwikkeling van kleine en efficiënte dronemotoren, snellaadstations voor elektrische voertuigen of volledige elektrische motoren. Naast de klassieke verbrandingsmotoren ontwikkelt en onderzoekt Suter het segment van alternatieve aandrijfconcepten. Het is zelfs een van de belangrijkste pioniers van nieuwe technologieën. Maar zelfs dat gebeurt op de achtergrond – want magie is niet vanzelfsprekend, het gebeurt achter de schermen.
