Reportage Second Ride
Honderd procent elektrisch, maar slechts 60 km/uur; het net opgerichte Berlijnse ‘Second Ride’ rust historische Simsons in een handomdraai uit met een schone elektrische aandrijving. Heiligschennis of een prachtig tweede leven?
Het is een zonnige nazomerdag in het zuidwesten van Berlijn. In een voormalige brandweerkazerne – een symmetrisch bakstenen gebouw in Bauhaus-stijl – staan verschillende DDR-producten uit de jaren vijftig bij elkaar. Jonge mensen werken aan computers, anderen zitten bij verschillende productie-eilanden. Simson reclameposters uit de jaren zeventig hangen in het toilet. Welkom bij Second Ride.
De in Suhl gebouwde Simsons zien er op het eerste gezicht nog exact zo uit als altijd. Ze ogen als doodgewone S50/S51 bromfietsen en Schwalbe scooters. Tot het je ineens opvalt: de uitlaten ontbreken. Verhip, dit zijn geëlektrificeerde klassiekers. Dat is wat Carlo Schmid, de initiatiefnemer van dit startende bedrijf voor ogen heeft. “Voor ons gaat het om het behoud van cultuur en het op de weg houden van historische voertuigen.” Tijdens de lunch vertelt de 25-jarige aan de tien medewerkers: “Ik had zelf een Schwalbe toen ik zeventien was en ik hield ervan vanwege zijn uiterlijk, zijn charme en zijn strakke lijnen.”
Schmid studeerde later werktuigbouwkunde en droomde ervan om “Een Simson om te bouwen naar elektrisch”. In 2019 schreef hij een uiteenzetting van drie pagina’s over dit onderwerp. Als ingenieur wilde Schmid actief klimaatverandering bestrijden door bestaande voertuigen om te bouwen, niet door iets nieuws te kopen of te vervaardigen. Het kwam dus prima uit dat de Technische Universiteit van Berlijn workshops gaf over het onderwerp toekomstige transportmiddelen. Daar werd het idee van Schmid in 2020 binnen drie semesters werkelijkheid: “We kregen een startsubsidie en konden beschikken over een team van studenten van andere studies en begeleiders. Studenten bedrijfseconomie stelden een businessmodel op, rechtenstudenten controleerden de vergunningsregels en elektrotechnici werkten met me samen om componenten te ontwikkelen.”
Zo eenvoudig als het idee was, zo complex bleek de realisatie ervan. “De uitdagingen en problemen waren immens.” Schmid voltooide zijn bacheloropleiding in werktuigbouwkunde en via crowdfunding verzamelde hij € 80.000,-. Daarmee zette hij zijn droom om in een naamloze vennootschap. In eerste instantie scande het bedrijf historische Simsons in 3D om perfect passende onderdelen te kunnen ontwerpen en produceren.
Medeoprichter en industrieel ingenieur Sebastian Marten had als tiener al een S51. Hij vindt dat de emotie rondom DDR-voertuigen in de toekomst bewaard moet blijven. “Miljoenen mensen associëren deze voertuigen met herinneringen aan hun jeugd. De basisstructuur van onze elektrische voertuigen blijft hetzelfde, alleen de aandrijving verandert en zelfs die is later terug te draaien.” Schmid vult aan: “Bij Second Ride gebruiken we het hele historische voertuig. We vervangen alleen de tweetaktmotor door een elektromotor en voorzien de Simson van een batterij en vermogenselektronica. Deze productiemethode bespaart 80 procent CO2-uitstoot in vergelijking met het bouwen van een compleet nieuwe E-scooter.”
Miljoenen Simsons verlieten ooit de productielijnen in Suhl. ” Vandaag de dag rijden er naar schatting nog 300.000 tot 500.000 exemplaren op de Duitse wegen”, weet Marten. Omschakelen naar elektrisch rijden is een spannende optie om schoon en legaal 60 km/uur te kunnen rijden. En het is een optie voor de lange termijn. “In Parijs bijvoorbeeld zijn tweewielers die voor juni 2000 zijn geregistreerd niet meer toegestaan op doordeweekse dagen,” zegt Schmid. “We willen niemand de les lezen, maar een optie geven om klassieke voertuigen op de weg te houden” legt Marten uit.
Weet het duo hoe trouwe Simson-fans reageren op hun cultfietsen zonder rammelende en blauw walmende tweetakt? “Het onderwerp van emissievrij rijden polariseert mensen”, weet Schmid. “Van pure afkeer tot grote interesse.” Bang uitgevallen zijn ze desondanks niet bij Second Ride want ze begaven zich ‘in het hol van de leeuw’ op de jaarlijkse Simson-bijeenkomst in Suhl. “Daar werden we niet met pek en veren afgevoerd”, meldt Schmid. “Veel tweetaktliefhebbers maakten er testritten, zelfs sceptici.” Marten voegt eraan toe: “De originele rijervaring blijft volledig intact, alleen met meer vermogen, vier kilowatt in plaats van het vroegere maximum van 2,7 kilowatt. En dat kan natuurlijk op brede instemming rekenen.” De testritten overtuigden in ieder geval genoeg mensen om blindelings een ombouwkit te bestellen. Dit kit past nu op de Simson types S50/S51, S70, alle Schwalbe types (KR51, KR51/1 en KR51/2, de Vogel serie (Star, Sperber en Habicht), SR50 en Krause Duo.
Kai Marten, de vader van Sebastian, is zestig jaar jong en ook ingelijfd bij Second Ride. “Ik werkte 35 jaar in een leidinggevende positie in de auto-industrie bij onder andere AMG en VW.” Marten senior gelooft heilig in het jonge bedrijf. “Omdat het onderwerp me fascineert en het team me inspireert.” Hij helpt de jongeren waar mogelijk: “Ik heb meer ervaring en achtergrond met productie. Ik hou van de manier waarop het team een idee ontwikkelde en uitwerkte tot serieproductie.”
Het uitgangspunt van de transformatie was zo veel mogelijk Simson behouden en zo weinig mogelijk omzetten als absoluut noodzakelijk. Dit kost een ervaren monteur een goed uur, een beginner heeft er een halve dag voor nodig. De ombouw begint met het gashendel. Die is uitgerust met een hoogwaardige potentiometer om commando’s van de rechterpols om te zetten in de juiste hoeveelheid stroom. Die worden via een kabel naar de carburateur – met het uiterlijk van het originele exemplaar – gestuurd naar de slijtvaste borstelloze gelijkstroommotor van vier kW. Dat is een in massa geproduceerde motor die al duizenden keren is beproefd. Samen met de besturingselektronica in het geribbelde koellichaam vormt de driefasenmotor in de zelfontworpen gegoten behuizing de eenvoudig te vervangen aandrijfmodule. Identieke montagepunten voor het tweetakt- en elektrische blok maken dit mogelijk. Second Ride verwijdert de koppeling en versnellingspook en maakt de benzinetank tot een puur decoratief stuk. Het zadel wordt daarentegen vervangen. “Het was voor ons belangrijk voor ons om te zorgen voor compatibiliteit op zo veel mogelijk modellen”, benadrukt Schmid. Omdat de zadels van de verschillende modellen identiek zijn in het modulaire systeem van Simson, zit het accupakket logischerwijze in het zadel. De 72-volt accu’s met 1,9 kilowattuur zijn ondergebracht in het zelfgemaakte metalen frame – inclusief waterdicht gegoten printplaten en een intelligent accumanagementsysteem met temperatuursensoren.
Het accuzadel weegt veertien kilo en is afsluitbaar en draagbaar. Optioneel is er een grotere 2,5 kWh batterij van LG en een snellere lader beschikbaar.
Het is tijd voor een proefrit. Zo wendbaar als een fiets voelt de ongeveer tachtig kilo zware E-brommer aan. Die is als E-mobiel slechts een kilo zwaarder dan voor de ombouw. Ik begin met de omgebouwde Simson S51. Simpelweg een beetje stroom geven en daar ga je. De toename van 3,7 pk naar 5,4 pk is duidelijk merkbaar. De E-Simson haalt 60 km/uur, zelfs met twee berijders. Met een duopassagier accelereert hij eveneens sneller dan de tweetaktmachine solo. Even ter vergelijk: legendarisch snelle Duitse bromfietsen als de Hercules Ultra 50 en Zündapp KS50 die de 100 km/uur grens aantikten, hadden in de jaren 1980 een zeer vergelijkbare 6,25 pk. Nog vragen?
Tijd voor de geëlektrificeerde Schwalbe: het vier centimeter dikke (dunne) gewatteerde zadeldek voelt ook op deze scooter hard. Links van me wacht een dikke SUV bij het stoplicht en eentje staat er achter me opgesteld. Het verkeerslicht gaat op groen en… beide patserbakken zijn eraan voor de moeite. Op een 50 cc’tje! Potverdorie, dit maakt rijden in de stad leuk. Met 60 km/uur spartel je niet alleen mee in het verkeer, je hebt zelfs nog reserves. Geweldig.
De op kasseien geteste achtervering van de Schwalbe met zijn 16”-wielen kan heel wat aan. De actieradius-verlengende recuperatie is merkbaar bij het uitrollen van de scooter. Het stimuleert tot een anticiperende rijstijl en die helpt op zijn beurt de overbelaste remtrommeltjes.
Second Ride belooft een echte actieradius van vijftig kilometer in stadsverkeer en tot zeventig kilometer met een grotere accu. De eerste driehonderd exemplaren zijn al omgebouwd. Niet alleen in Berlijn, maar ook door lokale partners. Hoeveel kost de E-nostalgie? Vanaf € 2.990,- ‘krijg’ je een ombouwset. Plus arbeidsloon en je eigen Simson. Dat is niet bepaald weinig. Nou ja, idealisme is niet gratis. Second Ride levert ook volledig geëlektrificeerde gebruikte originele Simsons via lokale partners.
