Reportage EK Motoball
Met veel geronk komen de motoren van het Duitse team het veld oprijden. Op de gezichten van de spelers staan spanning en concentratie af te lezen. ‘Die Mannschaft’ parkeert de motoren in het gelid op het veld naast het Russische team. Deze twee giganten zullen het tegen elkaar gaan opnemen in de finale van het EK Motoball 2016, die onlangs in het Brabantse Budel, thuishaven van Neerlands enige motoball-vereniging, werd gehouden.
Vooral Duitsland heeft deze finale veel te verliezen, want dat zijn de titelverdedigers. Maar het Russische team is hen dit jaar op de hielen gevolgd. Voor Litouwen, Wit-Rusland, Frankrijk, Nederland en Oekraïne is de strijd op dit EK inmiddels gestreden; nu is het tijd voor de finale.
Om balgevoel te krijgen zijn de spelers, net als bij gewoon voetbal, een half uurtje voor aanvang van de wedstrijd al begonnen met een warming up. Op het volledig betegelde veld, ter grootte van een gewoon voetbalveld, hebben de teams elkaar en de keeper ingeschoten. De keeper is de enige zonder motor; hij staat in zijn doelgebied; een cirkel van 5,5 meter waar de vier veldspelers op de motor niet in mogen komen. De verdere regels lijken veel op die van gewoon voetbal, alleen is een speler verplicht de bal over te spelen wanneer hij de middellijn passeert. En de speler die de bal bezit, mag niet worden geblokkeerd door de andere spelers en hij mag alleen aangevallen worden aan de kant van de motor waar hij de bal voert. De veldspelers mogen gedurende de hele wedstrijd wisselen, maar de keeper mag alleen gewisseld worden bij een blessure of in de rust.
Het voetbalaspect is bij motoball zeker zo belangrijk als het motorrijden. Je moet van beiden iets in je hebben, zo weet Hein Moors, voorzitter van de EK-organisatie: ”Een goede voetballer kan wel motoball leren, maar een goede motorrijder hoeft nog geen goede motoballer te worden.” Die stelling wordt bevestigd door een Russische speler die, na het warmschieten, op zijn motor de kilo-zware bal van veertig centimeter doorsnee soepeltjes een paar keer hooghoudt tijdens het rijden. En dat terwijl zijn been zit ingekapseld in speciale kunststof beenkappen, en om zijn voeten lompe schoenen zitten met extra dikke zolen, die het gevoel voor de bal zeker niet zullen bevorderen.
De aftrap van de EK-finale is voor de Duitsers. Vol vuur trekken ze op tegen de Russen, maar die houden de verdediging potdicht. De Duitse spelers op hun agressief knetterende tweetaktmotoren proberen al draaiend en slippend over het grove zand op de arena een gat te vinden in de Russische verdediging, maar tevergeefs. Al na een paar minuten spelen krijgt Rusland een vrije trap, die eindigt tegen het hoofd van een Duitse verdediger. Na het fluitsignaal van de scheidsrechter – dat soms amper boven het lawaai van de motoren uit komt – hergroeperen de Duitsers zich snel. Ronkend trekken ze weer op naar voren, waarbij snelheden van wel 80 km/uur worden gehaald. De bal wordt tijdens het rijden kunstig tussen voet en motor geklemd en bij het passeren van de middellijn netjes volgens de motoball-regels overgespeeld.
Het snel optrekken is duidelijk Duitslands kracht, de Russen zijn juist technisch sterk. Ze lijken één met hun motoren. Hoewel ze een totaal andere tactiek toepassen zijn de beide twee teams erg aan elkaar gewaagd. En beiden zijn ze duidelijk vastberaden om te winnen. Na tien minuten spelen scoort Ivan Kristopa het eerste punt voor Rusland. De Duitsers zijn in lichte paniek en lijken de grip op de wedstrijd een moment kwijt. Even is van de discipline en toewijding van het Duitse team weinig meer te merken. Maar de vier veldspelers herstellen snel en hernieuwen de druk op het Russische doel. Vlak voor het einde van de eerste manche scoort Kevin Fröhlich voor Duitsland en is het weer 1-1.
Het motoball in Nederland is nog relatief jong. In de jaren 70 van de vorige eeuw werd in Budel ‘Motor Racing Team de Blokhut’ opgericht. De spil van deze club waren straatraces, maar omdat die steeds vaker verboden werden, strapte men eind jaren 70 over naar het legale motoball, een sport die zo’n veertig jaar eerder ontstaan was in Frankrijk. Door een tekort aan Nederlandse clubs speelt het team uit Budel nu al jarenlang mee in de Duitse Motoball-Liga.
In de motoball-arena is intussen een nieuwe manche van twintig minuten begonnen. De Russische spelers leggen wederom veel druk op het Duitse doel. Het team houdt zich goed, maar na ruim tien minuten schiet Ivan Kristopa de tweede Russische treffer.
Na een overtreding aan Duitse zijde krijgt nummer 10, Jan Berner, straftijd en moet twee minuten van het veld. De Duitsers moeten het nu, naast de keeper, met slechts drie man in het veld zien te redden. En dat valt niet mee tegen de toch al sterke Russen.
In deze finale gaat het hard tegen hard. Hoewel de verdediger in theorie alleen aan de kant van de bal mag verdedigen, raken de motoren vlak voor het doel vaak hopeloos in elkaar verstrengeld. Toch is het geen gevaarlijke sport, benadrukt Hein Moors: “Natuurlijk zijn er blessures, maar hoewel het er soms hard aan toe lijkt te gaan bij motoball, zijn de blessures vergelijkbaar met gewoon voetbal; een schram, een blauwe plek, en heel af en toe een breuk. Eigenlijk zoals in elke sport wel voorkomt.”
In de derde manche wordt er van veld gewisseld. Het zijn nu de Russen die de zon in het gezicht hebben. Door rake schoten van Vladimir Sosnitski en topscoorder Kristopa staat de teller voor de Russen inmiddels op vier; het lijkt alsof de wedstrijd gestreden is. Maar dan, halverwege de derde manche, moeten er twee Russische spelers vlak na elkaar het veld uit vanwege een overtreding. Ligt hier toch een kans voor de Duitsers?
Terwijl het publiek rond het motoball-veld gemoedelijk – in de geur van tweetaktolie vermengd met een vleug frituurlucht – een biertje drinkt in de zomerzon, vechten de Duitsers voor hun eer en na een treffer van Benjamin Walz lijkt het Duitse team zich te hervinden. Maar de Russen zijn maar met één doel naar Budel afgereisd, en dat is de Europese titel winnen. Het team is perfect op elkaar ingespeeld en hun motorbeheersing is uitzonderlijk. Vaak hebben de Russen ook net iets meer lef, en iets minder respect voor de motoren van de tegenstander. Aan het eind van de vierde manche staat het dus 6-2; het Russische team wint de finale dus oppermachtig. Daarmee komt ver ook een eind aan een zeer geslaagd EK motoball in Budel. Veel rust is de teams echter niet gegund, want op 3 september begint voor MBV Budel de competitie alweer en spelen ze hun eerste thuiswedstrijd. Je bent van harte welkom om een kijkje te nemen; kijk voor meer informatie op www.motoball.nl.
MOTOBALL-MOTOREN
Bij Motoball wordt gereden op aangepaste enduromotoren, meestal Gas Gas of TM’s. De achtervork is ingekort en de vering verlaagd en stugger gemaakt. Vaak wordt ook de balhoofdhoek veranderd om de motor wendbaarder te maken. En om die reden is ook het voorwiel kleiner (17 of 18 inch). Gevolg is dat de motor minder stabiel is bij hogere snelheden, maar de handelbaarheid is voor motoballers belangrijker.
De cilinderinhoud van de motor mag niet meer zijn dan 250 cc en de motor mag maximaal 120 kg (zonder brandstof) wegen. Er worden verschillende beugels op de motor gemonteerd. De belangrijkste is de zogenaamde ‘balbeugel’, deze bevindt zich bij het voorwiel en wordt gebruikt om de bal tijdens het rijden mee te nemen. Verder zijn ook het achtertandwiel en de remschijven goed afgeschermd met beugels, net als de uitlaat die onder het blok door loopt. De grondspeling speelt immers geen rol bij motoball en op deze manier kan de bal aan weerszijden van de motor worden meegevoerd, zonder dat er een uitlaatbocht in de weg zit. Er wordt tot slot gebruik gemaakt van trialbanden en die gaan maximaal 2 wedstrijden mee, want ze slijten door het vele optrekken en remmen op de verharde ondergrond erg snel.
