Reizen Zuid-Afrika per allroad

Zuid-Afrika: het land van apartheid, Nelson Mandela en townships. Maar het heeft meer te bieden, veel meer. Plaatsen bijvoorbeeld als Eselsbank en Lambertsbay waar het massatoerisme zijn weg nog niet heeft gevonden. En hoe beter dat te ontdekken dan per motor, of allroad beter gezegd, waarmee we het unieke gebied van het Citrusdal induiken, circa 100 kilometer boven Kaapstad. Een trip die altijd in het geheugen gegrift blijft staan. November 2011, op het vliegveld van Kaapstad staat de crew van MotoX Travel ons al op te wachten voor een ontdekkingsexpeditie door dit heerlijke Afrikaanse land. Zeven dagen lang Zuid-Afrika ontdekken vanuit het zadel van een Yamaha (Super) Ténéré, veel beter worden de vooruitzichten niet. Het weer werkt ook mee blijkt op weg naar ons eerste overnachtingsadres, van waaruit we de volgende dag zullen vertrekken met de motor. Villa Rosa blijkt een prachtig, oud, authentiek ingericht hotel met een tuin – hoe kan het ook anders – vol roze rozen. Prima uitvalsbasis voor onze groep van acht rijders, waarvan er enkele nog snel een drankje nemen voor het bed wordt opgezocht, wel een beetje fris aan het avontuur beginnen immers. Als de luikjes de volgende ochtend weer geopend zijn, volgt eerst een ontbijtje met zwarte koffie (niet discriminerend bedoeld) en toast, fruit en eieren, voor het ensemble zich naar de parkeerplaats van het hotel begeven, waar een hele batterij blauwe Ténérés netjes op een rij in de zon staan te glimmen. Net ingereden en klaar om ons op sleeptouw te nemen naar het onbekende en daardoor zo beminde avontuur. Iedereen heeft er zichtbaar zin in, in een mum van tijd is het collectief omgekleed en staat te popelen om te vertrekken. Hoe kan het ook anders, het is 25° en de zon schijnt. Voor het gashendel echter tegen de stuit kan volgt vooraf eerst nog een introductie door MotoX Travel oprichter en voormalig Dakar-rijder Bryan Zuidinga. Hij legt onder meer uit hoe te handelen in geval van nood en wat je moet doen als je de groep kwijtraakt. Geen overbodige luxe in deze desolate contreien waar je beter niets aan het toeval kunt overlaten. Zo heeft iedereen bijvoorbeeld een noodbaken bij zich, dat wanneer nodig een signaal uitzendt via zowel satelliet als radio met de bijbehorende GPS-coördinaten, zodat de reddingsteams je snel kunnen lokaliseren. Prettig idee de aanwezigheid van zo’n vangnetje. Verder wordt nog even benadrukt dat men in Afrika links rijdt, ook een niet te onderschatten stukje informatie inderdaad. Maar dan kunnen we ook op weg, met een voorrijder die het tempo bepaalt en Brian Zuidinga die de gelederen sluit. Binnen enkele minuten ontvouwt de schoonheid van het land zich in zijn volle glorie. We rijden op een haardikte langs de Atlantische Oceaan en met het voetbalstadion in het vizier vertrekken we richting zuiden. Onderweg hoor ik letterlijk de ‘ooh’s’ en ‘aah’s’ onder de helmen vandaan komen. Het lijkt soms wel één grote film, waarbij we zelf de hoofdrol spelen, in HD-kwaliteit. De kleuren, geuren en contrasten zijn echt ongekend mooi. De slingerende wegen naar de lunchstop in Simons Town zijn prachtig begroeid met groen. We stuiten op een wegopbreking, maar na een minuutje overleggen met de dienstdoende wegbeheerder mogen we toch door. Het zijn immers allroad motoren. De wegwerkers zwaaien vrolijk, terwijl de auto’s om moeten rijden, en in Afrika is om ook echt om. Niet veel later rijden we langs de Indische Oceaan, na de Atlantische onze tweede oceaan van vandaag. Onwerkelijk. De Afrikaanse muziek op de achtergrond maakt vrolijk, net als de niet aflatende zonneschijn trouwens. Rijdend langs de Indische Oceaan zetten we koers richting Kaap de Goede Hoop. Onderweg spotten we een pinguïn, evenals een groep bavianen, die midden op de weg zittend duidelijk lak hebben aan het fenomeen motorrijders. Ze blijven stug zitten en kijken stoïcijns wanneer we langs rijden. We zien uitgestrekte witte stranden van bovenaf en rijden nu weer via de kust van de Atlantische Oceaan omhoog richting het centrum van Kaapstad. We moeten helaas alweer terug naar het hotel, maar dan gelukkig wel via prachtige wegen en de beroemde tolweg Chapmans Peak Drive, de natte droom van elke raceliefhebber. Wat een prachtige bochten, maar oh zo gevaarlijk met allemaal blinde bochten die je zomaar op de andere weghelft kunnen doen belanden. Het is overigens niet allemaal even fraai wat we tegenkomen, na de beruchte tolweg volgt bijvoorbeeld een stuk door een sloppenwijk, onmiskenbaar een van de schaduwkanten van dit prachtige land. Dag twee staat in het teken van een route die ons vanaf Kaapstad naar de Cederberg Oasis zal brengen. Dat betekent ook afscheid van Villa Rosa en dus gaat de bagage geladen in een grote Landrover, één van de twee volgwagens die ons tijdens deze trip zullen begeleiden. Eerst krijgen we flink wat asfalt voor de kiezen voor we de bewoonde wereld echt achter ons laten. Dat wil niet zeggen dat het minder mooi is. Zo nu en dan pakken we vast een zandpad om alvast te wennen aan het betere allroad gevoel. De route voert door prachtige korenvelden, die wel wat weg hebben van de schilderijen van Van Gogh, en de thermometer meldt een aangename 28 graden. Wanneer we een bergpasje pakken zakt de temperatuur iets, in tegenstelling tot het adrenalinepeil, het uitzicht over de vallei is namelijk fenomenaal. Met een energiereep achter de kiezen en een aantal prachtige foto’s rijker vervolgen we de tocht over de prachtige slingerende bergpas. Het is even doorrijden geblazen om enigszins op tijd bij de lunchstop in Ceres te komen, een Afrikanse Burgertent. Na de lunch worden de brandstoftanks tot aan de nok gevuld. De komende drie dagen zullen we geen pomp meer tegenkomen, ook de GSM kan uit want ontvangst heeft deze de komende dagen toch niet. De bewoonde wereld laten we nu dus echt achter ons. Met een hamburger achter de kiezen vertrekken we richting noorden. Het aantal huizen neemt razendsnel af, terwijl het aantal sinaasappelplantages juist evenredig toeneemt. Landschappen wisselen elkaar in rap tempo af en na niet al te lange tijd is het eindelijk zover: de eerste gravelweg. Eerst nog even stoppen voor een kleine reminder: we gaan offroad rijden en dit soort wegen zijn heel normaal hier, verwacht dus ook tegenliggers. We draaien een nieuwe vallei in waar zich voor ons een lange kronkelweg uitstrekt, het pad dat we zullen volgen. Na flink wat stof komen we aan bij de Cederberg Oasis, een klein stukje paradijs in een vallei. Daar staan de tenten met bedden al klaar tussen de sinaasappelbomen. Het zwembadwater is heerlijk verfrissend, net als de biertjes. Het avondeten vindt plaats onder de gloed van een groot kampvuur, op het menu staan spare ribs. De zon zakt steeds achter de bergwand en eenmaal donker toont de hemel zijn mooiste sterren, met twee Melkwegstelsels die we in Europa niet eens kunnen zien. Waardige afsluier van een geslaagde dag. De volgende dag staat er een relatief korte rit op het programma, naar Wupperthal. Het gravel maakt zo nu en dan plaats voor prachtige rotspaden. De snelheid ligt daardoor niet bijzonder hoog. Hier en daar ook een waterdoorwading, bij een temperatuur van rond de 28 graden een welkom en bovenal verfrissend bad. We passeren een dorpje met een inwonertal van net geen tien en stoppen even bij een waterval. Het water is er zo schoon dat je het zo uit de hand kunt drinken. Sommigen van de groep zoeken wat verkoeling door met hun stoffige, een twijfelachtige odeur verspreidende benen in het water te gaan hangen. Nu wordt het drinken van het water toch sterk afgeraden! Na de korte stop volgt een afdaling waar je u tegen zegt. In de eerste versnelling en langzaam al remmend op de motor naar beneden. Tegenliggers zijn voor de motoren geen probleem, de twee volgauto’s hebben het echter minder makkelijk. Onderin het dal ligt Wupperthal, een klein plaatsje dat compleet van de buitenwereld is afgesloten. Bij een prachtig wit kerkje worden we door de burgermeester (tevens de priester) welkom geheten. We zien vele spelende kinderen, maar de ouders zijn weg voor hun werk om de commune draaiende te houden. Met een heerlijke kop rooibos thee en een lokaal zoet broodje achter de kiezen gaat het vizier richting Mertenhof. De kinderen zwaaien ons zingend uit. Bij de Mertenhof, een boerderij in een prachtvallei waar ze leven van de opbrengst van rooibos theeplantages, zullen we overnachten. Die avond eten we op uitnodiging van eigenaar Barry bij hen thuis in de woonkamer. Alsof je een museum binnenloopt. Het huis is meer dan 200 jaar oud en alles is nog origineel. De teakvloer, eiken deur, het slot op de deur met een sleutel zo groot als een fatsoenlijke bandenlichter, prachtig allemaal. Het voelt als eten bij je oma, ouderwetse smaken: stoofvlees en aardappelpuree. Uiteraard gecombineerd met plaatselijke wijnen. Barry’s woonkamer is de volgende ochtend ook het toneel voor het ontbijt en tot de nok toe gevuld gaat het op weg naar Clan William. Een prachtrit waarbij we even een tussenstop maken bij het graf van een gesneuvelde Engelse soldaat (stukje historie) en verderop de motoren parkeren in een openluchttheater (stukje cultuur). Achter het theater, ongeveer 500 meter hoger, blijkt een trouwlocatie te zijn. Niet verwonderlijk, het altaar heeft een schitterend uitzicht over het Afrikaanse landschap. Geen tijd om hier al te lang stil te staan, over uitgestrekte gravelpaden komen we dichter en dichter bij Clan Wlliam Dam. We rijden langs het water naar onze nieuwe overnachtingsplek Bulshoek. Helemaal vanzelf gaat dat niet, komen stuiten onderweg nog op een kudde zebra’s, die uitgebreid gefotografeerd moeten worden uiteraard, en plots overstekende apen en geiten zijn evenmin bevorderlijk voor de gemiddelde snelheid. We doen even een heerlijk verkoelend drankje in het hartje van Clan William, waar achter in de tuin van een heuse Engelse tearoom om precies te zijn. In Bulshoek blijken twee prachtige luxueuze vrijstaande villa’s voor ons gereserveerd, prettig gelegen direct aan de rivier. Terwijl het lokale personeel de broodjes op het open vuur afbakken en het vlees klaarmaken voor de braai later die avond, genieten wij nog even na in de loungehoek of nemen een duik in de rivier. Met een ietwat licht hoofd worden sommigen wakker ’s morgens weer wakker, wel weer helemaal klaar een lange dag die ons richting westkust zal voeren. Maar eerst de tanks vullen die tot op de laatste druppel leeg zijn gereden de afgelopen dagen. Via asfalt komen we ook weer door een pracht van oase met groene palmen met gele zandwegen. Deze wegen zijn zo breed dat je je op een zesbaans snelweg waant. Iedereen heeft het offroad kunstje inmiddels aardig onder de knie en rijdt op gravel net zo hard als op asfalt. De wind is inmiddels sterk aangewakkerd en de temperatuur is aanmerkelijk lager. Al is dat laatste wel relatief, vertrokken met 35° voelt 28° nu fris, is natuurlijk nog altijd bijzonder aangenaam. Bij Lambertsbay stoppen we bij een prachtig strandje. Niemand aanwezig, enkel tien motorfietsen en bijbehorende berijders. Zwemmen is er niet bij, daar is de zee te koud voor, dus gaan we verder naar de lunchstop, naar het schijnt ’s werelds beste openluchtrestaurant. Zelf gevangen verse vis, echt een lust voor visliefhebbers, al bevat de kaart ook vleesgerechten. Eigenlijk maakt het niet uit wat je eet, met de azuurblauwe lucht en het witte strand op de achtergrond smaakt alles goed! Uiteindelijk moeten we toch ontwaken uit deze dagdroom, want er staat nog een flink stuk langs de kust naar beneden op het programma. We rijden parallel aan een spoorweg op weg naar onze voorlaatste overnachting in ‘The Beachcamp’. Een plek waar Woodstock zijn oorsprong vindt, zo lijkt het wel. De laatste kilometers waait het zo hard dat een ieder in een hoek van 45° rijdt. Slapen doen we die nacht in militaire tenten, direct aan zee. Er zijn warme douches voor een flinke opfrisbeurt, maar de elektriciteit, die wordt opgewekt door de zon en in accu’s wordt opgeslagen, is helaas niet aan de bezoeker voorbehouden. Na een heerlijke, maar wat frisse nacht door de zeewind, worden we wakker met een basic ontbijtje. Klaar voor de tocht naar de feestavond in het überluxe hotel Spier in Stellenbosch. Het hotel is de kers op het toetje van deze week. Maar voordat we daar zijn, rijden we eerst nog een prachtig route. De eerste stop is bij de witte duinen van Atlantis. Met de Landrover duiken we de duinen in, waar we andere 4×4-rijders en sandboarders treffen. Uiteraard willen een paar helden dat laatste ook proberen. En dus gaat het met zand tussen oren en tanden richting Stellenbosch. De temperatuur stijgt onderweg geregeld boven de 40 graden. Het welkomstdrankje bij aankomst in het hotel is dan ook meer dan welkom. Het feestdiner vindt plaats in restaurant Moyo, eten in boomhutten met een buffet van circa 80 meter lang. Je kunt het slechter treffen. Na een bijzonder aangenaam nachtje slapen volgt een uitgebreid ontbijt, gevolgd door een unieke ontmoeting met een cheetah. Een uit de klauwen gegroeide kat die de naam heeft het snelste dier op land te zijn. Hij accelereert sneller dan een R1 en dat maakt het des te spannender dat we hem ook echt mogen aanraken. Maar het blijft opletten, de veiligheidsinstructies zijn duidelijk. Na deze onvergetelijke ontmoeting hijsen we onszelf weer in de motorkleding voor een allerlaatste ontmoeting met de Indische Oceaan. Via Muizenberg rijden we direct langs de kust en passeren onderweg de grote townships van Kaapstad. Een gebied met een oppervlakte kleiner dan Amsterdam, maar met een inwonertal van ettelijke miljoenen. Men leeft er op en aan elkaar en met iedere meter groeit het besef hoe goed je het zelf hebt. De motoren worden teruggereden naar ons eerste verblijf, Villa Rosa, klaar voor een volgende groep avonturiers. Voor ons rest nog een laatste bezoek aan de haven van Kaapstad. De tijd wordt voornamelijk besteed om souvenirs te kopen. Maar het mooiste aandenken is onbetaalbaar: de blijvende herinnering aan een week vol indrukwekkende landschappen, bijzondere ontmoetingen en fantastisch rijden. Dat pakt niemand je meer af! ________________________________________ INFOKADER ZUID-AFRIKA Ligging: zuidelijke puntje van Afrika Afstand vanaf Utrecht: 9.700 km (Kaapstad) Buurlanden: Namibië, Botswana en Zimbabwe (noorden), Mozambique en Swaziland (oosten) en de onafhankelijke staat Lesotho wordt volledig omsloten door Zuid-Afrika. De Atlantische en Indische Oceaan omsluiten het land in het westen en zuiden. Oppervlakte: 1.221.037 km² (bijna 30 keer Nederland) Inwonertal: 49,1 miljoen Hoogste punt: Mafadi (3.450 meter) Toeristische trekpleisters: Pilanesberg National Park, Robbeneiland, Kruger Nationaal Park, Kaapstad, Tafelberg, Port Elisabeth, Kaap de Goede Hoop, Kaapse wijnlanden bij Stellenbosch, Franschhoek, Paarl, Johannesburg, Witwatersrand, De Tuinroute, stranden aan de Indische Oceaan bij Durban, de Drakensbergen, en de Blyderivierspoort. Taal: Zuid-Afrika heeft niet minder dan elf officieel erkende talen, de grootste drie zijn Zoeloe, Xhosa en Afrikaans. Overigens is ook Engels één van de voertalen en wordt door 8% van de bevolking gesproken. Schrift: Latijns Munteenheid: Rand (ZAR) Tijdsverschil: 2 uur later Klimaat: over het algemeen heerst er in Zuid-Afrika een gematigd warm klimaat met relatief weinig neerslag en veel zon. In de zomer is het er niet extreem warm, net zo min wordt de winter geregeerd door extreme kou. De winter kent er bovendien een lage luchtvochtigheid, waardoor het er feitelijk het hele jaar door redelijk droog is. Zuid-Afrika kent in totaal zes verschillende klimaten, variërend van een het droge woestijnklimaat in het noordwesten tot een subtropisch klimaat in het zuidoosten. Landschap: Zuid-Afrika heeft een extreem lange kustlijn van 2.800 kilometer, lopend van de Atlantische Oceaan in het westen tot de Indische Oceaan in het oosten. In het binnenland vind je vele hoogvlakten, de hoogste toppen verrijzen in de Drakenbergen in het oosten van het land. Naast het indrukwekkende landschap is het land voornamelijk bekend door zijn rijke flora en fauna. Zo is het onder meer het leefgebied van de Grote Vijf: olifant, leeuw, buffel, luipaard en neushoorn. Beste tijd: Zuid-Afrika ligt op het zuidelijk halfrond en de seizoenen zijn daarom omgekeerd aan die van ons. De beste tijd om te gaan is in de zomermaanden van oktober tot en met maart. In onze zomermaanden kan het in Zuid-Afrika nog behoorlijk frisjes zijn. Wetenswaardigheden: de Zuid-Afrikaanse grond kent vele natuurlijke rijkdommen. De meest tot de verbeelding sprekende zijn goud, diamant, platina, uranium en koper. Nederland was in 1652 het eerste Europese land dat Kaap de Goede Hoop koloniseerde. Na de slag om Muizenberg kwam Kaap de Goede Hoop onder Brits bewind, eerst tot 1803 en vanaf 1806 definitief. In 1931 werd Zuid-Afrika via het Statuut van Westminster volledig onafhankelijk. Georganiseerd reizen: de hier beschreven reis is een initiatief van MotoX Travel, een reis- en evenementenorganisatie onder de hoede van ex-Dakar rijder Brian Zuidinga. Met een groep van tien rijders (inclusief voor- en achterrijder) rij je op Yamaha (Super) Ténéré’s gedurende een week lang voornamelijk offroad een kleine 1.200 kilometer door dit enerverende land. De Zuid-Afrika Experience staat ook voor 2012 weer op de agenda, kijk voor data en prijzen op de website van MotoX Travel, www.motox-travel.com. Contact: www.southafrica.net (Nederlandstalig) ________________________________________