Reizen Tenerife

Natuurlijk hebben de herfst en winter zo hun charme, maar na de nogal kwakkelende zomer is elk weekje extra zon meegenomen. En die vind je in bijna ongelimiteerde hoeveelheden op de Canarische Eilanden, waarvan Tenerife er één is. En waar het massatoerisme zich vooral concentreert in de strandrijke kustgebieden, kiezen wij juist voor de rust en ruimte van het binnenland. Op twee wielen uiteraard.Het winter wonderland kan haast niet mooier: centimeters sneeuw, min twee graden en een wolkeloze hemel. Zitten we in een film? We willen motor rijden, geen sleetje. Anders waren we wel naar St. Moritz gevlogen en niet Tenerife. En toch worden we hier verrast door de lokale bevolking die is wezen wintersporten. Met vrienden zijn ze de bergen ingereden om sneeuwbalgevechten te houden, te sleeën en sneeuwpoppen te bouwen. Twee jonge vrouwen zijn zelfs druk doende de verse sneeuw achter in hun rode Toyota pickup te scheppen. “Sneeuw kennen we niet beneden in Santa Cruz, daar sneeuwt het nooit.” Klimaatverandering op de Canarische Eilanden? Helemaal niet, het was simpelweg een ongewone winterse storm die de dagelijkse hoeveelheid regen voor de verandering in de vorm van sneeuw op de bergen van Tenerife heeft gedumpt. Met onze BMW motoren en dunne kleding zijn we hier nu dus niet echt op de goede plaats, we hebben helemaal geen zin in ijs en kou. En dus dalen we razendsnel af richting de warmte, naar de zee. Aan de zuidkust is er van dit winterse weer niets te merken of zien. In de tuinen bloeien de kerststerren en oleanders, terwijl de fel roze amandelbomen een honingzoete geur verspreiden. Langs de kronkelende weg naar Los Cristianos groeien cactusvijgen en palmbomen en onderwijl streelt een lauwwarme oostenwind onze neus. Kijk, dit is nu precies zoals we het ons hier hadden voorgesteld. In de bergachtige streek Las Cañadas ligt de 3.718 meter hoge Pico del Teide. Deze hoogste berg van Spanje laten we echter nu even links liggen. We geven de zon eerst maar even de kans om de sneeuw te laten smelten en verdampen, voordat wij het spectaculaire vulkaanlandschap gaan trotseren. Het toeristische epicentrum van het eiland ligt in het zonzekere zuidwesten. Per jaar komen er ongeveer vijf miljoen toeristen naar de betonnen nederzettingen Playa de las Americas, Los Cristianos en Costa Adeje. Hier het bekende, en bijna bedroevende, straatbeeld van zandstranden met genummerde stoelen, betonnen appartementencomplexen, schreeuwerige live bars en weinig authentieke restaurantjes. Bijzonder onaantrekkelijk, dus gaan we verder langs de westkust totdat het achter Los Gigantes zo steil wordt, dat er geen huizen of wegen meer gebouwd kunnen worden. Hier begint het ruige Teno gebergte, het oudste deel van Tenerife. Een vluchtige blik op de kaart maakt je al hongerig: smalle valleien, steile hellingen en wegen zonder rechte lijnen, en dat alles in landschappelijk groene kleuren. Bijzonder spannend, en de realiteit is nog veel beter. Onmiddellijk na het plaatsnaambord van Los Gigantes klimt de weg tot duizend meter tot bij een fantastisch uitkijkpunt, Degollada de Cherfe. De Spanjaarden noemen dergelijke plaatsen Mirador, wat zoveel betekent als klein wonder. Een treffende benaming, bijna elke Mirador op Tenerife blijkt dat namelijk ook daadwerkelijk, zo ook de volgende. Mijn oog volgt de bochtige weg, die in de donkere diepte van de Masca kloof duikt. Bijna verticale, maar verassend groene berghellingen en scherpe randen bevinden zich aan beide kanten. De Atlantische Oceaan schittert door de middagzon met aan de horizon een zwart silhouet, dat blijkt het naburige eiland La Gomera. Het lijkt bijna te drijven op de oceaan, iets verder naar het noordwesten zien we zelfs La Palma liggen. En daarmee zijn we er nog niet, want aan de oostzijde worden we begroet door de besneeuwde top van de Teide, die zich omhoog worstelt vanuit de omringende enorme rode lava velden. Vanaf nu gaan we niet meer naar beneden, de BMW’s hebben bochten nodig en die zijn hier gelukkig in overvloed. De smalle strook asfalt bevat na elke meter een kromming, op enkele horizontale stukken stuiten we op kleine, oude boerderijen, meestal wit geschilderd en omgeven door een aantal stukken land. Tot in de jaren ’90 leefden de mensen hier een eenzaam bestaan, pas toen is namelijk deze spectaculaire weg aangelegd. Het enige plaatsje, Masca, is extreem fotogeniek en ligt op een smalle bergrichel. De bijzondere locatie en pittoreske oude stenen huizen zouden zomaar de mooiste plek van het eiland kunnen zijn. We parkeren de machines voor een kleine bar, bestellen koffie en genieten van het mooie uitzicht op Masca en het bizarre Teno gebergte.Verder naar het noorden wordt de straat breder, de bochten vloeiender en meer overzichtelijk. We rijden over de tweede pas, voordat we aan de lange afdaling naar Buena Vista, dat aan de noordkust ligt, beginnen. De op de kaart als gevaarlijk gemarkeerde binnendoor weg naar de Punta de Teno lonkt ondanks de duidelijke waarschuwing meer dan verleidelijk. Dit angstaanjagende pad wordt gebruikt om huiveringwekkende kliffen te doorkruisen. Vallende stenen bij regen en storm zijn hier absoluut geen zeldzaamheid. Maar vandaag is het zonnig en bijna twintig graden, een gok daarom die we wel durven te nemen. Een fraaie aanvulling op deze intrigerende route is de weg naar de vuurtoren van Teno, een droom met het beste uitzicht vanaf de 500 meter hoge kliffen van Los Gigantes. Van Teno naar Anaga aan de oostkust is het 110 kilometer rijden. Op zich geen verre afstand, maar het lukt ons niet om Anaga in één dag te bereiken. Er is gewoonweg te veel moois te zien, en dat begint al in Garachico, een verbluffend mooie plek direct aan de noordkust. Garachico was ooit de belangrijkste haven van het eiland, tot in 1706 twee lavastromen van de vulkaan de Teide de rijke stad vernietigden. Alleen het centrum overleefde de vulkanische aanval, maar de economische ruggengraat, de haven, werd volledig in de as gelegd. Garachico zonk in het niet, de meeste inwoners emigreerden naar Zuid-Amerika. Vandaag de dag is het historische centrum een van de beste op het eiland, vooral de perfect gerestaureerde koloniale gebouwen en straten zijn de moeite waard! Nauwelijks minder schilderachtig is de oude binnenstad van Icod. Hier groeit de naar schatting duizend jaar oude en grootste drakenboom van het eiland. Al is het feitelijk geen boom maar een plant, die zijn naam dank aan de rode hars in zijn binnenste. Hoe indrukwekkend de twee meter dikke stam ook is, we verlaten Icod en gaan op weg naar de veel geroemde Orotava Vallei. Geen idee waarom onze reisgids zo vol lof over de vallei rept, echt fraai is hij namelijk niet. Het is er dichtbevolkt en de velden zijn bezaaid met boomgaarden, niet direct wat je een landschappelijk hoogtepunt noemt. Hoe dan ook, de groene vruchtbare noordkust is volledig verstedelijkt en de aanliggende plaatsten lopen bijna in elkaar over. Niet het rijplezier dat we zoeken en dus besluiten we even een paar snelle stappen te zetten. We geven de fietsen de sporen op de snelweg en richten ons vizier op het Anaga gebergte in het noordoosten. We zijn de hoofdstad La Laguna nauwelijks uit of we vinden direct dat wat we zochten. De bochtendroom TF12, die lekker volledig onvoorspelbaar door de bergen is aangelegd en ons de dichte bebossing in leidt. De weg, die in een opmerkelijk goede staat verkeert, klimt hoger en hoger naar de bergkammen van de Anaga op een kleine duizend meter boven de zeespiegel. Het is al snel duidelijk waarom bos hier zo goed gedijt, de stevige passaatwindenvoeren namelijk overvloedig veel vocht aan. Meestal niet in de vorm van regen, maar als hele fijne mist. Die klontert op de naalden samen tot dikke druppels die vervolgens op onze vizieren uiteen spatten. Opeens verdwijnt de mist en zien we ver beneden ons de ruige noordelijke kust. De TF12presenteert zich echt als een bijzonder fraaie weg vol constante verrassingen. Op de stukken die niet door dennen- of laurierbossen voeren voelt het als een uitzicht vanuit een vliegtuig. Bij Mirador El Bailadero buigen we de TF134 op, vanaf hier slingeren we 900 meter richting de zee, naar het plaatsje Taganana. Het uitzicht op witte, kubusachtige huisjes in kleine dorpjes, de ruige kustlijn en de enorme rotsen, het Anagagebergte is adembenemend. Dit juweeltje is absoluut geen cliché vakantie eiland, toeristen komen we op slechts een paar uitzonderingen na, ook nauwelijks tegen. Bij Punta de los Roquetes duwt de Atlantische Oceaan schuimende golven tussen de rotsen, enorme nevelwolken omhoog werpend. Dit is ongetwijfeld het wildste deel van Tenerife, het doet bijna denken aan de kust van Nieuw-Zeeland of Chili. Slechts 20 kilometer verder, aan de zuidkant van het schiereiland Anaga, ziet het er alweer heel anders uit. Voordat we op de populaire stranden stuiten, beklimmen we eerst nog een berg. We kijken nog een keer achterom naar de Mirador en duiken de wolken in. Even later dalen we weer over de bochtige TF12 naar de zuidkust. Ook deze weg behoort onmiddellijk tot onze favorieten, misschien wel beter dan welke Alpenpas dan ook. Las Teresitas is het mooiste strand van Tenerife. Scheepsladingen fijn geel zand werden uit de Sahara gehaald om het vervolgens in deze baai te dumpen. Palmbomen zorgen hier voor de schaduw en een massieve stenen muur beschermd het kostbare zand tegen de golven. Het is een kunstmatig vakantieparadijs net buiten de hoofdstad Santa Cruz. De stad met 220.000 inwoners heeft niet echt onze aandacht, wel de vele spectaculaire gebouwen die we her en der tegenkomen. Een uitstekend voorbeeld hiervan is het Auditorio van Tenerife. Het futuristische gebouw, dat dienst doet als concertzaal, is een architecturaal meesterwerk, ontworpen door Santiago Clatrava. De zaal biedt onderdak aan zo’n tweeduizend gasten. De vormen van het gebouw zijn bedekt met witte tegels en het doet daarom denken aan een reusachtige golf, een varend schip of luifel. Iedereen ziet er wat anders in.Nu wordt het echter tijd om omhoog te gaan richting de Teide. Er zijn vijf verschillende wegen die vanaf de kust richting het vulkanische hart van het eiland leiden. Wij kiezen voor de TF24, die van La Laguna de Cumbre Dorsale volgt, een bergrug die tot aan de Teide doorloopt. Al snel komen we metersdikke Eucalyptusbomen tegen, die een zware geur verspreiden. Door weidse bochten slingeren de BMW’s bergopwaarts, even later rijden we tussen de dennenbomen door en komen langs de 1500 meter markering. Een klein bordje daagt ons uit om de weg naar Mirador de la Cumbre over onverhard te volgen. Dit punt, hoog boven de noordkust, ligt verborgen onder een dikke laag wolken. Het ziet eruit als op een ansichtkaart. De witte deken ‘rolt’ de met pijnbomen bedekte hellingen op, richting de besneeuwde top van de Teide. Wij willen er ook heen en vervolgen onze weg over de TF24. Al snel bereiken we de boomgrens op ongeveer tweeduizend meter hoogte. Vanaf hier verandert de straat in een droom, niet vanwege de vele gewaagde bochten, want die zijn er nauwelijks, maar wel door de kristalheldere lucht waarin we terechtkomen. Een kogelgewricht in de nek zou hier goed van pas komen om maar vooral niets te missen. Inmiddels kunnen we ver in het zuiden de contouren van Gran Canaria herkennen. Op ruim 130 kilometer afstand ontwaren we zelfs La Palma, een kraakheldere dag als deze is zeldzaam, mazzel dus. Hierna daalt de weg naar de kruising in El Portillo, maar slingert vervolgens weer hoog in de Cañadas, de enorme lavarug aan de voet van de Teide. Dit 17 kilometer lange stuk is geologisch gezien jong, amper 600.000 jaar oud. In die tijd stak de vulkaan zijn top nog een trotse vijfduizend meter de hoogte in, waarna het bij een andere uitbarsting volledig instortte waardoor de Caldera ontstond. In de jaren daarna is de vulkaan weer gegroeid, de laatste uitbarsting dateert van slechts 99 jaar geleden.Aan de voet komen we een bizar landschap tegen, dat op zijn minst uniek in Europa te noemen is. Tientallen lavastromen, bruin, geel, zwart of rood, hebben hier gevloeid. Het lijkt alsof sommige pas net afgekoeld zijn. Met een beetje fantasie kun je er alles in zien, niet gek dus dat het landschap hier als decor diende voor talloze sciencefiction films. Toch is dit vulkanische wonderland alles behalve dood, de harde ondergrond heeft blijkbaar genoeg te bieden want er groeien planten en struiken in alle kleuren en maten. Alleen zijn we hier zeker niet, naast de stranden is de Cañadas de meest populaire toeristische bestemming van het eiland. Elke dag gaan er duizenden gondels via een kabelbaan de berg de Teide op. Pas wanneer de zon, die inwoners de Lorenzo noemen, de horizon nadert, haasten de duizenden toeristen zich terug naar hun hotels. Jammer voor hen, want zij missen de beste uren van de dag. De zon die steeds lager zakt geeft een magistraal uitzicht door op de wolken te schijnen. Eerst verblindend wit, dan geel, oranje en uiteindelijk is de laatste schemering zelfs paars. Vanuit het oosten wordt de hemel al snel pikzwart, alvorens er duizenden sterren verschijnen. De vulkaanwanden blokkeren alle licht en geluid van de stad en bezorgt ons dit stille spektakel. Het doet bijna pijn aan onze oren als we de motoren weer starten en terug rijden naar het hotel. Gelukkig is de sneeuw inmiddels gesmolten. En ook ijs zullen we pas in het hotel weer tegenkomen. ________________________________________[INFOKASTEN]INFOVan de Canarische Eilanden is Tenerife absoluut het meest divers. Geografisch gezien biedt het een bijna perfecte mix van prachtige en uiteenlopende landschappen voor spannende motortochten. De beste regio’s zijn het Teno gebergte, het Anaga schiereiland en het nationaal park aan de voet van de Pico del Teide.AANKOMSTVanaf veel luchthavens gaan er directe chartervluchten naar Tenerife, onder meer RyanAir onderhoud een vliegverbinding met Tenerife vanaf Maastricht Airport. Retourtickets beginnen al bij zo’n 250 euro en soms zelfs nog goedkoper. De vlucht duurt ongeveer vier uur. Wil je je eigen motor meenemen dan kun je van Cadiz in Spanje met de autoferry in 60 uur naar Santa Cruz. Een enkel ticket is er vanaf ongeveer 300 euro. Meer info op www.transmediterranea.esREISTIJDTenerife is een echte jaar rond bestemming. In de winter is het overdag lekker warm aan de kust met temperaturen tussen 20 en 25 graden, in de bergen echter veel kouder. Op de Teide kan het dan zelfs sneeuwen, hou daar rekening mee mocht je die willen bezoeken. Door matigende invloed van de Atlantische Oceaan is het ook zomers aan de kust goed uit te houden, met gemiddelde temperaturen tussen de 25 en 30 graden, het noorden van het eiland is wat minder warm, te danken aan de passaatwinden. Wel is er een kleine kans in de zomer dat er een oostenwind de kop op steekt die extreem warme lucht (en zand) vanuit de Sahara aanvoert, waardoor de temperatuur kan oplopen tot veertig graden. De meeste regen valt over het algemeen in de maanden november tot en met januari. OVERNACHTINGHet massatoerisme op Tenerife is vooral te vinden in het zuidwesten en Puerto de la Cruz, waar bijna alle accommodaties alleen te boeken zijn in combinatie met een arrangement. Buiten de toeristische plaatsen bevinden zich pensions die wel voor een enkele nacht te boeken zijn, los of gewoon via een touroperator. Het is aan te raden om ruim voor vertrek het internet af te struinen naar accommodaties in de aanbieding. In de toeristische plekken wordt Engels en Duits gesproken, maar houdt er rekening mee dat naarmate je meer landinwaarts komt, er enkel Spaans wordt gesproken. MOTOR VERHUURInmiddels zijn er verschillende verhuurders, voornamelijk in het zuidwesten van Tenerife. Tenerife-on-bike biedt goed onderhouden BMW’s te huur aan, maar iets goedkoper is Moto-Sol, een verhuurder van Japanse motorfietsen. Hier is echter de technische conditie niet altijd perfect. Verder is er onder meer nog Canarymotos met een breed assortiment aan verschillende motorfietsen en de kleine verhuurder Moto & Bike (www.moto4rent.com). Prijzen beginnen bij een kleine zestig euro per dag afhankelijk van de gekozen motorfiets, huur je per week dan wordt het uiteraard goedkoper!CONTACTInfoturismo TenerifeI www.webtenerife.comREISDUUR: 10 DAGENGEREDEN AFSTAND: +/- 1.500 KM