Reizen Noorwegen
Zonaanbiddende motorrijders hoeven het geluk niet perse in Zuid-Europa te zoeken. Zet koers richting het noorden waar rond de poolcirkel wekenlang het ‘eeuwige licht’ brandt tijdens de midzomernacht. Een droomreis door een gigantisch en indrukwekkend fjorden- en rotslandschap in het uiterste noorden van Scandinavië, met altijd de zon als volhardende kameraad naast je.
Toegegeven, bij het horen van het reisplan is het enthousiasme niet bijster groot: op dikke Amerikaanse cruisers door het nogal karige noorden van Noorwegen. Dat klinkt wel heel erg vergelijkbaar met een inmiddels volledig uitgekauwde tour à la Route 66. Op papier ronduit indrukwekkend door het mythische aura dan rond een dergelijke reis hangt, maar in de praktijk valt het dan vaak toch wat tegen. Dat het startpunt van onze reis ligt bij het wereldberoemde ijshotel in het Zweedse Jukkasjärvi helpt overigens ook al niet echt. Wel eens buiten het seizoen in een Frans skigebied geweest? Net zo weinig prikkelend is een volledig ontdooid ijshotel in de Zweedse zomer, zo stellen we het ons tenminste voor. Zelfs de landing in Kiruna weet het gemoed niet echt op peil te brengen, Noord-Zweden is deze dag bedekt door een dikke wolkenlaag. De SAS piloot kijkt toe hoe een handjevol passagiers, een bonte mengeling van veelal bebaarde vissers en jagers, snel de Airbus verlaat. Bij de gate staan de volgende passagiers voor de retourvlucht al klaar. Met één vlucht van een groot passagiersvliegtuig per dag op dit minivliegveld, is het bijna onmogelijk om je te vergissen. Kiruna zelf geniet net zoveel aantrekkingskracht als een IKEA ‘strafkamp’ op Tweede Paasdag: volledig verlaten straten, een smakeloos centrum met grijze, platte laagbouw. Het echte leven vindt hier plaats onder de oppervlakte, waar duizenden kilometers aan mijnen en grotten elkaar doorkruizen. Het op de wereldmarkt duur verhandelde ijzererts wordt er gedolven. Reusachtige bergen met delfstof omlijsten de kleine stad, zien we vanaf de Europese weg E10. Onze motoren wachten slechts een paar kilometer verderop, op een voetbalveld grote open gravelvlakte. Een vlakte die in de winter het fundament vormt voor het adembenemende ijshotel, dat ieder jaar weer opnieuw uit enorme ijsbrokken wordt opgebouwd. Nu is het echter niet het ijshotel dat ons de adem beneemt, maar de machtige 106 cubic inches grote Victory Vision en Cross Roads die voor onze neus staan. Zelfs in dit desolate gebied trekken de futuristische cruisers nog de aandacht, zo merken we wanneer we over de breed uitwaaiende E10 met de stampende tweepitters richting noorden vertrekken. En met die eerste zware klappen smelt de initiële moedeloosheid als sneeuw voor de zon, al was het alleen al omdat het landschap zich ontpopt als een indrukwekkend opera decor. De bühne is gehuld in een verlammend mooi licht, dat hier, ongeveer 200 kilometer ten noorden van de poolcirkel, een eeuwigheid lijkt te schijnen. Helaas verstopt de zon zich nu nog even achter een grauwe wolkenband. Ter compensatie duiken er uit de groene, vlakke ‘oneindigheid’ plots imposante bergtoppen op, die naarmate de kilometers vorderen aan groots- en weerbarstigheid winnen. We doorkruisen Lapporten, de deur naar Lapland. Volgens een plaatselijke sage is het markante dal, gelegen tussen de bergtoppen van de Tjuonatjåkka en Nissuntjårro, geschapen door een trol die zich op de bergketen had genesteld. De mythische wezens zijn blijkbaar druk geweest, want de reusachtige, imponerende rotsreuzen zullen ons de rest van de reis blijven begeleiden. Achter het zilver glanzende Tornesträsk meer wringt de E10 zich verder de hoogte in en non-stop gaat het door naar Noorwegen. De straat wordt smaller, de lucht zouter en wind krachtiger. De nabijheid van de zee laat zich letterlijk met de tong proeven. Het iets zuidelijker gelegen Narvik laten we links liggen, waarna we bij Fossbakken de drukke toeristische wegen met E-markering verruilen voor de bochtenrijke, kleine, driecijferige wegen van het achterland, die ons richting Noorse Zee zullen begeleiden. Onze Amerikaanse vrienden nemen ons deze wisseltruc niet kwalijk. Met voluptueuze klappen uit de uitlaat zeilen we van het ene Fjord naar het andere. Het is kort na tien uur in de avond als de wind eindelijk het dikke wolkenveld heeft verdreven. Maar ondanks dat de zon pas rijkelijk laat tevoorschijn komt, haar ondergang hoeven we in dit jaargetijde niet te vrezen. Het goudgele licht valt op de weg, die zich als een eindeloze loper door het landschap slingert. In dit steeds weer verrassende, afwisselende bochtenlandschap heeft de highway-piloot net zoveel plezier als de doorgewinterde Alpinist. Ver verstrooid kleven gele, rode of blauwe huizen aan de kustlijn, trots waaien de Noorse vlaggen in de wind. Achter de groene weides, die zacht glooiend richting de zee aflopen, verheffen zich zwart glanzende rotsen waartussen het water onafgebroken klotst. Watervallen storten zich vol overgave in de diepte en de noordelijke hellingen van het bergmassief zijn deels nog altijd bedekt met maagdelijke witte sneeuwvelden. We zijn omgeven door eenzaamheid, tot we Tromsø bereiken. In deze havenstad pulseert het echte leven 365 dagen per: zeelieden en studenten bepalen het gros van de populatie van deze 70.000 zielen tellende stad. De honger doet ons stoppen bij pizzeria Yonas. Wat gehaast nemen we de alles behalve lokale specialiteit tot ons, terwijl er zich buiten rondom onze Amerikaanse slagschepen een kleine menigte verzamelt. Zijn motorrijders zover noordelijk überhaupt al een zeldzame verschijning, dergelijke machines zijn helemaal uniek. Een welkom stukje sociale interactie, want al snel heeft de eenzaamheid ons alweer in zijn greep, wanneer we via een uniek tunnelsysteem met zelfs een rotonde, dat de hele stad onderkeldert, Tromsø weer verlaten. Ruim 360 kilometer boven de poolcirkel buigen we naar het zuiden met als volgende doel Vesterålen. Op de eilandgroep, ten noorden van de meer bekende Lofoten, dienen zich weer de pittoreske engten van de fjorden aan. Hoe dichter we bij ons eindpunt Andenes komen, des te weldadiger wordt het landschap. Reusachtige, tig kilometers brede groene dalen, die door wellustige rotsformaties worden omzoomd, kenmerken dit deel van Vesterålen. Zou dit ook weer het werk van de trollen zijn? Vanaf open zee waait een harde wind over de Riksväg 82 en de Victory bemanning moet alle zeilen bijzetten om de schepen op koers te houden. Een half uur later wordt het een lastig klus om de pizza’s binnen boord te houden, we monsteren aan bij een walvisspotter. In de zware branding van de Noorse Zee is het zelfs voor de beter getrainde amateurkapitein lastig om zijn maaginhoud niet over de reling te deponeren. Dat gevoel is trouwens snel verdwenen als even later, op een steenworpafstand van de boot, de rug van een gigantische potvis het wateroppervlak doorbreekt. Een aandachtige stilte heerst wanneer het machtige silhouet van het dier weer verdwijnt in het duizend meter diepe water. Nog altijd wat wankel op de benen zadelen we op om verder te rijden naar de Lofoten. Ook hier overrompelt het fascinerende landschap de argeloze toerist met zijn adembenemende schoonheid. De veelzijdigheid aan bergen is verrassend: het ene moment ruw en kapotgeslagen, het andere strak gestreken als gepolijst door een overmaats trollenhand, waarbij de nevelige hoogveen gebieden lijken bedekt met een groen mostapijt. Blauw en groen domineren in alle windrichtingen, wanneer het licht 24 uur lang zowel land als zee met een zachte gloed bedekt. Een overkill aan endorfine dreigt zelfs als het zeelandschap zich op weg naar Å onderdompelt in het vloeibare goud van de laagstaande zon. En één ding weten we op dat moment zeker: we zullen verder rijden, de hele nacht door! ________________________________________ INFO Reisduur: 5 dagen (exclusief heen- en terugreis) Gereden afstand: 1.900 km Adembenemende fjordlandschappen in het ‘eeuwige licht’ van de zon genieten: Noorwegen heeft meer te bieden dan enkel de toeristische route naar de Noordkaap. Op Lofoten en Vesterålen word je getrakteerd op een waar bochtenparadijs in een adembenemende omgeving. Ligging: Noord-Europa Buurlanden: Rusland, Finland, Zweden, Denemarken en de Noordzee/Noorse Zee Hoofdstad: Oslo Afstand vanaf Utrecht: 1.935 km (hemelsbreed Kiruna) Oppervlakte: 385.155 km² (ruim negen keer Nederland) Inwoners: 4,7 miljoen Hoogste punt: Galdhøpiggen, 2.469 meter Bezienswaardigheden: een absolute must is deelname aan een walvissafari in Andenes. In dit prachtige kustgebied is het water van tot duizend meter diep en daarmee een geliefde plaats voor potvissen. Met schepen van de Hvalsafari AS kun je de zo dichtbij de machtige dieren komen dat je ze bijna kunt aanraken. Meer info is te vinden op www.whalesafari.no, prijzen starten bij 150 euro. Ook leuk, op Lofoten kun je op expeditie boeken met 700 pk sterke ribboten. Vertrekpunt is de haven van Svolvær. De twee uur durende rondvaart brengt je onder meer door het schitterende Troll fjord. Meer info is te vinden op www.lofoten-explorer.no, prijzen liggen rond de 100 euro. Taal: Noors Schrift: Latijns schrift Valuta: Noorse Kroon (Noorwegen is geen lid van de Europese Unie) Tijdsverschil: geen Wetenswaardigheden: startpunt van de hier beschreven toer is het Zweedse Kiruna, een stad met 17.000 inwoners op ongeveer 200 kilometer boven de poolcirkel, dat leeft van de winning van ijzererts. Wil je met je eigen motor rijden, dan kun je de veerverbinding Kiel – Oslo (Color Line, ca. 14 uur) of Kiel – Göteborg (Stena Line, ca. 14 uur) nemen. Let wel, vanuit Oslo is het nog ruim 1.400 kilometer, vanuit Göteborg nog 1.600 kilometer. Ga je liever met een huurmotor op pad, dan is een vliegreis via Stockhom met aansluitend een SAS vlucht naar Kiruna de snelste optie. Vliegdata en boekingen vind je op www.flysas.com. Klimaat: Noorwegen kent vanwege de matigende invloed van de zee een mild en vochtig klimaat. Het westen heeft een zacht gematigd zeeklimaat, terwijl in het hoge noorden het toendraklimaat het voor het zeggen heeft. Het gebied rond Tromsø, waar wij reden, ligt zo ver noordelijk dat het er nooit echt warm wordt. In ‘topmaand’ juli is de gemiddelde dagtemperatuur 16 graden, in september nog maar tien. Beste tijd: zomermaanden juni, juli en augustus Contact: www.visitnorway.com ________________________________________ [UNTERSCHRIFTE] [SEITE 96-97] Op weg naar Å glijdt de forse Amerikaan door een bontgekleurd modelspoorbaan landschap. Kwestie van geloof: de kerk van Jukkasjärvi betekende in de middeleeuwen voor de monniken het einde van de wereld. Kwestie van vertrouwen: spectaculaire parkeerplaats op de skywalk met vrij uitzicht op het Ersfjord van het eiland Senja. Machtig: het treffen met een potvis tijdens de walvissafari zorgt voor kippenvel op plaatsen waarvan je niet wist dat ze er waren. Kort voor middernacht met een koud biertje in een hot tub. Snel slapen, want over vijf minuten komt de zon alweer op. [SEITE 98-99] Uitgedroogd: Tørrfisk is een lokale specialiteit. De in de zilte zeelucht gedroogde vis wordt naar alle uithoeken van de wereld geëxporteerd. Ole is meer dan onder de indruk van de machtige Victory Vision. Zijn Volvo scheepsdiesel is slechts goed voor krap 15 pk. Achter Andenes is het afgelopen met het vaste land. Voor motorrijders rest niets anders dan even stil genieten en weer omkeren. Met een lichte rib en 700 pk wordt de trip door het magistrale Troll fjorden een bochtige en overweldigende bedoening.
