Reizen Duitse Allgau
Tussen de drukbevolkte Alpenpassen en de Duitse snelwegen die er naar toe leiden, ligt een eenzame maar heel pure Duitse streek, de Allgäu. Dus, gas dicht en weg van die snelweg. Het is de meer dan de moeite waard!
“Nee, hier kun je gegarandeerd niet verder. Hier lopen alleen nog maar koeien en kippen. Geen spoor van dat kleine weggetje waar je het steeds over hebt.” Vertwijfeld probeert collega Thomas mijn roadbook met zijn smartphone inzichtelijk te krijgen. “Geen paniek, Thomas. Bij die ‘Biergarten’ slaan we links af, dan even naar rechts en steil omhoog richting Auerberg. Heel simpel.” Nou, vooruit, ik geef het toe, zo makkelijk is de route langs de meren van de Allgäu niet te vinden. We willen immers niet op de grote doorgaande wegen tussen het vrachtverkeer en de vele campers terecht komen, maar dit prachtige landschap tot in de kleinste hoekjes verkennen. In alle rust en op wegen die gemaakt zijn voor onze passie, motorrijden. Niet domweg kilometers vreten, want niet de afstand maar de belevenis is nu eens leidend. De tijd moet gevuld worden met nieuwe indrukken, beelden en plekken en niet met het nutteloos affakkelen van benzine. We willen ons weer leren oriënteren. Zuiden, westen, noorden, oosten. Aan de stand van de zon kunnen zien hoe laat het is en met behulp van heuvels, dalen, bossen en weidevelden onze route uitstippelen. Een landkaart mag mee voor het overzicht, maar mag nooit als leidraad voor de kortste route dienen. En een omweggetje op zijn tijd kan geen kwaad, daar hebben we tijd voor. Ook al omdat plezierig motorrijden weinig met van A naar B komen te maken heeft, maar juist de vrijheid geeft om eens extra af te slaan als ons ergens een stel frisse bochten in een pittoresk dalletje toelacht. En als het niets is, draaien we toch weer om. Maar brengen die bochten ons naar een oud molentje, een gezellig restaurantje of naar een waanzinnig uitzichtpunt, dan zijn we weer een stukje rijker geworden.
Gemaakt voor dit soort ontspannende ontdekkingstrips is onze BMW R80G/S uit 1982, wat opgefrist hier en daar, maar alles is aan boord. Een tank met 20 liter inhoud, robuust genopte banden voor de meer avontuurlijke paadjes en met een gewicht van 190 kilo en 70 pk vermogen optimaal gemotoriseerd. Zo kan een toch al betoverend ritje uitmonden in een haast euforische belevenis.
Ook na meer dan honderd toertjes met de fiets en motorfiets door het prachtige zuiden van Duitsland valt er nog altijd veel te ontdekken. En te vertellen. Bijvoorbeeld over de mooiste aan elkaar geluste motorweggetjes in dit voorportaal van de Alpen. Een fietskaart in de maat 1 : 70.000 of nog kleiner is bij gebrek aan een navigatiesysteem een absolute aanrader. Alleen dan zie je gegarandeerd het Allgäu dat je anders niet of nauwelijks zult zien.
Knipperlicht naar rechts. Al voor Memmingen gaan we op zoek naar het weidse en verdwijnen we via Rot an der Rot in de meer dan 700 meter hoge heuvels rond de Tristolzer Berg. Bij helder weer kun je vanaf hier de complete Alpenketen van de Zugspitze tot aan de Zwitserse Säntis zien. Aan de noordzijde torent de 767 meter hoge Bussen boven het vlakke landschap uit.
Net voorbij Wurzacher Ried, een van de grootste moerasvlaktes van Europa, kruisen we bij Eintürnen een van de eerste meren van de Allgäu. En opnieuw nodigt het vrije uitzicht op de Alpen ons uit om uit het zadel te komen. Maar zadelvast moeten we nu wel even zijn, want de bochtenspaghetti richting Leutkirch is er één uit het boekje. Maar geen zorgen, stad en file worden via piepkleine weggetjes op elegante wijze omzeild. Wij slingeren ons door het oerlandschap van de Allgäu met zijn eeuwenoude hoeves en haast ontelbare poeltjes, meren en glasheldere beekjes. Honger? Na het pittige achtbaantraject tussen Ratzenried en Eglofs volgen we de Oberen Argen naar ‘Badgasthof Malleichen’. Mocht het navigatiesysteem er niet uitkomen, en dat zou ons niet verbazen, geen paniek, rond Wangen im Allgäu kent iedereen de weg naar ‘Malloiche’.
Na een pauze in de ‘Biergarten’ dwingt het smalle Argen-dal ons de Bundesstraße 12 op, maar die verlaten we bij Seltmans al weer. Via een steile helling bereiken we het meer dan 1.000 meter hoog gelegen Diepolz, van waaruit de Allgäuer hoofdkam met bijbehorende meren zich uitstrekt. Rote Flüh, Aggenstein en Gimpel aan de linkerzijde, de markante Grünten, de ‘Wächter des Allgäus’ en de Oberstdorfer Alpen aan de rechterzijde en daaronder de Niedersonthofener See. Hier gaat zelfs voor de meest doorgewinterde Alpen-freak een compleet nieuwe wereld open. Van het hele schouwspel kun je een paar meter verder bij ‘Berggasthof Alpenblick’ nog eens genieten, maar dan onder het genot van een ‘Kaffee und Kuchen’. Kun je het niet vinden? Geen punt, ook die naam is hier volledig ingeburgerd.
Genoeg voor vandaag? ‘Gasthof Krone’ is een prima pleisterplaats om je zelf met een heerlijke ‘Wirstrostbraten’, een koud glas bier en een goede nachtrust te belonen en om je voor te bereiden op de volgende dag, waarop de meren van de Allgäu zich aaneenrijgen. Wie de complete ronde wil rijden, moet in ieder geval vroeg uit de veren. Om via de oostelijke oever van de Iller de Oberjochpass te bereiken, is er na Burgberg helaas geen andere keuze dan de Bundesstraße 308. Maar die zijn we snel vergeten als we de eerste serpentines richting de pas beklimmen. Nog voor negen uur zijn we in Tannheim, waar we een snel uitstapje naar de Vilsalpsee maken. Het laatste stukje naar dit bekende en schitterend gelegen bergmeer moet helaas met een bus worden afgelegd. Terug nemen we het Engetal naar Pfronten, voor we bij Zell het door files geplaagde Vilstal verlaten.
Ten noorden van de verkeershoofdroute Kempten – Füssen voert onze ontdekkingstocht ons kriskras door het voorportaal van de Alpen, tot we op de Auerberg het noordelijkste en tevens hoogste uitzichtpunt bereiken. Het vroegere bergcircuit voert ons middels een hobbelig eenrichtingsweggetje naar een prachtige uitzichttoren met restaurant. Alsof het zo had moeten zijn….
Na een paar uitstapjes naar de noordelijk gelegen meren van de Allgäu, dat hier aan Bayerisch-Schwaben grenst, zweven we weer naar beneden in het Illertal, waar je de mogelijkheid hebt om via de Autobahn A7 aan de terugreis te beginnen. Maar dat is voor en onze BMW R80G/S geen optie, wij toeren nog even lekker verder….
