Reizen Denemarken
Stoere Vikingen, vrouwelijk schoon, matig en saai landschap met weinig bochten of bergen en schreeuwend duur. Dit zijn zo’n beetje de bekende vooroordelen over Denemarken. Reden genoeg dus om er vooral niet heen te gaan. Maar ik weet beter: Denemarken is cool! En dan heb ik het niet over de temperatuur.Over het stuk door Duitsland naar Denemarken kan ik heel kort zijn. Op een koe na, die na een sprong uit een rijdende paardentrailer haar eerste snelle meters op de autobahn maakt, gebeurt er in dit gedeelte van Noord-Duitsland niks bijzonders. Maar ik heb genoeg aan het hartverwarmende geluid van de V4, die onder mijn billen verwoede pogingen doet om een (nog) oudere Porsche bij te houden en mijn trommelvliezen daarbij met zoete klanken streelt. En zo, rijdend over de lange rechte wegen, komen altijd gedachten bovendrijven die ik later wel eens zou willen onderzoeken. Op dit moment zijn dat er meerdere: wat voor motor zou Beethoven gereden hebben voor hij doof werd? Een sonoor roffelende Ducati of een gillende Yamaha? Waarom vinden wij Nederlanders massaal Denemarken saai? Zouden Denen hetzelfde gevoel bij Nederland hebben? Goed, Kopenhagen is als Deense hoofdstad behoorlijk opwindend, op een andere manier dan Amsterdam, dat wel. Als rechtgeaarde Rotterdammer ben ik aan mijn sta(n)d verplicht om de Denen gelijk geven als ze aangeven dat Amsterdam wat té opwindend is. Gratis drugs en plenty fucky-fucky zijn zo’n beetje de standaard wapenfeiten die toeristen over die plek aan het IJ aanhalen. Dus als de brave Denen daar niet heen willen, is dat te begrijpen.Afijn, verder naar de springplank tot Scandinavië. Mijn gevoelens voor het land liggen diep verankerd in een aantal reizen die ik er jaren geleden naar toe maakte. Met een brullende CB1100 Super Bol d’Or reed ik zeker drie maal per jaar naar het Land van Lego en leerde het kennen als bijzonder prettig. De stoere vikingen met hun roze blosjes op de wangen en helblonde haar hebben iets vertederends. Zelfs de Deense Hells Angels zagen eruit alsof ze ‘s ochtends na een stevig bord Brinta, met de haren keurig gekamd, hun Ikea huis verlieten op weg naar een degelijke kantoorbaan. Natuurlijk klopt dit beeld van Denemarken ook wel weer een beetje: het is zelfs een beetje truttig. Net zoals Nederland dat ook is! Maar waarom zou een Deen dan naar Nederland gaan en een Nederlander naar Denemarken? Gewoon, omdat Denemarken een geweldig motorland is. Het zit vol verrassingen en prachtige stuurweggetjes, die je schijnbaar doelloos naar de mooiste plekjes brengen. Het enige wat je moet doen is je GPS weggooien en er lekker op los rijden, het land ontdekken.Het bordje aan de grens met daarop “Welkom in Denemarken” haalt me ruw uit mijn overpeinzing. Zal ik omkeren? Niets lijkt er namelijk op dat de Denen het ook menen: het piepkleine informatiecentrum is dicht en het kale parkeerterrein met een aantal lusteloos wapperende vlaggen ziet er ook niet uitnodigend uit. Ik schrijf het vooralsnog maar toe aan toeval, pak direct de eerste afslag en werp een blik op de kaart. Mijn oog valt op een eiland met de luisterrijke naam Als. Natuurlijk, dat is mijn bestemming! Als ik hier naar links ga, laat ik Als niet links liggen. Humor is een vak apart, ik weet ‘t.Het landschap is licht glooiend en de wegen zijn breed en verlaten. De enkele Deen die zich verplaatst houdt zich keurig aan de snelheid en daarin verschil ik duidelijk van mening. Toch duurt het niet lang of ook ik pas mijn gedrag aan. Jezelf de tijd gunnen om van het landschap te genieten en de omgeving in je op te nemen, daar draait het hier om. Rechts van mij over de Flensborg Fjord ligt Duitsland. De Denen hebben een soortgelijke verhouding met hun zuiderbuur als wij dat hebben: een beetje katterig en altijd het onderwerp van spot over grote monden en overdreven gedisciplineerd gedrag. Uiteraard alleen wanneer het hen uitkomt, zoals wanneer er na tien nederlagen op rij, eindelijk weer een keer met voetbal gewonnen wordt. Mmm, komt me bekend voor dat gedrag. Alhoewel? De verhouding van de Denen met Duitsland lijkt ook gewelddadiger, want net voordat ik Nordborg bereik, kom ik een fort tegen. De goede, oude Vikingmentaliteit van hakken en beuken dus? De vesting stamt echter niet uit de vroege middeleeuwen, maar uit de 19e eeuw, toen Denemarken een stuk groter was dan nu. Sinds het jaar 811 maakte het nu Duitse Sleeswijk-Holstein namelijk ook deel uit van de Deense staat.De patriottistische gevoelens van zowel de Duitstalige meerderheid als de Deense minderheid in Sleeswijk-Holstein ontaardden in een tweetal oorlogen. De eerste, van 1848 tot 1851, eindigde in een soort remise. Tijdens de tweede daarentegen, in 1864, moest Denemarken het hoofd buigen voor de gecombineerde krachten van de toenmalige Duitse gebieden. De Duitse Bond, die bestond uit Pruisen, Oostenrijk/Hongarije en uiteraard Duitsland zelf, was een maatje te groot voor de aimabele Denen, en dus werd Sleeswijk-Holstein bezit van de Duits-Pruisische bond en de Oostenrijk. Staatsman Bismarck, de architect van het offensief, wist natuurlijk dat de Oostenrijkers weinig behoefte hadden om zich uitgebreid met dit gebied, ver van hun heimat in de Alpen, te bemoeien. En nadat hij Duitsland tot een natie had gevormd, werd Sleeswijk-Holstein dan ook als onlosmakelijk bij Duitsland ingelijfd. Denemarken kon niets anders dan z’n wonden likken en bleef deels geamputeerd achter.Het gerestaureerde fort in Nordborg is het laatste bolwerk dat de Denen verdedigden. Er klinkt nu, om de herinnering levend te houden, nog elke dag een kanonschot. Richting Duitsland natuurlijk, alsof Klein Duimpje zijn gebalde vuist toch nog even heel boosaardig naar de reus opsteekt. De gedachte eraan vertedert en brengt een gevoel van verwantschap naar boven. De grote Deense vlag, die fraai wappert, wordt bij het Fort overigens niet gestreken, maar gewoon met paal en al naar veilige en droge oorden gebracht. Lekker makkelijk, want dan hoef je de volgende morgen alleen maar de paal in een gat in de grond te stoppen en klaar is Wicky. Maar goed, verder naar Als, en daarvoor moet ik eerst de brug over de Als Sund over. De stad Nordborg ligt aan mijn motorlaarzen en doet inderdaad een beetje suf aan. Schijn bedriegt echter, want verborgen achter de Deense degelijkheid herbergt Nordborg toch een paar prachtige pareltjes en humoristische oplossingen. Zo heet een weg die eindigt in het water gewoon ‘Einde van de Wereld’… Als vestingstad heeft Nordborg een kasteel met een indrukwekkende verzameling van… Nou, van eigenlijk niks. Een oude kist hier, een stoel op drie poten daar en een wat slonzig opgehangen schilderij, dat eenzaam aan een grote witte muur hangt. Verderop hangen een paar oude kostuums stof te verzamelen. Eigenlijk wil ik al verder, maar dan valt mijn oog op een kleine trap naar boven. Het lijkt verboden gebied, desondanks zie ik nergens een bordje met ‘Fjerbeuden’. Dus, bewust van misschien een kleine overtreding, sluip ik zacht naar boven. En wat schetst mijn verbazing, een aaneenschakeling van de meest mooie zalen met schitterende schilderijen, houtsnijwerk, vazen, harnassen en het onvermijdelijke wapentuig. Gewoon weggestopt op zolder en wel degelijk deel uitmakend van het museum. Rare vogels, die Denen.Wegstoppen lijkt wel een trend in Nordborg, want in de winkelstraten waarop kleine steegjes uitkomen, moet je juist zo’n steegje inlopen om bij een gezellige kroeg of theater uit te komen. “De mensen hier houden veel van muziek”, vertelt Anna me als ik bij de plaatselijke bibliotheek informatie vraag over een optreden van de Britse band Fairport Convention, die hier volgens rondhangende affiches een show geeft. Ik ken de band nog uit de jaren zestig en een kleine hereniging met het verleden lijkt me wel wat. Het is overigens ook niet de minste band, best raar dat die hier in zo’n relatief klein dorp op een eilandje in het zuiden van Denemarken komen optreden. Zo bijzonder is het volgens Anna echter niet:”Hier komen wel meer beroemde musici naar toe. We zijn dan wel klein, maar ook erg enthousiast en blijkbaar spreekt dat de artiesten aan.”Voor ik naar het optreden ga, geniet ik in een gezellig eetcafétje eerst nog van een bord Knuusk en een fris flesje Knar. Wat later in de concertzaal blijkt deze vol te staan met stoelen en natuurlijk blijven de Denen allemaal braaf zitten, ook al swingt de muziek dusdanig de pan uit dat het hele kasteel ervan aan het dansen zou slaan. Ik kan mij als oudere hippie niet beheersen en voer een soort van veredelde stoelendans uit tussen de zitplaatsen. Veel later, nog in de sfeer van de muziek, stuur ik de motor naar een campingplek. De nacht en het geluid van mijn Honda V4 met open uitlaat maken daarbij een soort van laagland-Viking in mij los. In de glinsterende zee doemen beelden van Drakenschepen op en de kustlijn, die mysterieus verlicht wordt door een volle maan, maakt het schouwspel tot een magische aanblik. Hoeveel Noormannentranen zullen er bij hetzelfde panorama zijn weggepinkt, wanneer deze bebaarde barbaren op zoek gingen naar schatten in verre landen, Nederland incluis! Ten strijde! Ik kan het jammer genoeg niet in het Deens brullen, maar ik overweeg even om de liefelijke camping van Drejby, waar ik overnacht, te plunderen als een soort van genoegdoening voor mijn gevoelens. Mijn liefde voor dit nu zo vriendelijke volk en het feit dat ik alleen ben, doen mij afzien van dit snode plan. En dus trek ik me netjes terug in mijn tent. ‘s Nachts lijkt het of ik riemen door het water hoor klieven onder begeleiding van Scandinavische liederen. Wanneer ‘s ochtends een frisse wind de tent vervormt, staar ik in stilte naar de immense zee. Golven werpen bulderend hun schuimkoppen op het strand en meeuwen krijsen om het hardst, terwijl zij laag over me heen scheren. Ondanks de herrie van de natuur hier, voel ik een innerlijke rust in me. Op Als is er namelijk nog de ruimte om rond te dwalen, in je eentje en in alle kalmte. Heel anders dan de Alpen of Eifel, waar iedereen elkaar constant in de wielen rijdt. Eigenlijk moet ik dit verhaal ook helemaal niet schrijven, enkel om te voorkomen dat hordes Nederlanders dit paradijsje komen bezoeken. Al dicht ik mezelf hiermee misschien iets teveel eer toe, maar dat geheel terzijde.Met een beetje fantasie zou je de strapatsen van de Vikingen zelf ook als een soort van vroege vorm van massatoerisme zien. Zou het feit dat hun nogal gewelddadige vorm van vakantievieren ervoor hebben gezorgd dat de Nederlanders geen tegenbezoeken brachten? En dat ook nu nog nauwelijks doen? Reizen pur sang, dat deden die oude baardmannen. Daarbij slechts geholpen door de wind en de zegen van de oppergod Wodan, die rustig op de strijders zat te wachten in het Walhalla. En precies zo ga ik op ontdekkingsreis. Zonder bolletje, zonder pijltje en ook zonder nerveuze jufrouw in een GPS, die mij beveelt hier rechts of daar links te gaan. Wat een vrijheid. Ik kies de wegen die goed voelen en volg de lijnen van het landschap, soms een doodlopende weg inslaand in de hoop te worden getrakteerd op een prachtig uitzicht. Iets dat daadwerkelijk het geval is bovenop de Hogeberg, die overigens schittert met de hoogste top van het eiland.Even verderop lijken de dorpjes te slapen, zelfs de honden blaffen hier beleefd. De wegen zijn smal maar in zeer goede staat en tegenliggend verkeer lijkt verboden. Ik koop een blikje fris en ga zomaar in een veld liggen dagdromen. Het onthaasten is in volle hevigheid losgebarsten en het valt me op dat de wolken elkaar rusteloos achterna racen. De onvermijdelijke botsingen vormen daarbij een bron van inspiratie, schilderinspiratie om precies te zijn. De wolkenformaties schreeuwen erom om op canvas te worden vastgelegd, maar dan liever niet door deze a-creatieve geest. Wel borrelt er weer een gedachte op, Vincent van Gogh, wat zou die voor motor hebben gereden hebben? Mijn weg voert verder richting Fynshav, waar een eenzame motorrijder wacht op de veerboot naar het eiland Bjorden. Tevergeefs, want de veerdienst staakt en de motorrijder lijkt ontredderd. Staken? “Op die manier gaat dit land naar de bliksem”, schreeuwt hij in het Duits tegen me. Ik laat het van me afglijden, glimlach beleefd en rij verder naar de Hel. Letterlijk dan, want zo heet het plaatsje waar ik heen ga. Ik sla er andermaal een willekeurig pad in. Wat leuk denk ik, wanneer er eerst Stenkobbel en vervolgens Havrekobbel onder de wielen doorgaan, even later gevolgd door Skovfogedbolig. Geweldige woorden die je op het scrabbelbord zonder enige twijfel de overwinning zullen schenken. En als een overwinning voelt ook deze tocht: begonnen met niets, maar huiswaarts met een rugzak vol nieuwe, prachtige herinneringen. Dus Denemarken, graag tot de volgende keer!________________________________________[INFOKASTEN]INFOMet ruim 500 eilanden is Denemarken een echt vissersparadijs. Om op te eten natuurlijk, maar ook voor de sportvisser zijn er fantastische plekken om de lijn te werpen. Let er wel op dat je over een visvergunning moet beschikken, deze is te koop bij de lokale VVV. Door het vele water moet je dus ook vaak gebruik maken van de vele veerboten die met bijna Duitse precisie varen.Vanaf Nederland (Arnhem) ligt Denemarken een goede vijfhonderd kilometer ver weg. Het eiland Als ligt ten noordoosten van de Duitse stad Flensburg en is goed in één dag te doen.PRIJZENDenemarken is niet goedkoop, maar de rampverhalen die je hoort over werkelijk schier torenhoge prijzen zijn rijkelijk overdreven. Op Als kun je kamperen voor minder dan twintig euro per nacht en overnachten in pensions of B&B kost je gemiddeld rond de veertig euro, inclusief een stevig ontbijt. Benzineprijzen liggen er iets lager dan in Nederland, maar veel scheelt het niet. Nagenoeg overal kun je met een creditcard betalen en pinnen is ook nergens een probleem. Mocht je onverhoopt motoronderdelen nodig hebben, weet dan dat die duurder zijn dan in Nederland. Denen die in de buurt van Duitsland wonen, halen dan ook veelal daar hun onderdelen en banden. WANNEERJe hoort het vaak: slecht weer bestaat niet, alleen slechte motorkleding. Een waarheid als een koe, maar dat neemt niet weg dat ijs en sneeuw wel degelijk onaangenaam kunnen zijn op de motor; geen goede motorkleding die daar iets aan verandert. Vanaf mei tot en met september zit je echter doorgaans goed in Denemarken. Het klimaat is vergelijkbaar met Nederland, met iets meer zon en een klein beetje minder regen. Wel kan het op Als soms behoorlijk waaien.DOCUMENTENEen paspoort of identiteitskaart moet je bij je hebben. Verder natuurlijk de motorpapieren en de groene kaart. Vergeet ook je rijbewijs niet.ETEN EN DRINKENEcht een heel rijke kooktraditie kent Denemarken niet, desondanks kun je er heerlijk eten en drinken. De meeste nationale gerechten zijn een voortvloeisel van eten uit vroegere tijden, zoals knuusk (spreek uit knoesk) bijvoorbeeld. In melk gekookte aardappelen met doperwten, bonen en worteltjes, geserveerd in combinatie met dunne, gepaneerde hamlappen. Eenvoudig, maar erg lekker.Denen zijn echte bierdrinkers: biermerk Knark is redelijk bekend, Skol geniet zelfs wereldwijde bekendheid.Skol is tevens het woord dat de Denen gebruiken bij het proosten, iets dat stamt uit de Vikingtijd. Het betekent namelijk ook schedel en die werden destijds gebruikt als pul…HET EILAND ALSInformatie over Als kun je aanvragen bij het toeristenbureau van Nordborg of Sondeborg (www.visitsonderborg.com). Ga eenmaal op het eiland ook eens kijken bij het Hjortspringboot-project, waar een oorlogskano wordt nagebouwd. Bijzonder interessant met zeer enthousiaste vrijwilligers die je graag rondleiden. Het adres is Dyvigvej 11in Holm Een afspraak maken kan via e-mail bij Kjaer Rasmussen: formand@hjortspring.dkEn wellicht leuk voor technische mensen: een bezoek aan de grootste werkgever op Als, koeltechniekgigant Danfoss. Die vind je aan de Danfoss Universe Mads Patent Vej 1, 6430 in Nordborg.MEER INFOVoor meer algemene informatie over Denemarken kun je terecht bij:VisitDenmark (voorheen Deens Verkeersbureau)Postbus 266 2300 AG LeidenT 071-521 15 44 E denemarken@visitdenmark.com I www.visitdenmark.com[[streamers]]DE STOERE VIKINGEN MET HUN ROZE BLOSJES OP DE WANGEN EN HELBLONDE HAAR HEBBEN IETS VERTEDERENDS.BIJ HET FORT IN NORDBORG KLINKT NOG ELKE DAG EEN KANONSCHOT OM DE HERINNERING AAN DE OORLOG MET DUITSLAND LEVEND TE HOUDEN.IK GENIET IN EEN GEZELLIG EETCAFÉ VAN EEN BORD KNUUSK EN EEN FRIS FLESJE KNAR.OP ALS IS NOG DE RUIMTE OM IN ALLE RUST ROND TE DWALEN, HEEL ANDERS DAN DE ALPEN OF EIFEL, WAAR IEDEREEN ELKAAR CONSTANT IN DE WIELEN RIJDT.[[[die BU’s]]DSC-0004 Welkom in DenemarkenDSC-0011 Een uit de 16 eeuw stammende boerderij is nu omgetoverd tot woonhuis van zakenman uit KopenhagenDSC0019 Die spierwitte kerkjes doen vaag aan de witte huizen in Spanje denkenDSC 0025 Tijd voor een gezellig praatje is er altijd wel.DSC 0028 De rozen doen de zonde snel vergetenDSC 0036 De niet zo Hoge berg geeft een mooi uitzicht over AlsDSC 0037 Niet alleen mooi in Nederland maar ook op Als deze voorjaarsbloesemDSC 0052 Einde van de wereld volgens het straatnaambordje en dan twijfel je ga ik verder of niet.DSC 0054 Display in Fort Dybbol Banke over de oorlog tegen de mo… DuitsersDSC 0057 Nog altijd populair op Als hout voor de open haardDSC 0062 De vlag met paal en al gestreken. Lekker makkelijk.DSC 0072 En dit is nu Knuusk mmmmmm lekker.DSC 0079 Een van de vele veerboten in Denemarken. Deze gaat naar FynDSC 0083 Restanten van een Vikinghuis in Holm. De auto is iets later gebouwd.DSC 0106 Speciale parkeerplaats voor je motorfiets. Nu in Nederland nogDSC 0110 Stop Motoren klinkt als een lokale actie tegen motorrijders maar betekent Bij openstaande brug motoren uitzettenDSC 0114 Je eigen privestrand open de camping bij DrejbyDSC 0116 Zijn bijna altijd vriendelijk die DenenDSC 0134 Rust,rust en nog eens rust en weer een privestrand. Water is overigens ook nog ijskoud.DSC0161 Prachtig toeren langs eeuwenoude boerderijenDSC 0165 Verlaten wegen en geen tegenliggers. Als zou de motorhemel kunnen zijnDSC 0173 Licht glooiend landschap doet aan Limburg denken maar dan rustiger.DSC 0174 Een molen volgens Hollands model. Alleen die wieken nog monteren.DSC 0188 Een Danish broodje en een flesje Knark gaa
