Producttest 12 paar toerhandschoenen
Het primaire instinct van de mens zorgt er onder meer voor dat je een val automatisch probeert op te vangen met je handen. Die moet je als motorrijder daarom goed beschermen, maar ook wanneer je altijd netjes in het zadel blijft zitten, moet een goede handschoen meer pro’s dan contra’s bieden. Wat kun je verwachten van toerhandschoenen van maximaal 200 euro? We zoeken het uit!
Lees dit hele artikel inclusief de foto’s in ons digimagazine
Duurder is per definitie beter? Een zekere correlatie tussen beide is er natuurlijk, zowel wat betreft motoren als motorkleding. Daarom waren we enigszins enthousiast toen werd besloten om de handschoenentest van 2022 nog een keer te doen, alleen dan met exemplaren die tot twee keer zo duur zijn. Twee jaar geleden testten we acht allround toerhandschoenen met een prijskaartje van maximaal honderd euro, voor dit jaar ging er een uitnodiging richting de fabrikanten waarin werd gevraagd naar handschoenen tussen de honderd en tweehonderd euro. Omdat geen van de deelnemers in 2022 hoger scoorde dan het oordeel ‘goed’, hopen we dit jaar natuurlijk op veel betere resultaten. Destijds kregen vijf handschoenen het predicaat ‘goed’, twee ‘voldoende’ en de laatste scoorde een nipte onvoldoende. Zelfs die laatste viel wat betreft bescherming niet eens echt door de mand, maar liet het voornamelijk afweten op het gebeid van pasvorm/draagcomfort. Gezien de prijs en geleverde kwaliteit waren een aantal handschoenen zeker de moeite waard. Maar genoeg over het verleden, we leven in het hier en nu. En daarin zijn we bereid meer geld uit te geven, maar krijgen we daar ook een betere kwaliteit voor terug? Daar kom je maar op één manier achter.
Dit jaar niet acht, maar zelfs twaalf deelnemers, die verdeeld over vier categorieën de strijd met elkaar aangaan. Het uiterlijk van de handschoenen wordt niet meegenomen in de beoordeling, op basis van de foto’s krijg je echter een aardige indruk van het design van de deelnemers. Waar de ene motorrijder van klassiek zwart leer houdt, zoekt de ander een meer kleurrijk exemplaar dat goed bij het design van motor of rest van de outfit past. Het uiterlijk is kortom heel subjectief, terwijl het voor ons juist om de objectieve criteria draait.
Veiligheid is er daar duidelijk één van, want uiteindelijk zijn motorhandschoenen in de eerste plaats beschermende kleding. Toch draait het niet alleen maar om de bescherming tegen impacts en glijden, maar ook eigenschappen die de handen hoeden tegen vermoeidheid, kramp en drukpunten. Daarom beoordelen we naast de veiligheid, ook het comfort, de ergonomie en flexibiliteit.
Omdat de ene hand de andere niet is, zijn de handschoenen getest door verschillende redacteuren, waarbij er dan uiteindelijk een meer algemeen beeld naar voren komt wat betreft pasvorm en draagcomfort van elke handschoen. Het feit dat bijvoorbeeld de Klim Vanguard GTX Short vooral geschikt is voor bredere handen, terwijl de Five TFX2 WP juist bij smallere handen past, maakt de ene handschoen niet beter dan de andere. Criteria die in algemene zin wel degelijk meer van belang zijn, zijn ventilatie, isolatie, waterdichtheid en warmteregulering. Zaken die elkaar deels tegenspreken en precies met deze spagaat worstelden de goedkopere handschoenen twee jaar geleden. Zelfs deze duurdere modellen bewandelen verschillende paden om isolatie en ventilatie, evenals waterdichtheid en ademend vermogen strategisch met elkaar te verenigen. Tot op zekere hoogte beïnvloeden alle vier de criteria elkaar in meer of mindere mate, zodat we in plaats van een dilemma zelfs zouden kunnen spreken van een ‘quattuorlemma’ dat fabrikanten moeten overwinnen. Moderne membranen maken zeker indruk met indrukwekkende prestaties aangaande zowel waterdichtheid als ademend vermogen, maar in het geval van motorhandschoenen torpederen het robuuste buitenmateriaal enerzijds en een comfortabele voering anderzijds de prestaties van het membraan. Over het algemeen presteren de op vier verschillende manieren verwerkte membranen echter op hoog niveau, hoewel er in sommige gevallen tijdens de productie gaten in lijken te zijn gekomen. Tijdens de waterdichtheidstest druppelde er op indrukwekkende wijze water uit de vingertoppen. Tijdens lichte regen houdt de handschoen het dan vaak nog wel droog, maar niet wanneer je door dikke nevel ploegt.
Ondanks de verschillen in constructie met betrekking tot de membranen, waren de fabrikanten het wel unaniem eens over de certificering: beschermingsniveau 1 volgens de EN 13594:2015 richtlijn, plus een knokkelbeschermer. En dat is het dan wel. Voor de strengere level 2 certificering zouden slijtvastheid, sterkte van de naden, schokdemping en snijweerstand beter moeten zijn, plus daarbij nog de snijweerstand op de rug van de hand en schacht/manchet. Dit is zeker nuttig voor op het circuit, maar redelijk overbodig bij een toerhandschoenen, waar het voornamelijk een nadelige invloed op het draagcomfort heeft.
Dat laatste krijgt wel een flinke duw in de rug van een andere, eveneens bijna gemeenschappelijke keuze, en wel die voor geitenleer. Met uitzondering van Rukka, dat volledig afziet van dierlijke componenten, vertrouwen alle fabrikanten op deze soepele maar robuuste leersoort. En wat vooral prettig is in de zomer: veel fabrikanten gebruiken nu een technologie waarbij voering, membraan en buitenlaag zijn gecombineerd. De een noemt het Skinfit XTR, de ander Gore Grip of mcFit. Hoe het ook moge heten, dankzij deze hoogwaardige constructie blijven voering en membraan netjes in de handschoen wanneer je deze uittrekt, ook met klamme handjes. Zoveel luxe kost natuurlijk wel wat. Tussen de honderd en tweehonderd euro inderdaad…
