Portugal in drie dagen

TOEREN DOOR DE ALGARVE
 
Ook zo’n zin in een lekker stukje motorrijden? De wind in je gezicht voelen, heerlijk uitwaaien en tot slot even nagenieten op een terrasje? Omdat de winter het hier lang volhoudt, wordt ons geduld op de proef gesteld. Maar voor wie echt niet meer wil wachten, kan een goedkoop vliegticket naar het zuiden uitkomst bieden!
De bedoeling was om dat weekend eindelijk eens met de tuin aan de gang te gaan. Het voorjaar stond immers voor de deur. Maar tijdens een rustig uurtje op m’n werk stuit ik surfend op het internet op een goedkoop last-minute-vliegreisje naar Portugal: twee retourtickets naar Faro voor slechts € 128,-. Vertrek al de volgende dag om zes uur en over drie dagen weer terug. Mmm, eigenlijk helemaal geen slecht idee. Spontaan het vliegtuig naar het zuiden van Portugal pakken en daar ter plekke een motor huren om weer eens lekker te kunnen rijden. Niet in de kou en regen, maar al even snuiven aan dat echte zomerse motorgevoel. Ergens daar aan de Algarve moeten er best verhuurbedrijven van motoren te vinden zijn, dus niet langer getreuzeld, naam, adres en creditcardnummer ingevoerd en met een muisklik is het eerste ticket van mij. Een collega raakt ook meteen enthousiast van het idee en een paar minuten later is ook het laatste beschikbare ticket naar Faro is geboekt. En nog geen half uurtje later zijn er door ons ook al twee motoren gehuurd: een Harley-Davidson 883 en een Yamaha XJ600. Ophalen en inleveren op het vliegveld. Perfect! Strak negen uur de volgende morgen zijn we al in Faro. Een frisse rijwind zou de sluimerende moeheid zeker verdrijven, maar helaas: geen spoor van de motoren. Daarom eerst een les Portugees voor beginners: koffie met melk is “Galao” en wordt in een glas geserveerd. Gelukkig nog wel even tijd om op een kaart de route voor komende dagen door te nemen. Vanavond in Cabo de São Vicente, het meest zuidwestelijke punt van Europa. Morgen omhoog naar Lissabon en op dag drie terug door de Serra de Monchique, aangezien in dit minigebergte volgens de kaart de enige bochten van Zuid-Portugal zijn te vinden. In totaal 900 ontspannende en zonnige kilometers. Half tien. Een bejaarde Volkswagen Transporter met “Motorent Algarve” op de zijkant stopt voor het hoofdgebouw van de luchthaven. Dat is onze man. Niet lang daarna staan onze motoren op het trottoir. De Yamaha met donkere tankhoes en matzwart geschilderd kontje en zijdeksels. Omdat veel mensen hun bagage weinig zorgvuldig achterop de huurmotor knopen, beschadigt de lak snel, zo verklaart de huurbaas. En schilderen is nu eenmaal goedkoper dan overspuiten… Over naar de Harley. Meer dan 70.000 kilometer op de verweerde teller, afgeleefde vering en een oneindig lange remweg. Valt allemaal mee te leven. Maar die onooglijke Sissybar, moet dat nou? Eindelijk onderweg. Over de boulevard van Faro toeren we langs de zee. Zilte lucht, schuimende golven en een handvol surfers die in de schaduw van hun Volkswagen busjes naar collega’s zitten te kijken. Allemaal de uitstraling van een California Dream Boy met ongelimiteerde vrijheid. Een beeld dat benijdenswaardig dicht bij de waarheid in de buurt komt. Onze voorstelling van Portugal daarentegen loopt haar eerste deuk op. Onderweg richting het westen is het een opeenhoping van bouwplaatsen. Zover het oog reikt niets dan bouwkranen, zwaar materiaal en nog in aanbouw zijnde hotels tussen de reeds opgeleverde complexen van Holland International & Co. Dit is duidelijk niet zoals we het ons hadden voorgesteld. Pas bij Carvoeiro gloren de eerste beetjes vissersdorp-romantiek. De witte huisjes rond het kleine strand in de inham zijn als balsem voor de ogen. Portimão en uiteindelijk Lagos. Oppervlakkig gezien heeft het plezier zich tot nu toe alleen beperkt tot de rijbaan. De slenterrit door het historische centrum van deze havenstad is echter een regelrecht hoogtepunt. Smalle doorgangen, rijkelijk versierde barokgevels en kroeg na kroeg. Omdat de zon al redelijk laag aan de horizon staat gaan we snel verder, slaan in Vila de Bispo links af en rijden door tot het stoffig bruine wegdek vijf kilometer achter Sagres plotseling ophoudt. In het meest zuidwestelijke puntje van Europa vind je Portugals tegenhanger van de Noordkaap: zeg maar de Europese Zuid-West-kaap. Minder glans- en glorierijk weliswaar, maar wel met heel veel natuurgeweld. Een 150 jaar oude vuurtoren en enkele in de grond verankerde kraampjes trotseren de harde windvlagen, terwijl 75 meter lager de machtige golven op de kliffen te pletter slaan. Op sommige dagen schijnt de waterspray zelfs tot boven de kliffen uit te komen. Dan moeten we het ook nog hebben over de zonsondergang. Als je de ansichtkaarten moet geloven, vindt hier iedere avond een waar vuurwerk plaats. Maar zelfs met de beste wil van de wereld kunnen wij het belabberde weerfront niet ombuigen tot een Caribisch briesje. Een vroegtijdige terugtocht naar Sagres is het gevolg. Een loom plaatsje, maar toch een ronduit sympathiek trefpunt voor surfers, vakantiegangers en caravannomaden. We kiezen voor het eerste hotel dat we op ons pad tegenkomen en staan bij de receptie van “Dom Henrique” tegenover Vera. “Ze lijkt op Cameron Diaz!”, fluistert mijn collega en dat kan ik alleen maar beamen. Of wij de kamer willen zien? Ik zou desnoods in een stal slapen, om maar bij haar in de buurt te kunnen blijven. De volgende morgen, donkergrijze lucht boven de zee en de eerste regendruppels tijdens het ontbijt. Überhaupt de eerste regenbui sinds maanden wordt ons verteld. Heel toevallig gebeurt mij de laatste tijd vaker, ongeacht waar ik me bevind. Ach ja, het ontbijt zou toch wel uitgelopen zijn, aangezien we met Matthias uit Keulen aan de praat zijn geraakt. Die wil in deze uithoek zijn dagelijkse brood gaan verdienen met georganiseerde scootertours. Zijn voertuigpark viel ons gisteravond al op: vijf blinkende Vespa’s en een ’82er Chevy Pick-up. Of hij ons een stuk begeleiden mag? Tuurlijk. De lange reis naar Lissabon. Koude rijwind en een loodgrijze lucht. Ronduit vervelend, aangezien één van de meest spectaculaire kustwegen van Europa onder onze wielen doorglijdt, sinds we vlak voor Carrapateira van de hoofdweg richting Botanik zijn afgegaan. De smalle en door struiken omgeven weg muteert tot een echte rijbaan langs 40 à 50 meter hoge kliffen. Statige rotsen rijzen omhoog uit de Atlantische Oceaan en keer op keer duiken er schitterende inhammen voor ons op. Kort voor Aljezur nog een keer links. Matthias wijst ons op een paar haarspeldbochten met aan het eind in Arrifana een restaurant dat duizelingwekkend hoog boven de zee uittoornt. Het uitzicht zou ongetwijfeld tot Amerika reiken, maar dat blijft gissen met deze grauwe weersomstandigheden. We overleggen of het gezien de omstandigheden wel slim is om die 300 kilometer naar Lissabon vandaag nog af te leggen. Maar de route is nu eenmaal uitgestippeld en dus we gaan ervoor. Met Lissabon in het achterhoofd en het vizier strak op de weg, laten we beide machines hun gang gaan. Ergens in de bergen tussen Odemira en São Luís vergaat ons uiteindelijk toch de lol van het rijden. In Cercal valt in de vroege namiddag uiteindelijk het doek, de regen komt met bakken uit de hemel. Twee tochtige éénpersoonskamers ter grootte van een hondenhok en met douche en toilet op de gang, zijn het hoogst haalbare in dit gat. Adios Lissabon! Gelukkig zit er in één van de kamers een elektrisch kacheltje aan de muur geschroefd, anders waren we waarschijnlijk dood gevroren… Hier en daar een blauwe vlek aan de hemel. Dag drie begint hoopvol. We snellen over dezelfde route terug en draaien nog een keer langs bij het geniale panoramaterras in de buurt van Carrapateire. Wat schetst onze verbazing: hemelsblauw water, heldere rotsen en zand als poedersuiker – alsjeblieft, precies als op de ansichtkaarten. Wat een beetje zon al niet kan doen. Er resten ons nog enkele uruen. En de Serra de Monchique, die zich precies uitstrekt tussen de hemelsbrede lijn tussen ons en Faro. Tot slot nog een paar echte bochten. De weg leidt eerst in ruime bochten door een bijna subtropisch heuvellandschap waarna deze over gaat in een steile bergweg die ons de 902 meter hoge Foja op voert. Even een “Galao” drinken en dan alleen nog de laatste kilometers richting Faro afleggen. Daar nog even lekker eten en misschien nog even de kroeg in. Bovendien moeten we er de volgende ochtend op tijd uit, want om acht uur vertrekt het vliegtuig al. Het loopt allemaal een beetje anders. Wel eens van de “Moto Club Faro” gehoord? Wellicht van twijfelachtig allooi, maar wel extreem gastvrij. Ze zagen ons toen we in Faro op zoek waren naar een hotel. Het zal wel aan onze vuile motoren liggen: de deels matzwart geschilderde XJ600 en de vieze 883 lijken echte “ratbikes”, dus we worden aangesproken door wat “clubleden” op hun zwarte choppers. En uitgenodigd in hun zwaar omheinde clubhuis. De president van de club benoemd ons die avond tot zijn eregasten en vanaf dat moment waakt er constant een enorme kerel met wit haar en het postuur van King Kong over ons… Uit de kolossale speakers in het gebouw klinken klassiekers uit de zestiger jaren en langzaam maar zeker wordt het gezellig. Er zijn wel 60 man, bijna allemaal over de 40 en uiteraard allemaal met dezelfde look: robuuste zwarte laarzen, bomberjack en donkere zonnebril. En allemaal bovennatuurlijk vriendelijk tegen elkaar. We hebben helemaal de vrije keus in het ruime assortiment dat de bar ons biedt en mogen naast de president, die eruit ziet als een oude indiaanse krijger, plaatsnemen aan een lange tafel. Dat we bij de tegenover liggende kiosk nog snel een fles whisky hebben geregeld, valt ook in goede aarde. Je komt tenslotte niet ergens met lege handen op bezoek. Zo neemt de avond haar beloop… Hoe we het vlak na zonsopgang voor elkaar hebben gekregen om op tijd bij het vliegveld te komen, blijft een raadsel. Wel kunnen we zo doorgaan voor leden van de “Moto Club Faro”: ongeschoren, vuil, zonnebril en een zwart T-shirt met clublogo. Als ik echter thuis was gebleven, had ik nu waarschijnlijk spierpijn en blaren gehad van het spitten en wieden van mijn tuin. Wat dat betreft had ik die 128 euro niet beter kunnen besteden!
INFO Bochtige wegen met strak asfalt zijn in Zuid-Portugal eerder uitzondering dan regel. Daarvoor in ruil krijg je echter wel schitterende stranden en natuur met in de regel prachtig weer. Ook in de wintermaanden is het er doorgaans goed toeven. Kortom: prima om te overwinteren met de motor. DE REIS Hoe je het ook wendt of keert, Portugal ligt niet naast de deur. Ga je met eigen vervoer dan moet je toch rekenen op een reis van een dikke 2400 kilometer. Met de motor is dat in twee dagen te doen, maar reken toch op drie dagen als je wat relaxter onderweg wilt zijn. Uiteraard moet je dan ook nog terug, dus ben je in totaal al gauw een dag of vijf, zes kwijt. Bovendien is het overgrote deel van die heen- en terugreis saaie snelweg, waarop je een achterband flink plat rijdt. Tel je de brandstof, tol en bandenslijtage bij elkaar op, dan kom je tot ontdekking dat je eigenlijk net zo goed kunt vliegen en ter plekke een motor kunt huren. Of je moet minimaal drie weken tot je beschikking hebben. Voor een reguliere lijnvlucht ben je gemiddeld tussen de € 250,- à € 350,- kwijt, afhankelijk van het seizoen. Trouwens, dit verhaal handelt over Portugal, maar er zijn natuurlijk tal van zonnige bestemmingen denkbaar, van waaruit je prima met een gehuurde motor door de omgeving kunt toeren, van Amerika tot Zuid-Afrika en van Italië tot Indonesië. LAST MINUTE Deze reis viel onder het zogenaamde Last-Minute-aanbod. Onder die noemer werden oorspronkelijk de lege plaatsen in het vliegtuig op het laatste moment tegen sterk gereduceerde tarieven aangeboden, om zo toch nog het vliegtuig vol te krijgen. Niet lang na de introductie van het fenomeen oversteeg de vraag naar de extra goedkope plaatsen het aanbod en daardoor ontstonden eigenlijk weer de “budget-airlines” als Air-Berlin, Ryanair, Easyjet en tegenwoordig ook Transavia. Hoe dan ook, het beste kun je op internet naar deze goedkope vluchten zoeken. De echte last-minutes zijn het goedkoopste vlak voor vertrek, terwijl de budget-airlines vaak spotgoedkope tickets in de aanbieding hebben als je juist lange tijd op voorhand je ticket boekt. Met name de budget-airlines vliegen vaak van en naar kleinere vliegvelden. Voordeel daarvan is dat je vaak goedkoop parkeert en weinig wachttijden op de luchthaven hebt, nadeel is dat je vaak wat verder van de stad zit waar je eigenlijk naar toe wilt. Maar daarvoor staan dan doorgaans shuttle-bussen klaar die je voor een prikkie in het centrum afzetten. Als je een motor huurt, die voor je op het vliegveld wordt klaar gezet, zorg dan wel dat je het goede vliegveld hebt doorgegeven! Veel verhuurbedrijven geven trouwens op hun site aan hoever ze van de luchthaven zitten, zodat je ongeveer weet hoelang het taxiritje zal duren. Voor het zoeken naar een vlucht kun je kijken op de sites van de verschillende luchtvaartmaatschappijen of de “verzamelsites” die alle goedkope vluchten weergeven, zoals www.vakantiediscounter.nl (voor zowel volledig verzorgde reizen als alleen vliegtickets), www.cheaptickets.nl (zoekprogramma voor goedkope vluchten) of www.vliegtarieven.nl (vergelijk van aanbiedingen op gebied van tickets, reizen en hotels). ACCOMMODATIE De Algarve is hét toeristische gebied van Portugal. Het seizoen begint in mei en eindigt eind oktober. Gedurende die tijd barst het er van de toeristen. Toch zijn er zelfs in die tijd overal nog wel hotelkamers of pensions te boeken voor prijzen vanaf € 30,- per persoon per nacht. Ga je buiten het seizoen, dan is onderdak helemaal geen probleem, al kan het zijn dat in de echte toeristenplaatsen veel hotels en restaurants dicht zitten. Zoek je onderdak in Sagres, dan raden wij het knusse hotel “Dom Henrique” in het centrum van de stad aan. Voor € 32,- ben je daar voorzien van een dak boven je hoofd. MOTORVERHUUR Even Google-en op internet op “motorent algarve” en je hebt direct een hoop adressen van motorverhuurders te pakken. Enkele adressen willen we je niet onthouden, zoals www.admo-tours.com, www.harleyholidays.com, www.go-easyrider.com, www.portugal-info-guide.com, www.portugal-info.net/almotos en www.vesparent.com. Die laatste verhuurt ook motorfietsen en heeft een keurige Nederlandstalige site. Het Motorent Algarve uit dit artikel is alleen telefonisch bereikbaar via 00351-282-35 65 51. Mocht je liever georganiseerd op pad willen, dan is www.algarve-offroad.com van Adriaan Seunke wellicht iets voor je. Voor 1090 euro mag je een week met zijn KTM’s op stap en zorgt hij voor de begeleiding, accommodatie en de routes. Er zijn tal van mogelijkheden, maar wellicht is het – zeker als je een paar dagen meer tijd hebt – wel beter om ter plaatse een motor uit te kiezen bij één van de vele verhuurbedrijfjes. Dan weet je zeker dat je niet wordt afgescheept met een afgetrapte machine. De prijzen onderling verschillen niet zoveel. Een Yamaha XT600 of een Honda Transalp wordt aangeboden voor ongeveer 125 euro voor drie dagen en 220 euro voor een week. Daar komt de brandstof dan nog bij. LITERATUUR Wie goed voorbereid op vakantie wil gaan, doet er goed aan om er eerst eens wat literatuur op na te slaan. Een aanrader is dan het boek Portugal: Een gids voor ontdekkers (ISBN nummer 9045011883) van J. Rentes de Carvalho. Ook Van Goor’s Reisgids voor Portugal (ISBN nummer 9000025702) biedt genoeg mogelijkheden om het land van tevoren al een beetje te leren kennen. Wat meer bekend en altijd handig is natuurlijk de ANWB Reisgids van Portugal. De eerste plaats die er niet uit ziet als een bouwput. Carveiro is Algarve ten top. Matthias onze Vespa-fan. De zonsondergang die wij niet gezien hebben. Het clubgebouw van onze motorvrienden in Faro. Het schitterende centrum van Lagos, waar we helaas niet lang van hebben kunnen genieten.