Oude Liefde: Honda CB750
Als er één motor is geweest die veel stof heeft doen opwaaien, dan is het wel de legendarische Honda CB750. Volgens sommigen was het de redding van de motorindustrie, volgens anderen het begin van de zielloze motor. Waar of niet waar, de CB750 zorgde in ieder geval voor een totale omwenteling in de motorwereld en stond aan de wieg van de moderne motorfiets.Voor de 52-jarige politieman Tony Burghout was het toch niet die CB750, die zijn eerste motor werd. “Nee”, zegt hij, “dat was een Honda CB500. Ik had natuurlijk zoals velen in die periode de nodige capriolen uitgehaald met brommers en ook ik begaf mij op het wankele pad van brommers opvoeren. Dat ging me redelijk goed af en de Zündapp die ik destijds had, liep dan ook ruim boven de wettelijk toegestane snelheid. Dat wisten de dienders natuurlijk ook en die hielden mij dan ook in de gaten. Maar woeste achtervolgingen zijn mij bespaard gebleven en dat is maar goed ook, want ik ben nu zelf politieman.”Als Tony in 1975 achttien jaar wordt, haalt hij binnen drie maanden al zijn rijbewijzen. “Dat ging wat relaxter dan nu”, bekent hij, “want wie kent niet de befaamde Opel Blitz waarin menig trucker zijn groot rijbewijs inclusief dat voor de aanhanger haalde en gelijk ook maar dat voor de bus erbij deed. Een Opel Blitz was eigenlijk niet veel groter dan een Mercedes Sprinter nu. Ja, dat waren mooie tijden.” Met het roze papiertje op zak werd het tijd voor een motor en daar hielp zijn broer ongewild aan mee. “Mijn vader was een echte motorman en toen mijn broer zonder zijn medeweten plotseling met een auto thuiskwam, deed dat zeer bij pa. Ik nam daarop mijn pa een keer apart en vertelde hem dat ik graag een motor wilde kopen en hem om advies vroeg. Hij was gelijk enthousiast en een week later reed ik op een Honda CB500 die we bij Vos in Dordrecht gekocht hadden. Dat gevoel was niet te beschrijven. Eindelijk teruggegroet worden door echte motorrijders, want hoewel ik af en toe een motorrijder groette op de brommer, groetten zij nooit terug en nu dus wel. Ik denk dat vooral de uitstraling van kracht en snelheid mij trok in een motorfiets, maar eerlijk gezegd viel de eerste rit op de 500 wel tegen, want voor mijn gevoel liep hij niet veel harder dan mijn opgevoerde ‘Dap’.” Er werd een jaar met de 500 gereden toen de ondertussen als marinier werkzame Tony besloot de legendarische grote broer van de 500, de CB750 te kopen. “Een gebruikte, want zoveel geld had ik nu ook weer niet.” Ook nu duikt de naam Vos weer op, maar de 750 werd niet in Dordrecht gekocht, maar bij naamgenoot Vos in Oss. “Een begrip”, zegt Tony, “want de Vos Honda’s boekten ongelofelijke successen in de racerij en dan vooral bij de NMB (de Nederlandse Motorsport Bond werd ook wel de Wilde Bond genoemd en was de tegenhanger van de KNMV, RdJ). Die man was een heilige als het om de CB750 ging, dus dat kon niet fout gaan.” Na de eerste meters met de CB750 was Tony verkocht. “Man, wat een power, dit zocht ik”, roept Tony. De liefde was geboren. Toen Tony voor een jaar naar Curaçao vertrok raakte het motorrijden een beetje in het slop. De CB werd verkocht en er volgden zeven motorloze jaren. Maar de liefde bleef.Niet zo verwonderlijk, want die 750 markeerde in feite een compleet nieuw tijdperk. Alles wat voor de CB750 aan motorfietsen was gemaakt, werd na de komst van deze Honda als ouderwets bestempeld. Voor het eerst was er een viercilinder op de markt die voor het grote publiek bereikbaar was en bovendien ook nog oerbetrouwbaar bleek.De CB750 werd in 1968 voor het eerst getoond aan het publiek tijdens de Tokio Motorshow. De viercilinder, waarvan de cilinders onder een licht hellende hoek stonden, was luchtgekoeld, had twee kleppen per cilinder en een bovenliggende nokkenas. Het vermogen van 67 pk was even uitzonderlijk als de schijfrem in het voorwiel en de elektrische starter (met een kickstarter als extra hulpje). Honda had veel technische kennis uit de racerij in de ontwikkeling van de CB toegepast. Het publiek en de pers waren opgetogen en in 1969 werden de eerste exemplaren verkocht. Een jaar later werd de motor volop leverbaar en was hij letterlijk niet aan te slepen. De motorwereld was na de dramatisch slechte jaren zestig, die gek genoeg tevens getekend werden door de opkomst van de Japanse motorindustrie, aan een opmars bezig. Vooral Amerika was een toonaangevende markt, waardoor de eisen die aan een motorfiets werden gesteld niet altijd overeenkwamen met de wensen van de Europese motorrijder. Deze was door de matige kwaliteit van het traditionele wiegframe en de schokbrekers vaak niet tevreden over de wegligging. Racesuccessen met een standaard CB750 waren alleen weggelegd voor mannen met een zeer groot hart, zoals Dick Mann, die in 1970 met een fabrieks Honda de fameuze Daytona 200 won. Successen bleven ook in Nederland niet uit, want de CB werd ingezet in standaardraces en eveneens in de beruchte 24 uur van Oss. Honda kon gedurende een paar jaar rustig achterover leunen, maar de concurrentie zat niet stil en als Kawasaki in 1973 de legendarisch 900cc Z1 op de markt zet, is het gedaan met de CB750.De motor blijft tot aan 1976 in redelijk ongewijzigde vorm op de markt, maar het is dan al duidelijk dat de CB750 een opvolger nodig heeft die zijn in zeven jaar tijd opgebouwde reputatie met eer kan voortzetten.Terug naar Tony, die zijn motorleven, na zeven motorloze jaren, in 1994 weer nieuw leven in blies. “Een collega vertelde me over een CB750 die hij te koop had en ik twijfelde geen moment. Ik had weer een motor en weer mijn oude liefde. Na zes weken kocht ik er een tweede bij. Bij motorsloper Piet Kruis kocht ik een origineel zadel, waar tot mijn grote verrassing ook nog een origineel eigenaarboekje in verstopt zat. De 4-in-1 uitlaat werd vervangen door vier ‘originele’ uitlaten, gemaakt in Duitsland. Dat maakt hem af”, zegt Tony erover. “Die uitlaten horen gewoon bij de CB. Als je bereidt bent om 1200 neer te tellen kun je probleemloos aan originele komen”, voegt hij er met gevoel van understatement aan toe. Zoals met zoveel viercilinders uit de jaren zeventig vervingen de meeste rijders het originele uitlaatsysteem voor een gillende 4-in-1. Waar zijn al die uitlaten dan gebleven? Omgesmolten bij Hoogovens?Hoe dan ook, het motorrijden houdt bij Tony niet op bij de CB750, want zowel hij als zijn vrouw rijden allebei vele kilometers op hun Pan European. “De CB rij ik alleen wanneer de zon schijnt, als ‘ie op zijn oude dag nog eens wil grommen naar de jeugd.” Soms is oud worden wonderlijk mooi. [Kader]OP PAD MET DE CB750Wat eigenlijk steeds weer opvalt, zijn de bescheiden afmetingen van motorfietsen uit de jaren zestig en begin zeventig. Niks geen gedoe met bungelende beentjes van kleine rijders. Zelfs ik met mijn bescheiden lengte van 168 centimeter kan goed met mijn voeten op de grond komen. De zit is best wel ‘old school’, dus redelijk rechtop. Het dashboard is lekker simpel zonder mappingknopjes of andere frutsels en heeft slechts een toerenteller, een snelheidsmeter en een aantal simpele controlelampjes gecombineerd met eveneens in simpelheid uitblinkende hendels.Het rijdt allemaal redelijk soepel, maar om hard te remmen, heb je veel kracht nodig en zelfs dan vertraagt de motor maar matig. De achterrem doet zijn best, maar veel effect heeft het niet. En de wegligging is ook van gisteren. Maar als je met een motor als deze hard rond kan gaan (en dat konden toch wel wat mensen), dan kun je met de hedendaagse motoren lezen en schrijven en dat ondanks de absurde vermogens die sommige motoren nu leveren. De motor heeft een mooie roffel en het mechanisch bijgeluid van kleppen en nokkenasketting hoort gewoon bij het plaatje. [Beeld + bijschriften][Opener: DSC_0129, geen bijschrift][Groot op 2e spread][DSC_0146]De CB750 werd in 1968 voor het eerst getoond tijdens de Tokio Motorshow en markeerde het begin van een nieuw tijdperk.[Details][DSC_0155]Niks geen digitale poespas, maar eerlijke analoge, ronde klokken.[DSC_0153]Het contactslot zit op een tegenwoordig onlogische plek. [DSC_0152]Toen ze nog nooit van Euro3 hadden gehoord: een rijtje ouderwetse carburateurs. [DSC_0163]De CB750 heeft een elektrische starter, maar ook kickstarter als back up. [DSC_0151]Met de vier karakteristieke dempers is de CB helemaal af, vindt Tony.
