Op pad met – Jan Ernes
“In het zuiden van Limburg heb ik mijn ‘Holle Wegen Route’ uitgezet. Zoals de naam al zegt is het een verzameling van kleine holle wegen door het Zuid-Limburgse landschap, waarbij we ook even de grens met België passeren. Het lijkt me leuk deze route met jou te gaan rijden.” Dat leek mij inderdaad ook leuk, dus toerde ik op een snikhete zomerdag met Jan Ernes door Zuid-Limburg.
Bijna ongemerkt zijn we de grens met België gepasseerd, ik zie het aan het bord ‘Camping du Vieux Moulin’. Een paar honderd meter eerder zou dat nog Camping De Oude Molen hebben geheten. Ook word ik hier bij het binnenrijden van de dorpjes opeens gewaarschuwd voor ‘nous enfants’. We rijden dus een stukje door België, en hier – aan de rand van de Voerstreek – spreken ze dus Frans, hoe buitenlands wil je het hebben?
Nu had ik toch al het idee dat ik in het buitenland reed, want de bochtige wegen en vergezichten van het Zuid-Limburgse heuvelland zijn on-Nederlands mooi. Bovendien heeft mijn gids Jan Ernes een prachtige toer uitgezet over mooie kleine wegen, die inderdaad regelmatig ‘hol’ zijn: diep in het landschap verzonken en vaak onder een prachtig groen bladerdak, alsof je door een natuurlijke tunnel rijdt. Een paar keer zie ik onderweg nog wel een bordje van de overbekende – en overbevolkte – Mergelland-route, maar hoewel het vakantieseizoen in Zuid-Limburg alweer flink op stoom is gekomen en de terrassen weer vol zitten, rijden we de meeste stukken van de rit lekker op onszelf, weg van alle drukte.
Jan Ernes (61) is een garagehouder uit Elsoo, die daarnaast samen met zijn vrouw Annemieke vanaf 2009 met veel passie de B&B/vakantiewoning De Auw Fotsch in Geverik net buiten Beek runt. Jan: “Ik rij al motor vanaf mijn twintigste, en ben ooit begonnen met een Honda CB400F. Daarna volgden een hele serie BMW’s, deze R1200GS is mijn vijfde. Toen de kinderen kleiner waren, stond het rijden wel even op een lager pitje, maar tegenwoordig rij ik weer volop. In het verleden ging ik ook wel met een clubje mee naar de Alpen of Dolomieten, maar vandaag de dag zijn het vooral dagtrips, ook wel samen met twee van mijn zoons die ook motorrijden. Wat dat betreft zitten we hier in Zuid-Limburg natuurlijk op een geweldige plek. Je kunt hier fantastisch toeren in onze eigen streek, maar met een uurtje sta je ook aan de rand van de Ardennen, of in de Eifel. We gaan ook wel eens op zondag ‘even’ op het circuit bij van Francorchamps kijken. Dat is een uurtje rijden en daar is altijd wel iets te doen. Dan daar even een frietje eten en weer lekker binnendoor terug.”
Hoewel Limburger van geboorte – en nu woonachtig in het huis dat zijn opa ruim 100 jaar geleden kocht – heeft Jan door zijn werk ook lang elders in Nederland gewoond: “Dat begon al met mijn studie aan de auto-HTS in Apeldoorn. Maar ik wilde eenmaal afgestudeerd liever de speciale voertuigen in, en kwam terecht bij PZ in Geldrop, in die tijd een grote fabrikant van landbouwmachines. Ik ben toen in Deurne gaan wonen. Toen echter het vliegveld hier om de hoek in Beek zou gaan uitbreiden met een extra start- en landingsbaan, zochten ze iemand die daar het rollend materiaal zou beheren en dat heb ik bijna 5 jaar met veel plezier gedaan. Een prachtbaan, die echter op de tocht kwam te staan toen de uitbreidingsplannen van de luchthaven niet doorgingen. Via een bevriende Mercedes-dealer kwam ik vervolgens in contact met de importeur in Utrecht, en daar ben ik 15 jaar servicemanager voor Zuid-Nederland geweest. Tot het rond de eeuwwisseling toch begon te kriebelen: ik wilde graag voor mezelf beginnen èn terug naar de roots, naar Zuid-Limburg dus. We konden dit huis genaamd ‘De Auw Fotsch’ in Geverik kopen als derde generatie in onze familie. Voor onze hier nog wonende alleenstaande oom werd er toen een aanleunwoning gerealiseerd achter de Fotsch. Bovendien kon ik in het naburige Elsloo een garagebedrijf overnemen, dus alles viel op zijn plek om weer naar Limburg terug te gaan. En in 2009 hebben we die aanleunwoning getransformeerd tot een vakantiewoning met B&B-service. Het is in feite een B&B (zie www.auwfotsch.nl, maar dan wel helemaal zelfvoorzienend en met een eigen ingang. Dat loopt ook lekker, maar als het aan mij ligt krijgen we in de toekomst wel meer motorrijdende gasten. Voor hen heb ik al mooie routes klaar liggen en ik wil mijn drukke werkzaamheden met ons garagebedrijf ook wat minder maken, en dan ook best als gids fungeren voor mooie motorritjes met onze gasten. De naam De Auw Fotsch van ons huis en B&B stamt trouwens uit de tijd dat dit huis nog een boterfabriek was, van 1899 tot 1915. Hier werd toen de melk van boeren uit het dorp verwerkt tot boter. De naam ‘fotsch’ komt ook van het geluid van de karnton: ‘fotsch – fotsch – fotsch’.”
Een mooi verhaal, maar we kwamen natuurlijk ook voor de prachtige toerrit door het Limburgse heuvelland. Vanuit Geverik pakken we in Schimmert (of moet ik Sjömmert zeggen, net als in Friesland hebben veel plaatsnaamborden ook hier in Limburg een dubbele naam) de route op. Al snel bereiken we Wijnandsrade en slaan we rechtsaf bij het kasteel. We rijden dan over de weg waar in de jaren 80 jaarlijks een wegrace werd gehouden. “Daar ging ik als tiener altijd op de fiets naar toe om te kijken,” aldus Jan. In 1972 omzoomden ruim 10.000 bezoekers het 2.800 meter lange stratencircuit bij de eerste race, maar een dramatisch ongeluk in 1980 – toen bij een valpartij een motor in het publiek vloog en een toeschouwer om het leven kwam – deed deze race weer van de kalender verdwijnen. Zoals op Hengelo (GLD) na trouwens alle stratencircuits zijn verdwenen in Nederland.
We toeren verder via Wuestenrade, Voerendaal en Simpelveld naar de Gulpenerberg. Over prachtige bochtige wegen en leuke hellingen rijden we via Vijlen naar Vaals. De geplande stop in het Vijlenerbosch laten we even achterwege, want de terrassen zitten hier werkelijk mudvol (fiets-) toeristen. We steken dus vlot en ongemerkt de grens over en een terras in Sippenaeken biedt rust, ruimte en een verkoelend briesje. Plus een lekker broodje en een koude icetea.
Niet ver na de lunchstop gaat de Rue de Beusdael over in de Kasteelstraat: we stoppen er even voor een mooie foto van Jan met het kasteel op de achtergrond, waarna we bij De Planck Nederland weer binnenrijden en langs de erebegraafplaats van Margraten, Cadier en Keer, Berg en Terblijt, Meersen via Ulestraten weer terugkomen in Schimmert. Pardon: Sjömmert.
De 115 km lange route is te downloaden van onze website en ideaal om je in Nederland toch even in het buitenland te wanen. De prachtige vergezichten over het glooiende heuvellandschap en de mooie kleine wegen van deze route zijn ideaal om de zinnen te verzetten en echt tot rust te komen!
