Occasion Honda CBF600

Als er zoiets zou zijn als de Volkswagen Golf of Opel Astra onder de motoren, dan zou deze Honda CBF600/S daar zonder twijfel de personificatie van zijn. Volledig gevrijwaard van pretenties, niet kapot te krijgen en het credo ‘iedere cent waard’ waardig tot op de laatste letter, is deze Honda eigenlijk voor alles en iedereen een aanrader!

‘Motor voor het volk’, ‘Nice price’, ‘Aanbieding van de dag’: een korte blik op de diverse koppen boven testartikelen betreffende de Honda CBF600, maken al snel duidelijk in welke richting het gros van de diverse auteurs het zoekt. En wat is de conclusie die na het intensief bestuderen van alle lectuur bij de vele lezers bleef hangen? Hoe kan een fabrikant zo veel motorfiets aanbieden voor zo weinig geld?
Voor het antwoord op deze vraag gaan we terug naar het jaar 2003. Honda presenteert dan op de Internationale Automobil Ausstelling (IAA) in Frankfurt het glanzend middelpunt van dit artikel, de CBF600, zowel als naked bike als S-versie met topkuip. Wellicht was het feit dat de motorfiets op een autobeurs werd geïntroduceerd al een subtiele vingerwijzing naar de doelgroep die ’s werelds grootste motorfabrikant met deze allround-machine voor ogen had. Een doelgroep ook, die vraagt om een uiterst pragmatische benadering, wat Honda zichzelf terdege besefte. Zo werd de in de basis uiterst sportieve vier-in-lijn (van de CBR600F uit 1995) terug getuned naar een uiterst handtamme 78 pk, wat niet toevallig in diverse Europese landen het vermogensplafond was voor een goedkopere verzekeringsklasse. Daarbij werd het chassis gebruikt van de Hornet 600, die zich inmiddels al lang en breed had bewezen als sportieve naked. Het geheel werd vervolgens gelardeerd met een bijzonder omvangrijk ergonomiepakket, waarbij stuur, buddyzit en, als extraatje op de S-versie althans, de ruit zich in twaalf verschillende hoogtes en/of hoeken lieten verstellen. Daarbij dan ook nog eens lange onderhoudsintervallen van 12.000 kilometer en een antiblokkeerremsysteem. Die laatste weliswaar als optie, maar in combinatie met de eveneens optionele middenbok in een pakket verkrijgbaar voor slechts een paar honderd euro extra. De belangrijkste boodschap luidde in ieder geval: ook in de budgettair aantrekkelijke middenklasse kan iedereen desgewenst een beroep doen op deze belangrijke veiligheidsfeature. En die boodschap richtte zich vooral op de slapers. Op automobilisten dus, waarvan het rijbewijs al ettelijke jaren, zo niet decennia, braak lag. Hen werd het volgende luid en duidelijk ter ore gebracht: jullie kunnen weer gaan motorrijden en dat hoeft niet eens duur te zijn. Bovendien laat de ongetwijfeld kritische blik van echtgenoot (m/v) zich met een blik op het ABS (én de prima duo-zit eigenschappen) van de scherpe randjes ontdoen. Dus wat let je?

Of het uiteindelijk ook daadwerkelijk de slapende automobilist was die de weg wist te vinden naar de CBF600, is vandaag de dag maar moeilijk te achterhalen. Feit is echter wel dat de allrounder in zijn debuutjaar zo vaak over de toonbank ging, dat hij zich direct stevig in de top van nieuw verkochte motorfietsen nestelde. En dat niet in de laatste plaats omdat ook de gevestigde motorrijder de zeer goede prijs-kwaliteitverhouding van de 600 op waarde wist te schatten. Bovendien viel de lichtvoetige handling weer in de smaak bij diverse rijscholen, die in tegenstelling tot het gros van de reguliere klanten nagenoeg allemaal kozen voor de naakte uitvoering. Dit uiteraard om de kosten als gevolg van de bedrijfsmatig ingegeven wat frequenter voorkomende ‘slippertjes’ een beetje binnen de perken te houden.
In de eerste modeljaren (tot 2007) overtuigde de CBF vooral met een solide optreden op alle fronten, zonder ergens echt te excelleren. Hoge ogen gooide onder meer het smeuïge blok, waarvan het licht helaas wel wat vroeg uit ging bij een beetje sportieve rijstijl. Daarentegen overtuigde de allrounder met een prima rijwielgedeelte, dat zich zowel bij bochtenwerk als tijdens autosnelweg etappes van een stabiele kant liet zien. In 2008 rijdt CBF nummer twee zich in het voetlicht. Qua uiterlijk bijna identiek aan zijn voorganger, onderhuids was er evenwel flink gesleuteld. De carburateur had plaatsgemaakt voor een injectiesysteem (waarmee het choke gefröbel ook tot het verleden behoorde), het stalen frame was ingeruild voor een aluminium exemplaar (lager gewicht en toch een hogere maximale belading), beter aansprekende veerelementen en een gecombineerd remsysteem, in Nederland standaard met ABS. En het beste van alles: nog altijd tegen een ‘Nice price!’

MARKTSITUATIE
Een vluchtige blik op de bekende occasion sites van het wereldwijde web leert al dat het aanbod van CBF600’s meer dan rijk is. Én dat de Japanner ook als occasion zijn credo ‘veel voor weinig’ nog waarmaakt. Nieuw liep de S-versie altijd duidelijk harder dan de naakte N, een beeld dat zich ook bij het tweedehandsaanbod aftekent. Het overgrote deel betreft de tophalf-uitvoering, slechts een geschatte tien procent komt op het conto van de N. Slecht nieuws voor S-verkopers dus? Niet helemaal, de S wordt immers ook veel meer gezocht én verkocht.
Exemplaren uit de eerste modeljaren (2004 t/m 2007) worden al aangeboden vanaf een kleine 2.500 euro, grotendeels met een flink wat kilometers op de teller (>30.000), wat met het oog op de allround-eigenschappen zeker niet opvallend is en waardoor je je gezien het onverwoestbare karakter van de CBF ook niet moet laten afschrikken. Gezien de verkoopbaarheid in de toekomst (en natuurlijk uit veiligheidsoverweging) is het raadzaam om voor een ABS-uitvoering te gaan.
Reken voor het nieuwe model (vanaf 2008) op bedragen van minimaal vier- tot viereneenhalfduizend euro. Niets eens zo gek veel meer dan voor exemplaren van de eerste modelcyclus moet worden neergeteld. Dat terwijl de nieuwe lichting zowel qua kwaliteit als rijcomfort flink wat meer te bieden heeft. Laat het budget het toe, investeer dan wat meer, je zult er geen spijt van krijgen.