Occasion: Ducati 750 Paso

Met € 1.500 op zak lag een sportief 600-tje uit begin jaren negentig voor de hand. In grote aantallen verkocht en bijna op iedere straathoek op te pikken. Maar dat was me te makkelijk. De uitdaging lag in iets met mogelijke verzamelpotentie, een Kawasaki ZX-R400 of een Honda VFR400R. Veel te duur, bleek al snel. Net voor de moed me in de schoenen begon te zakken, liep ik bij Moto Donatz in Winterswijk tegen een Ducati Paso 750 uit 1986 aan. Zo meenemen voor € 800,- of rijklaar voor € 1.500,- Kijk, dat zijn bedragen en dat voor een echte Ducati!Verzamelpotentie, je moet er een neus voor hebben. Zelf vind ik het maar lastig te voorspellen of de Moto Guzzi Stelvio of juist Ducati’s Streetfighter over pakweg dertig, veertig jaar een aardige aanvulling op een dan ongetwijfeld sterk versoberde pensioenvoorziening zou kunnen zijn. Maar misschien missen beide Italianen dan wel net die magische hebfactor en is het zo maar de 2010-variant van Yamaha’s R6 die is uitgegroeid tot een haast onbetaalbare zeldzaamheid. Dat de excentrieke Ducati 750 Paso die potentie heeft, viel eigenlijk al bij de introductie van de Italiaan in 1986 te voorspellen. De Paso kwam wat dat betreft onder een gunstig gesternte ter wereld. Ducati was net overgenomen door het Cagiva-concern van Gianfranco Castiglioni en de Paso was een van de eerste Ducati’s die onder de nieuwe vlag op de markt kwam. Volgens de overlevering heeft Cagiva nog even overwogen om de Paso onder eigen naam uit te brengen, maar uiteindelijk kwam de naam Ducati dus op de tank te staan. Tot grote spijt van pakweg de helft van de Ducatisti, die niets maar dan ook helemaal niets op hadden met al het polyester van de Paso. En juist die tweespalt, die strikte scheiding tussen bewieroken en geen blik waardig gunnen, zou zomaar een voorwaarde voor toekomstige onsterfelijkheid kunnen zijn. Maar onsterfelijkheid, zeker niet die van een motorfiets, was niet iets waar ik me destijds als 12-jarig jochie achterop de Kawasaki Z750 van vaders mee bezig hield. Ik keek liever naar de motoren die van tijd tot tijd voorbij kwamen en dan eerder naar een gillende Suzuki GSX-R750 dan naar een langs brommende Paso met dat gekke ‘dichte’ ruitje. Nu wil de ironie natuurlijk dat diezelfde GSX-R750 uit 1986 al lang een ware cultstatus heeft. Dat moet de Paso nog maar voor elkaar moet zien te krijgen. Maar aan het niet alledaagse uiterlijk zal het in ieder geval niet liggen en eigenlijk zijn de rijeigenschappen ook niet zo heel verkeerd. Goed, de stuuruitslag is beperkt en de draaicirkel daardoor navenant groot, en door de 16 inch wielen wil de Duc zich enthousiast oprichten bij remmen, maar dat was het dan ook wel. Het blok mist met zijn 74 pk misschien een beetje vermogen, maar is wel heerlijk soepel. En wees eerlijk: voor het dichtslibbende Nederlandse wegennet is het meer dan voldoende. Daar komt bij dat de tank met 22 liter inhoud bovenmodaal bemeten is en je met een gemiddeld van verbruik van bijna 1 op 18 dus een heel eind komt. Overigens kun je ook Paso’s tegenkomen waarvan de enkele Weber carburateur tussen de beide cilinders is vervangen door een setje Dell’Orto’s. In bepaalde gevallen wilde die originele Weber wel eens problemen geven en bevriezen in de winter was ook geen uitzondering. Maar beide zijn met wat aanpassingen ook met de originele carburateur goed te ondervangen. Waar ik als beginnende puber halverwege jaren tachtig bij Motorpaleis Piet van Dijk aan de Enschedese Lombokstraat het obscure Italiaanse hoekje bijna altijd links liet liggen om me te vergapen aan het snelle Japanse spul en posters van GP-helden als Freddy Spencer en Randy Mamola, weet de Paso 750 me een kwart eeuw later in de showroom van Moto Donatz onmiddellijk te pakken. Het heeft toch wel iets, dat gekke ruitje en de volle stroomlijn die de techniek volledig aan het oog onttrekt. En dan die haast in het kuipwerk ingekapselde spiegels met geïntegreerde knipperlichten, die typische 16 inch wielen, de taps toelopende einddempers en die aanduiding ‘Controlled Air Flow’ op de flanken, doelend op de functie van dat gewelfde, dichte kuipwerk. En natuurlijk het onmiskenbare rode spuitwerk met daarop die magisch klinkende merknaam…en dat voor € 800! “Dat is dan de meeneemprijs”, verduidelijkt eigenaar Roel Donatz, terwijl hij de Paso door de propvolle showroom naar buiten laveert voor een nadere inspectie. “Voor € 1.500,- maak ik hem helemaal rijklaar. Er moet een nieuwe voorband op, een nieuwe accu in en het zadel moet opnieuw worden overtrokken, want daar zitten wat scheurtjes in. Ook olie en oliefilter vervang ik dan even. En uiteraard komt er een nieuwe kentekenplaat op, deze grote is niet meer toegestaan.” Daarmee is deze Paso rijdbaar, maar nog niet spik en span, want eenmaal in het daglicht voor de showroom zijn er met name aan de rechterzijde wat lichte krassen zichtbaar in het kuipwerk en op de einddemper. ‘’Geen crashschade”, verduidelijkt Roel. “Hij is in het verleden een keer van de zijstandaard gevallen.” Iets dat wordt gestaafd door het ontbreken van beschadigingen onderaan de voorvork en aan de swingarm, schade die in de regel wijst op een serieuzere val. Opvallender zijn de forse metalen ringen die de schroeven van het kuipwerk op de plek moeten houden. De oorspronkelijke schroefgaten zijn in de loop der jaren te ruim geworden, een typisch kwaaltje van de Paso. Wil je dit helemaal netjes krijgen, dan zul je bijna op zoek moeten naar een donor-Paso met intact kuipwerk, want zoeken naar originele kuipdelen is als zoeken naar een speld in een hooiberg. Maar afgezien daarvan, een verroeste achterste remschijf en verweerde hendels heeft deze Paso de tand des tijds heel behoorlijk doorstaan. Corrosie is nauwelijks te vinden en zelfs de kilometerstand is met 64.000 nog zeer acceptabel. Tja, en dan begint die € 1.500,- wel heel erg in mijn zak te branden. Al was het maar voor de heb. Nu weet ik ook wel dat je in de regel voor een paar honderd euro geen eeuwigheidswaarde koopt, maar wat niet is kan natuurlijk nog komen. PASPOORTMerk: Ducati Type: Paso 750Bouwjaar: 1986KM-stand: 64.000Motor: 748 cc L-twinVermogen: 74 pkMeeneemprijs: € 800,-Prijs rijklaar: € 1.500,-Gevonden via: www.motodonatz.nl[Foto’s en BU’s][Opener: 0FDE6766]Handjeklap: wordt het zo meenemen voor € 800,- of helemaal rijklaar voor € 1.500,-? [Bei Opener: 0FDE6783, geen bijschrift][Details][0FDE6802]Kleine aandachtspunten: roest op de remschijf en krassen op de rechter uitlaatdemper. Een mooi detail is de excentrische kettingspanner. [0FDE6787]Een keer omgevallen. Niet mooi, maar origineel kuipwerk is moeilijk te vinden. [0FDE6770]Uiteraard wordt de grote kentekenplaat vervangen door een kleiner exemplaar dat aan alle eisen voldoet. [0FDE6779]Geen poespas in het blikveld. Opvallend is het olifantje in de toerenteller, want het is het symbool van Cagiva, destijds eigenaar van Ducati. [Ansicht: 0FDE6792]Het excentrieke uiterlijk van de Paso verdeelde de Ducatisti midden jaren tachtig in twee kampen.