MotoGP Losail, Qatar
Het kondigde zich al aan na de wintertesten en bij de eerste Grand Prix van het seizoen kwam de bevestiging: Maverick Viňales is dit jaar één van de titelfavorieten. De nieuweling binnen het Yamaha-fabrieksteam bekroonde een meesterlijk gereden wedstrijd met een even indrukwekkende als verdiende overwinning. Andrea Dovizioso bewees met een tweede plaats de kracht van de Ducati op Qatar en Valentino Rossi verbaasde ook zichzelf met de laatste podiumplek.
Al sinds 2007 wordt het Grand Prix-seizoen geopend in Qatar. Een jaar daarna werd de wedstrijd in Doha verplaatst naar de avond. Dat racen op een natte baan bij kunstlicht geen optie was, bleek in 2009, toen voor het eerst in de geschiedenis een race pas met 24 uur vertraging plaatsvond. Een dergelijk rampscenario kwam ook dit jaar gevaarlijk dichtbij, toen de al dagen beloofde regen op zaterdag begon te vallen. En wel in zulke heftige hoeveelheden dat de baan op sommige plaatsen overstroomde en grindbakken zich vol met water zogen. Na uren vertraging besloot Race Direction dat er niet gereden kon worden, omdat het circuit, gebouwd zonder drainage, maar niet droog wilde worden. “Dit circuit is niet gebouwd om te racen in de regen”, was Andrea Dovizioso duidelijk. De startopstelling werd bepaald aan hand van de gecombineerde vrije trainingen, voor het eerst sinds de Portugese Grand Prix van 2010. Hij mocht dan in de tweede vrije training onderuit zijn gegaan – ‘ik zat buiten de schone lijn en wilde toch insturen’ – maar Maverick Viňales was zonder twijfel de meest besproken man; al vóór de race. Viňales veroverde op ongebruikelijke wijze zijn eerste pole (zoals Jorge Lorenzo in 2008 ook deed in Qatar bij zijn Yamaha-debuut) en werd daarmee ook meteen de eerste rijder die ooit startte van pole in de Moto2, Moto2 en MotoGP.
Ook Loris Capirossi kreeg meer aandacht dan hem lief was. De Italiaan die deel uitmaakt van Race Direction, testte op verzoek van Dorna begin februari op een ‘honderd procent natte baan’ op een straatmotor met Pirelli-banden achter een door Franco Uncini bestuurde auto om het effect van de regenspray te ervaren. “We hebben twee uur getest en mijn gevoel was oké”, aldus de voormalig wereldkampioen. “Maar de veiligheid staat voorop. Als de rijders nee zeggen, moeten we kijken naar andere opties.”
In de gebruikelijke zitting van de Safety Commission op vrijdag bepaalden de coureurs dat zij niet zouden rijden in de regen zonder training. Na de afgelaste kwalificatie op zaterdag moest Capirossi tekst en uitleg geven. “We dachten dat we de situatie konden oplossen, maar het probleem was groter dan verwacht. Er is hier geen afwatering en daar moet zeker wat aan gedaan worden. In bocht 8 is de run-off net een meer en er bleef water uit de grond komen.” Capirossi benadrukte dat zijn test in feite niet meer dan een vingeroefening was geweest. “Zonder drainage is racen in de regen onmogelijk. Volgend jaar plannen we om tijdens de laatste voorseizoenstest de baan voor het laatste half uur nat te maken en de rijders te laten testen.” Op de vraag waarom een dergelijke proef niet was uitgevoerd tijdens de Qatar-test medio maart antwoordde Capirossi dat het arrangeren van een dergelijke onderneming veel werk met zich meebracht.
De met tien minuten verlengde warm-up vond plaats op een droge baan, maar toen de MotoGP-race op het punt stond om te beginnen, begon het toch te druppelen. De wedstrijdleiding stelde tot twee keer de start uit toen bleek dat de baan te vochtig en gevaarlijk was voor slicks. Een aantal rijders verkeek zich na het eerste uitstel op het natte asfalt. Wilco Zeelenberg, ‘rider coach’ van polesitter Viňales, rekende dat Capirossi aan. “Hij reed rond in de auto met Uncini en moet beslist die natte plekken hebben gezien”, meende Zeelenberg. “En toch liet hij iedereen rijden. Dat kan eigenlijk niet. D’r waren toch een paar jongens die na dat rondje behoorlijk uit hun slof schoten. We hebben iedereen nodig voor de show en dan moet je onder dit soort omstandigheden ingrijpen.”
Met drie kwartier vertraging ging de met twee ronden ingekorte race toch van start. Door de commotie en het latere tijdstip, besloot derde man Marc Marquez (nog gecrasht in de warm-up) om zijn harde voorband te vervangen door een medium compound. Het bleek een ernstige misrekening. Na een tumultueuze start, waarbij de als tiende gestarte Valentino Rossi in de eerste bocht bijna van zijn machine werd geramd door Cal Crutchlow, eiste de verrassende rookie Johann Zarco de leiding . Zijn vierde startplaats had al bewonderende blikken opgeleverd, maar dat de tweevoudig Moto2-wereldkampioen zich zes ronden aan kop kon handhaven, was onverwacht. Toen crashte hij omdat zijn softe achterband was versleten. Zijn nieuwe concurrenten waren echter onder de indruk. “Franco Morbidelli had me al gewaarschuwd dat ik Zarco in de gaten moest houden”, vertelde Rossi later. “Afgezien van de eerste bocht, waar hij me er bijna afreed door binnendoor te komen, vond ik het indrukwekkend wat hij deed”, complimenteerde ook Viňales de Fransman.
Viňales zelf had tijd nodig om aan de listige omstandigheden te wennen, terwijl achter de nieuwe kopman Dovizioso wereldkampioen Marquez en Suzuki’s Andrea Iannone hem de doorgang beletten. In de elfde van twintig ronden crashte ook Iannone – net als hij vorig jaar in dienst van Ducati had gedaan in Qatar. Met in zijn kielzog de onverslijtbare Rossi schoof Viňales door. Marquez moest de kop laten gaan, toen zijn medium voorband niet meer mee werkte. “Het wisselen van hard naar medium voor, was de grootste fout van het weekend”, gaf de als vierde gefinishte Marquez toe.
Zeven ronden voor het eind passeerde Viňales kopman Dovizioso, maar die kwam met nog twee ronden te rijden toch weer terug, profiterend van de topsnelheid van zijn GP17. In de een na laatste ronde promoveerde Viňales dankzij een messcherpe actie weer naar de leiding. Hij stond de eerste plaats niet meer af. Rossi, die vanaf het begin van het weekend klaagde over een gebrek aan vertrouwen in de voorband, onderstreepte zijn klasse met een voor onmogelijk gehouden derde plaats. Op het podium werden de rijders getrakteerd op een fikse regenbui. “De organisatie heeft heel veel geluk gehad”, wist derde man Rossi.
Met zijn tweede GP-zege nestelde Maverick Viňales zich in imposant rijtje met Luca Cadalora (1996), Kenny Roberts Junior (1999), Valentino Rossi (2004) en Casey Stoner (2007 en 2011) die bij hun debuut voor een andere fabrikant direct de eerste race wonnen. Bovendien was hij met zijn 22 jaar en ruim drie maanden na Mike Hailwood de een na jongste Koningsklasse-winnaar op twee merken. “Ik was zó nerveus bij de start”, gaf Viňales glunderend toe. “Ik had in de verkenningsronde een paar man voor rechtuit zien gaan. Het was heel glad in het begin en ik kwam niet in mijn eigen ritme. Toen ik me beter begon te voelen, begon ik ook meer te pushen. Achter me begon iedereen sneller te rijden en ook Valentino kwam dichterbij. Eenmaal achter Dovi keek ik wat hij deed, maar toen versnelde hij ook weer. Ik wist dat ik meer dan een kleine voorsprong moest hebben, anders zou hij me op snelheid weer passeren. Ik heb op de juiste manier gereden.”
Viňales behield een marge van 0,4 seconde ten opzichte van Dovizioso. De druk om als favoriet te starten had hij gevoeld. “Vorig jaar reed ik hier om P6, nu voor de winst. Dat is heel anders. Omgaan met de druk is moeilijk, maar het geeft je ook wat extra’s als je zo gemotiveerd bent.”
Andrea Dovizioso realiseerde dat zijn tactiek om de race te vertragen niet voldoende zou zijn voor de winst. “Ik had een softe band achter. Dat was een gok, maar het pakte goed uit”, vond de 31-jarige Ducati-coureur, voor het derde achtereenvolgende jaar tweede in Qatar. “Ik wist dat Maverick sneller zou zijn tegen het einde, en vanwege de hogere luchtvochtigheid moest ik de band sparen. Dat probeerde ik vooral nadat Zarco was gecrasht en ik op kop kwam. Ik probeerde de laatste vijf ronden van alles, maar hij zag mijn zwakke punt en haalde me in. Ik kon niet meer terugvechten.”
Met een derde plaats was Valentino Rossi zeer content. “Ik zou hier nooit op mezelf hebben gegokt”, grijnsde de 38-jarige veteraan. Tijdens de wintertesten had hij zich nooit op zijn gemak gevoeld op de nieuwe Yamaha. Omdat de fabrieksleiding hem niet op 2016-M1 wilde zien, moest hij toch wennen aan de nieuwste machine. “De eerste trainingsdag hier was heel frustrerend voor me en ook op de tweede dag was ik nog heel langzaam, maar het ging toch beter. De warm-up (Rossi was daarin dertiende, FW) was ook heel slecht, maar de hogere asfalttemperaturen waren niet goed voor me. Daarom was de latere start in mijn voordeel. Hoewel ik in de eerste bocht werd geramd door een trein. Ik had gehoopt dat Dovi aan het einde het tempo met zijn softe band moest laten zakken, maar ik maakte ook zelf nog een foutje. Derde hier is goed. Ik heb de hele winter niet zo dicht bij Maverick gestaan.”
Weer leek de Rossi van de trainingen een andere gedaante te hebben aangenomen in de race. “We vonden weer wat, waardoor de stabiliteit voor verbeterde. Ik ben oud. Als een training dan moeilijk loopt, is het lastig om gemotiveerd te blijven. Maar ik ‘begrijp’ een race ook beter dan een training.”
Terwijl zijn voormalige pupil Jorge Lorenzo vanaf de twaalfde startplaats na een moeizame race met fouten niet verder kwam dan een elfde plaats genoot Wilco Zeelenberg in stilte van zijn nieuwe protegé Viňales. Vanaf de eerste test in Valencia, twee dagen na de slotrace van 2017, werkte Zeelenberg voor het eerst samen met Viňales. “Dat was wel een ‘eye opener’ voor ons. We zagen wel dat snelheid niet het probleem zou zijn”, aldus Zeelenberg. De Nederlander was vol lof over zijn Viňales. “Hij werkt heel duidelijk en daardoor kun je ook snel beslissingen nemen. Hij geeft de juiste input en dat maakt het ook makkelijker om oplossingen voor problemen te vinden.”
Viňales werkte bij Suzuki niet met een ‘rider coach’. “Ik heb meteen met hem om tafel gezeten toen hij kwam”, aldus Zeelenberg die Lorenzo naar drie MotoGP-wereldtitels loodste. “Hij stond er ook open voor en hij stapte natuurlijk ook in een prachtig pakket. Zo is het ook naar hem toe verkocht. Valentino rijdt anders. Maverick gebruikt zijn lichaamsgewicht en zijn ‘body parts’ heel goed. De manier waarop hij dat doet en ook de voor- en achterrem gebruikt, is beter dan ik ooit een andere rijder heb zien doen. En het gaat op een heel natuurlijke manier, hoewel je dat ook niet moet overdrijven. Te veel de achterrem gebruiken kost je ook veel brandstof. Maar ik wil zijn sterke punten verbeteren, liever dan te werken aan zijn zwakke punten. Als er gas gegeven wordt in een race, vervalt iedereen toch weer in bekende automatismen. We kunnen met hem andere dingen proberen dan met Jorge. Die koos vaak voor een softe band en Maverick niet. Dat geeft meer mogelijkheden.”
De ongewone hectiek voor de start had Viňales niet onberoerd gelaten, merkte Zeelenberg. “Toen het begon te regenen…. Hij is geen regenspecialist. Daar werd hij even niet vrolijk van. Maar hij bleef rustig. Hoewel je natuurlijk alleen de buitenkant ziet. Voor de race hadden we besproken dat hij in ieder geval voor het podium moest gaan, wat er ook gebeurde. Dat voelde hij goed aan. Hij is volwassener dan je van een mannetje van 22 zou verwachten. Toen Jorge aankondigde weg te gaan, wisten wij dat we maar één man wilden hebben. Suzuki was niet blij, maar ja…. Wij hebben niet voor niets deze keus gemaakt.”
