Moto2 Transfiormer
Toen we onlangs deelnamen aan de Kawasaki Z-Cup op het Spaanse Valencia (zie MotoPlus 24/2015) stuitten we op de haast extravagante transFIORmer Moto2-racer. Dit is het soort Moto2-racer met de chassis-exotica waarvan vooraf gehoopt werd, dat het de Moto2 GP’s zou gaan bevolken. We werpen er eens een nadere blik op.
Aangezien de Moto2-categorie wat betreft aandrijflijn reglementair dichtgetimmerd is tot een standaardklasse met mild opgevoerde Honda-CBR600RR-motorblokken en ook het minimumgewicht strikt gedefi nieerd is, zou innovatieve chassisontwikkeling het verschil moeten maken. Tijdens de laatste GP reden 21 van de 30 coureurs met een Kalex, dus dat plan is niet helemaal geslaagd, met een soort standaardcup tot gevolg. Op hoog niveau, dat wel. Een technisch lichtpunt wordt gevormd door de transFIORmer, waarvan de naam verwijst naar de Franse constructeur Claude Fior. Hij experimenteerde met waanzinnige chassisontwerpen en één van zijn wapenfeiten was de Fior-voorwielophanging. Hierbij wordt het voorwiel gedragen door een draagarm, die scharniert in twee naar voren wijzende triangels. Voordeel is dat hiermee alle krachten op een voorwielophanging (van sturen, remmen en veren) gescheiden worden. Parallel hieraan werkte Saxxon aan een soortgelijke constructie en BMW adopteerde deze patentvrije techniek later als Duo-Lever. Fior verscheen 1988 in de 500cc GP’s en één van de mannen die met zijn frames reed is Christian Boudinet. Boudinet reed in ‘87 en ‘88 in het EK en enkele wedstrijden in het WK. Nadat Fior in 2001 overleed zette Christian de erfenis van Fior door. Zijn team
rijdt met wildcards enkele GP’s en in het CEV ofwel EK. Rijder is de Franse WK-supersportcoureur Lucak Mahías. Tijdens de laatste GP in Valencia kwalifi ceerde hij zich als 16e, slechts 0,9 seconde verwijderd van de pole. Niet verkeerd, aangezien Mahías deze GP er eigenlijk even bij deed. Nog frappanter als je beseft dat de beschikbare bandenkeuze het potentieel van dit concept niet voldoende omarmt. De voorband wordt dermate veel vriendelijker belast in vergelijking met een conventionele vork, dat zelfs de zachtste Dunlop-compound nog veel langer meegaat dan één wedstrijd. Een extra zachte compound zou een verbetering in rondetijd en wedstrijdtijd opleveren. Als laatste prestatiebewijs reed Mahías in de laatste EK Moto2- race in Valencia nog naar de derde positie, in de tweede race viel hij er helaas af. Het concept lijkt dus fundamenteel in orde en we gaan eens zien of we hier verder in kunnen duiken. Deze transFIORmers geeft in ieder geval extra kleur aan de Moto2-klasse, die ook komend jaar helaas een beetje eenheidsworst zal zijn.
