Mijn Trots – Wim van Eck

Een onbereikbare liefde, wie heeft er nooit mee te maken gehad. Ook de 50-jarige Wim van Eck kan erover meepraten, zijn object van affectie heette Triumph Explorer: een dartele dame met dikke driepitter in het vooronder, een bult karakter, maar ook een fors prijskaartje. Wim viel als een blok voor de Engelse ‘grande dame’, een andere val, in de meest letterlijke zin van het woord, zorgde er vervolgens voor dat onbereikbaar in ene toch bereikbaar werd! “Mijn rijbewijs heb ik al vanaf m’n achttiende, ik ben er alleen wel een jaartje of vijftien tussenuit geweest. Maar dan gaat het toch weer kriebelen hè, in mijn geval een kleine tien jaar geleden. Om niet meteen al te duur te beginnen, heb ik destijds een CBR1000F gekocht en daar ongeveer een jaartje mee gereden. Die werd opgevolgd door een Black Bird en vervolgens een zwarte Kawasaki Z1000. Met die laatste heb ik echt naar volle tevredenheid een jaartje of drie rondgetoerd, maar ik was altijd helemaal verliefd op een Moto Morini Corsaro. Daar heb ik ook een testritje mee gemaakt en wilde ik ook nieuw kopen. Alleen dan wel in het wit, maar daarin was ‘ie niet leverbaar. Ze wilden hem wel overspuiten, maar dat wilde ik op dat moment dan weer niet. Op de terugweg van die proefrit zijn we toen nog even gestopt in IJsselstein, daar hadden ze net een stuk of tien nieuwe Tuono’s staan en daar heb ik er toen eentje van gekocht. Dus ik ging weg voor een rondritje met de Z1000 en kwam thuis met een nieuwe matwitte Tuono, zonder dat mijn vrouw er van op de hoogte was. Ik wilde alleen wel een motor die een ander niet heeft, dus dan begin je ’s wat te spuiten, wat Rizoma spullen erop hangen, onderkuipje in kleur, dat soort zaken. Het was ook best een uniek ding, mooi om te zien. In Duitsland, tijdens het aanremmen voor een bocht ging het echter mis. Geen ABS, vochtig wegdek, iets bijremmen en PATS, daar ging ‘ie. Alles kapot natuurlijk, maar tevens ook een geluk bij een ongeluk. De Tuono zat namelijk nog net twee maanden in z’n nieuwwaarde regeling, dus in plaats van de dagwaarde kreeg ik het volledige aankoopbedrag van de verzekering. En dat zorgde er achteraf voor dat ik deze Explorer kon kopen. Die vond ik altijd al erg mooi, een echte karakterfiets. Ik ben wel een sportieve rijders, maar loop ook tegen de vijftig en dan mag het wel een keer wat rustiger. Met motorvrienden onderling zeggen wel eens gekscherend, ‘als we vijftig zijn, dan kopen we een GS’. Nou ik ben al aardig op weg. De Explorer was alleen enigszins onbereikbaar. Als je een Tuono op zo’n Triumph inruilt, moet je er tien mille bijleggen. En dat was niet de bedoeling, het blijft wel een hobby tenslotte. Maar als je dertienduizend krijgt en je hoeft er maar een paar duizend bij te leggen, dan is het een heel ander verhaal natuurlijk. Ben ik naar Blom Motoren gegaan en daar een proefritje gemaakt. En toen praten met die man: ‘ik wil eigenlijk wel zo’n Triumph, maar vind ‘m niet mooi!’. Zwart/blauw, dat heeft iedereen. Zet ik hem ergens neer en dan staan er nog drie dezelfde naast, dat wil ik niet. ‘Nou’, zegt de verkoper, ‘dan spuit ik hem toch voor je.’ Op zich prima, maar straks vind ik hem ook in het wit niet mooi en dan? Wilde hij het risico wel nemen, wilde ik ‘m niet hebben, dan verkocht hij hem wel aan een ander. Dat was echter niet nodig, ik vond ‘m prachtig. Het is een speciale Launch-uitvoering, met onder meer carterbeschermer, valbeugels, handvatverwarming, cruise-control en bandenspanningscontrole. En zelf heb ik er nog een vervangingsuitlaatje van Shark op gezet. Dat kostte me overigens wel een knipperlicht, de uitlaat blies er vol tegenaan waardoor deze smolt, maar dat is nu opgelost. De stickers heb ik trouwens ook zelf laten maken, de originele zijn wit en dat werkt niet op een witte ondergrond. In Duitsland op de beurs allemaal foto’s lopen maken van de Explorer, maar ook van de R op de Triumph Triple. Thuis een beetje knippen en plakken en toen heeft een lokale stickerboer ze vervolgens gemaakt. En nu heb ik dus een Explorer R, die helemaal niet bestaat. Naast het spuitwerk heeft Blom direct al een aantal zaken, onder meer het bagagerek, zwart laten poedercoaten om een beetje een mooi contrast te krijgen. Voetsteunen, versnellingspook, rempedaal en nog wat andere zaken heb ik toen zelf nog laten doen. Eigenlijk moeten alleen de schetsplaatjes nog, dat is ‘ie ook echt helemaal af. Wat dat betreft heb ik zelden zo’n plezier gehad van een motor. Omdat ‘ie mooi is, maar veel meer nog omdat d