Mijn Trots – Wilco Vonk en zijn Tiger Lotus F1

Wilco Vonk heeft altijd een voorliefde gehad voor Japanse motoren en dan met name voor de Kawasaki Z1300 zescilinder, waarvan hij er trouwens nog steeds één heeft. Maar sinds kort is ook een oudere liefde, die voor Triumph, weer opgebloeid en rijdt hij rond op een Triumph Tiger 900 gespoten in de haast sjieke kleuren van het voormalige Lotus JPS F1-team. Een blijvertje, als we Vonk, die inmiddels al een stuk of vijftig motoren heeft versleten, mogen geloven.

“Ik ben ooit begonnen op een Triumph, op een oude Bonneville. Maar dat gevoel van zo’n eerste verliefdheid raakte ik al snel kwijt. Ik was op een gegeven moment meer geïnteresseerd in Japanners, Kawasaki vooral, en toen Triumph begin jaren negentig weer met nieuwe modellen kwam, keek ik daar ook niet echt naar om. Ik had gewoon enorm veel lol met mijn Z1300 zescilinder, dat was de motor waarmee ik alles deed. Ik heb hem nog steeds hoor, maar hij is nu een beetje met pensioen. Een jaar of vijftien terug ben ik meer een allroad-freak geworden. Je kunt alles met zo’n ding. Ze zijn over het algemeen lekker hufterproof en toch comfortabel, je kijkt makkelijk over de auto’s heen in een file, drempels pak je makkelijk en je kunt er ook nog best redelijk hard mee sturen. Zo’n heeft eigenlijk alles wat ik momenteel in een motor zoek. Ik ben dan weer geen GS-fan trouwens, want die zie je veel te veel. Ik houd meer van het wat apartere spul.
In 2003 kocht ik mijn eerste Tiger, het eerste injectiemodel en de opvolger van de Tiger die ik nu heb. Ik heb er twee van gehad, eerst de 900 en daarna de 955, en daarna kocht ik vrij snel na het verschijnen een Tiger 1050. Op die laatste heb ik een jaar of acht gereden en er veel naar eigen smaak aan verbouwd. Er zat Wilbers-vering op en met een tot 140 pk opgepept vermogen was ‘ie een flink stuk sterker dan standaard. Een serieus snel ding dus.
Maar op een gegeven moment wil je dan toch weer eens wat anders. Ik vond het nieuwe spul alleen net iets te gelikt allemaal, ik zocht meer een echte karakterkop. En dat is deze 900 met zijn lekker rauw lopende bullitproof-blok met carburateurs absoluut. Hij is van 1995 en ze werden tot 1998 gemaakt. Het was destijds een vrij exclusieve machine en ook vrij prijzig. Heel veel zijn er niet verkocht in Nederland
Over deze heb ik mijn eigen sausje gegoten met JPS-spuitwerk, gepoedercoate wielen, een zwarte voorvork, een ander stuur en zadel, Hyperpro-vering, uitlaatdempers van Bos, andere spiegeltjes en van alles en nog wat. Die John Player Special-kleuren uit de Formule 1 vond ik mooi, een beetje van vroeger. Bij een vriend in Spanje heb ik nog zo’n Tiger staan. Die woont in de buurt van Malaga en daar ga ik een keer of drie per jaar naar toe, lekker rijden. Deze gebruik ik vooral voor weekendtripjes. Wat dat betreft ben ik een echte hobbyrijder, zeker geen woon/werk-rijder.
Vergeleken met de Tiger 1050, die ik eerder had, is het natuurlijk wel een oudere motor. Er zit bijvoorbeeld geen ABS op en die 1050 was toch een dikke 40 pk sterker. Maar ik mis het niet, ook met deze kan ik heel behoorlijke kruissnelheden aanhouden en boven de 140 km/uur kom ik toch niet zo vaak meer. Destijds, begin jaren negentig, was het ook een van de snellere fietsen in het segment.
Een paar jaar terug heb ik voor 500 euro een sloper gekocht en uit elkaar getrokken voor de onderdelen. Die zijn op zich nog goed te vinden, met name voor het motorblok, maar met plaatwerk wordt het al wat lastiger. Ik heb dus nog aardig wat reservespul liggen. Als ik een weekend weg ga, neem ik ook altijd wat klein spul mee, mocht er iets kapot gaan. Maar het is een behoorlijk betrouwbaar blok en ook redelijk overbemeten geconstrueerd. Hij heeft nu 95.000 kilometer gelopen en er is alleen een nieuwe distributieketting in gekomen, verder niets ingrijpends. Inmiddels heb ik ruim vijftig motoren gehad, maar dit is wel een blijvertje hoor. Er zal er hoogstens eentje naast komen.”