Mijn Trots – Walter Verberg

Walter Verberg (52) rijdt al sinds zijn 24^e – “met tussenpozen dat wel” – motor. En zoals zo vaak droeg hij dat hardnekkige virus over van vader op zoon, die er zelfs zijn werk van maakte. Toen hij in september 2016 op een wat liefdeloos onderhouden Varadero stuitte, zag hij daarom ook geen beren op de weg, maar juist mogelijkheden. Samen maakten ze Honda’s grote allrounder weer spic en span. “Het is niet mijn, maar onze trots!”

“Het motorrijbewijs heb ik sinds mijn 24^e en eigenlijk heb ik sindsdien, met tussenpozen dat wel, altijd wel gereden. Mijn eerste motor was een Suzuki GSX400, om het rijden te leren zeg maar. En in de loop der jaren heb ik heel wat verschillende motoren gehad, van 80 cc tweetakt crossertjes tot een NTV600 en zelfs een Yamaha Ventura, zo’n Goldwing-replica. Het is dus niet zo dat ik heel standvastig vasthoud aan een bepaald type of model. Iets meer dan drie jaar geleden werd mijn zoon Aron 16 en hij had nog geen flauw idee wat hij met z’n toekomst wilde. Maar toen hij in aanraking kwam met bromfietsen, werd hij toch wel getrokken door het hele motorrij verhaal en zo is hij uiteindelijk bij Solo Moto Tiel terecht gekomen als zaterdaghulpje. Je kent het wel, beetje motoren poetsen in het begin vooral. Niet lang nadat hij daar was begonnen hebben we twee Suzuki VX800’s gekocht, één met een goed motorblok, terwijl de ander optisch wat mooier was. Twee jaar lang zijn we volop met z’n tweeën aan het sleutelen geweest, beide motoren zijn van top tot teen uit elkaar gehaald en uiteindelijk hebben van twee ‘halve’ motoren één mooie gemaakt. Het was eigenlijk als een leerproject voor hem. En daar haalde ik zo veel voldoening uit, lekker sleutelen met z’n tweeën, gewoon samen bezig zijn. En het blijft niet alleen bij sleutelen, we gaan ook regelmatig met z’n tweetjes op vakantie, naar de Ardennen of zo. Door mijn hobby heeft hij nu zijn hobby gevonden eigenlijk. Én werk, inmiddels zit ‘ie in het derde jaar van de opleiding motorfietsmonteur, nog een half jaar en dan is het diploma binnen.
Maar goed, die V800 is een prima machine, alleen met iemand achterop is ‘ie toch wel aan de lichte kant. Ik wilde daarom wat zwaarders en kwam op Marktplaats deze Honda Varadero tegen. De kilometerstand was vrij redelijk, er stond 70.000 kilometer op de teller, en de technische staat was behoorlijk goed. Alleen was hij zwart gerold. Dat zag er niet bepaald fraai uit, maar daar was de prijs ook na. Bovendien was het september en ik ben een echte mooi-weer-rijder. Rijden in de zomer, sleutelen in de winter. En ik zag het natuurlijk weer helemaal zitten om de Varadero samen met Aron onder handen te nemen.
We zijn begonnen met de hele motor demonteren, kuipdelen eraf, valbeugels eraf. Daarna heb ik de basis van de motor naar Solo Moto gereden, waarna de tank is verwijderd, toen stond feitelijk alleen de body er nog. De kuipdelen en tank zijn vervolgens naar de spuiter gegaan en in de tussentijd heeft Aron in de avonduren de motor technisch aangepakt. Zo zijn onder meer de kettingspanners vervangen, carburateurs gereinigd, nokkenaskettingspanner vervangen, is er een kofferset op gebouwd en nog meer van dat soort klusjes. Inmiddels waren ook de valbeugels gepoedercoat, dus toen hij eenmaal technisch in orde was, was het wachten op de spuiter. Die heeft er wel ruim de tijd voor genomen. Nu had ik ook geen haast omdat ik in de winter toch niet rij, dat had ik ‘m ook wel gezegd, maar op een gegeven moment begon ik toch wel een soort van zenuwachtig te worden. Maar het is goed gekomen, uiteindelijk kregen we in maart de spulletjes terug en konden we beginnen met opbouwen. Dat was redelijk snel gedaan, ik schat dat ‘ie zo’n beetje eind april klaar was. Precies op tijd voor de zomer, ik rij inmiddels alweer een paar maanden naar volle tevredenheid rond. Het resultaat is erg geslaagd vind ik ook, de kleuren komen mooi uit de verf en hij rijdt fantastisch. De komende maanden vermaak ik me nog prima, en als dan de winter komt, dan gaan we er weer mee aan de slag. Het stuur bijvoorbeeld, is nog wat verroest, dat moet worden gepoedercoat. En zo zijn er nog wel meer dingetjes. Kleine zaken hoor, optisch en technisch is ‘ie eigenlijk wel klaar, maar dan kom ik zo’n getrapt zadel tegen en wil ik dat ook wel. Dus eigenlijk is ‘ie nooit klaar, je blijf altijd wel bezig hè!”