Mijn Trots – Ton Lukkezen

« Terug naar Mijn Trots
Een liefde voor het leven, zo mag je de relatie tussen Ton Lukkezen en zijn Suzuki Katana best omschrijven. Sinds 1987 is de ietwat excentrieke Japanner al in zijn bezit, al is er inmiddels al wel flink wat aan versleuteld. “Het begon met een ander kontje, en toen was het hek van de dam!”

“Meer dan dertig jaar heb ik ‘m al, deze Katana. In 1987 kocht ik ‘m, hij was op dat moment net vijf jaar oud. Ik heb dat altijd een heel speciale motor gevonden, je zag ‘m ook bijna niet rijden. Je haatte het model, of je hield ervan, een tussenweg was er niet. Maar juist dat eigenzinnige sprak me aan. Bovendien was de Katana destijds ook echt de top-off-the-bill, hij reed voor die tijd echt goed en was echt snel. De eerste paar jaar heb ik ‘m eigenlijk standaard gereden, maar na een jaartje of drie begon het feestje. We hadden op een gegeven moment een groepje van een man of vier, allemaal met een Katana. Dan begint er eentje met een paar andere spiegels en dan gaat de ander dan ook doen. Je steekt elkaar toch een beetje aan en zo val je van het een in het ander. Bij mij begon het met een ander kontje. Dat hebben we trouwens met z’n vieren tegelijk gedaan. Allemaal hetzelfde kontje besteld en die er dan in de winter opzetten. De originele achterkant is vrij lang, deze is wat ranken en sportiever, past ook veel beter bij de motor. Tja, en toen was het hek van de dam. Zo kwamen er andere wielen onder, nieuw uitlaatje, en allemaal ander klein spul. Het blok was op een gegeven moment ook wel toe aan een beurt, wel een beetje mijn eigen schuld. Ik had net getankt toen ik op de terugweg achter een Ferrari terecht kwam. Het blok was nog niet goed warm, maar dat gevecht wilde ik natuurlijk wel aangaan. Nou ja, laten we het er maar op houden dat dat de big-end lagers geen goed heeft gedaan. Hij begon steeds meer olie te verbruiken en rare geluiden te maken, moest dus worden gereviseerd. Er zijn nieuwe zuigers in gekomen, de krukas is gereviseerd en er kwamen uiteraard nieuwe lagers in, de hele rambam. Dat kostte een klauw geld, maar het was nog steeds niet je van het. Ik ging er mee naar Donington, maar hij zoop nog meer olie dan daarvoor. Bleek dat Suzuki de eerste overmaats zuigers erin had gezet, maar daar hadden ze geen goede zuigerveren voor. Paar keer nieuwe zuigerveren erin gezet, maar het bleef klote. Opgeboord naar de tweede overmaat en toen ging het weliswaar goed met het olieverbruik, maar op een gegeven moment houdt ‘ie gewoon op. Dan ga je kijken wat er nog meer voor mogelijkheden zijn, en zo kwam er een blok in van een GSX-R1100. Maar met alleen het blok ben je er natuurlijk niet, er moeten dan ook andere carburateurs op, nieuwe schetsplaten, andere uitlaat, de kabelboom moet worden aangepast en uiteraard wil je K&N filters erop, want dat is lekker makkelijk. Dat is dus wel even een werkje.
Ondertussen was de motor ook al een paar keer van kleur gewisseld. Standaard is ‘ie grijs, maar dat vond ik wat, dus heb ik ‘m grijs/bordeauxrood laten spuiten, dat was ook een bekende Katana kleurstelling. Vervolgens is ‘ie gewoon rood geworden, met gele wielen. Op een koude januari ochtend heb ik ‘m alleen helaas toen plat gereden. Ik werd over het hoofd gezien door iemand die van een parkeerplaats af draaide. Behoorlijk wat schade, maar die werd redelijk goed vergoed. Van het geld heb ik toen onder andere een upside-down voorvork gekocht. Het kuipje lag in drie delen, maar die heb ik zelf opgelapt en er meteen een ander koplampje in gezet. En toen moest ‘ie natuurlijk ook weer worden gespoten, dat werd een dieprode kleur. Ergens in 2008 was dat, maar inmiddels is ‘ie alweer aangepast. Ik liep bij toeval tegen een achtervork van een Kawa ZRX1200 aan. Vond ik ook wel leuk, die is veel robuuster en mooier met die excentrische verstelling, dus deze erin gefabriekt. De achterbrug moest natuurlijk ook weer gespoten worden, toen heb ik de hele motor maar weer gedaan. In 2017 is hij in de huidige candy orange kleur gespoten. Heb ik ‘m toch vorig jaar onderuit geremd. Gewoon niet goed opgelet en toen het verkeer voor me stopte, heb ik me knetterhard onderuit geremd. Begon het hele feest weer opnieuw. Eerst de motor technisch in orde gemaakt en afgelopen winter is ‘ie andermaal gespoten, in dezelfde kleur, dat wel. Voorlopig ben ik ook wel even klaar, al heeft het blok inmiddels ook wel aardig veel gelopen en begint ook weer olie te tetteren. Dus zo stilaan ben ik aan het kijken naar bijvoorbeeld een GSX-R1000 blok. Vloeistofgekoeld en met allemaal elektronica, dus dat gaat wel een echte uitdaging worden. Maar dan heb je wel weer wat bijzonders. Standaard is ook maar standaard hè!”