Mijn Trots – Thijs en Noortje Boers

Ze waren er vroeg bij, Thijs (50) en Noortje Boers (49). Hij haalde op zijn negentiende het motorrijbewijs, zij kreeg het cadeau voor haar 21e verjaardag. Hoewel beide het motorrijden erg leuk vonden, doofde het vuurtje na een paar jaar enigszins. Jaren later herontdekten beide het motorplezier echter weer en sinds 2014 brandt het heilige vuur dankzij de komst van een BMW R1200ST weer volop.

Thijs: “Ik rij al motor vanaf mijn negentiende. Ik reed al brommer, sleutelde er ook altijd al aan, dus de overstap naar de motor was voor mij een soort van evolutionaire stap. Voor Noortje eigenlijk ook, we kennen elkaar al sinds ons veertiende en ondanks dat ze op de fiets naar school kon, had ze wel zo’n Honda C50 scooter. Toen ik mijn motorrijbewijs eenmaal had, en daar natuurlijk heel enthousiast over was, heb ik Noortje het motorrijbewijs voor haar verjaardag cadeau gegeven.”

Noortje: “In 1989 was dat, voor mijn 21e verjaardag. Leuk hoor, maar ja, dan komt de studie en geldgebrek, en dan houdt het ook al snel weer op. Thijs heeft toen nog iets van anderhalf jaar een Kawasaki Z650SR gehad, loeizwaar vond ik dat ding, maar die ging op een bepaald moment toch weg. En dan dooft het vuurtje een beetje hè.”

Thijs: “Zoals het zo vaak gaat. Van de studie ga je naar trouwen, naar kinderen, naar een verhuizing omdat de oude woning toch niet zo handig is, en zo vliegen de jaren voorbij. Zo af en toe leende ik wel eens een fietsje van een vriend van me, maar veel gereden heb ik in die tijd niet. Tot ik 42 of 43 was. Ik had altijd een leaseauto, maar omdat ik die baan niet meer had ging deze de deur uit. Om toch een beetje mobiel te blijven, heb ik er toen een motorfietsje bij gekocht, zo’n eencilinder BMW, een F650 Funduro. Het was dus nog een soort van praktische beslissing ook nog. Direct echter had ik zoiets van, ‘tjongejonge, dat ik dit al dit jaren niet gedaan heb, wat jammer’. En sindsdien ben ik niet meer afgestapt Die F650 was best leuk, maar toch een soort van veredelde brommer. Ergens in 2013 kocht ik daarom een R1150RS, een zilveren uit 2001. Fijne fiets, veel praktischer ook, maar ook een beetje lomp. Bovendien had ‘ie geen ABS, terwijl ik wel door rijd in de winter. Op Marktplaats stuitte ik toen op een R1200ST en dat vond ik direct een heel mooi ding. Als een van de weinigen overigens, het uiterlijk is vrij controversieel, maar ik vond het juist wel mooi. Die gestapelde koplampen bijvoorbeeld, die zie je nu ineens heel veel terug. Hij was z’n tijd vooruit, men was er nog niet rijp voor, dat is echt mijn overtuiging. Maar juist omdat je ‘m zo weinig zag, trok ‘ie mij aan. In de testen kwam ‘ie er ook goed uit en dan ga je toch eens rondkijken. In 2014 heb ik vervolgens de grijze gekocht en inderdaad, hij rijdt fantastisch, het verschil met die 1150 is zó groot.”

Noortje: “Thijs had het plezier in het rijden echt te pakken, we gingen ook weekenden met de motor weg. Ik dan achterop en dat was allemaal leuk en prima, maar je wilt dan eigenlijk ook zelf wel rijden. De meeste fietsen zijn alleen te zwaar en te hoog voor me, maar in 2015 hebben we een Honda Hornet 600 gekocht, een leuk en fel ding, dat paste me prima. Sindsdien rijden we weer samen.”

Thijs: “Noortje voor het plezier, maar ik doe echt alles op de motor, rij inmiddels rond de 25.000 kilometer per jaar. De grijze kocht ik met 39.000 op de teller, maar binnen drie jaar tikte hij de honderdduizend aan en dan komen er technisch toch wat risico’s aan. Daarom ben ik op zoek gegaan naar een opvolger. Marktplaats op, en daar kwam ik deze blauwe tegen. De eigenaar wilde er van af en ik kon ‘m voor een heel nette prijs kopen. En het bleek dat ‘ie een verlaagd zadel had, dus kon Noortje er ook op rijden.”

Noortje: “Dat was wel een openbaring zeg, hij is weliswaar aan de zware kant voor me, maar het rijdt zo makkelijk. Maar als je dan van de ST op de Hornet overstapt, denk je toch ‘waar is de rest?’. Een maand of drie had ik ze allebei, maar reed eigenlijk alleen op de blauwe ST, toen hebben we maar besloten om de Honda weg te doen en beide ST’s te houden.”

Thijs: “Was ik natuurlijk wel mijn blauwe ST kwijt, maar stiekem vind ik de grijze toch wat lekkerder rijden. Daar zit ook Wilbers-vering onder en dat scheelt toch wat. Rij ik in de zomer woon-werkverkeer met de blauwe en in de winter met de grijze. En als we samen gaan, rijdt Noortje op de blauwe. Het zijn inmiddels echt ‘onze’ motoren en ze gaan ook niet meer weg. Integendeel, ik ben nog op zoek naar een zwarte. Voor erbij dan hè, niet ter vervanging van…”