Mijn Trots – Theo Evers

Makelaars in Amsterdam rijden toch altijd met trendy zonnebril in de strak gekapte coupe op een Vespaatje door ’s lands hoofdstad? Veelal wel ja, maar niet Theo Evers (58), die beweegt zich weliswaar redelijk frequent op twee wielen voort, maar dan wel op een ding met wat meer ballen. Sinds zijn oog tijdens een vakantie in Frankrijk op een Vmax viel, liet de zwarte strepentrekker hem niet meer los. Inmiddels is de oud-marechaussee al aan zijn tweede toe!

“Eigenlijk zat ik al vanaf mijn 17^e zo’n beetje iedere dag op de motor. Begonnen in de motorpool van de Marechaussee Amsterdam ben ik op een gegeven moment naar de gemeentepolitie Amsterdam, waar ik ook weer op de motor kwam, van die Yamaha XT drie-en-een-halfjes. Mooie tijd gehad, maar toch heb ik in 2001, direct na mijn 25-jarig jubileum, ontslag genomen. Mijn vrouw was in 1996 haar eigen makelaarskantoor gestart en kon me eigenlijk heel goed gebruiken. De papieren voor makelaar had ik al binnen sinds 1995, maar ik vermaakte me nog altijd kostelijk bij de politie, wilde daar eigenlijk ook nog lang niet weg. Maar goed, uiteindelijk toch de overstap gemaakt. Datzelfde jaar nog kreeg ik op de avond voor mijn verjaardag van mijn vrouw en dochter een VRO cursus in Lelystad cadeau. Ik keek ze aan en dacht alleen maar: ‘Wat heb ik daar nou aan?’ Bij de politie kreeg ik immers constant trainingen. Ik helemaal chagrijnig, maar natuurlijk er zat nog wat aan te komen, wist ik alleen toen nog niet. De volgende ochtend, ik was nog chagrijnig en hoefde niet eens ontbijt, riep mijn dochter: ‘Pap kom eens naar het raam van mijn slaapkamer!’ Ik kijken, parkeert er een busje achterwaarts in, waar vervolgens een splinternieuwe Vmax uitrolt. Dat was het echte cadeau! Ik weet niet of het een soort compensatie van mijn vrouw was voor het feit dat ik bij de politie was gestopt, maar dat maakte ook niet uit, ik was er namelijk héél erg blij mee. Simpelweg omdat het echt mijn droommotor was. Ergens in 1985 was ik een keer met een vriend van me op fotoreportage in Normandië en zag daar in een klein dorpje op het plein een Vmax staan. Geen idee toen nog wat voor motor het was, maar wat vond ik ‘m mooi, zo apart. Direct foto’s gemaakt natuurlijk, met het idee: ‘Als ik óóit de centen heb, dan…’ Het gekke is dat ik tussendoor nog verschillende motoren heb gehad, een GoldWing en een Laverda onder meer, maar toch is die Vmax altijd blijven hangen. Iets dat klaarblijkelijk ook mijn vrouw niet was ontgaan.
Met enorm veel plezier hebben we er altijd op gereden, ik heb er denk ik ook wel voor een paar duizend euro aan verspijkerd. We zijn ook direct lid geworden van de Vmax Club. Geweldig, allemaal lui die helemaal gestoord zijn van diezelfde motorfiets. Zo erg zelfs, dat toen bekend werd dat er ergens in 2008 een nieuwe Vmax zou komen, we elkaar echt helemaal gek hebben gemaakt. We zijn zelfs speciaal naar een roadshow bij de Nürburgring gereden, alleen maar om de nieuwe Vmax te bekijken. Wat een waanzinnig mooie machine, enkelen van ons hebben hem toen direct besteld. Via internet en zonder proef te hebben gereden, want dat kon niet. Ik was echter iets meer terughoudend, want ik had nog een prachtige machine. Maar op een gegeven moment waren een paar vrienden van de club bij me, ik zat net achter de computer, en die zeiden ‘joh Theo, je móet hem echt kopen hoor!’. Hoor ik mijn vrouw: ‘Als je hem echt zo mooi vindt, dan bestel je hem toch gewoon.’ Nou, dat was niet tegen dovenmansoren gericht, direct heb ik de bestelling geplaatst. En geen moment spijt van gehad. Ja, dat dat niet eerder had gedaan, want die vrienden kregen de Vmax voor mij, strontjaloers was ik. Maar verder, zo’n smile de eerste keer dat ik erop stapte en daaraan is nog niets veranderd. Het design, de afwerking, echt een prachtig ding om te zien. Als ik hem ergens in Amsterdam op de stoep zet, trekt ‘ie direct volk aan, iedereen vindt hem bijzonder. Mooiste reactie was misschien nog wel van een meisje op kantoor: ‘Wat is dat voor batmobiel.’ Zo’n indruk maakt ‘ie. Maar ook de power van het blok en de stuureigenschappen zijn fenomenaal. Hij rijdt als een bromfiets, zo makkelijk. Ik zou eerlijk waar niet weten wat ik meer zou willen. Al dacht ik dat eerlijkheidshalve bij die oude ook, maar die staat eigenlijk alleen nog maar in de schuur, simpelweg omdat deze zoveel beter rijdt. Dat was trouwens ook de reden waarom ik hem heb weggedaan, hij stond daar maar en dat vind ik zo jammer van zo’n mooie motor, daar moet je mee rijden. Gaat die gast waaraan ik hem heb verkocht er tijdens het eerste ritje mee onderuit. Doodzonde, ik heb hem terug gekocht en nu gaat ‘ie echt nooit meer weg!