Mijn Trots: Ron Vleghert

“Sommige dingen die ik heb gedaan waren nodig om te vervangen, andere vallen onder de noemer personalisering c.q. geld teveel.”  Het moge duidelijk, de motorhobby van de 51-jarige Ron Vleghert behelst meer dan rijden alleen, sleutelen doet ‘ie met net zoveel plezier. Dat beperkt zich niet enkel tot de montage van een paar andere spiegeltjes, ook voor het vervangen van bijvoorbeeld de versnellingsbak is Vleghert wel te porren. En dan niet van één of ander hobbyproject, maar gewoon van zijn reguliere wegmotor: een BMW K1200LT!

“Na mijn brommertijd ben ik nog in het bezit van mijn oefenrijbewijs direct op de motor gestapt, een R75/5. Een BMW, iets dat ik in eerste instantie vooral van mijn vader heb, die was altijd al gek van BMW, maar had er nooit de centen voor, vandaar. Ook voor mijn werk bij de KMAR heb ik veel op de motor gezeten, doorgaans ook BMW’s en zo heb ik in de loop der jaren toch een soort band met het merk opgebouwd. Privé heb ik ook wel andere merken gehad, maar uiteindelijk geeft BMW me toch het beste gevoel. Ook omdat het een makkelijke motorfiets is om aan te werken, mocht er eens iets kapot zijn. Dat zou met een Honda ook wel kunnen, maar die gaan niet kapot hè. Maar zonder gekheid, ik koop natuurlijk geen BMW’s omdat die stuk gaan, maar als dat het geval is, dan werk ik daar gewoon met meer plezier aan. Ook omdat ik gewoon graag mag sleutelen, of het nu vervangen of verbeteren is, werken aan een motorfiets vind ik leuk. Ik heb MTS Werktuigbouwkunde gestudeerd, dus vreemd is dat ook niet.
Maar goed, even naar deze LT. Hij was van een Duitse liason officer die ik kende via m’n werk. Deze had de motor in 2000 nieuw gekocht in Duitsland en was er extreem zuinig op. Op een bepaald moment echter wilde zijn vrouw niet meer mee achterop en voor hemzelf alleen vond hij de motor te zwaar. Ik reed destijds op een K1100LT en hij wist hoe spic en span deze erbij stond. Toen heeft hij mij benaderd met de vraag of ik de zijne niet wilde kopen, omdat hij wilde dat de motor een goed thuis kreeg. De prijs was prima dus dat heb ik gedaan. Mijn vrouw was er overigens ook helemaal lyrisch over, die ging achterop zitten en zei meteen ‘hier ga ik nooit meer af. Een andere motorfiets komt er niet, of je moet het zadel overzetten’. Dat is vijf jaar geleden en inmiddels zijn we alweer 80.000 kilometer verder, er staat 121.000 kilometer op de teller. Toch bevalt hij nog net zo goed als in het begin. Beter misschien nog wel, want ik heb er in de loop der jaren toch wel een heleboel aan verspijkerd. De LT is standaard natuurlijk al geen kale fiets, maar toch heb ik er een hoop aan veranderd om hem nog meer de mijne te maken. Standaard zit er bijvoorbeeld een BMW-radio met losse CD-wisselaar in de koffer op, maar die neemt in de eerste plaats veel ruimte in beslag en bovendien hapt die wisselaar geen MP3-tjes. De radio heb ik daarom vervangen voor een waterdichte Boss Marine. Dat was wel even een klusje, want ook de stuurbediening moest helemaal worden aangepast. Dat zijn nogal wat draadjes die je moet verbinden en dat terwijl elektra niet bepaald mijn specialiteit is. Het werd dus simpelweg een kwestie van alle draadjes volgen en kijken waarvoor ze waren bedoeld. Duurt twee dagen, maar ik vind het ook leuk om zelf uit te vinden hoe iets werkt. Een ander een flinke uitdaging kreeg ik afgelopen jaar voor de kiezen, toen heb ik de standaard vijfbak met elektrische achteruit vervangen voor een zesversnellingsbak. Na het vervangen van de koppeling sprong er een kat op de oude bak, die precies op de ingaande as viel. Ik dacht dat deze dat best kon hebben, maar na montage bleek dat hij niet meer van vier naar vijf wilde, waarschijnlijk toch een schakelvork een tik gehad. In plaats van uit te zoeken wat het probleem was, daar had ik dan geen zin in, heb ik toen een zesbak van een K1200RS met een andere startmotor gemonteerd, die achteruit kon ik wel missen. Via de OEM-lijst van BMW heb ik eerst gekeken of alle onderdelen hetzelfde waren, en dat waren ze. Het was dus vrij makkelijk, alleen moet zo’n beetje de halve motor uit elkaar. En toen was het nog de vraag of de versnellingsindicator de zes wel zou lezen, maar dat deed ‘ie gelukkig, dus de zes heb ik ook in beeld. En wat is er verder nog veranderd? Veel, er zitten progressieve veren van Hyperpro in, ik heb dikkere schakelstangen gemonteerd, er zit LED- en Xenon-verlichting op, andere knipperlichten, stalen remleidingen en nog veel meer. Ik kan de machine inmiddels ook blindelings uit elkaar halen. En weer in elkaar zetten natuurlijk, dat demonteren is nog het minst moeilijk. Wat dat betreft haal ik echt ontzettend veel voldoening uit sleutelen. Misschien nog wel meer dan uit het rijden zelf!”