Mijn Trots – Ron en Anouk Baets

Dus je hebt een dochter Anouk (20) die beeldende therapie studeert en met behulp van spuitbussen eigenlijk best mooie schilderijen maakt. Dan denk je als liefhebbende vader natuurlijk direct: ‘Waarom laat ik haar niet een keer lekker los gaan op mijn motorfiets?’ Oké toegegeven, dat is niet de primaire reactie van de gemiddelde motorrijder, maar smid Ron Baets (48) is dan ook allesbehalve gemiddeld!
R.B. “Ik rij eigenlijk al motor vanaf mijn twaalfde, maar altijd zonder rijbewijs. Twintig jaar geleden heb ik mijn rijbewijs ook daadwerkelijk gehaald, toen pas werd ik volwassen genoeg geacht, ondanks dat ik al 28 was trouwens. De eerste motor was een Honda CB550, helemaal opgeknapt en daar heb ik een jaar of tien mee gereden. Daarna een tijdje wegens omstandigheden geen motor gehad, maar daar kreeg ik spijt van. Toen passeerden verschillende motoren de revue, tot ik vier jaar geleden een Yamaha FJ1100 kocht. Anouk begon rond die tijd met de opleiding beeldende therapie en maakte daarvoor veel schilderijen, ook voor vriendinnen omdat die het oprecht mooi vonden wat ze deed.” A.B. “Moet je er wel bij vertellen dat het schilderijen met spuitbus waren. Ik ben met gewoon schilderen begonnen, maar in het kader van m’n eigen proces met betrekking tot het beeldend medium dat ik zou gaan gebruiken, dat mocht bijvoorbeeld ook hout of metaal zijn, ben ik met spuitbussen begonnen, beetje spray-art, dat idee. Had ik op internet al eens wat over gezien, en in Pisa op straat deden ze het ook veel, en dat vond ik zo gaaf.” R.B. “En ze was er echt goed in, maakte mooie dingen. Toen zag ik op een gegeven moment die motor staan en dacht, waarom gun ik mezelf en haar het plezier niet om eens wat anders te doen? Op een vel papier is leuk, maar op zo’n motor is het ‘live’. De motor zelf vond ik alleen nog heel mooi, hij zag er nog echt netjes uit. Dan ga je wel denken, als het mislukt ben ik in één keer klaar, dat krijg je nooit meer goed. Niet dat het een kapitale motor is, maar het was wel een leuk ding om te zien. Toen ben ik op zoek gegaan naar een extra set kuipdelen en kwam deze motor tegen, die in zijn geheel als sloper werd aangeboden. Kuipdelen eraf gehaald, de boel geschuurd en gezegd: ‘Succes ermee!’” A.B. “En toen ben ik begonnen met de achterkant, twee weken en toen heeft het even stil gelegen. Op school kreeg ik namelijk net de opdracht ‘Buiten de paden’, je moest dus iets verzinnen dat anders was. Ben ik begonnen met glas, dat lukte voor geen meter, maar gewoon helemaal niet aan die motor gedacht. Kwam mijn vader uiteindelijk met het idee om de motor voor te dragen als project, en mijn leraar vond het prima. En dan ga je verder. Dat was wel even zoeken in het begin, wat kan er bijvoorbeeld allemaal precies met kunststof? Dan kom je toch kleine probleempjes tegen, de verf droogde bijvoorbeeld heel snel. Wilde je er nog even met een kwast doorheen en bleek de verf helemaal plakkerig en kon ik weer opnieuw beginnen met schuren. Maar wel een leuk proces, ik had vooraf namelijk ook nog helemaal geen idee wat ik er van zou maken. Dat kwam gewoon gaandeweg. Dit lijkt me wel leuk voor de zijkappen en die lijn trek je dan een beetje door, zo ging het eigenlijk. Het werden uiteindelijk veel dierenfiguren, die vinden we allebei leuk, vooral een beetje fantasiedieren.” R.B. “Ik heb haar ook helemaal de vrije hand gegeven, maak er maar wat van, het is altijd mooi. We hebben natuurlijk wel wat overlegd, maar haar ideeën waren prima. Eigenlijk is hij ook pas net klaar, de topkoffer heeft ze gisterenavond pas afgemaakt. Die was zwart en dat zag er niet uit met de rest van de motor. Ik heb nog een onderkuipje liggen, die gaat ze ook nog doen, en de buddy wil ik nog overtrekken, maar zoals ‘ie er nu bij staat is het al prachtig. Ik ben wel iemand die snel van motor wisselt, maar deze gaat niet meer weg. Dat kan ik niet, daarvoor ben ik er te trots op. Het hoeft ook niet, mijn vrouw heeft allemaal schilderijen in huis hangen die ik niet mooi vind, dus dan mag deze motor er ook bij, is ook kunst tenslotte. Al moet ik wel eerlijk zijn, toen Anouk net was begonnen dacht ik in eerste instantie wel ‘oeps!’, het was wel erg roze. Maar uiteindelijk is hij mooier geworden dan ik had verwacht.” A.B. “En ook op school waren ze tevreden. Naar de presentatie ter afsluiting van het project zijn we samen gegaan, is pap met mij achterop het lokaal binnen gereden. Ging allemaal net, maar ze vonden het allemaal erg leuk. En het belangrijkste, ik kreeg een dikke voldoende!”