Mijn Trots – Rik van Westrienen

Niet dat hij nooit aan wat anders heeft geproefd, de lijst met motoren die hij ooit in bezit had is bijzonder lang. Maar met deze heeft Rik van Westrienen gewoon een bijzondere band. Al tweeëntwintig jaar is hij de trotse eigenaar van een Moto Guzzi Le Mans, die al twintig jaar verenigd is met een EML Speedline II zijspanbak. Dochter Sanne: “Aan de muur in de huiskamer hangen meer foto’s van zijn zijspan, dan van mij en mijn broer!”

“Toen ik zeventien jaar was had ik al een motor in de schuur staan, een Honda CB350. Eigenlijk mocht je in die tijd pas gaan rijden als je achttien was, met een oefenplaatje, maar zolang kon ik echt niet wachten. Nadat ik mijn rijbewijs had gehaald, besloot ik om de motorclub in de buurt eens uit te checken. Het leek me wel leuk om wat gelijkgezinden op te zoeken. Ik schrok me helemaal dood toen ik daar binnenliep; het leken wel Hells Angels! Ik heb me toch maar over mijn angst heen gezet en ben lid geworden. Het bleek later allemaal reuze mee te vallen, het waren stuk voor stuk prima gasten. Ik was nog maar net lid toen iemand voorstelde om op de motor naar de Grand Prix in Oostenrijk te gaan. Dat was een avontuur! Een hele dag rijden, en flink afzien voor mij op dat kleine Hondaatje. Maar na die eerste lange rit had ik de smaak goed te pakken, en die Honda bleek achteraf het begin van een lange motorgeschiedenis. Na de Honda kwam er een  XT500, daarna was het tijd voor iets heel anders: een Goldwing GL1000. Maar ja, ik hield wel van een beetje doorrijden, en daar is dit natuurlijk niet de meest ideale fiets voor, dus die Goldwing is al snel weer de deur uit gegaan. Vervolgens kwam er weer een XT500, toen heb ik nog een tijdje een CB500 gereden. De volgende op de lijst was een Bol D’Or , een 900. Sportief rijden daarmee ging voor geen meter, dat ding slingerde alle kanten op! Mijn vrienden hadden allemaal Ducati’s en Laverda’s, dat soort spul, en die stuurden allemaal wèl. De Bol D’Or ging dus ook weer weg. Pas toen heb ik voor het eerst een Moto Guzzi gekocht, inmiddels alweer 25 jaar geleden. Een Le Mans was het, een grijze. Reed fantastisch en deze slingerde niet, dus ik kon ook mijn vrienden weer bijhouden. De bedoeling was om het ding op te knappen. Daar ben ik mee begonnen, maar alles bleef maar stuk gaan, dus ik was al vrij snel helemaal klaar met Moto Guzzi. Hierna kocht ik een Kawasaki ZZR600. Dat was leuk rijden hoor, maar tegen alle verwachting in miste ik toch al snel de Guzzi. Toen kwam deze op mijn weg, de Le Mans 1000. Nummer 22 van de laatste 100 die ooit gemaakt zijn. Er is al heel wat veranderd aan de motor. Zo heb ik de distributie veranderd, van ketting naar tandwiel. Verder heb ik een nieuwe uitlaat laten maken, met de hand gemaakt, fantastisch uitlaatje. Ook zijn de carburateurs vervangen, die werkten niet lekker. Ik kocht een set andere van een Amerikaan, die met Guzzi’s racete, maar het monteren en afstellen moest ik zelf doen. Ik heb ‘m uiteindelijk bij een tuningsbedrijf gebracht, en daar is iemand er een middag mee bezig geweest, maar ook hij kwam er niet uit. Toevallig had ik een neefje die erg handig was, en die is er mee aan de slag gegaan. Hij heeft de naalden hier en daar wat bijgevijld, sindsdien loopt de motor loopt als een zonnetje. Twee jaar nadat ik de Guzzi als solomotor kocht, nu twintig jaar geleden, werd onze zoon geboren, maar dat was voor mij geen reden om te stoppen met rijden. Al snel heb ik er een EML-bak aan laten zetten. Ervaring met zijspan-rijden had ik niet, maar gaandeweg kreeg ik het in de vingers. Gelukkig had ik een kameraad die ook zijspan reed, en die kon daar wel aardig mee overweg. Hij heeft me een beetje geleerd hoe ik met een zijspan moest rijden, hoe ik bijvoorbeeld met de bak omhoog kon rijden. Nu doe ik haast niet anders meer. Ook op vakantie is het span altijd mee geweest. In het begin gingen met het hele gezin met de Guzzi op pad, maar toen de kinderen groter werden ging het zijspan op de aanhanger mee. Konden we toch nog lekker rijden in de omgeving van onze vakantiebestemming. Naast de Guzzi heb ik momenteel ook een BMW R1150GS. Maar als ik zou moeten kiezen tussen de BMW en de Guzzi, dan verkoop ik de BMW, zeker weten. Want de Guzzi, die gaat echt nooit meer weg!”