Mijn Trots – Rik Huijer

Een Honda CBX750F prijkte halverwege de jaren tachtig bovenaan op het verlanglijstje van Rik Huijer. Door omstandigheden kwam het er echter nooit van om er een aan te schaffen…tot de Maastrichtenaar een jaar of vijf geleden een puik exemplaar voor weinig op de kop kon tikken. Alhoewel de CBX op het eerste oog een bijzonder goed geconserveerd standaard model lijkt, is er op subtiele wijze behoorlijk wat aan veranderd.

“Voor mij is dit ding een stukje jeugdsentiment. In 1985 had ik niet de financiële mogelijkheden om er een te kopen. Huisje, boompje, beestje, scheiden en vervolgens rekeningen. Het was er dus nooit meer van gekomen, tot ik een jaar of vijf geleden tegen dit exemplaar aan liep. Hij was helemaal origineel. Ik vond de looks nog steeds geweldig, maar wilde hem wel wat ‘vetter’ maken. Met name de banden waren erg smal. Bovendien waren er nauwelijks banden meer voor te vinden, want hij heeft standaard een 16 inch voorwiel en een 18 inch achterwiel. Ik ben gaan zoeken en op een Japanse site voor ‘old school’ motoren zag ik zo’n ding met moderne, dikke wielen, dat oogde al stukken beter. Vervolgens ben ik gaan kijken welke onderdelen van verschillende motoren goed met elkaar te combineren vielen en ben ik gaan meten, dat is het belangrijkste he, meten. Dat deed ik dan weer bij een motorzaak in de buurt. Daar kenden ze me op een gegeven moment wel. Zagen ze me weer aankomen met m’n schuifmaat: “Die komt alleen om te meten en voor de koffie. Koopt niets”. Haha.
Uiteindelijk kwam ik uit op een achterbrug van een Honda CBR1100 Blackbird en een 17 inch wielenset van een Fireblade 900 uit 1994. Die wielen waren nog 5-spaaks. Na ’94 kwamen de 3-spaaks wielen en die vind ik niet mooi. Die achterbrug was geen ‘plug & play’, maar het paste aardig. Met opsluitringen heb ik dat pas gemaakt. Door de andere swingarm en het achterwiel moest ik ook het uitlaatsysteem vervangen, want dat paste niet meer. Er zit een complete set van een Honda CB ‘SevenFifty’ op. Die heeft standaard al een breder achterwiel, waardoor de dempers wat verder uit elkaar staan.
Ik heb ook de tandwielverhouding veranderd, want ik vond dat ik te veel toeren moest draaien en dus schakelen. En daar houd ik niet zo van. Bij ons in Limburg heb je allemaal van die mooie kleine weggetjes en daar wil je niet zo veel hoeven schakelen. Na wat experimenteren kwam ik uit op 15:48, met uiteraard ook een langere ketting. Als ik nu gas geef, komt ‘ie direct omhoog!
Achter zit een schokdemper van een CBR600, maar het Pro Link systeem kreeg ik niet pas. Daar heb ik zelf ‘dog bones’ voor moeten maken, zodat het iets omhoog kwam. Niets ingewikkelds, gewoon een stukje ijzer van de Gamma, waar ik gaten in heb geboord. Ook ‘trial and error’ hoor, want 1 centimeter steekverandering betekent 4 centimeter omhoog. Op een gegeven moment kwam ik er niet meer op, veel te hoog. Kon ik weer nieuwe maken. De voorvork is nog origineel, met anti-duik. Ik heb hem alleen wel iets moeten aanpassen door het andere voorwiel. Het wiel liep tegen de remklauw aan, dus ook daar heb ik bussen tussen moeten zetten.
Al met al ben ik er een week of twee druk mee geweest. Een vriend heeft me geholpen met het bestellen van onderdelen via internet. Van PayPal en mail snap ik namelijk helemaal niets. Mij moet je gewoon een sleutel 13 en 17 geven en dan red ik me wel. In die dingen ben ik heel praktisch, net als met Kerstmis. Geen moeilijk gedoe met lijstjes als ze me vragen wat ik wil hebben. Gewoon een nieuw achterwiel of een voorwiel, simpel. Tijdens die twee weken heeft de motor trouwens aan de balkonspijlen van mijn huis gehangen. Ik heb geen overkapping of binnenruimte, dus ik moest iets. Werkte perfect! Het motorblok heb ik trouwens helemaal standaard gehouden, het ging me puur om het optische. Ik ben ook best trots op wat ik heb gemaakt. Als ik in een groep rijd, zeggen ze ook vaak ‘wat rij jij toch langzaam’ tegen me. Dat doe ik met opzet, kunnen de mensen goed zien wat ik heb gemaakt!”