Mijn Trots – Pjotr van Dalfsen

De meeste cruisers en choppers staan vaak veilig binnen als het regent en zeker in de barre wintermaanden. Niet de Kawasaki Vulcan van Pjotr van Dalfsen, die is het hele jaar door onderweg, weer of geen weer. In twee jaar tijd reed deze tennisleraar ruim 75.000 kilometer met de dikke V-twin en staat de teller inmiddels op 101.000 kilometer. En het einde is nog niet in zicht, want Pjotr is vastberaden om er twee ton op te zetten!

Er staat nu net 101.000 kilometer op de klok. Dat betekent dat ik er nu dik 75.000 kilometer mee heb gereden. In twee jaar tijd, want ik heb hem in 2014 gekocht met een kilometerstand van 25.000. De meeste kilometers heb ik in het woon/werk-verkeer gemaakt. En dat is natuurlijk niet zo gebruikelijk voor een cruiser als dit. Ik rij er in feite iedere dag mee op en neer tussen Kampen en Apeldoorn, waar ik als zelfstandig tennisleraar werk. Zomer, winter, maakt niet uit. Rond 2000 ben ik begonnen met woon/werk-verkeer op de motor. Eerst op een Honda ST1100 Pan European en daarna op een Fireblade. Die Blade bleek al snel iets te veel van het goede, want de boetes regenden binnen. Als tennisleraar ben ik ’s avonds pas laat klaar en dan heb je de snelweg vaak voor je zelf. Het gas ging er dus vaak vrolijk op, waardoor ik meestal snel thuis was, maar er later vervelende CJIB-post volgde. Dat was het dus niet. Ik ben toen overgestapt op een Yamaha FJR1300. Fijne motor, maar ook daar rijd je heel makkelijk te hard mee. Toen ontstond het idee om woon/werk op een cruiser te gaan doen, met zo’n ding ben ik begin jaren negentig ook begonnen met motorrijden, een Honda Magna V65. Zo ben ik dus bij de Vulcan uitgekomen.
Hij is van 2005 en was helemaal origineel toen ik hem kocht. Inmiddels is er wel het een en ander aan veranderd en dat heeft deels ook te maken met een schuivertje dat ik er mee heb gemaakt. Het spuitwerk bijvoorbeeld, dat is gedaan door Frans de Weerdt uit Utrecht. Het verschil tussen special paint en weer origineel maken, was groot genoeg om hiervoor te kiezen. Een nieuw spatbord in de originele kleur zou bijvoorbeeld al een dikke 500 euro hebben gekost. Ik had wel een idee welke kant het spuitwerk op moest en Frans heeft daar verder invulling aan gegeven. Ik heb nu in ieder geval iets wat een ander niet heeft. Ook de koplampset is niet origineel. Na de schuiver heb ik een imitatieset laten monteren, maar die was kwalitatief niet goed en begon al snel te roesten. Waardeloos dus. Bij Triumph heb ik die dubbele koplampen altijd al mooi gevonden, dus ben ik zoiets gaan zoeken. Dat is een matzwarte set gevonden, die ze bij Premium Motors in Apeldoorn helemaal pas hebben gemaakt. De lichtopbrengst is ook nog eens beter dan standaard. Met de andere Barracuda-knipperlichten heeft ‘ie zo een heel eigen gezicht. Het uitlaatsysteem is ook vervangen, er zitten nu Vance & Hines pijpen op. Daar zit een prachtig geluid in, maar ik moet wel uitkijken dat ik hem niet naast een politieauto opentrek….
Ik kom niet echt uit een motorfamilie, maar zowel mijn vader als mijn moeder hebben op latere leeftijd nog het motorrijbewijs gehaald. Ze hebben beide ook een chopper gereden. En bij mijn kinderen begint het ook te kriebelen. Mijn oudste dochter wilde laatst al een motor kopen, terwijl ze nog niet eens een rijbewijs heeft. Daar heb ik haar dus nog maar even van weerhouden. Mijn oudste zoon heeft een Yamaha-racebrommer, zo’n ding waarbij je tussen 0 en 50 km/uur al zes keer geschakeld hebt. Zo krijgt hij het motorgevoel al mooi onder de knie. Hij is vorig jaar ook mee achterop geweest naar Gibraltar, in negen dagen uit en thuis in februari. Dat was een best avontuur met sneeuw in de Pyreneeën. Zijn we meteen even langs geweest bij mijn oudste dochter, die toen als au-pair in Madrid zat en bij mijn vrouw, die in Zuid-Spanje een vriendin hielp in haar bed & breakfast. En de jongste gaat ook regelmatig mee achterop. Ondertussen zijn we dus al aardig een motorfamilie aan het worden.
In al die tijd heeft de Vulcan me nog nooit laten staan. Een keer een nieuwe accu en regelmatig een beurtje, dat is het wel. Ik lach me rot wat dat betreft. Het doel is om er nu twee ton op te zetten, dat lijkt me echt geweldig. Dat zou in mij geval binnen drie jaar moeten lukken. Dan is ‘ie ook geen drol meer waard en mag Kawasaki hem bij me komen ophalen. Kunnen ze er mee adverteren dat zo’n Vulcan niet kapot te krijgen is!”